ဘူရိဒတ္ဇာတ္အစကုိ
အက်ဥ္းသံခိပ္မွ်ကုိ အခ်ိတ္အဆက္မိေအာင္ ေျပာလုိပါသည္။ ျဗဟၼဒတ္မင္းသည္
သားေတာ္အၾကီးအား အိမ္ေရွ ့အရာကုိေပးထားေသာ္လည္း
သားေတာ္၏အျခံအရံမ်ားတုိးပြားလာမႈေၾကာင့္
သူ၏ထီးနန္းကုိလုပ္ၾကံေလမည္လားဟု
သံသယဝင္လာ၏။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သားေတာ္ကုိ သူကြယ္လြန္မွ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေလ၊
ယခုအခါ ေတာ္ရာေနေလဆုိကာ တုိင္းျပည္မွႏွင္ထုတ္လုိက္သည္။
မင္းသားသည္ ရေသ့အသြင္ယူကာ
ယမုနာျမစ္ကမ္းေဘးတေနရာတြင္ ေနရာစီစဥ္၍ ေနထုိင္၏။ ယင္းေနာက္ နဂါးမတေယာက္ႏွင့္
သင့္ျမတ္ကာ သား ၁ ၊ သမီး ၁ ဖြားျမင္၏။ သားကုိ သာဂရ၊ သမီးကုိ သမုဒၵဇာ အမည္ေပး၏။
မင္းသား၏ခမည္းေတာ္ကြယ္လြန္၏။
မုဆုိးတဦးက မင္းသားႏွင့္ တုိင္းျပည္ရွိမႈးမတ္မ်ားအၾကား ဆက္သြယ္ေပး၏။ နဂါးမကမူ သူ
့အေနျဖင့္ လူတုိ ့ႏွင့္မေရာျပြမ္းလုိ၊ နဂါးျပည္သုိ ့သာျပန္ပါမည္၊
သားႏွင့္သမီးမွာမူ ေရမ်ဳိးျဖစ္၍ ေနပူမခံရေအာင္ဂရုစုိက္ရန္မွာၾကားေလ၏။ မင္းသားသည္
တုိင္းျပည္သုိ ့ျပန္
ေရာက္ကာ
မင္းအျဖစ္ခံယူ၏။သားႏွင့္သမီးအတြက္ ေရကန္ဖန္တီးေပး၏။ သားႏွင့္သမီးလည္း ေရကန္ဝယ္
အျမဲမျပတ္ ေရကစားၾက၏။
သာဂရမင္းသားႏွင့္
သမုဒၵဇာမင္းသမီးတုိ ့ေရကန္တြင္းေရကစားရင္း မွတ္သားဖြယ္ရာျဖစ္ရပ္တခု ေပၚေပါက္လာ၏။
ဤေဆာင္းပါးပါလကၤာမ်ားမွာ
အရွင္မဟာရ႒သာရ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ သကၠရာဇ္ ၈၄၆ တြင္ ေရးစီေသာ ဘူရိဒတ္လကၤာၾကီးမွ
ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။
ေတ နိဗဒၶံ တတၳ ကီဠိ ံသု။
-ေမာင္ႏွင့္ႏွမ ၊ တူကြမျပား
သားေတာ္မ်ားလည္း ၊
ေပ်ာ္ပါးခ်စ္ဘြယ္
ထုိကန္ဝယ္၌ ၊ ၊ ျမဴးရယ္နိစၥကစားၾက၏။ (ပုိဒ္ေရ-၇၄။)
-ထုိေရာ္အၾကဳိက္ ၊ တေန ့၌လွ်င္
ျပဳိက္ျပဳိက္ညီညြတ္ ၊
မႈးမတ္ေက်းစား
ဗုိလ္ပါအားျဖင့္ ၊ ေရမ်ားခပင္း
ကန္ေတာ္တြင္းသုိ ့၊
သြင္းေသာခါဝယ္
ျမစ္မက်ယ္မွ ၊ လိပ္ငယ္တခု
လူမႈလိမ္မာ ၊ ဝင္လတ္လာ၍
ထြက္ရာမျမင္ ၊ ေရကန္ျပင္ထက္
ဝပ္တုံလ်က္လွ်င္ ၊
ဝမ္းထြက္တူေပါက္
ႏွစ္ေယာက္တူကြ ၊
ေမာင္ႏွမအား
ကစားသေရာ္ ၊ ဦးေခါင္းေမာ္၍
ႏွစ္ေဘာ္မျပား ၊ မင္းသားမ်ားကုိ
မ်က္ဝါးဝဝ ၊ ၾကည့္ျပီးမွတည့္
ခဏေဆာလ်င္ ၊ ေရတြင္တဖန္
ငုပ္တုံျပန္သည္ ၊ ၊ သဏၭန္ေၾကာက္ရုပ္ေၾကာက္ဝါတည္း။
(ပုိဒ္ေရ-၇၅။)
ေတ တံ ဒိသြာ ဘီတာ ပိတုသႏိ ၱကံ
ဂႏၱြာ "တာတ ေပါကၡရဏီယံ ဧေကာ ယေကၡာ အေမွ တာေသသီ" တိ အာဟံသု။
-ထုိသုိ ့မူဟန္ ၊ လိပ္သဏၭန္ကုိ
အမွန္ထင္ထင္ ၊ျမင္လတ္ရကား
သတုိ ့သားတုိ ့ ၊ တည္ၾကားမရ
ထိတ္လန္ ့ၾက၍ ၊ ခ်စ္ဘမင္းဖ်ား
ေစာတရား၏ ၊ ထံပါးလ်င္စြာ
ေျပးဝင္လာ၍ ၊ ရႈရွာသက္လုံ
ဆုိလတ္တုံျခင္း၊ ေမြးဘမင္း……
စင္းလ်င္းမခ်ာ ၊ ေရကန္သာ၌
မကြာေပ်ာ္ပါး ၊ ကစားျမဴးထူး
ရႊင္ပ်ံ ့ျဖဴးရွင့္ ၊
ဘီလူးတေယာက္
တုိ ့ကုိေခ်ာက္၍ ၊ လန္
့ေက်ာက္ျပင္းဟုန္
ဖိန္ ့ဖိန္ ့တုံမွ် ၊
ခုန္ခုန္ဆင္းဆင္း
ျပန္လတ္လွ်င္းသည္ ၊ ၊ ဆုိျခင္းမသက္မသာတည္း။ (ပုိဒ္ေရ- ၇၆။)
ရာဇာ "ဂစၦထ နံ ဂဏွာထာ"တိ
ပုရိေသ အာဏာေပသိ။
-ျဗဟၼဒတၱ၊ မည္ေတာ္ရသား
ေမြးဘရြယ္လူး ၊ေစာရန္ငူးလည္း
ဘီလူးငဆ ၊ ထုိယကၡကုိ
ဆီးစျပြမ္းျပြမ္း ၊
ဖမ္းလ်င္ေခ်ဟု
အုပ္ေထြေသာင္းေသာင္း၊
အေပါင္းကၽြန္ေတာ္
တစုေခၚ၍ ၊ ၊ ထုိေရာ္ခပ္သြတ္ေစဘိလတ္၏။ (ပုိဒ္ေရ-၇၇။)
ေတ ဇာလံ ခိပိတြာ ကစၦပံ အာဒါယ
ရေညာ ဒေႆသုံ။
-ဤသုိ ့မင္းျမတ္ ၊ ေစလတ္သေရာ္
ထုိကၽြန္ေတာ္တုိ ့၊
ေဖ်ာ္ေဖ်ာ္ျဖျဖ
ရံဆီးစလ်က္ ၊ ခဏခ်က္ခ်င္း
ကြန္ပစ္လ်င္း၍ ၊ အယင္းလိပ္ငယ္
အၾကံက်ယ္ကုိ ၊ အကယ္ဖမ္းျပီး
မင္းေစာထီးအား ၊ ထင္ရွားလည္းျပ
ဆက္ကုန္ၾကသည္၊ ၊ ျဖင္မွ်တအုပ္တအာတည္း။ (ပုိဒ္ေရ၊ ၇၈။)
ကုမာရာ တံ ဒိသြာ "ဧသ တာတ
ပိသာေစာ"တိ ဝိရဝိ ံသု။
- ဤသုိ ့ျပေပ ၊လိပ္တေဇၨကုိ
ျမင္ေလထင္ရွား ၊မင္းၾကီးသားတုိ ့
ခန္ ့ညားရြံ မူ၊ ဟူလတ္တုံျခင္း
တန္ခုိးျပင္းသည္၊
ရန္ႏွင္းျပည့္ရွင္
ေမြးဘခင္ …….၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေန ့ည
ေရကန္ဝ၌ ၊ မကစားသာ
ျခိမ္းေခ်ာက္လာသည္ ၊
မိစၦာၾကမ္းၾကဳတ္
ဘီလူးယုတ္ကား ၊ အဟုတ္ဧကန္
ခ်င္းလ်င္မွန္ဟု ၊ တျဖန္လဲလဲ
မ်က္ရည္ရႊဲႏွင့္ ၊ ဝမ္းထဲယူးယူး
ေၾကာက္မူးေၾကာက္ေမာ္ ၊
မည္ရည္ေခၚ၍
ဟစ္ေက်ာ္ေျပးခုန္၊
ျမည္တမ္းကုန္လ်က္
တုန္တုန္လ့ဲလ့ဲ ၊ ၾကက္သီးျပ့ဲသည္
ခ်ဲ ့ခ်ဲ ့ေျခခါလက္ခါတည္း ။
(ပုိဒ္ေရ- ၇၉။)
ရာဇာ ပုတၱသိေနေဟန ကစၦပႆ
ကုဇၥ်ိတြာ "ဂစၦထႆ ကမၼကရဏံ ကေရာထာ"တိ အာဏာေပသိ။
- တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ၊ ျပည္သာသခင္
ျဖစ္ထက်င္သား ၊ နတ္ရွင္မင္းစစ္
ေစာရန္လွစ္ကား ၊ ရန္ႏွစ္ေဖာ္စုံ
သားေၾကးမုံကုိ ၊
ခ်စ္တုံလြန္ျပင္း
ျမတ္ႏုိးျခင္းျဖင့္ ၊
ဝမ္းတြင္းေျပာင္းျပန္
မ်က္ေတာ္သန္၍ ၊ တိရစ ၦာန္လိပ္ငယ္
သူမုန္းဘြယ္ကုိ ၊
ႏွိပ္ႏွယ္ညွဥ္းဆဲ
ဆင္းရဲခံမႈ၊ သည္းစြာျပဳလ်က္
ယခုအေသ ၊ သတ္လွ်င္းေလဟု
ေျပာေထြဝန္းလ်ား၊ မႈးမတ္မ်ားကုိ
ထင္ရွားတဖန္ ၊ ေစလုိက္ျပန္သည္
တမန္ထပ္ခါထပ္ခါတည္း။ (ပုိဒ္ေရ-
၈ဝ။)
သကၠရာဇ္ ၁၁၄၈ တြင္စီရင္ေသာ ဆရာေတာ္အရွင္နႏၵေမဓာ၏
လကၤာဆုိင္ရာဘူရိဒတ္ဇာတ္ေတာ္စကားေျပကား
ဤသုိ ့ျဖစ္၏။
-ျပည္တြင္း၌ ထုိမင္းသားတုိ
့၏ကစားရာ ေပါကၡရဏီေရကန္ကုိျပဳ၏။ မင္းသားတုိ ့သည္လည္း ထုိေရကန္၌ ကစားကုန္၏။ တေန
့ေသာအခါဝယ္ ေပါကၡရဏီေရကန္သုိ ့ေရသြင္းလတ္ေသာ္ လိပ္တေကာင္သည္ ဝင္ေလ၍
ထြက္အ့ံေသာအရပ္ကုိ မျမင္သျဖင့္ ေရကန္တြင္း၌ ဝပ္လ်က္ေနေလ၏။
မင္းသားမင္းသမီးတုိ ့သည္
ေရကစားလတ္ေသာ္ ထုိလိပ္သည္ ဦးေခါင္းကုိေဖာ္၍ၾကည့္လ်က္ တဖန္ငုပ္ျပန္၏။ မင္းသား မင္းသမီးတုိ
့သည္ ထုိလိပ္ကုိျမင္၍ ေၾကာက္လန္ ့တၾကားေရကန္မွတက္၍ ခမည္းေတာ္မင္းၾကီးအား ဤသုိ
့ေလွ်ာက္၏။
"အရွင္မင္းၾကီး…ေရကန္တြင္း၌
ဘီလူးတေကာင္သည္ အကၽြႏ္ုပ္တုိ ့အား ေျခာက္သည္"ဟု ေလွ်ာက္၏။ "
မင္းၾကီးလည္း မင္းခ်င္းတုိ ့ကုိေခၚ၍ "ထုိလိပ္ကုိဖမ္းေခ်"ဟု ေစေတာ္မူ၏။
မင္းခ်င္းတုိ ့လည္း ကြန္ျဖင့္ပစ္၍ လိပ္ကုိဖမ္းျပီးလွ်င္ မင္းၾကီးအားဆက္၏။
မင္းသားတုိ ့လည္း ထုိလိပ္ကုိျမင္လွ်င္ "ခမည္းေတာ္မင္းၾကီး၊ အကၽြႏု္ပ္တုိ
့ကုိေျခာက္သည္ကား ဤဘီလူးပင္တည္း"ငုိျမည္တမ္း၏။ မင္းၾကီးသည္
သားေတာ္-သမီးေတာ္တုိ ့ကုိ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ အမ်က္ထြက္၍ "အမႈႏွင့္ေလ်ာ္စြာစီရင္ကုန္"ဟု
မိန္ ့ေတာ္မူ၏။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
အမရဒီပ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၈၊ ၂ဝ၁၃
