Total Pageviews

Thursday, February 27, 2014

ကြန္ယက္ နဲ ့ ကြန္ရက္

"ကြန္" ေတာ့ "ကြန္" အေၾကာင္းပါပဲ ။ အင္တာနက္သုံးသူေတြဆုိလုိတ့ဲ Connection ကုိ အတုိေကာက္ဆုိ
လုိတ့ဲ ကြန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကြန္မေကာင္းဘူးလုိ ့အင္တာနက္သုံးသူေတြ ေရရြတ္တတ္ၾကသကုိး။

၂ဝ၁၁ ျမန္မာျပည္ရ့ဲ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒနဲ ့အညီေျပာင္းလဲလာတ့ဲေအျခအေနေအာက္မွာ ဖူးပြင့္ေဝစီ ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ပြင့္လန္းလာၾကတ့ဲ ပညာေရး၊ က်န္္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ သာသနာေရး စသည္စသည္ အလီ
လီေသာ အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၊ အသင္းအပင္းမ်ားကုိ ေခတ္နဲ ့အညီ ေခၚေဝၚၾကတ့ဲ Network ကိစၥပါပဲ။

စကားလုံး ၃ လုံးကုိ တြဲစပ္ျပဳ သုံးစြဲလုိက္ေတာ့ အသုံးမ်ားတ့ဲ အေခၚအေဝၚေတြျဖစ္လာတယ္။
ကြန္ + ယက္= ကြန္ယက္
ကြန္ + ရက္= ကြန္ရက္
(ကြန္+ယက္+ ရက္)
ကြန္ =soar, net,casting net,cast- net
ယက္= rake,row,paddle (ျခစ္ထုတ္ပစ္တာ၊ ေလွေလွာ္-ေရကူးရာမွာ အသာအယာ လႈပ္ရွားတာ)
ရက္= day,weave (အခ်ိန္ကာလတခု၊ ဖ်ာ-ထရံ-အဝတ္အထည္ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက်ဖြဲ ့စည္းတာ)

Network ကုိ ဘာသာျပန္ရာမွာ "ကြန္ရက္" လုိ ့ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ စာလုံးေပါင္းျပတယ္။ ရေကာက္ နဲ ့
"ရက္" တာေနာ္။ အမ်ားစုကလည္း ကြန္ရက္ လုိ ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ စာလုံးေပါင္းၾကတာေတြ ့ရေပမယ့္
အြန္လုိင္းသတင္းေတြကုိ ဖတ္လုိက္ရင္ ယပက္လက္နဲ ့ "ယက္" ျဖစ္ေနျပန္တယ္။

စာေရးဆရာမတေယာက္ဆုိ "ဇနီးေခ်ာမ်ား ကြန္ရက္" ဆုိျပီး ဝတၳဳတပုဒ္ေရးထုတ္ထားေသးတယ္။

ရေကာက္၊ ယပက္လက္အသံထြက္မကြဲတာေၾကာင့္ စာလုံးေပါင္းတ့ဲအခါ အသံထြက္ကုိလုိက္ျပီး
"ကြန္ယက္" လုိ ့  ေပါင္းမိသြားတာလုိ ့နားလည္ေပးရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တခုနဲ ့တခုေပါင္းကူူး
ယွက္ႏြယ္ထားတာကုိ ေျပာတာလုိ ့သေဘာေပါက္ျပီး စာလုံးေပါင္းရင္ေတာ့ျဖင့္ "ကြန္ရက္" လုိ ့ အမွန္ျဖစ္လာဖြယ္ရွိေၾကာင္းပါ....။

အမရဒီပ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၄
============

Tuesday, February 25, 2014

ထုိေၾကာင့္ နဲ ့ ထုိ ့ေၾကာင့္

လက္ေတြ ့စာေရး၊ စာဖတ္လုပ္ေနသူတဦးအဖုိ ့ၾကဳံရတ့ဲ စဥ္းစားစရာေလးတခုကုိ ေဖာက္သည္ခ်ျပပါရေစ။
အေၾကာင္းျပစကားကုိ ေျပာျပီး ေရးျပီးေနာက္ အႏွစ္ခ်ဳပ္တ့ဲ စကားလုံးအေနနဲ ့(ထုိ ့ေၾကာင့္) လုိ ့ေရး
သားလာခ့ဲပါတယ္။ အခ်ဳိ ့စာေရးသူေတြက (ထုိေၾကာင့္) လုိ ့ေရးၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ (ထုိ/ထုိ ့) လုိ ့
ျဖစ္ေနရတာလဲ၊ ဘယ္ဟာက ျမန္မာစာလုံးေပါင္းက်မ္းနဲ ့ညီသလဲ ဆုိတာ ေတြးလာခ့ဲတယ္။

ျမန္မာစာအဖြဲ ့ရ့ဲ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္အဘိဓာန္မွာ (ထုိ)စကားလုံးေတြကုိ ဒီလုိေတြ ့ရတယ္။
ထုိ
ထုိထုိဤဤ
ထုိနည္းတူ= ထုိနည္းအတူ
ထုိျမဳိ ့
ထုိမွတစ္ပါး
ထုိမွ်ေလာက္
ထုိအခါ

ေအာက္ျမစ္ပါတ့ဲ (ထုိ ့) စကားလုံးေတြကုိလည္း ေဟာသလုိ အစဥ္လုိက္ျပထားပါတယ္။
ထုိ ့ေၾကာင့္
ထုိ ့ထက္
ထုိ ့ေနာက္
ထုိ ့ျပင္
ထုိ ့အတူ= ထုိနည္းအတူ

ဒီအဘိဓာန္အလုိအရေျပာရင္ေတာ့ (ထုိေၾကာင့္- ထုိ ့ေၾကာင့္) ဆုိတ့ဲ စာလုံေပါင္း ၂ မ်ဳိးမွာ ထဆင္ထူး
လုံးတင္၊ တေခ်ာင္းငင္၊ ေအာက္ျမစ္တ့ဲ (ထုိ ့ေၾကာင့္) ကုိ တရားဝင္စာလုံးေပါင္းအျဖစ္ေျပာႏုိင္ျပီေပါ့။

အမရဒီပ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၅၊ ၂ဝ၁၄

Thursday, February 20, 2014

အနယ္ထုိင္ခ်ိန္ ျမင္မိတ့ဲ ကုိယ့္အရိပ္ - ၃၈


အိႏိၵယႏုိင္ငံတခြင္ ေဒသအကုန္အစင္မွ  တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကေသာ စ႑ာလအစုအဖြဲ ့မ်ားကုိ ဘုန္းၾကီးသည္
 ေနာက္ထပ္ ၄ ရက္ၾကာသည္အထိေနထုိင္ကာ  တရားေဟာေျပာခ့ဲပါ၏။  ကမကထျပဳသူမ်ားက ဘုန္းၾကီးကုိ အစည္းအေဝးတခုမွ ေနာက္အစည္းအေဝးတခုသုိ ့ ေခါက္တုံ ့ေခါက္ျပန္ပင့္ေခၚၾက၏။ နံနက္ ၇ နာရီမွစတင္၍
တခါတရံ ညအထိ အစည္းအေဝးမ်ား ဆက္တုိက္ရွိသည္။ စ႑ာလမ်ားသည္ ဓမၼအာဟာရ -ေခၚ- စိတ္ဓာတ္ခြန္
အား အလြန္အမင္း ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနၾကပုံ ေပၚေန၏။

ဒီဇင္ဘာ ၂၄ တြင္ ဘုန္းၾကီးတုိ ့သည္ ဝါဓျမဳိ ့သုိ ့သြားေရာက္ၾကသည္။ ဝါဓျမဳိ ့သည္ မဟတၱဂႏၵီ၏ နာမည္ေက်ာ္ တရားက်င့္ရာသခၤမ္း (အႆမ) ရွိသည့္ေနရာ ဟိႏၵဴအမာခံနယ္ေျမတခုျဖစ္သည္။ ဝါဓမွာ ဗုဒၶဘာသာဆုိင္ရာ လူထုအစည္းအေဝးကုိ ပထမဆုံးအၾကိမ္ က်င္းပျပဳလုပ္ခ့ဲၾက၏။

ည ၁ဝ နာရီမွာ ဘုန္းၾကီးအိပ္ရာဝင္ခ့ဲသည္။ 
လြန္ခ့ဲျပီးရက္မ်ားမွ စတင္ခ့ဲေသာ မရပ္မနားအစီအစဥ္မ်ားေၾကာင့္ ေျခကုန္လက္ပန္းလည္း က်လွေပျပီ။

အိပ္ရာထဲ ေက်ာခ်ရုံသာသာရွိေသးခ်ိန္တြင္ လူတေယာက္ ဘုန္းၾကီးအခန္းထဲ ဝင္လာကာ စာတေစာင္ကမ္း
ေပးသည္။  ယင္းေနာက္သုတ္ကနဲ ေျပးထြက္သြားေလ၏။ စာကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးထား၏။ “မနက္ျဖန္ 
အစည္းအေဝး မတက္ပါနဲ ့၊ အစည္းအေဝးတက္ရင္ တေယာက္ေယာက္က သင့္ကုိ သတ္ပါလိမ့္မယ္” ဟု
 သတိေပးထား၏။

ဘုန္းၾကီးက အိမ္ရွင္အား ေခၚကာ စာကုိ ျပလုိက္၏။ သူ ့မ်က္ႏွာတြင္ စုိးရိမ္ပူပန္ဟန္ အထင္းသား ေပၚလာ၏။ 
သူက ေမးသည္။
“ဒီစာ ဘယ္သူလာေပးတာလဲ”
ဘုန္းၾကီးက အခန္းထဲက်ဴးေက်ာ္ဝင္လာသူ၏ ပုံပန္းသဏၭာန္ကုိ ေျပာျပလုိက္သည္။ သူက အေသအခ်ာ နားေထာင္သည္။ ယင္းေနာက္ သူ ့လူမ်ားကုိ ဘုန္းၾကီး၏အခန္းတံခါးဝဝန္းက်င္မွာ ျဖန္ ့က်က္ကာ   တညလုံး ေစာင့္ေရွာက္ေစသည္။

ဇြတ္မွိတ္ျပီး ၾကဳိးစားအိပ္လုိက္သည္။ နာရီဝက္ခန္ ့အၾကာေလာက္တြင္ အခန္းတံခါးဝလမ္းသြယ္မွ လႈပ္လႈပ္ရြရြ အသံကုိ ၾကားလုိက္ရ၏။
“ငါတုိ ့ဆြာမိဂ်ီးနဲ ့ စကားေျပာပါရေစ”
အသံေပါင္းမ်ားစြာ၏ တညီတညြတ္တည္းေျပာဆုိသံကုိ ဘုန္းၾကီးၾကားလုိက္ရ၏။  ယင္းအသံရွင္တုိ ့သည္ ရုိေသေလးစားမႈကုိ ေဖာ္ျပေသာ ရဟန္းေက်ာင္းသုံး အိႏိၵယထုံးစံအေခၚအေဝၚတခုျဖစ္သည့္ “ဆြာမိဂ်ီး” ကုိ သုံးစြဲၾက၏။ အဓိပၸါယ္မွာ “ေလးစားၾကည္ညဳိအပ္ေသာ အရွင္” ဟူ၏။

အိမ္ရွင္ကလည္း ျပန္ေျပာ၏။
“မရဘူးေဟ့၊  ဆြာမိဂ်ီး ပင္ပန္းေနတယ္၊ အခုရက္ပုိင္းအတြင္း ဆြာမိဂ်ီး နားရတယ္ကုိ မရွိဘူး၊ 
တရားေဟာေနရတယ္၊  ဆြာမိဂ်ီးကုိ အနားေပးရမယ္ေနာ္။ ဒီညေတာ့ ဆြာမိဂ်ီးကုိ ဘယ္သူမွ စကားမေျပာရဘူး”

တဖက္အသံတုိ ့လည္း ျပန္လည္တုံ ့ျပန္သည္။
“ဆြာမိဂ်ီးကုိ ခင္ဗ်ားတေယာက္တည္းပုိင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္တုိ ့လည္း ပုိင္တာပဲ။ ဆြာမိဂ်ီးနဲ ့ေတြ ့ခြင့္ျပဳပါ”
“ေဟ့..ေဟ့..၊ မရဘူးကြ၊ သြားၾကစမ္းကြာ”
“မသြားဘူး၊ ဆြာမိဂ်ီးနဲ ့စကားမေျပာရမခ်င္း ဘယ္မွမသြားဘူး”

အျငင္းပြားၾကသည္ကား အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဧည့္သည္တုိ ့က အိမ္မွထြက္ခြါရန္ သေဘာတူလုိက္ၾကသည္။ ေနာက္တေန ့တြင္ ဘုန္းၾကီးကုိ ေတြ ့ခြင့္ေပးမည္ဟု ခ်ိန္းဆုိသတ္မွတ္မႈ
 ျပဳလုိက္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေနာင္တြင္ အိမ္ရွင္က အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရျခင္းအတြက္ ဘုန္းၾကီးကုိ
 ေတာင္းပန္စကား ဆုိပါ၏။
“ဆြာမိဂ်ီး… ဒီနယ္ေျမက ဟိႏၵဴအျပင္းစားေတြရ့ဲ နယ္ေျမေနာ္ ၊ ဒီေနရာမွာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးဇာတ္ 
အယူသည္းသူေတြ ရွိေနတယ္။ ဒီလူေတြက ဆြာမိဂ်ီး ဗုဒၶရ့ဲ တရားဓမၼေဟာေျပာတာကုိ မၾကဳိက္ဘူး၊ စ႑ာလအုပ္
စုေတြ ဗုဒၶဘာသာဖက္ကူးေျပာင္းသြားၾကတယ္ဆုိတ့ဲ အေတြးအေခၚဟာ အႏ ၱရာယ္ရွိတယ္၊ မနက္ျဖန္ ဆြာမိဂ်ီး
ကုိ အစည္းအေဝးတက္ဖုိ ့တေယာက္ေယာက္လာဖိတ္ရင္ မသြားပါနဲ ့၊ စိတ္မခ်ရဘူး”
အိမ္ရွင္က ေျပာသည္။

ခက္ေခ်ျပီ။ ေနာက္တေန ့ ညေန ၄ နာရီမွာ ဂုိေရေဂါင္းျမဳိ ့တြင္ အစည္းအေဝးကလည္း ေျပာထားဆုိထားႏွင့္ျပီး
ျဖစ္၏။ အစည္းအေဝးေနရာသည္ စ႑ာလမ်ားအတြက္ အိမ္ရာေျမစီမံကိန္းႏွင့္ အနီးအနားမွာျဖစ္၏။ 
လူစုလူေဝးၾကီးကုိ သရဏဂုံ ႏွင့္ ၅ ပါးသီလ တုိင္ေပးရမည္။ တရားေဟာရမည္။ ဂုိေရေဂါင္းျမဳိ ့အစည္းအေဝး
ေနရာသုိ ့ခ်ဥ္းကပ္မိၾကေသာအခါ လူစုလူေဝးၾကီးသုိ ့ဦးတည္ခ်ီတက္ေနၾကေသာ လူတန္းရွည္ၾကီးကုိ ဘုန္းၾကီး တုိ ့ျဖတ္သန္းၾကရ၏။

အဝင္ဝေနရာ၌ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈျဖစ္ကာ တြန္းလားဆြဲလား ႏွင့္ ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္
လုပ္သည္ကုိ ၾကဳံေတြ ့ၾကရ၏။ လုံျခဳံေရးကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ကားအတြင္းမွာ ဘုန္းၾကီး ေနရ၏။

အေျခအေနမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျငိမ္သက္သြား၏။ လူမ်ားဝုိင္းရံျပီး ဘုန္းၾကီးကုိ ယာယီတရားေဟာစင္သို ့ ပင့္ေဆာင္သည္။

အခမ္းအနားမႈးက ဘုန္းၾကီးကုိ ေျပာျပ၏။ လူမုိက္မ်ားသည္ အစည္းအေဝးအတြင္းသုိ ့ဝင္ေရာက္ဖုိ ့ၾကဳိးစားခ့ဲၾက
၏။ လူမုိက္မ်ားက ဘုန္းၾကီးသည္ တရားေဟာမည့္အစား သူတုိ ့ႏွင့္ အတူလုိက္ရမည္ဟု ေတာင္းဆုိၾကသည္။ ထုိသုိ ့ေျပာျပီးေနာက္ ဘုန္းၾကီးကုိထည့္ေပးရန္ျငင္းဆုိၾကသည့္ အစည္းအေဝးစီစဥ္သူမ်ားႏွင့္ လူမုိက္မ်ား ထုိးၾကၾကိတ္ၾက ရန္ျဖစ္ၾကေလ၏။  ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္စဥ္အတြင္း လူမုိက္တေယာက္ ေျခေထာက္က်ဳိးသြား၏။ သူ ့အေပါင္းအပါမ်ား ထြက္ေျပးသြားၾက၏။

ေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္တြင္မွ စ႑ာလဒကာမ်ားက ဘုန္းၾကီးကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ 
ဘုန္းၾကီးသည္ ျပန္ေပးဆြဲရန္ ၾကံစည္မႈမွ လက္မတင္ကေလး ပြတ္ကာသီကာ လြတ္ေျမာက္ခ့ဲသည္ဟူ၏။

============
အမရဒီပ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂ဝ၊ ၂ဝ၁၄

Wednesday, February 19, 2014

အနယ္ထုိင္ခ်ိန္ ျမင္မိတ့ဲ ကုိယ့္အရိပ္- ၃၇



ဘုန္းၾကီး အိႏိၵယမွာေနထုိင္ခ့ဲသည့္ ၁၉၅ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားကာလက စ႑ာလလူဦးေရ သန္း ၈ဝ ရွိသည္။
၁၉၅၆ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ စ႑ာလတုိ ့၏ဘဝျမင့္မားတုိးတက္ေရးကုိ ေရွ ့ေဆာင္လမ္းျပျပဳခ့ဲေသာ တေခတ္မွာတေယာက္ ဆုိရေအာင္ထူးျခားေသာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေဒါက္တာ ဘိမေရာ၊ အမ္ေဗဒကာသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခံယူခ့ဲသည္။ အမ္ေဗဒကာသည္ အဂၤလန္မွာ ပညာသင္ၾကားေနရင္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေတြ ့ရွိခ့ဲသည္။ ဗုဒၶဘာသာက သူ ့ကုိ သနားကရုဏာျပည့္ဝသည့္ လမ္းေၾကာင္းတခု ေပးခ့ဲျပီး ဟိႏၵဴအယူဝါဒေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားကာ အယူသီးတင္းက်ပ္ေသာ ဇာတ္စနစ္ေအာက္မွ သူ ့ကုိ လြတ္ေျမာက္ေစခ့ဲသည္။

စ႑ာလမ်ားအတြက္ ေဒါက္တာအမ္ေဗဒကာ၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းသည္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားတက္ၾကြေစေသာ
 ႏွလုံးသားအာဟာရျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသူငယ္ဘဝက စာသင္ခန္းအျပင္ဖက္တြင္ထုိင္ကာ စာလုိက္ခ့ဲရသည္။
 စ႑ာလဇာတ္မ်ဳိးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စာသင္ခန္းတြင္းသုိ ့ သူဝင္ခြင့္မရေခ်။

တေန ့တြင္ သခ်ၤာပုစၦာတခုကုိ အခန္းတြင္းရွိေက်ာင္းသားမ်ား အေျဖမထုတ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ အက်ပ္ရုိက္ေနၾက၏။ ဆရာက အမ္ေဗဒကာကုိ အခန္္းတြင္းသုိ ့ဖိတ္ေခၚကာ အေျဖကုိ သင္ပုန္းေပၚ တြက္ျပခုိင္းသည္။ အမ္ေဗဒကာ သည္ သခ်ၤာပုစၦာကုိ အေျဖထုတ္ႏုိင္ခ့ဲသည္၊ သုိ ့ေသာ္ အျခားေက်ာင္းသားငယ္မ်ားသည္ သူတုိ ့၏ထမင္းဗူးကုိ အမႈိက္ပုံးတြင္းသုိ ့
ပစ္ထည့္လုိက္ၾကေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ၏အရိပ္က ထမင္းဗူးမ်ားအေပၚ ထုိးက်ခ့ဲေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ဖခင္၏တုိက္တြန္းအားေပးမႈေၾကာင့္ အမ္ေဗဒကာ ပညာဆက္လက္သင္ယူခ့ဲသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္း ေရာက္သည့္အခါလည္း အခန္းျပင္ထုိင္ကာ စာေမးပြဲေျဖဆုိခ့ဲရသည္။ 
သူ၏စာေမးပြဲေအာင္မွတ္မ်ားမွာ အ့ံမခန္းေကာင္းလွသည္။ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး (ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္)က 

ဤလူငယ္ကေလးကုိ မ်က္စိက်သည္။  ေကာလိပ္တက္ရန္ နယူးေယာက္ျမဳိ ့သုိ ့ပုိ ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ လန္ဒန္သုိ ့ပါဆက္ပုိ ့သည္။ နယူးေယာက္၊ လန္ဒန္တုိ ့လုိ ဇာတ္စနစ္ကင္းေသာ ကမၻာၾကီးမွာ အမ္ေဗဒကာ သန္စြမ္းၾကီးပြားခ့ဲရသည္။ ဥပေဒဘြဲ ့တခု၊ ဒႆနိက ႏွင့္ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ပါရဂူဘြဲ ့ ၂ ခုကုိလည္း သူဆြတ္ခူးႏုိင္ခ့ဲသည္။

တရားရုံးေတာ္အတြင္းသုိ ့ေရွ ့ေနအျဖစ္ ပထမအၾကိမ္ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ တရားသူၾကီး၊ အျခားေရွ ့ေနမ်ား၊
ခုံရုံးလူၾကီးမ်ား ႏွင့္ တက္ေရာက္နားေထာင္သူမ်ားအားလုံး အခန္းျပင္သုိ ့ေရွာင္ထြက္သြားၾက၏။
 ဥပေဒျပင္ပ ဇာတ္စနစ္သည္ အရွိန္အဟုန္အားေကာင္းေနဆဲပါတည္း။

သုိ ့ျဖစ္ရာ သူ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ေျခစုံပစ္ဝင္လုိက္၏။ မဟာရ႒ျပည္နယ္ရွိ စ႑ာလမ်ဳိးဇာတ္အားလုံးက သူ ့
ကုိ ပုံေအာမဲေပးၾကေလရာ ပါလီမန္တြင္ အမတ္တေနရာကုိ အလြယ္တကူပင္ သူရသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ တြင္ ျဗိတိသွ်ထံမွ

 အိႏိၵယလြတ္လပ္ေရးေၾကညာရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ အျခခံဥပေဒသစ္

ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီတြင္ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာ၏။ အိႏိၵယအေျခခံဥပေဒတြင္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနၾကသည့္
စ႑ာလမ်ဳိးဇာတ္မ်ား ႏွင့္အျခား ဇာတ္နိမ့္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္၍ အသက္ေမြးမႈပညာရပ္မ်ားသင္ၾကား
ေပးရန္  ပညာသင္ဆုမ်ားေပးျခင္း၊ တန္ဖုိးနိမ့္ အိမ္ရာေျမမ်ား စီစဥ္ေပးျခင္း၊ အခြန္ေငြေလွ်ာ့ေပါ့ေကာက္ျခင္း
ႏွင့္ အျခားေငြေၾကးဆုိင္ရာ ေထာက္ပ့ံဆုမ်ား  ေပးျခင္းပါဝင္ေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ပါဝင္၏။

အမ္ေဗဒကာသည္ စ႑ာလဇာတ္နိမ့္မ်ားအတြက္ သူရဲေကာင္းၾကီး ျဖစ္၏။ စ႑ာလဇာတ္နိမ့္မ်ား၏ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိေလးစားခံရေသာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးအျဖစ္ ၁ဝ ႏွစ္ တာဝန္ထမ္းခ့ဲ၏။ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ သူ ကူးေျပာင္းလုိက္ေသာအခါ သန္းတဝက္ေလာက္ေသာ စ႑ာလဇာတ္နိမ့္တုိ ့သည္လည္း ေခါင္းေဆာင္ၾကီး
နည္းတူ ဘာသာကူးေျပာင္းခ့ဲၾက၏။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္သည္မွာ ဗုဒၶဘာသာကူးေျပာင္းျပီးေနာက္ ၂ လအၾကာ 
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ၊  ဒီဇင္ဘာလတြင္ အမ္ေဗဒကာ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခ့ဲ၏။

ဘုန္းၾကီးသည္ ဟိႏၵီစကား ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္သည့္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာသုိ ့ကူးေျပာင္းလာသူ 
စ႑ာလဇာတ္နိမ့္မ်ားကုိ သရဏဂုံႏွင့္  ၅ ပါးသီလေဆာက္တည္ရန္ မၾကာခဏ ဦးေဆာင္ေပးရသည္။ 
အထူးသျဖင့္ အမ္ေဗဒကာ ကြယ္လြန္ျပီးသည့္ေနာက္ပုိင္းကာလတြင္ ျဖစ္သည္။

အမ္ေဗဒကာကြယ္လြန္ျပီးစအခ်ိန္ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ၊ ဒီဇင္ဘာလ…နံနက္ခင္းတခု၏ ၄ နာရီခြဲတြင္ ဆရာေတာ္
အရွင္ပညာတိႆႏွင့္အတူ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္အဝတ္အစားဝတ္ဆင္ထားသည့္ လူ ၂ ေယာက္ ေရာက္လာ၏။
ဆရာေတာ္က ေျပာသည္။
“ဒီလူေတြက စ႑ာလဇာတ္နိမ့္ေတြ၊ ဒီေန ့အမ္ေဗဒကာရ့ဲ အရုိးျပာကုိ နာဂပူရ္ျမဳိ ့ဆီ သယ္ၾကမယ္၊
ဟုိမွာ အမွတ္တရ ဂူတည္ထားမယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကူးေျပာင္းၾကမယ့္ စ႑ာလေတြလည္း ေထာင္ခ်ီ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ သရဏဂုံ နဲ ့ ၅ ပါးသီလေပးဖုိ ့ဦးေဆာင္မယ့္ ဘုန္းၾကီးတပါး လုိေနတယ္၊ ငါ့ရွင္သြားႏုိင္မလား”

ဆုိင္းတြတုံ ့ဆုိင္းမေနဘဲ ဘုန္းၾကီး ျပန္ေျပာသည္။
“ေၾသာ္….သြားႏုိင္ပါတယ္”

တေန ့ကုန္နီးနီး ရထားစီးရသည္။ နာဂပူရ္သုိ ့ ေန ့လယ္ ၃ နာရီခန္ ့ေရာက္သည္။ နာဂပူရ္မွ  မုိင္ ၆ဝ ေလာက္ ေဝးသည့္ အမရဝတီသုိ ့ ေနာက္ထပ္ ၅ နာရီၾကာေအာင္ ဘတ္(စ္)ကား စီးရသည္။ အမရဝတီသုိ ့ ဘုန္းၾကီးတုိ ့ေရာက္သည္။ 

စ႑ာလတုိ ့အတြက္အစိုးရေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာတုိက္ခန္းအိမ္ရာေျမ၏ ေဘးခ်င္းကပ္ ေျမကြက္လပ္မွာ
 ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ ့ကုိ တစုတေဝးတည္းေတြ ့ရေသာအခါ အ့ံအားသင့္ရသည္။
 ဖုံေထာင္းေထာင္းထသည့္ ေျမကမၺလာကြင္းတျပင္လုံးမွာ ထုိင္သူ၊ မတ္တပ္ရပ္သူ လူေတြ ရုန္းရုန္းထေန၏။
ကေလးမ်ား…ႏြားမ်ား..ေခြးမ်ား…ၾကက္မ်ားလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဥဒဟုိသြားလာေျပးလႊားေနၾက၏။

အဝါေရာင္သကၤန္းႏွင့္ ဘုန္းၾကီးကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း လူစုၾကီးထံမွ မာရသီဘာသာစကားႏွင့္ သံျပဳိင္ရြတ္ဆုိသံတခု 
ဟိန္းထြက္လာ၏။
“ဘဂဝန္ ဗုဒၶဥၥ ဇယေဟာ!
မဟာပရိနိဗၺာပတၱ ပရမပူဇာ ဘာဘာ သဟ ေဒါက္တာ အမ္ေဗဒကာ ယဥၥ ဇယေဟာ”
အခမ္းနားဆုံး၊ အၾကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ေလးစားျမတ္ႏုိးမႈႏွင့္ ထုိက္တန္လွစြာေသာ ၊ ေနာက္ဆုံး ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၾကျပီးေသာ ျမတ္စြာဗုဒၶကုိ ႏုတ္ခြန္းဆက္ပဏာမျပဳၾကပါ၏။ ေက်းဇူးရွင္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အမ္ေဗဒကာကုိလည္း ႏုတ္ခြန္းဆက္ပဏာမျပဳၾကပါ၏။”

ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ကြယ္လြန္သူ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးကုိ  ေကာင္းျခီးၾသဘာေထာမနာသည္ ့ရာခ်ီေထာင္ခ်ီမ်ားစြာေသာ လူတုိ ့မွ ေပၚထြက္လာေသာ တခုတည္းေသာ အသံသည္ အ့ံမျငီးႏုိင္ဖြယ္ေပတကား။ နားမဆ့ံ၍ နားအၾကား ဓာတ္မ်ား ရပ္တန္ ့သြားလုမတတ္ပါတကား။

ေလွကားထစ္ ၃ ထစ္မွ တဆင့္ သစ္သားစကားေျပာစင္ျမင့္ထက္သုိ ့ဘုန္းၾကီးတက္လုိက္သည္။ အမ်ဳိးသားတဦး
က လက္ေဝွ ့ရမ္းကာ အသံျငိမ္ရန္ အခ်က္ျပလုိက္္၏။

ဘုန္းၾကီးက မုိက္ကရုိဖုန္းကုိင္ကာ သရဏဂုံ ႏွင့္ ၅ ပါးသီလကုိ ပါဠိဘာသာျဖင့္ တုိင္ေပးသည္။ ဘုန္းၾကီးတုိင္ေပးသမွ်ကုိ လူအုပ္ၾကီးကလည္း အူလႈိက္သည္းလႈိက္ လုိက္ဆုိၾကသည္။ ဤသုိ ့ေသာ လူအုပ္ၾကီးကုိ ေရွးအခါကလည္း

 မၾကဳံဖူးခ့ဲ၊ ေနာင္လည္း ထပ္မၾကဳံရေတာ့ပါျပီ။ သည္းလႈိက္ရင္ဖုိ ေပ်ာ္စရာျဖစ္သည္။ ပီတိမ်က္ရည္စတုိ ့က မ်က္လုံးမ်ားကုိ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းလာရုိက္ေန၏။

သရဏဂုံ ႏွင့္ ၅ ပါးသီလခံယူျပီးေနာက္ ဘုန္းၾကီးကုိ တရားေဟာပါဟု ေတာင္းဆုိၾက၏။
ေရွာင္တခင္ထြက္လာရေသာ ခရီးစဥ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုန္္းၾကီးမွာ ျပင္ျပီးဆင္ျပီးသား တရားေဟာစရာ မယ္မယ္
ရရမရွိခ့ဲေပ။ သုိ ့ေသာ္ျငားလည္း …ေၾသာ္..သုိ ့ေသာ္ျငားလည္း ၊ သရဏဂုံႏွင့္ ၅ ပါးသီလေဆာက္တည္က်င့္သုံး
ရျခင္း၏အက်ဳိး၊ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာဝင္တေယာက္ျဖစ္လာရျခင္းအက်ဳိးကုိ ဟိႏၵီဘာသာ စကားျဖင့္ မိနစ္ ၃ဝ ခန္္ ့ဘုန္းၾကီး ေဟာခ့ဲေျပာခ့ဲပါ၏။

ဘုန္းၾကီး၏လက္တန္းေဟာေျပာခ်က္ကုိ ေနာက္တေန ့သတင္းစာတြင္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖာ္ျပၾကေလ၏။
အမရဒီပ

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၉၊ ၂ဝ၁၄
============