ျမန္မာဆရာေတာ္တပါးရ့ဲ ပါဠိအ႒ကထာတေစာင္အေၾကာင္း

ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၃၆ (ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၉၇) မွာ အရွင္အာဒိစၥဝံသရ့ဲျမန္မာဘာသာေရး "ဘိကၡဳနီသာသေနာပေဒသ"

စာအုပ္ထြက္တယ္။ (ေမျမဳိ ့မုိးၾကည္၊ ျမန္မာစာေပတုိက္ပြဲ)

ေနာက္ ၆ ႏွစ္အၾကာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၄၂ (ျမန္မာႏွစ္ ၁၃ဝ၃)သထုံ၊ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ (ဦးနာရဒ)ရ့ဲ 

ပါဠိဘာသာေရး မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာစာအုပ္ေရးသားျပီးစီးတယ္။(ဓမၼာစရိယဦးေ႒းလႈိင္၊ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား) 

ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၄၈ (ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၁၁) မွာ ဟံသာဝတီပိဋကတ္စာအုပ္တုိက္က ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝတယ္။

ဒီစာအုပ္ ၂ ခုလုံး "ပြဲဆူ"တ့ဲ စာအုပ္ျဖစ္ခ့ဲတယ္။ စာအုပ္ထဲတင္ျပထားတ့ဲ အေတြးေအခၚ၊ အယူအဆေတြက 

တမူထူးျခားေနတာမုိ ့ ဗုဒၶဘာသာစာေပေလာကအတြင္း "ဂယက္ထန္မႈ"ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရုိက္ခတ္ခ့ဲတာမုိ ့

စာေရးသူေတြကုိ ပုိမုိေက်ာ္ၾကားေစခ့ဲပါတယ္။

အရွင္အာဒိစၥဝံသရ့ဲ "ဘိကၡဳနီသာသေနာပေဒသ"ကုိ  ၁၉၉၅ ေလာက္က မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တပါးျပလုိ ့ ဖတ္ဖူးလုိက္တယ္။အခုခ်ိန္မွာ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မိတ္ေဆြနဲ ့လည္း ျပန္မေတြ ့ျဖစ္

ေတာ့ဘူး။ ေကာ္ပီမိတၱဴကူးမထားလုိက္မိတာ "နာခ်က္"ၾကီးလွတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကုိ အခုထိ တသသျဖစ္ဆဲ…..။

"ဘိကၡဳနီအေရးေတာ္ပုံ"ကေတာ့ အရွင္အာဒိစၥဝံသက သူ ့ကုိ "ပကာသနိယကံ"ျပဳတ့ဲ တဖက္ပုဂၢဳိလ္ၾကီးေတြကုိ တုံ ့ျပန္ထားတ့ဲစာအုပ္ျဖစ္တယ္။ စာအုပ္ဆုိက္အေတာ္ၾကီးတယ္။ ဘိကၡဳနီသာသေနာပေဒသက ဆုိက္ေသးတယ္။  အရွင္အာဒိစၥဝံသရ့ဲ အဆုိပါစာ ၂ အုပ္လုံး"ရွားပါးစာရင္းဝင္စာအုပ္"ျဖစ္သြားျပီ။ စာအုပ္မုဆုိးၾကီးေတြက ရွာေဖြျပီး အြန္လုိင္းစာၾကည့္တုိက္ေတြေပၚတင္ေပးႏုိင္ရင္ေတာ့ မဖတ္ဖူးသူေတြ ဖတ္ခြင့္ၾကဳံမယ္လုိ ့ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

(အမွန္အတုိင္းေျပာရင္ ဘိကၡဳနီသာသေနာပေဒသက်မ္းကုိ www.scribd.com မွာေတြ ့တယ္။

 ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစာမေပၚလုိ ့ ဖတ္မရျဖစ္ေနတယ္။)

အေသာကေက်ာက္စာေတာ္စာအုပ္ကုိလည္း သူမ်ားဆီမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဦးေရႊေအာင္စာအုပ္ေတြမွာ

ၾကဳိၾကားကုိးကားျပတာေတာ့ ေတြ ့မိရ့ဲ….။

အခုေျပာခ်င္တာက အရွင္အာဒိစၥဝံသစာအုပ္အေၾကာင္းသက္သက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သထုံ၊မင္းကြန္းေဇတဝန္

ဆရာေတာ္ရ့ဲစာ ၁ အုပ္အေၾကာင္းကုိပါ ေျပာခ်င္တာပါ။

သထုံ၊ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္လုိ ့ေျပာရင္ အခ်ဳိ  ့က အဆက္အစပ္ေဝးလုိ ့ မသိတသိျဖစ္ေနတတ္ၾက

တယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ရ့ဲ ဝိပႆနာဆရာလုိ ့ေျပာလုိက္မွ ကြင္းဆက္မိျပီး နားလည္သြားတယ္။

ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္စြယ္စုံထက္ျမက္ကၽြမ္းက်င္တ့ဲ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ဟာ ရဟန္းငယ္ဘဝကတည္းက "အ႒ကထာ"ေရးသားျပဳစုဖုိ ့ရည္မွန္းခ်က္အားသန္ခ့ဲပါသတ့ဲ…….။ အေၾကာင္းက လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲ "ပရမတၳဒီပနီ"ဂယက္ထေတာ့ "ငါသာဆုိ အ႒ကထာပဲေရးမယ္"လုိ့အၾကံေပါက္ခ့ဲပါသတ့ဲ……။

(ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား)

 

အရြယ္ေတာ္ရတ့ဲအခါ ေပဋေကာပေဒသအ႒ကထာနဲ ့ မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာ ၂ ေစာင္ကုိ ေရးသားပါတယ္။

 ေပဋေကာပေဒသအ႒ကထာကုိ ရေသ့ၾကီးဦးခႏီ ၱက မႏ ၱေလးေတာင္ေျခ၊ စႏၵမုနိဘုရားအတြင္း ပဥၥမ

သဂၤါယနာတင္ေက်ာက္စာမ်ားႏွင့္အတူ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ခ့ဲပါတယ္။ ေက်ာက္စာေရ ၂၈ ခ်ပ္ရွိတယ္။ အ႒ကထာနိႆယကုိလည္း က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ေရးသားခ့ဲရာမွာ ပထမအုပ္၊ဒုတိယအုပ္၊

တတိယအုပ္လုိ ့၃ တြဲရွိတယ္။ (ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား)

ရည္ညႊန္းပါအ႒ကထာ ၂ ေစာင္အျပင္ က်မ္းစာေပါင္း ၂၂ က်မ္းေရးသားျပဳစုေတာ္မူခ့ဲေပမယ့္ ဆရာေတာ္ၾကီးက

"တုိ ့ေရးတာ ၂ က်မ္းပဲ"လုိ ့ ေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္။ ဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္က မွတ္ခ်က္ေပးထားတယ္။ "ဒါေပမယ့္ ပါဠိအေရးအသားေတာ့ သိပ္အဆင့္အတန္းမျမင့္လွဘူး"…တဲ ့။ (ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား)

အျခားမွတ္တမ္းတခုမွာ ဆရာေတာ္ေရးသားျပဳစုတာ ၂၅ က်မ္းလုိ ့ ဆုိပါတယ္။

အရွင္အာဒိစၥဝံသလက္ရာစာေပေတြကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ သာသနာေရးဆုိင္ရာေတြက ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားပုံရတယ္။ အရွင္အာဒိစၥဝံသစာေတြကုိ ေနာင္လူေတြ ဖတ္ခြင့္၊ ထုတ္ေဝခြင့္ ျပဳတာမေတြ ့ရဘူး။ အလားတူ မင္းကြန္းေဇတ

ဝန္ဆရာေတာ္ရ့ဲ အ႒ကထာေတြကုိလည္း သက္ဆုိင္ရာေတြကပိတ္ပင္ထားလုိ ့ဆက္လက္ထုတ္ေဝခြင့္

မရၾကေတာ့ဘူး။ ထုတ္ေဝခြင့္လည္းမရ၊ ေနာင္လူေတြလည္း သိခြင့္မရေတာ့ရင္ ဒီက်မ္းေတြဟာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားဖုိ ့လမ္းသာရွိေတာ့တယ္။ ဒီလုိေတြးမိေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာကုိ

ျမန္မာအကၡရာကေန ရုိမန္အကၡရာသုိ ့ ဖလွယ္ထားတ့ဲစာအုပ္ကုိ လက္ခံရရွိခ့ဲတယ္။

ရုိမန္အကၡရာသုိ ့ေျပာင္းလဲသူက သကၠဋနဲ ့ပါဠိပညာရွင္ မဒါ(ဗ္) အမ္ ေဒ့(ရွ္)ပန္ေဒး ( Madhav M. Deshpande)

ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၈ မွာ ပါေမာကၡ ပီ.ဗီ ဘားပတ္ (P.V. Bapat) က ျမန္မာမူပါဠိစာအုပ္ကုိ ပန္ေဒးကုိ ေပးခ့ဲတယ္။

ပန္ေဒးရ့ဲ နိဒါန္းမွာ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာအေၾကာင္း၊ မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာေၾကာင့္ ပြဲဆူတ့ဲအေၾကာင္း ေဖာ္ျပတယ္။ ပုိစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာက ၁၉၄၉၊ ႏုိဝင္ဘာ ၆ နဲ ့ ၁၃ ရက္အၾကားထုတ္ေဝတ့ဲ ဟံသာဝတီသတင္းစာပါ

 သတင္းတခုကုိ မူရင္းျမန္မာဘာသာအတုိင္း ေဖာ္ျပတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းသားတေယာက္အကူအညီနဲ ့ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္မူကုိလည္း ေဖာ္ျပထားတယ္။ 

အခု ဟံသာဝတီသတင္းစာျမန္မာဘာသာမူကုိ တင္ျပေပးပါမယ္။

မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာအတြက္ ဂယက္သံ

အထူးဂရုျပဳ၍ သုံးသပ္ေတာ္မူၾကပါဆုိျခင္း

တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁ ရက္ေန ့ကမာရြတ္ရြာမေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးအာဒိစၥေက်ာင္းတုိက္၊ ကထိန္ပြဲသုိ ့ၾကြေရာက္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ပ႒မေက်ာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ ့ရေတာ္မူေသာ က်ဳိကၠလားဆရာေတာ္၊ ဝိနည္းငါးက်မ္းျပန္ကမာရြတ္ရြာမဆရာေတာ္အစရွိေသာ ၅၅ ပါးေသာ သံဃာေတာ္တုိ ့သည္၊သံဃေထရ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာေတာင္လုံးျပန္ပိဋကတ္တုိက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္

ဘုရားၾကီးအား သဘာပတိတင္ျမွာက္၍၊ ေဟမာဂႏုိင္ဆရာေတ္အား အက်ဳိးေဆာင္တင္ေျမွာက္ျပီးလွ်င္

 ေအာက္ပါအဆုိမ်ားကုိ စည္းေဝးဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾကေၾကာင္း။

  

ေၾကာင့္က်ကင္းလ်က္မေနအပ္

သထုံမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသား၍ အင္းစိန္ျမဳိ ့ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္

 ျပင္ဆင္ထုတ္ေဝေသာ မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာကုိ ဖတ္နာေဆြးေႏြးေတာ္မူၾကရာ ၄င္းစာအုပ္တြင္ ကထိန္ႏုတ္ျခင္းႏွင့္စပ္၍ ၊ အစဥ္မပ်က္ေလ့က်င့္စဥ္မ်ားအတုိင္းဆုိလွ်င္ ပါပဘိကၡဴခ်ည္း ျဖစ္ေနၾက၏။ သံဃာအားရည္ညႊန္း၍လႈသမွ် အကာလသကၤန္းခ်ည္းျဖစ္သည္သာမက ခင္းျပီးအာနိသင္ရသည္ဟု 

အယူရွိေသာ ရဟန္းေတာ္ဟူသမွ်တုိ ့မွာ ပါရာဇိကအစရွိေသာ အာပတ္အမ်ားသင့္ေၾကာင္း။

မာတုကာမကုိ ယခုလက္ရွိဘိကၡဳသံဃာေတာ္မ်ားက ဉတိၱစတုတၳကမၼဝါစာျဖင့္ ပဥၥင္းခံေပးအပ္ေၾကာင္း၊ 

အစရွိေသာ သာသနာေတာ္ကုိ ေခ်ာက္ခ်ားေစေသာ ဝါဒတုိ ့ကုိ သိေတာ္မူၾကသျဖင့္ ၊ သာသနာေတာ္

ထမ္း ရဟန္းဟူသမွ် ေၾကာင့္က်ကင္းလ်က္ မေနအပ္သင့္ေၾကာင္း၊ အားလုံးသေဘာတူဆုံးျဖတ္

ေတာ္မူၾကျပီးလွ်င္  သာသနာေတာ္ဆုိင္ရာ ရဟန္းရွင္လူတုိ ့အား ၊ အဆုိပါအ႒ကထာစာမ်က္ႏွာ ၁၉၅။ 

၂ဝဝ။ ၂၂၈။ ၂၈၁။ ၂ဝ၃။၂၇၆။၇၇။ တုိ ့ကုိ အထူးဂရုျပဳ၍ သုံးသပ္ၾကည့္ရႈေတာ္မူၾကမည့္အေၾကာင္း သတင္းစာမွ ေတာင္းပန္ႏႈိးေဆာ္ရန္ အက်ဳိးေဆာင္အား တာဝန္လႊဲေတာ္မူၾကေၾကာင္း။

ေတာင္းပန္ႏႈိးေဆာ္ခ်က္

အထက္ အဆုိပါအခ်က္တုိ ့ကုိ သုံးသပ္ေလ့လာေတာ္မူၾကျပီးေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ ့သည္ မိမိတုိ ့သေဘာဆႏၵတုိ ့ကုိ ကမာရြတ္ရြာမေက်ာင္းသုိ ့ စာေရးေပးေတာ္မူၾကပါရန္ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ား ဆႏၵအရ အထက္ပါသာသနာေတာ္ကုိ ေခ်ာက္ခ်ားေစမည့္ ဝါဒထူးတုိ ့ကုိ သုတ္သင္ရန္ သင့္ မသင့္  ေဆြးေႏြးဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾကရန္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

အင္းစိန္ျမဳိ  ့

ေဟမာဂႏုိင္ေက်ာင္း

"ဆရာေတာ္"

သည္လုိ သတင္းစာပါအသံေတြကုိ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအေနနဲ ့ သက္ဆုိင္ရာတပည့္တပန္း

ေတြေလွ်ာက္ထားအသိေပးလုိ ့၊ ေမးျမန္းလုိ ့ သိေတာ္မူတ့ဲအခါ ………………

"တုိ ့က အလြတ္ေရးတာမဟုတ္ဘူး။ "အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေဝ ဘိကၡဴဟိ ဘိကၡဳနိေယာ ဥပသမၸာေဒတုံ"

စူဠဝါပါဠိေတာ္ႏွင့္အ႒ကထာကုိ အားကုိးျပီး ေရးတာ။ အဲဒီအဖြင့္မွာလာတ့ဲ အႏုပညတ္သည္ ဘုရားရွင္ပညတ္ေတာ္မူေသာ အခါမွစ၍ သာသနာငါးေထာင္အတြင္းမပ်က္စီးႏုိင္သျဖင့္ ဧကေတာ

သံဃာေခၚတ့ဲ ရဟန္းေယာက်္ားမ်ားက ဘိကၡဳနီမ ျဖစ္ေအာင္ ပဥၥင္းခံေပးႏုိင္တယ္လုိ ့ တုိ ့ကေရးတာ။  အေရးၾကီးတာက ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူေသာ အႏုပညတ္ ပ်က္-မပ်က္ဘဲ။အႏုပညတ္ပ်က္လွ်င္ ဘိကၡဳနီမ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး။ အႏုပညတ္မပ်က္လုိ ့ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္မွတ္ရမယ္" ……………..

လုိ ့ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာေတြကုိ ရြတ္ျပျပီးရွင္းျပေျဖဆုိခ့ဲပါတယ္။  (ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူး)

ကထိန္ကိစၥမွာလည္း "ဣမံ ကထိနစီဝရံ သံဃႆ ေဒမ" ဆုိတ့ဲအစဥ္အလာ ဆုိပုံမွာ "သံဃႆ"ဆုိတ့ဲ ရည္ညႊန္းခ်က္ထည့္ျပီး လႈရင္ ကထိန္မမည္တ့ဲအေၾကာင္း မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ၾကီးက ေရးသားပါတယ္။

 မိလိႏၵအ႒ကထာပါဠိ ကထိန္ခန္းကုိ ဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တုိင္နိႆယေရးျပီး "ကထိန္ခန္းနိႆယ"

စာအုပ္ကုိ ပုံႏွိပ္ျဖန္ ့ေဝခ့ဲပါေသးတယ္။ (ရဟႏၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူး)

ဒါေတြဟာ မိလိႏၵပဥွာအ႒ကထာဆရာဘက္က ျပန္လည္တုံ ့ျပန္ရွင္းလင္းခ်က္လုိ ့ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအ႒ကထာမထုတ္ခင္ကတည္းက တပည့္တပါးျဖစ္တ့ဲ မဟာစည္ဆရာေတာ္က အက်ဳိးထက္အျပစ္သာမ်ားမယ္၊ သာသနာအတြက္လည္း အလြန္ေက်းဇူးမ်ားမယ္လုိ ့ ယုံၾကည္ေတာ္မမူတာေၾကာင့္လားမဆုိႏုိင္၊ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝဖုိ ့ သေဘာမတူခ့ဲဘူးလုိ ့သိရပါတယ္။

အျခားတဘက္မွာလည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကုိ ၾကည္ညဳိေလးစားတ့ဲတပည့္ေတြက စာအုပ္ကုိ ထုတ္ေဝလုိၾကတယ္။

ဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္ေျပာတာက "သဒၶါလြန္ျပီးစာအုပ္ရုိက္ၾကလုိ ့ မလုိလားအပ္တ့ဲ ျပႆနာေတြ ေပၚတယ္"ဆုိပါတယ္။

အ႒ကထာမရွိေသးတ့ဲ မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္အတြက္ အ႒ကထာေရးျပဳဖုိ ့ မုိးညွင္းဆရာေတာ္ၾကီးက က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ကုိ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားတယ္လုိ ့သိရပါတယ္။ အဲဒီမိလိႏၵအ႒ကထာကုိ ၃ ႏွစ္ၾကာေအာင္ ျပဳစုခ့ဲရတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ပါဠိစာေပေလာကမွာတိမ္ျမဳပ္ေနတ့ဲ အ႒ကထာစာမူတေစာင္ဟာ ျမန္မာျပည္ျပင္ပမွာ "ျပည္ပေရာက္ျမန္မာတေယာက္ဘဝ"နဲ ့ အသက္ရွည္ရပ္တည္ေနေသးတယ္ဆုိတာ စာေပေလ့လာသူမ်ားကုိ အသိေပးေျပာၾကားလုိပါတယ္။

အမရဒီပ

ဇူလုိင္ ၉၊ ၂ဝ၁၂