Total Pageviews

Friday, December 28, 2012

ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္၊ အ႒ကဝဂ္လာ မဟာဗ်ဴဟသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္








(၁)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား---
  • ဘာသာေရးအယူသည္းေနၾကသူတုိ ့သည္ ကုိယ့္အယူဝါဒသာမွန္၏၊ သူတပါးမွား၏ဟု ျငင္းခုံေနၾကရာ သူမ်ား၏က့ဲရ့ဲျခင္းကုိသာ ရေနၾကပါသလား၊ သူမ်ား၏ခ်ီးမြမ္းျခင္းကုိလည္းရၾကပါေသးသလား--။
(၂)
နိမၼိတရုပ္ပြားျမတ္စြာဘုရား---
  • ဘာသာေရးအယူဝါဒျငင္းခုံေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္သူတုိ ့၏ခ်ီးမြမ္းေကာင္းခ်ီးေပးမႈမွာ အနည္းငယ္မွ် သာတည္း။ ယင္းေကာင္းခ်ီးေပးမႈသည္ ကိေလသာျငိမ္းရန္ မစြမ္းႏုိင္ပါ။ ျငင္းခုံျခင္းအက်ဳိးတုိ ့သည္ ၂ ပါးတုိ ့ဟူ၍ ငါဘုရားေဟာပါ၏။ ျငင္းခုံျခင္း၏ရလာဒ္အျပစ္ ႏွင့္ ျငင္းခုံမႈကင္းရာနိဗၺာန္ကုိ ရႈဆင္ျခင္ျပီး ျငင္းခုံျခင္းအမႈကုိ ပယ္စြန္ ့ရာ၏။
(၃)
  • အလုံးစုံေသာအယူဝါဒတုိ ့သည္ ဘာသာေရးဆရာအမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ကုန္၏။ ဤဘာသာေရးအယူဝါဒတုိ့ ကုိ ဘုရားတပည့္ပညာရွိသည္ မခ်ဥ္းကပ္ေတာ့ေပ---။ ဘုရားတပည့္ရဟႏ ၱာပညာရွိသည္ မည္သည့္အ ရသုိ ့မွ် တဏွာ၊ ဒိ႒ိျဖင့္ မကပ္ေရာက္ရာ---။ ဒိ႒၊သုတ၊မုတမဂၤလာတုိ ့၌ သာယာႏွစ္သက္မႈကင္းရာ၏။
(၄)
  • သီလကုိ အျမတ္ဆုံးဟု ယူဆသူတုိ ့သည္ ကုိယ္ႏွင့္ႏုတ္ကုိေစာင့္စည္းျခင္းျဖင့္ သံသရာဆင္းရဲမွလြတ္ ေျမာက္ျခင္းကုိ ေဟာျပၾကကုန္၏။ ထုိသူတုိ ့သည္ ႏြား ေခြးစသည္တုိ ့၏အက်င့္၊ နတ္သိၾကားစသည္ကုိ ကုိးကြယ္ေသာအက်င့္ကုိ လက္ခံယူစြဲၾကကုန္၏။ လုိက္နာက်င့္သုံးၾက၏။ ေကာင္းခ်ီးေပးၾက၏။ သူတုိ ့  အက်င့္ျဖင့္ ဘဝေကာင္းေရာက္မည္၊ ဆင္းရဲမွလြတ္မည္ဟု ယုံၾကည္ယူဆၾက၏။ ပညာရွိဟုဝန္ခံၾက၏။   
(၅)
  • သီလအက်င့္ကုိအျမတ္ဆုံးဟုယူဆသူသည္ သူ၏ဘာသာတရားညြန္ၾကားခ်က္အတုိင္း ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္တုိ ့ကုိ လုိက္နာ၏။ မလုိက္နာမိပါက စိတ္ေသာကေရာက္၏။ ဥပမာ- ခရီးၾကမ္း၌သင္းကြဲက်န္ ရစ္သူသည္ သူ၏အေဖာ္မ်ားကုိ အမွီလုိက္ရန္ေတာင့္တသက့ဲသုိ ့တည္း--။
(၆)
  • ထုိ ့ေၾကာင့္ သီလအက်င့္ကုိပယ္စြန္ ့ပါေလ--။ အျပစ္ရွိအျပစ္ကင္းကံတုိ ့ကုိပယ္စြန္ ့ပါေလ--။သုဒၶိ ႏွင့္အသုဒၶိကုိလည္း မေတာင့္တေလႏွင့္--။ မိစၦာအယူဟူေသာ သႏိ ၱကုိလည္းမယူစြဲဘဲ ေနရာ၏။ (တနည္း) သႏိ ၱဟူေသာ နိဗၺာန္ကုိခ်ီးေျမွာက္၍ေနရာ၏။
(၇)
  • ကုိယ္ကာယကုိပင္ပန္းေစေသာတပအက်င့္ေၾကာင့္ အကုသုိလ္ကံေဟာင္းသည္ အက်ဳိးေပးျပီးျဖစ္သြား သည္၊ ယခုအခါ ကာမရာဂကင္းေနသည္၊ ေနာက္ဘဝမွာ အုိနာေသလြတ္မည္၊ ဒိ႒၊သုတ၊မုတမဂၤလာကုိ ယုံသူသည္ ေနာက္ဘဝတြင္ ဆင္းရဲမွလြတ္သည္ဟု ဥဒၶံသရေခၚ သႆတဝါဒီတုိ ့ေျပာေဟာၾက၏။ ထုိသူတုိ ့သည္ ဘဝအသြယ္သြယ္၌ တပ္မက္မႈမကင္းၾကေခ်--။
(၈)
  • တဏွာမကင္းသူသည္ လုိရာလုိရာကုိ ေတာင့္တ၏။ ေနာင္ေရးအေၾကာင္းအရာကုိ ၾကံေတြးပူပန္၏။ ဤေလာက၌ ရဟႏ ၱာအား ျဖစ္ျခင္း-ေသျခင္းမရွိ၊ တုန္လႈပ္ျခင္းလည္း မရွိ--။
(၉)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား---
  • အခ်ဳိ ့ဘာသာေရးဆရာတုိ ့သည္ သူတုိ ့ဘာသာေရးတရားကုိ အျမတ္ဆုံးဟု ေျပာဆုိၾက၏။ သုိ ့ေသာ္ ထုိဘာသာေရးတရားကုိပင္ အေပါစား၊ အည့ံစားဟု အခ်ဳိ ့ဆရာတုိ ့ဆုိၾကျပန္၏။ သူတုိ ့ဝါဒတြင္ အဘယ္ဝါဒသည္ အမွန္ျဖစ္ပါသနည္း----။
(၁ဝ)
နိမၼိတရုပ္ပြားျမတ္စြာဘုရား---
  • စူဠဗ်ဴဟသုတ္-စာပုိဒ္ ၁၊၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅၊ ျပန္ၾကည့္ပါ။
(၁၁)
  • ရဟႏ ၱာသည္ သစၥာ ၄ ပါးကုိ သိျပီးသူျဖစ္သည္။ တပါးသူက သင္ၾကားေပးရန္မလုိအပ္ျပီ။
  • အယူမွားျခင္း၊ အယူမွားကုိစြဲလမ္းျခင္း ကင္းသည္။ ျငင္းခုံျခင္းလည္း ကင္းသည္။အရိယာအက်င့္မွတပါး အျခားအက်င့္ကုိ မက်င့္ေတာ့ျပီ--။
(၁၂)
  • သူတပါးစိတ္ကုိသိျခင္း၊ ေရွးဘဝအေၾကာင္းကုိသိျခင္း၊ နတ္မ်က္စိရျခင္းတုိ ့သည္ ဝဋ္ဆင္းရဲမွလြတ္ ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္သည္ဟု အခ်ဳိ ့ယုံၾကည္ယူဆၾက၏။ သူတုိ ့၏အဘိညာဥ္သည္ သစၥာ ၄ ပါးကုိ သိျခင္းကိစၥကုိ မျပီးစီးေစႏုိင္လွ်င္ ဝဋ္မွလြတ္ေျမာက္ျခင္းဟူသည္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သူတုိ ့သည္ နည္းလမ္းမွန္ကုိ ပစ္ပယ္၍ နည္းမွားျဖင့္စင္ၾကယ္ျခင္းကုိ ေျပာဆုိၾကကုန္၏။
(၁၃)
  • ပကတိမ်က္စိ၊ အဘိညာဥ္တုိ ့ျဖင္ ့ျမင္ေသာလူသည္ နာမ္ရုပ္ကုိ ရုိးရုိးသာမန္သာျမင္၏။ ျမင္ခ့ဲေသာနာမ္ရုပ္ကုိ ရုိးရုိးျမင္ခ့ဲျပီးအတုိင္းပင္ ပုဂၢဳိလ္-သတၱဝါစသည္ျဖင့္ ၾကံေတြးသိလတ့ံ။ ပကတိမ်က္ စိ၊ ေလာကီအဘိညာဥ္မ်က္စိတုိ ့ျဖင့္ နည္းနည္းျဖစ္ေစ၊ မ်ားမ်ားျဖစ္ေစ နာမ္ရုပ္ကုိသိျမင္ေသာ္လည္း ယင္းအျမင္ကုိ သံသရာမွလြတ္သည္ဟု ဘုရားစေသာသူျမတ္တုိ ့မေဟာၾကပါ။
(၁၄)
  • အယူမွားကုိသက္ဝင္စြဲလမ္းလ်က္ေဟာေျပာေနသူကုိ ဆုံးမသြန္သင္ျပဳျပင္ေပးရန္ မလြယ္ကူပါ။ အေတြးအၾကံမွားကုိ စြဲလမ္းမႈ၊ ဆရာမွားကုိ အထင္ၾကီးမႈတုိ ့သည္ အယူမွားကုိစြဲလမ္းမႈတုိ ့၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေပ၏။
(၁၅)
  • ျဗာဟၼဏ ေခၚ ရဟႏ ၱာသည္ သိသင့္သမွ်ကုိသိျပီးေသာေၾကာင့္ တဏွာ-ဒိ႒ိျဖင့္ေတြးၾကံျခင္းကင္း၏။
      တိတၳိတုိ ့၏အယူမွားကုိလည္း ဂရုမစုိက္လ်စ္လ်ဴရႈေလေတာ့၏။ ဂႏၳ ၄ ပါး (အဘိဇၥ်ာ-ဗ်ာပါဒ-သီလဗၺတ
      ပရာမာသ- ဣဒံသစၥာဘိနိေဝသ  ကာယဂႏၳ) ကုိစြန့္ပယ္ျပီးေသာေၾကာင့္ အယူမွားအသင္းအပင္းတြင္မ
      ပါဝင္ေတာ့ျပီ---။ ရဟႏ ၱာမဟုတ္သူတုိ ့မွာ မိစၦာအယူကုိ ျမဲျမံစြာယူၾကကုန္၏။
(၁၆)
  • ရဟႏၱာသည္ အာသဝအေဟာင္းကုိစြန္ ့ပယ္ျပီး အာသဝအသစ္ကုိ မျပဳေတာ့ျပီ။ အလုိဆႏၵေနာက္လည္း မလုိက္ေတာ့ျပီ။ အယူမွားမွန္သမွ်မွလည္း ကင္းရွင္းလြန္ေျမာက္ျပီ။ တဏွာျဖင့္လည္း ေလာကကုိမကပ္ ျငိေတာ့ျပီ။ မိမိကုိယ္ကုိလည္း က့ဲရ့ဲျခင္း ကင္းေလျပီ။
(၁၇)
  • ျမင္-ၾကား-နံ-စား-ထိ-ၾကံရသမွ်ေသာအရာတုိ ့၌   ရဟႏ ၱာသည္ ေသမင္းစစ္သည္ ကင္းေလျပီ။ ကိေလသ-အဘိသခၤါရ-ခႏၶာဝန္ထုပ္မ်ားကုိ ပစ္ခ်ထားျပီးျပီ။ ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွ လြတ္ေျမာက္ျပီ။

မဟာဗ်ဴဟသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပီးျပီ။

Monday, December 24, 2012

ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္၊ အ႒ကဝဂ္လာ စူဠဗ်ဴဟသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္





ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား-----
  • ကုိယ့္အယူအဆႏွင့္ကုိယ္ေနထုိင္ၾကျပီး ကၽြမ္းက်င္လိမၼာသူ-ဟုဝန္ခံသူတုိ ့သည္ ကြဲျပားျခားနားစြာျဖင့္ အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေဟာေျပာေနၾကပါ၏။ သူတုိ ့အယူကုိသိလွ်င္ အမွန္သိျမင္သူ၊ ဆန္ ့က်င္တား ျမစ္ပယ္ခ်လွ်င္ အသိဉာဏ္မျပည့္စုံသူ-ဟု ဆုိၾကပါသည္။
(၂)
  • သူတုိ ့အယူကုိသိလွ်င္ အမွန္သိျမင္သူ၊ ဆန္ ့က်င္တား ျမစ္ပယ္ခ်လွ်င္ အသိဉာဏ္မျပည့္စုံသူ-ဟု
  •  ေျပာဆုိေနၾကသူတုိ ့၏မွန္ကန္ေသာအယူဝါဒကား အဘယ္ပါနည္း--။ ဤေမးခြန္းေမးရျခင္းအေၾကာင္း  မွာ ဤသူအားလုံးတုိ ့သည္ ဘာသာေရးအယူဝါဒအရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူဟု ဝန္ခံေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
(၃)
နိမၼိတရုပ္ပြားျမတ္စြာဘုရား---
  • သူတပါး၏ဘာသာတရားကုိလက္မခံဘဲ ပစ္ပယ္သူသည္ အသိဉာဏ္ပညာနိမ့္က်သူ "လူည့ံလူဖ်င္း"ျဖစ္  သည္ဆုိပါက လူအားလုံးသည္ အသိပညာမ့ဲသူခ်ည္းသာ ျဖစ္ရာ၏။ အေၾကာင္းျပမွာ အားလုံးပင္ အျမင္ မွားေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
(၄)
  • ကုိယ့္အယူကုိယ္သိျမင္လက္ခံသူတုိင္း အသိဉာဏ္ပညာစင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ခ့ဲျပန္လွ်င္ အယူမွားသူ တုိင္း အသိဉာဏ္ပညာျမင့္ျမတ္သူခ်ည္းသာျဖစ္ရာ၏။ အေၾကာင္းျပမွာ သူ ့အယူႏွင့္သူျပည့္စုံ
  • (ေကာင္းမြန္) ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။
(၅)
  • ကုိယ္အားသန္ရာအယူအဆကုိအစြဲသန္ျပီး အယူကြဲျပားသူတုိ ့သည္ အခ်င္းခ်င္း(တဦးကုိတဦး) "လူည့ံလူဖ်င္း"ဟု ႏွိမ့္ခ်ေျပာၾကားၾကကုန္၏။ ငါသည္ သူတို ့စြဲကုိင္ေသာအယူကုိ အမွန္တရားဟု မေျပာဆုိပါ။ အေၾကာင္းျပမွာ သူတုိ ့သည္ မိမိအယူကုိ မွန္လွျပီဟု အယူသည္းေနၾကျပီး အယူကြဲျပားသူ ကုိ "ဗာလ"ဟု မွတ္ထင္တတ္ေသာေၾကာင့္ပါတည္း---။
(၆)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား-----
  • တဦးကအမွန္သစၥာဟုေဟာေျပာသည္ကုိ ေနာက္တဦးက မမွန္၊အမွားဟု ေျပာဆုိသည္။ ဤနည္းျဖင့္ အယူအစြဲကြဲလြဲျပီး ျငင္းခုံေနၾကသည္။ အမွန္သစၥာတရားကုိ တပါးတည္းသာ ေဟာသင့္ပါလ်က္ အမွန္သစၥာကုိ တပါးမကမ်ားျပားစြာေဟာေျပာေနၾကပါသနည္း---။
(၇)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား---
  • အမွန္တရားသည္ တပါးတည္းသာရွိပါသည္။ ႏွစ္ခုေျမာက္အမွန္တရားဟု မရွိပါ။ အမွန္သစၥာတရားကုိ သိေသာ နတ္လူျဗဟၼာအရိယာပုဂၢဳိလ္သည္ ျငင္းခုံမႈမျပဳေတာ့ပါ။ အမွန္တရားကုိမသိဘဲျငင္းခုံသူတုိ ့မွာ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာသစၥာတရားတုိ ့ကုိ ကုိယ္တုိင္ေတြးေခၚၾကံစည္၍ ကုိယ္ပုိင္အမွန္ကုိ ကုိယ္တုိင္ ခ်ီးမြမ္းေျပာဆုိေနၾကပါသည္။ ကုိယ့္အထင္ႏွင့္ကုိယ္ေဟာေျပာၾကေသာေၾကာင့္ သစၥာသည္ တပါးမက မ်ားစြာေပၚေပါက္လာသည္။
(၈)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား------
  • အရာရာသိသူပညာရွိဆုိသူတုိ ့သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ သစၥာအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ ့ကုိ ေဟာေျပာေနၾကသနည္း။ သစၥာအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဆရာအဆက္ဆက္ထံမွၾကားဖူးေသာေၾကာင့္ ေဟာသေလာ။ သုိ ့မဟုတ္ ကုိယ္တုိင္ ၾကံေတြးကာ ေဟာသေလာ---။
(၉)
နိမၼိတရုပ္ပြားျမတ္စြာဘုရား-----
  • ေလာကမွာအျမဲတည္ေသာသစၥာဟူသည္ မူကြဲအမ်ဳိးမ်ဳိးမရွိပါ--။ အလြဲအမွားကုိမွတ္သားသည့္သညာ ေၾကာင့္သာ သစၥာအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေဟာေျပာၾကပါသည္။ မိမိယုံၾကည္ႏွစ္သက္ေသာအယူဝါဒအရ အဖန္ဖန္ ၾကံစည္ေတြးဆျပီး "ငါမွန္၊ သူမွား"ႏွစ္ပါးေသာတရားကုိသာ ေဟာေျပာေနၾကပါသည္။ (သညာ၊ ဝိတက္)
(၁ဝ)
  • ထုိမွတပါး ေဟာေျပာပုံကား ဒိ႒မဂၤလာ၊ သုတမဂၤလာ၊ မုတမဂၤလာ၊အေလ့အက်င့္ (သီလဝတ)အယူအ ဆတုိ ့ကုိစြဲမွီ၍ ေက်နပ္ဖြယ္မရွိ၊ က့ဲရ့ဲရႈတ္ခ်ျပစ္တင္ဖြယ္ရွိသည္ကုိ (ဆင္ျခင္စဥ္းစားလွ်င္) ေတြ ့ျမင္ႏုိင္ ေသာ္လည္း မူလစြဲယူဆုံးျဖတ္ထားသည့္အတုိင္း "ငါမွန္၊ သူမွား" "ငါပ႑ိတ၊ သူဗာလ"ဟု အယူမတူသူ ကုိ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်ရႈတ္ခ်ေျပာဆုိတတ္ေလသည္။
(၁၁)
  • မိမိကုိယ္ကုိခ်ီးမႊမ္း၊ အယူမတူသူကုိရႈတ္ခ်ျပီး မိမိအယူကုိစိတ္အားထက္သန္စြာေျပာေဟာသူမွာ အေၾကာင္း-လကၡဏာ-ဌာနဟူေသာအႏွစ္သာရကင္းမ့ဲေသာအယူကုိယူကာ မာန္ယစ္၏။ မိမိကုိယ္မိမိပညာရွင္ဘိသိက္သြန္း၏။
(၁၂)
  • အထင္ၾကီးသူက ႏွိမ္ခ်ေျပာဆုိသည့္အတိုင္း ေျပာခံရသူမွာ ဉာဏ္ပညာနိမ့္က်သူျဖစ္လွ်င္ ေျပာသူသည္ လည္း ဉာဏ္ပညာနိမ့္က်သူပင္ျဖစ္၏။       အေၾကာင္းမွာ သူတပါးအားႏွိမ္တတ္သူကုိ အျခားသူမ်ားက လည္း ႏွိမ္မည္သာျဖစ္၏။ ထုိသုိ ့မဟုတ္ ႏွိမ္ေျပာတတ္သူသည္ ပညာရွိစစ္စစ္ျဖစ္ပါလွ်င္ ဘာသာေရး   ျငင္းခုံသူမ်ားထဲတြင္ လူယုတ္လူည့ံတေယာက္မွ်မရွိဘဲ အားလုံးပညာရွိသူတုိ ့သာ ျဖစ္ရာ၏။
(၁၃)
  • "ငါတုိ ့အယူဝါဒမွအျခားအယူဝါဒကုိေဟာေျပာသူတုိ ့သည္ လမ္းမွန္ႏွင့္ေဝးသူျဖစ္သည္၊ အယူလြဲသူ-ဗာလ--ျဖစ္သည္"ဟု မ်ားစြာေသာ တိတၳိတုိ ့ေျပာဆုိၾက၏။ ယင္းသုိ ့ေျပာျခင္းအေၾကာင္းမွာ ကုိယ့္အယူ ကုိသာအထင္ၾကီးျပီး အလြန္တပ္မက္စြဲလမ္းေနေသာေၾကာင့္ (မေျပာသင့္ေသာစကားကုိ)ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္၏။
(၁၄)
  • ကုိယ့္အယူကုိသာအစြဲသန္သူတုိ ့သည္ မိမိတုိ ့အယူကုိသာ ေကာင္းျမတ္သန္ ့ရွင္းသည္၊ သူတပါးအယူ မေကာင္း၊မျမတ္၊မသန္ ့ရွင္းဟု ဆုိၾက၏။ ကုိယ့္အယူ၊အက်င့္လမ္းစဥ္မွာ ခုိင္မာသည္ဟု ဆုိၾက၏။
(၁၅)
  • ကုိယ့္အယူကုိေကာင္းမြန္ခုိင္မာသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါ၏။  အယူကြဲျပားသူကုိကား "ဗာလ"ဟု မေျပာဆုိရပါ။ အျခားသူ၊ အျခားအယူကုိ "မသန္ ့ရွင္းေသာအယူရွိသူဗာလ"ဟုေျပာဆုိပါမူ "မိမိကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိထံသုိ ့ ျငင္းခုံပြဲကုိ ေဆာင္ယူလာရာေရာက္၏။"
(၁၆)
  • ျငင္းခုံပြဲဝင္အယူသည္းသူသည္ အယူမွားကုိစြဲစြဲျမဲျမဲလက္ကုိင္ျပဳ၍ ေလာကတခြင္ ျငင္းပြဲဆင္၏။
  • မိစၦာအယူစြဲလမ္းမႈ၊ ဆုံးျဖတ္မႈအားလုံးကုိပယ္စြန္ ့သူ ရဟႏၱာသည္ မည္သူႏွင့္မွ် ျငင္းခုံျခင္းမျပဳေပ-။

စူဠဗ်ဴဟသုတၱန္ျပီးျပီ

Friday, December 14, 2012

ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္၊ အ႒ကဝဂ္လာ ကလဟဝိဝါဒသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္

(၁)
ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား----
  • ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း
  • ျငင္းခုံျခင္း
  • ငုိေၾကြးျခင္း
  • စုိးရိမ္ပူေဆြးျခင္း
  • ဝန္တုိျခင္း
  • မာန္ေထာင္လႊားျခင္း
  • မိမိကုိယ္ကုိအထင္ၾကီး၍ သူတပါးကုိ မထီမ့ဲျမင္ျပဳျခင္း
  • ကုန္းတုိက္ျခင္း---ဟူေသာ အကုသုိလ္တရား ၈ ပါးတုိ ့သည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၾကသနည္း--။
(၂)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား-----
  • ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း
  • ျငင္းခုံျခင္း
  • ငုိေၾကြးျခင္း
  • စုိးရိမ္ပူေဆြးျခင္း
  • ဝန္တုိျခင္း
  • မာန္ေထာင္လႊားျခင္း
  • မိမိကုိယ္ကုိအထင္ၾကီး၍ သူတပါးကုိ မထီမ့ဲျမင္ျပဳျခင္း
  • ကုန္းတုိက္ျခင္း---တုိ ့သည္ ခ်စ္ဖြယ္ပုဂၢဳိလ္ ထုိထုိဝတၳဳ အမႈအာရုံတုိ ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏။

(၃)
ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား---
  • ေလာက၌ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္တုိ ့သည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သနည္း---။
  • ေလာဘသည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္သနည္း--။
  • ကာမဂုဏ္အက်ဳိးစီးပြားတုိ ့၌ေတာင့္တမႈအာသာ၊ ေတာင့္တတုိင္းရမႈနိ႒ာတုိ ့သည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသနည္း---။
(၄)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား--------
  • ေလာက၌ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ပုဂၢဳိလ္ ထုိထုိဝတၳဳ အမႈအာရုံတုိ ့သည္ လုိခ်င္မႈဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊
  • ေလာကသားတုိ ့သည္ ေလာဘစိတ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္က်က္စားေနၾကကုန္၏။ ထုိေလာကသားတုိ ့၏ ေလာဘသည္လည္း ဆႏၵေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။
  • ကာမဂုဏ္အက်ဳိးစီးပြားတုိ ့၌ေတာင့္တမႈအာသာ၊ ေတာင့္တတုိင္းရမႈနိ႒ာတုိ ့သည္လည္း တဏွာဆႏၵ
ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
(၅)
ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား-------
  • လုိခ်င္ႏွစ္သက္မႈတဏွာဆႏၵသည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသနည္း။
  • ဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသနည္း။
  • အမ်က္ထြက္၊ လိမ္ေျပာ၊ ယုံမွားသံသယတုိ ့သည္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသနည္း--။

(၆)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား-----
  • သာယာဖြယ္၊ ရြံမုန္းဖြယ္ကုိ အမွီျပဳ၍ တဏွာဆႏၵျဖစ္ေပၚသည္။
  • ေလာက၌ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါသည္ ရုပ္ဝတၳဳတုိ ့၏ျဖစ္ပ်က္ကုိျမင္၍ လုိခ်င္စရာ၊ မည္သုိ ့ျပဳရမည္ဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ေပၚသည္။
  • အမ်က္ထြက္၊ လိမ္ေျပာ၊ ယုံမွားသံသယတုိ ့သည္ သာယာဖြယ္၊ ရြံမုန္းဖြယ္ကုိအမွီျပဳ၍ ျဖစ္ၾကသည္။
  • = ယုံမွားသူသည္ ကုိယ္တုိင္သိသူသမဏက ေဟာသည့္အတုိင္း သိေအာင္က်င့္ရာ၏။

(၇)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား-----
  • သာယာဖြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ မသာယာဖြယ္ရြံမုန္းဖြယ္သည္လည္းေကာင္း အဘယ္အေၾကာင္း
ေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္တရားမရွိလတ္ေသာ္ သာယာဖြယ္ မသာယာဖြယ္တုိ ့သည္ မျဖစ္ဘဲရွိၾက
ပါသနည္း။
  • ျပတ္စဲအယူ၊ တည္ျမဲအယူတုိ ့ျဖစ္ေပၚလာျခင္းအေၾကာင္းတရားကုိလည္း ေျဖရွင္းျပပါေလာ-----။

(၈)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား--------
  • သာယာဖြယ္သည္လည္းေကာင္း၊ မသာယာဖြယ္သည္လည္းေကာင္း အာရုံကုိ ေတြ ့ထိေသာ ဖႆေၾကာင့္ျဖစ္ၾက၏။ ဖႆမရွိလွ်င္ သာယာျခင္း၊ မသာယာျခင္းဟူသည္ မျဖစ္ေတာ့ပါ။
  • တည္ျမဲ၊ ျပတ္စဲအယူ ၂ပါးသည္လည္း ဖႆေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပၚပါသည္။

(၉)
ေဂါတမႏြယ္ဖြားျမတ္စြာဘုရား-----
·         ဖႆသည္အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသနည္း--။
·         ငါ-ငါ့ဥစၥာဟုသိမ္းပုိက္ျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသနည္း--။
·         အဘယ္တရားရွိလွ်င္ ငါ-ငါ့ဥစၥာဟုသိမ္းပုိက္ျခင္းကင္းရွင္းပါသနည္း--။
·         အဘယ္တရားပ်က္လွ်င္ ရုပ္ဒြါရ-ရုပ္အာရုံအေတြ ့ ဖႆကင္းပါသနည္း။

(၁ဝ)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား------
  • ျမင္သိမႈစေသာနာမ္၊ မ်က္စိ-အဆင္းစေသာရုပ္ကုိ အစြဲျပဳေသာေၾကာင့္ ဖႆျဖစ္ေပၚသည္။
  • ငါ-ငါ့ဥစၥာဟုသိမ္းပုိက္ျခင္းမွာ တဏွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
  • တဏွာမရွိေတာ့လွ်င္ ငါ-ငါ့ဥစၥာဟု သိမ္းပုိက္ျခင္းကင္းရွင္းပါသည္။
  • ရုပ္ (ရုပ္အာရုံ)မရွိေတာ့လွ်င္ ျမင္-ၾကား-နံ-စား-ထိေတြ ့ဟုဆုိေသာ ရုပ္အေတြ ့ဖႆကင္း၏။


(၁၁)
ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား----
  • အဘယ္သုိ ့က်င့္က ရုပ္အာရုံကုိ ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ပါသနည္း။
  • သုခ-ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အေကာင္း-အဆုိးရုပ္အာရုံ ၂ မ်ဳိးကုိ အဘယ္သုိ ့က်င့္ကေက်ာ္လြန္ႏုိင္ပါသနည္း။

(၁၂)
နိမၼိတရုပ္ပြား ျမတ္စြာဘုရား---
  • ပကတိကာမသညာမရွိ၊ အရူးသညာမရွိ၊   ရူပစ်ာန္သညာမရွိ၊   အမွတ္သညာလုံးဝမရွိသည္လည္း
မဟုတ္ေပ၊ ထုိသုိ ့ ျဖစ္ေအာင္က်င့္သူအားရုပ္အာရုံကုိ ေက်ာ္လြန္ေလေတာ့၏။ အေၾကာင္းမွာ တဏွာ-မာန-ဒိ႒ိ ဟူေသာ ပပဥၥ (နယ္ခ်ဲ  ့) ၃ ပါး သည္ သညာသာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
(၁၃)
ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား----
  • ပကတိကာမသညာမရွိ၊ အရူးသညာမရွိ၊ ကသုိဏ္းရုပ္စသည္ကုိအာရုံျပဳသည့္  ထင္ရွားေသာ
ရူပါဝစရစ်ာန္    သညာမရွိ၊ အာကာသစသည္ကုိအာရုံျပဳေသာ အရူပါဝစရစ်ာန္သညာရွိေနေသာေၾကာင့္ သညာမရွိ သည္လည္းမဟုတ္ဟုဆုိခ့ဲေသာအထက္ပါစကားျဖင့္ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါတုိ ့၏ ဆင္းရဲမွ
သန္ ့ရွင္းစင္ ၾကယ္ပုံကုိ အခ်ဳိ  ့က--အျမတ္ဆုံး--ဟု ေျပာဆုိၾကပါသလား---။
  • ထုိသုိ ့မဟုတ္ အရူပစ်ာန္ အရူပဘုံမွအျခားေသာအရာကုိ အျမတ္ဆုံး--ဟု ဆုိၾကပါသလား။

(၁၄)
နိမၼိတရုပ္ပြားျမတ္စြာဘုရား---
  • အရူပစ်ာန္၊အရူပဘဝကုိ အခ်ဳိ ့က--အျမတ္ဆုံး--ဟုဆုိၾကသည္။
  • အခ်ဳိ ့ကား ဥေစၦဒ(ျပတ္စဲ)အယူကုိ --အျမတ္ဆုံး--ဟု ဆုိၾကသည္။
  • ရဟႏ ၱာရဟန္းသည္ အရူပဘဝကုိအျမတ္ဆုံးဟု၄င္း၊ လူနတ္ျဗဟၼာဘဝမွ စုေတလွ်င္ ဘဝျပတ္သည္ဟု ယူဆသူတုိ ့သည္၄င္း တည္ျမဲ-ျပတ္စဲအယူကုိ ယူစြဲေနၾကသည္ဟုသိ၍ စြဲမွီရာဒိ႒ိႏွင့္ခႏၶာတုိ ့ကုိ သိျပီး သစၥာသိေသာဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံ၊ အာသဝ-ကိေလသာတုိ ့မွ  လြန္ေျမာက္သျဖင့္ ျငင္းခုံျခင္းသုိ ့  မေရာက္ေတာ့ေပ--။
  • ရဟႏ ၱာရဟန္းသည္ ဘဝယုတ္ျမတ္သုိ ့လည္း ေနာက္ထပ္တဖန္ မေရာက္ေတာ့ျပီ--။

ကလဟဝိဝါဒသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပီးျပီ။

Thursday, December 13, 2012

ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္၊ အ႒ကဝဂ္လာ ပုရာေဘဒသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္



(၁)
  • မေသမီ တဏွာကင္းေအာင္ၾကဳိးစားပါ
  • ေရွးအစြန္းကုိ မမွီရ
  • ေနာင္ကာလကုိ ေမွ်ာ္၍ေတာင့္တျခင္းမရွိရ
  • ပစၥဳပၸန္မွာ တပ္မက္သူဟု ေခၚေဝၚမခံရေအာင္ ေနထုိင္ပါ။
(၂)
  • အမ်က္မထြက္ရ
  • စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္းကင္းပါေစ
  • မၾကြားဝါရ
  • စက္ဆုပ္ဖြယ္ ကုိယ္၊ ႏုတ္အမူအရာကင္းပါေစ
  • ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်င့္ခ်င့္ စကားေျပာပါ
  • စိတ္မပ့်ံလြင့္ေစႏွင့္။
(၃)
  • အနာဂတ္ကုိ မေမွ်ာ္ျခင္း
  • အတိတ္ကုိမပူေဆြးမတမ္းတျခင္း
  • ျမင္ေတြ ့မႈစေသာဖႆတုိ ့ကုိ ခြဲျခား၍သိျခင္း
  • အယူမွား (မိစၦာဒိ႒ိ)ဟူသမွ် ကင္းရွင္းေအာင္ အားထုတ္ပါ။
(၄)
  • ကိေလသာျဖစ္မည္ကုိ တြန္ ့ဆုတ္ရမည္
  • ျမင္သူတုိင္းက အ့ံၾသေနေအာင္ ဟန္မေဆာင္ရ
  • အားက်ျပီး မေတာင့္တရာ
  • ဝန္တုိစိတ္ကင္းရွင္းပါ
  • ကုိယ္ႏုတ္စိတ္မၾကမ္းတမ္းပါေစႏွင့္
  • ၾကည္ညဳိဖြယ္ကုိယ္ႏုတ္စိတ္ရွိပါေစ
  • ကုန္းေခ်ာစကားမေျပာရ။
(၅)
  • ကာမဂုဏ္ဝတၳဳတြင္းသုိ ့ မသက္ဝင္မစီးဆင္းေစရာ
  • အထင္ၾကီး၊ အထင္ေသးမာနကင္းပါေစ
  •  တည္ျငိမ္သိမ္ေမြ ့ ရမည္
  • ေလ့လာ၊ က်င့္ၾကံမႈ၊ ျပႆနာမ်ားကုိ ထင္ျမင္ေသာ အသိဉာဏ္ျပည့္စုံပါေစ
  • သူတပါးကုိခ်ည္းပုံျပီးယုံသူမျဖစ္ေစရ
  • တပ္မက္ျခင္းကင္းပါေစ။
(၆)
  • လာဘ္ပစၥည္းလုိခ်င္ေသာေၾကာင့္ မက်င့္ရ
  • လာဘ္ပစၥည္းမရေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆုိး၊အမ်က္ထြက္ျခင္းမရွိရ
  • ဆန့္က်င္ဘက္ေၾကာင့္ စိတ္မဆုိးေပရာ
  • တဏွာျဖင့္ အရသာတုိ ့၌ မစြဲလမ္းရာ (အစားေကာင္းကုိ မမက္ရာ-စသည္)--။
(၇)
  • အျမဲတမ္းအမွတ္သတိႏွင့္ေန
  • သူတပါးႏွင့္မိမိ အတူတူပဲဟုထင္ေသာ မာနမရွိရာ
  • မိမိကသူတပါးထက္ထူးကဲသာလြန္တာပဲဟုထင္ေသာမာနမရွိရာ
  • မိမိက သူတပါးေအာက္နိမ့္က်သိမ္ငယ္တာပဲဟုထင္ေသာ မာနမရွိရာ
  • သံသရာ၏ေျမၾသဇာ ကိေလသာကံမ်ားလည္း မရွိရာ---။
(၈)
  • မွီတြယ္ရာ တဏွာ၊ ဒိ႒ိမရွိရာ
  • ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရကုိသိျပီး အမွီအတြယ္ကင္းရာ၏
  • ရဟႏ ၱာမွာ ဘဝဒိ႒ိ၊ သႆတဒိ႒ိကုိတပ္မက္သည့္ တဏွာမရွိ
  • ရဟႏ ၱာမွာ ဝိဘဝဒိ႒ိ၊ ဥေစၦဒဒိ႒ိကုိ တပ္မက္သည့္တဏွာမရွိ--။
(၉)
  • ရဟႏ ၱာပုဂၢဳိလ္သည္ကာမဂုဏ္တုိ ့၌ င့ဲကြက္တြယ္တာျခင္းမရွိ
  • ဘဝသံသရာကုိ ရွည္ေစေသာ ၾကဳိးထုံးႏွင့္တူေသာ ဂႏ ၳတရားမရွိ
  • တဏွာနယ္ကုိ ေက်ာ္လြန္ျပီးျပီ။
(၁ဝ)
  • ရဟႏ ၱာမျဖစ္ခင္ မိသားစု၊ ပစၥည္းပုိင္ဆုိင္မႈအေပၚ သာယာတပ္မက္မႈရွိခ့ဲေသာ္လည္း ရဟႏ ၱာျဖစ္ျပီးခ်ိန္
မွစ၍ သာယာတပ္မက္ျခင္းလုံးဝမရွိေတာ့ျပီ
  • အတၱဒိ႒ိ၊ ဥေစၦဒဒိ႒ိလည္းမရွိေတာ့ေပ။
(၁၁)
  • ရဟႏ ၱာပုဂၢဳိလ္သည္ သူတပါးကုိလည္း မစြပ္စြဲ၊ သူတပါးစြပ္စြဲပုတ္ခတ္သည္ကုိလည္း မတုန္လႈပ္--။
(၁၂)
  • ရဟႏ ၱာသည္ မက္ေမာျခင္းကင္း၏
  • ဝန္တုိျခင္းကင္း၏
  • အရည္အခ်င္း၊ ဂုဏ္သာလြန္ျမင့္ျမတ္သူတုိ ့ထက္ မိမိကသာလြန္၊ တန္းတူ၊ နိမ့္က်ေၾကာင္း ဆက္စပ္ျပီးမေျပာဆုိ
  • လုိခ်င္ႏွစ္သက္မႈ (တဏွာ) အယူအဆမွားမႈ (ဒိ႒ိ)လည္း မရွိ--။
(၁၃)
  • ရဟႏ ၱာသည္ ငါ၊ ငါ့ဥစၥာဟု စြဲလမ္းျခင္းမရွိ၊ စုိးရိမ္ပူေဆြးျခင္းမရွိ
  • အဂတိ ၄ ပါးမလုိက္မွားေတာ့ျပီ။

ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္၊ အ႒ကဝဂ္လာ ပုရာေဘဒသုတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပီးျပီ။

အညႊန္း။ အက်ယ္ဖတ္လုိက မဟာစည္ဆရာေတာ္၏ ပုရာေဘဒသုတ္တရားေတာ္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ပါေလ...။

Saturday, November 24, 2012

Friday, November 2, 2012

ခၽြတ္ေခ်ာ္စျပဳလာေနတ့ဲမဟာစည္က်မ္းစာတအုပ္



၁။

မဟာသတိပ႒ာန္သုတၱန္သင္တန္းအတြက္ က်မ္းစာအုပ္အလႈရွင္တဦးေပးလာတ့ဲ "မဟာစည္-မဟာသတိပ႒ာန
သုတ္နိႆယ"စာအုပ္ကုိ လက္ခံရရွိတာ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းကလုိ ့မွတ္မိတယ္။ လက္ေဆာင္ရတ့ဲစာ
အုပ္က ဆ႒မအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူမွာ ပဥၥမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူစာအုပ္ရွိႏွင့္ျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ ၂ အုပ္ရွိေတာ့ အသစ္ဖတ္လုိက္ ၊ အေဟာင္းဖတ္လုိက္လုပ္ေနခ့ဲရာက အသစ္စာအုပ္တေနရာမွာေတြ ့ရတ့ဲ စာ တခုေၾကာင့္ အ့ံၾသသင့္သြားရတယ္။ အဲဒါကေတာ့………………………

"ဤသတိပ႒ာန္လမ္းျဖင့္ သႏ ၱတိအမတ္ၾကီးက့ဲသုိ ့ပင္ ေသာကကုိလည္း လြန္ေျမာက္ႏုိင္၏။ ပဋာစာရာေထရီမ
က့ဲသုိ ့ပင္ ပရိေဒဝကုိလည္း လြန္ေျမာက္ႏုိင္ေပ၏။ ဤအရာ၌ တရားနာစဥ္တြင္ မဂ္ဖုိလ္သုိ ့ေရာက္ေသာသူမ်ား
မွာ သတိပ႒ာန္နည္းျဖင့္ပင္ ကိစၥျပီးသြားသည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိ၍ ထုိသုိ ့မထင္သင့္ေၾကာင္းကုိ အ႒ကထာ၌ ဤ
သုိ ့ရွင္းလင္းျပထားေလျပီ။"

အထူးသတိျပဳသင့္တ့ဲဝါက်ဟာ " ဤအရာ၌ တရားနာစဥ္တြင္ မဂ္ဖုိလ္သုိ ့ေရာက္ေသာသူမ်ားမွာ သတိပ႒ာန္
နည္းျဖင့္ပင္ ကိစၥျပီးသြားသည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိ၍ ထုိသုိ ့မထင္သင့္ေၾကာင္းကုိ အ႒ကထာ၌ ဤသုိ ့
ရွင္းလင္းျပထားေလျပီ။"

တရားနာတ့ဲတထုိင္အတြင္း မဂ္ဖုိလ္ဉာဏ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္ကုိ ဆုိက္ေရာက္သြားၾကတ့ဲ သူေတာ္စင္ေတြဟာ သတိပ႒ာန္တရား ၄ ပါးထဲက တပါးပါးကုိ ရႈပြားေနရင္း ေရာက္သြားၾကတာျဖစ္တယ္။ သတိပ႒ာန္တရားကုိ
ပြားမ်ားအားထုတ္တ့ဲ လုပ္ငန္းစဥ္မပါဘဲ ဒီလုိ တရားထူး၊ တရားျမတ္ကုိ မရႏုိင္ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူးဆုိတာ အဲသည္
သတိပ႒ာန္သုတ္အ႒ကထာမွာ ေျပာထားျပီးသားပါ။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တုိင္လည္း အ႒ကထာထဲက
"ကာယေဝဒနာစိတၱဓေမၼသု ကိဥၥိ ဓမၼံ အနာမသိတြာ ဘာဝနာနာမ နတၳိ= ကာယ-ေဝဒနာ-စိတၱ-ဓမၼဟူေသာ သတိပ႒ာန္၏အာရုံေလးပါးထဲက တပါးပါးကုိမွ် မသုံးသပ္၊ မရႈမွတ္မူ၍ ဝိပႆနာဉာဏ္-မဂ္ဉာဏ္ကုိျဖစ္ေစႏုိင္
ေသာ ပညာဘာဝနာမည္သည္ျဖစ္ရုံးမရွိေခ်" ဆုိတ့ဲ ေဖာ္ျပခ်က္ကုိ ကုိးကားျပီး ့ဝိပႆနာရႈနည္းက်မ္း၊ သတိပ႒ာန္တရားစတာေတြမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ေဟာေတာ္မူတာ ေလ့လာေတြ ့ရွိရပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ေနပါ
လ်က္ အခုေကာက္ႏုတ္ျပတ့ဲ ဝါက်ဟာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဆုိလုိတ့ဲအာေဘာ္မဟုတ္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ သံသယျဖစ္
လာပါတယ္။

၂။

သံသယအေျခခံေတာ့ ပဥၥမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္တ့ဲ မဟာစည္သတိပ႒ာန္သုတ္နိႆယစာအုပ္နဲ ့ တုိက္ဆုိင္ဖတ္ၾကည့္
တယ္။ ပဥၥမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူမွာ ေတြ ့ရတာက……..

"ဤသတိပ႒ာန္လမ္းျဖင့္ သႏ ၱတိအမတ္ၾကီးက့ဲသုိ ့ပင္ ေသာကကုိလည္း လြန္ေျမာက္ႏုိင္၏။ ပဋာစာရာေထရီမ
က့ဲသုိ ့ပင္ ပရိေဒဝကုိလည္း လြန္ေျမာက္ႏုိင္၏။ ဤအရာ၌ တရားနာစဥ္တြင္ မဂ္ဖုိလ္သုိ ့ေရာက္ၾကေသာသူမ်ား
မွာ သတိပ႒ာန္နည္းျဖင့္မရႈရေတာ့ဘဲ နာၾကားရေသာ တရားကုိ သေဘာက်ရုံမွ်ျဖင့္ပင္ ကိစၥျပီးသြားသည္ဟုထင္
မွတ္ဖြယ္ရွိ၍ ထုိသုိ ့မထင္သင့္ေၾကာင္းကုိ အ႒ကထာ၌ ဤသုိ ့ရွင္းလင္းျပထားေလျပီ……." လုိ ့သာ ျဖစ္ေန
တယ္။

ဒီဆန္ ့က်င္ဘက္ဝါက် ၂ ေၾကာင္းကုိ ဇယားကြက္ခ်ၾကည့္ေတာ့ အခုလုိေတြ ့ရပါတယ္။

ပဥၥမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူ၊ စာမ်က္ႏွာ- ၉
ဆ႒မအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူ၊ စာမ်က္ႏွာ- ၈
ဤအရာ၌ တရားနာစဥ္တြင္ မဂ္ဖုိလ္သုိ ့ေရာက္ၾက
ေသာသူမ်ားမွာ သတိပ႒ာန္နည္းျဖင့္မရႈရေတာ့ဘဲ နာၾကားေသာတရားကုိ သေဘာက်ရုံမွ်ျဖင့္ ကိစၥျပီးသြားသည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိ၍ ထုိသုိ ့မထင္သင့္ေၾကာင္း
ဤအရာ၌ တရားနာစဥ္တြင္မဂ္ဖုိလ္သုိ ့ေရာက္ေသာ
သူမ်ားမွာ သတိပ႒ာန္နည္းျဖင့္ပင္ကိစၥျပီးသြားသည္
ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိ၍ ထုိသုိ ့မထင္သင့္ေၾကာင္း

ပဥၥမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူက "တရားနာရုံ၊ တရားသိရုံနဲ ့ကိစၥျပီးတယ္၊ တရားကုိ အကူးတကအားထုတ္ေနစရာမလုိဘူး"
လုိ ့အမွားေျပာေနသူေတြရဲ ့ အဓမၼဝါဒကုိ အမွန္တရားဓမၼနဲ ့တုိက္ဖ်က္တယ္။ ဓမၼကုိ ျပတယ္။
ဆ႒မအၾကိမ္ပုံႏွိပ္မူကေတာ့ သူတပါးအမွားကုိ ျပင္ဖုိ ့အသာထား၊ သူကုိယ္တုိင္က အဓမၼဝါဒျဖစ္ေနပါတယ္။

၃။

မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲစာေပေတြဟာ သာသနာနယ္၊ စာေပနယ္မွာ အင္မတန္ၾသဇာၾကီးေၾကာင္း၊ ပညာရွင္ေတြ တန္ဘုိးထားေလးစားေၾကာင္း အထူးေျပာစရာမလုိပါ။ ၁၉၈ဝ ႏွစ္ေတြေလာက္က ေတြ ့ရတ့ဲ
မဟာစည္စာအုပ္ေတြဟာ အျပင္အဆင္၊ သပ္ရပ္ေကာင္းမြန္ခ့ဲပါတယ္။ သုိ ့ေသာ္ ေနာက္ပုိင္းမွာမဟာစည္
က်မ္းစာေတြထုတ္ေဝမႈမွာ ျပီးစလြယ္ (ပစၥလကၡတ္) လုပ္လာတာေတြ ့ရတာ အင္မတန္ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းပါ
တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာ မဟာစည္အသုိင္းအဝိုင္းတုိ ့က မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲဂုဏ္သိကၡာမထိခုိက္
ရေအာင္ က်မ္းစာေတြကုိ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္မထားဘဲ ပညာရွင္အင္အားနဲ ့ျပန္လည္စီစစ္သင့္ျပီလုိ ့ တုိက္တြန္း
ခ်င္ပါတယ္။

မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္နိႆယမွာ အခုေျပာခ့ဲအမွားအျပင္ အျခားျပင္ဆင္စရာေတြလည္း အမ်ားအျပား
ရွိေနပါတယ္။ အရင့္အရင္ႏွစ္ေတြက ထုတ္ေဝခ့ဲတ့ဲ ပုံႏွိပ္မူေတြနဲ ့တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ရင္ သိသာႏုိင္တာမုိ ့လုိ ့
 အက်ယ္တဝင့္ မေျပာေတာ့ပါ။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီး အမွန္ေရးခ့ဲတာကုိ ငါတုိ ့လက္ထက္ေရာက္မွ အမွားျဖစ္ရင္ ငါတုိ ့ည့ံလုိ ့ပဲ၊ ငါတုိ ့မည့ံေအာင္ ဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲစာအုပ္ေတြကုိ စီးပြားျဖစ္ထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ သာသနာျပဳတ့ဲအေနထုတ္ေဝတာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ငါတုိ ့ၾကဳိးစားရမယ္ဆုိတ့ဲ စိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ ့လုိအပ္ပါတယ္။

အမရဒီပ
ႏုိဝင္ဘာ ၂၊ ၂ဝ၁၂

Thursday, November 1, 2012

ပဥၥသီခရ့ဲ ခ်စ္ဒုကၡကဗ်ာစာရင္း



၁။
တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္က ဂီတလုလင္ေစာင္းဆရာ ပဥၥသီခနတ္သားဟာ သိၾကားမင္းရ့ဲဘုရားဖူး၊ တရားနာခရီးစဥ္
ေရွ ့ေတာ္ေျပးအျဖစ္နဲ ့ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးရာေနရာ မလွမ္းမကမ္းသုိ ့ေရာက္လာျပီး  သူ ့ရ့ဲခ်စ္ဒုကၡ
ကဗ်ာသီခ်င္းေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ဆုိ၊ ကုိယ္တုိင္ေစာင္းတီးျပီး ဘုရားရွင္ကုိ ေရႊနားေတာ္သြင္းခ့ဲပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္၊ သကၠပဥွသုတၱန္မွာ အျပည့္အစုံေတြ ့ႏုိင္ပါတယ္။

အခုတင္ျပလုိတာက ပဥၥသီခခ်စ္ဒုကၡကဗ်ာသီခ်င္း (ဂါထာ) စာရင္းကိစၥအေၾကာင္းပါ။ အေၾကာင္းခံကေတာ့ ေဟာဒီ မဟာသုတကာရီမဃေဒဝလကၤာသစ္၊ ပုိဒ္ေရ ၁၁ အဆုိေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

"နတ္ျပည္မုိးျမင္ ့၊ ဘုံေျခာက္ဆင့္က
မာရ္မင္းေစာင္းရင္း  ၊ ဥသွ်စ္ဆင္းကုိ
ဝင္းဝင္းပုိက္ကာ ၊ ျငိမ္းေအးစြာလွ်င္
ဂါထာဆ့ဲငါး ၊ ျမတ္စြာၾကားေအာင္
ဘုရားလူ ့ဘ ၊ သမၺဳဒၶ၏
ဣႏၵသာလာ ၊ ဂုဟာနီးကပ္
သာတင့္ရပ္က ၊ ဂႏၶဗ္သနင္း
ေသွ်ာင္ငါးကြင္းႏွင့္ ၊နတ္မင္းဥၥသီ
ေဒဝီေရာင္ပ ၊ သူရိယဝစ္
မ-မာန္ယစ္လွ်က္ ၊ လက္ရစ္သံစုံ
ဥႆုံမခ်ဳိ ့၊ ေငြညႈိ ့ခုနစ္ေခ်ာင္း
သံစုံေညာင္းလ်က္ ၊ သံေမာင္းသံညွင္း
မတင္းမေလ်ာ့၊ လက္ကုန္ေဆာ့၍
ရွင္ေတာ့္ထံေမွာက္ ၊ က်ဴးသီေလွ်ာက္သုိ ့….."

ေတြ ့တ့ဲအတုိင္းပါပဲ …..။
ပဥၥသီခနတ္သားဟာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဂါထာ ၁၅ ပုဒ္နဲ ့ သူရိယဝစၦသာနတ္သမီးနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လုိခံစား
ေနရပါတယ္ဆုိတာ ေလွ်ာက္ထားတယ္ဆုိတ့ဲအေၾကာင္း "ဂါထာဆ့ဲငါး ၊ ျမတ္စြာၾကားေအာင္"….လုိ ့မန္လည္
ဆရာေတာ္ၾကီးဖြဲ ့သြားခ့ဲပါတယ္။


၂။

တုိက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ့ အေၾကာင္းတခုနဲ ့မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ "ပဥၥသီခနတ္သားရ့ဲမယ္ဘြဲ ့"ဆုိတ့ဲေခါင္းစဥ္နဲ ့
ပါဠိေရာ၊ ျမန္မာျပန္ပါကူးေရးထားတာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါကုိသတိရျပီး ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မဃေဒဝလကၤာသစ္ဆရာေတာ္ၾကီးေရးသလုိ ၁၅ ဂါထာမဟုတ္ဘဲ ၁ ဂါထာေလ်ာ့ျပီး ၁၄ ဂါထာသာ
ရွိေနတာေတြ ့ရပါတယ္။ ဆုိင္ရာအ႒ကထာ၊ ဋီကာတုိ ့မွာ ဂါထာအေရအတြက္ကုိေဖာ္ျပထားတာရွိေလမလား
လုိ ့လည္းအေတြးေပါက္ကာ ၾကည့္မိျပန္တယ္။ ႒-ဋီတုိ ့မွာဂါထာအေရအတြက္ကုိ တိတိက်က်ေဖာ္ျပတာ
မေတြ ့ပါဘူး။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲ သကၠပဥွသုတၱန္တရားေတာ္ၾကီးစာအုပ္ထဲမွာလည္း ပဥၥသီခ
နတ္သားဘုရားကုိ ေလွ်ာက္တာ ၁၄ ဂါထာလုိ ့သာ ေဖာ္ျပထားတာေတြ ့ရျပန္တယ္။

 မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲ မဟာဗုဒၶဝင္၊ ၅၊ ၆၇-၇၆ မွာလည္း ပဥၥသီခနတ္သားရ့ဲ ေစာင္းခ်င္းဂါထာမ်ားကုိ ၁၄ ဂါထာလုိ ့သာ အတိအက်ဆုိထားျပန္ပါတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္တုိ ့ဆုိတာ ဆ႒သဂၤါယနာမူကုိ ပဓာနထားသုံးစြဲလုိ ့ဒီလုိ ၁၄ ဂါထာလုိ ့တညီတညြတ္တည္းဆုိေတာ္မူသေလာလုိ ့
ဆင္ျခင္စရာလည္း ရွိျပန္ရ့ဲ …။ သုိ ့ေသာ္ မဟာဗုဒၶဝင္ ၅ မွာပါတ့ဲ ပဥၥသီခေစာင္းခ်င္းဂါထာအနက္ေတြကုိ ပဥၥမသဂၤါယနာအၾကီးအမႈးတပါးျဖစ္ေတာ္မူတ့ဲ ဆီးဘန္းနီဆရာေတာ္ၾကီးေရးသားေတာ္မူတ့ဲ ကဝိမ႑နေမဒနီက်မ္း
လာျမန္မာအနက္ကုိ ဆင့္ပြားေဖာ္ျပပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကည့္ရႈတ့ဲမူဟာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္မူ ျဖစ္ႏုိင္လုိ ့ ကဝိမ႑နေမဒနီက်မ္းလုိပဲ 
ဂါထာ ၁၄ ခုသာေဖာ္ျပတ့ဲ မူျဖစ္ဖြယ္ရွိပါတယ္။  မုိးထိမူစာခ်နက္၊ သုတ္မဟာဝါနိႆယမွာလည္း ၁၄ ဂါထာကုိ
သာ ျမန္မာျပန္ထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ 

၃။

ေဖာ္ျပပါ ပဥၥသီခနတ္သားရ့ဲခ်စ္ဒုကၡသီခ်င္းပါဠိ၊ ျမန္မာမ်ားဟာ ဆ႒သဂၤါယနာမူ၊ ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္
၊ သကၠပဥွသုတၱန္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၁၂၊ ၂၁၃ နဲ ့ ယင္းျမန္မာျပန္ ၂၃၈-၂၄ဝ တုိ ့မွာပါတ့ဲအတုိင္း မူအတုိင္းကူးယူထား
တာျဖစ္ပါတယ္။ (မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ရ့ဲ သုတ္မဟာဝါဘာသာဋီကာ၊ ၃၊ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာအနက္ကုိလည္း
ရႈစားသင့္ပါတယ္။)

(၁) ဝေႏၵ ေတ ပိတရံ ဘေဒၵ ၊ တိမၺရုံ သူရိယဝစၦေသ။
     ေယန ဇာတာသိ ကလ်ာဏီ ၊ အာနႏၵဇနနီ မမ။
(၁) ခ်စ္ႏွမသူရိယဝစၦသာ….. အၾကင္နတ္မင္းေၾကာင့္ ေကာင္းျခင္းလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံ၍ ငါ့အားႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိး
ျခင္းကုိျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ သင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာရေပ၏။ သင္၏ဘခင္ ထုိ တိမၺရုသကနတ္မင္းကုိ ငါ ရွိခုိး၏။

(၂) ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏ ၱာ၊ ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
     အဂၤ ီရသိ ပိယာေမသိ ၊ ဓေမၼာ အရဟတာမိဝ။
(၂) ျပဳိးျပဳိးျပက္ျပက္အေရာင္ထြက္ေသာ ခ်စ္ႏွမ.. ေခၽြးထြက္ေနသူတုိ ့သည္ ေလေအးကုိ ႏွစ္သက္သက့ဲသုိ ့ ၊ ေရငတ္ေနသူတုိ ့သည္ ေရေအးကုိ ႏွစ္သက္သက့ဲသုိ ့၊ ရဟႏ ၱာတုိ ့သည္ (ေလာကုတၱရာ) တရားကုိ
 ႏွစ္သက္ေတာ္မူသက့ဲသုိ ့ ငါသည္ သင့္ကုိ ခ်စ္ၾကဳိက္လ်က္ရွိပါ၏။

(၃) အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ ၊ ေဘာဇနံဝ ဇိဃစၦေတာ။
    ပရိနိဗၺာပယ မံ ဘေဒၵ ၊ ဇလႏ ၱမိဝ ဝါရိနာ။
(၃) (ခ်စ္ႏွမ) … ေဆးသည္ သူနာ၏ေရာဂါကုိျငိမ္းေစသက့ဲသုိ ့၊ အစာသည္ ငတ္မြတ္ေနသူ၏ဆာေလာင္ျခင္း
ကုိ ျငိမ္းေစသက့ဲသုိ ့ ငါ၏အခ်စ္မီးကုိ ျငိမ္းေစပါေလာ့….။

(၄) သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏီ ၊ ယုတၱံ ကိဥၨကၡေရဏုနာ။
    နာေဂါ ဃမၼာဘိတေတၱာဝ ၊ ၾသဃာေဟ ေတ ထႏူဒရံ။
(၄) (ခ်စ္ႏွမ)… အလြန္ပူအုိက္ေသာဆင္ေျပာင္ၾကီးသည္ ၾကာဝတ္မႈန္ျပြမ္းလ်က္ ေအးျမေသာေရရွိသည့္ေရကန္
ထဲသုိ ့(သက္ဆင္းသက့ဲသုိ ့) ငါသည္ သင္၏ရင္ခြင္ထဲသုိ ့သက္ဆင္းလုိပါ၏။

(၅) အစၥကုၤေသာဝ နာေဂါဝ ၊ ဇိတံ ေမ တုတၱေတာမရံ။
     ကာရဏံ နပၸဇာနာမိ ၊ သမၼေတၱာ လကၡဏူရုယာ။
(၅) (ခ်စ္ႏွမ)… ခၽြန္းအုပ္မရေအာင္ အမုန္က်ေနေသာ ဆင္သည္ လွံလ်င္လွံမကုိ ငါႏုိင္ျပီဟု မာန္ယစ္လ်က္ မည္သည့္အေၾကာင္းကုိမွ် မသိသက့ဲသုိ ့ လကၡဏာႏွင့္ညီညြတ္သည့္ေပါင္ရွိေသာ သင္ႏွမေၾကာင့္ အခ်စ္မာန္ယစ္
ေနေသာ ငါသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းကုိမွ် မသိေတာ့ပါ။

(၆) တယိ ေဂဓိတစိေတၱာသၼိ ၊  စိတၱံ ဝိပရိဏာမိတံ။
     ပဋိဂႏ ၱဳံ န သေကၠာမိ ၊ ဝကၤဃေသၱာဝ အမၺဳေဇာ။
(၆) (ခ်စ္ႏွမ)…. ငါ၏စိတ္သည္သင္ႏွမအေပၚ၌ တဖက္သတ္တိမ္းညြတ္လွ်က္ စြဲမက္ေနေခ်ျပီ။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကုိ မ်ဳိမိေသာ ငါးက့ဲသုိ ့ပင္ ငါ၏စိတ္ကုိျပန္လည္ဆုတ္နစ္ေစရန္ မစြမ္းႏုိင္ေတာ့ပါ။

(၇) ဝါမူရု သဇ မံ ဘေဒၵ ၊ သဇ မံ မႏၵေလာစေန ။
     ပလိႆဇ မံ ကလ်ာဏိ ၊ ဧတံ ေမ အဘိပတၳိတံ ။
(၇) တင့္တယ္ေသာေပါင္လုံးရွိေသာခ်စ္ႏွမ… ငါ့ကုိဖက္လွည့္ပါေလာ့၊ မခုိ ့သရုိၾကည့္ေလ့ရွိေသာခ်စ္ႏွမ.. ငါ့ကုိဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ေကာင္းျခင္းလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံေသာခ်စ္ႏွမ… ငါ့ကုိဖက္လွည့္ပါေလာ့။ ဤသုိ ့ဖက္ျခင္း
ကုိ ငါသည္ အလြန္ပင္ေတာင့္တလ်က္ရွိပါ၏။

(၈) အပၸေကာ ဝတ ေမ သေႏ ၱာ၊ ကာေမာ ေဝလႅိတေကသိယာ။
အေနကဘာေဝါ သမုပၸါဒိ ၊ အရဟေႏၱဝ ဒကၡိဏာ။
(၈) ခ်စ္ႏွမ…. ငါ၏ခ်စ္ခင္တပ္မက္မႈသည္ ပကတိအားျဖင့္ အနည္းငယ္မွ်ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္၌ လႈဒါန္းျခင္းဒါနေစတနာသည္ အတုိင္းမသိတုိးပြားသက့ဲသုိ ့ အဖ်ားေကာ့ေသာဆံပင္ရွိသည့္ သင္ႏွမ၌ ငါ၏ခ်စ္ခင္တပ္မက္မႈသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိးပြားျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိ၏။

(၉) ယံ ေမ အတၳိ ကတံ ပုညံ ၊ အရဟေႏ ၱသု တာဒိသု။
     တံ ေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ ၊  တယာ သဒၶိ ံ ဝိပစၥတံ။
(၉) အလုံးစုံေသာ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ခ်စ္ႏွမ… သည္းခံျခင္းစသည္ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံ
ကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတုိ ့၌ ျပဳခ့ဲေသာ ငါ၏ေကာင္းမႈဟူသမွ်သည္ သင္ႏွမႏွင့္
အတူ အက်ဳိးေပးပါေစသတည္း။

(၁ဝ) ယံ ေမ အတၳိ ကတံ ပုညံ ၊ အသၼိ ံ ပထဝိမ႑ေလ။
        တံ ေမ သဗၺဂၤကလ်ာဏိ ၊  တယာ သဒၶိ ံ ဝိပစၥတံ။
(၁ဝ) အလုံးစုံေသာေကာင္းျခင္းငါးျဖာလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံေသာခ်စ္ႏွမ…. ဤေျမျပင္၌ ငါျပဳထားေသာ
 ေကာင္းမႈဟူသမွ်သည္ သင္ႏွမႏွင့္အတူ အက်ဳိးေပးပါေစသတည္း။

(၁၁) သက်ပုေတၱာဝ စ်ာနေန ၊ ဧေကာဒိ နိပေကာ သေတာ။
       အမတံ မုနိ ဇိဂိသာေနာ ၊ တမဟံ သူရိယဝစၦေသ။
(၁၁) (ခ်စ္ႏွမ)… သာကီဝင္မင္းသားျမတ္စြာဘုရားသည္ စ်ာန္ျဖင့္တစိတ္တည္းရွိလွ်က္ သတိပညာႏွင့္ယွဥ္လ်က္ အျမဳိက္နိဗၺာန္ကုိရွာသက့ဲသုိ ့ငါလည္းသင့္ကုိရွာေနပါ၏။

(၁၂) ယထာပိ မုနိ နေႏၵယ် ၊ ပတြာ သေမၺာဓိမုတၱမံ။
       ဧဝံ နေႏၵယ်ံ ကလ်ာဏိ ၊ မိႆီဘာဝံ ဂေတာ တယာ။
(၁၂) ေကာင္းျခင္းလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံေသာခ်စ္ႏွမ…. ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမတ္ေသာသေမၺာဓိဉာဏ္သုိ ့ေရာက္၍ ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူသက့ဲသုိ ့ဤအတူပင္ ငါသည္သင္ႏွင့္ေပါင္းသင္းရသည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္ရပါေစသား….။

(၁၃) သေကၠာ ေစ ေမ ဝရံ ဒဇၨာ ၊ တာဝတိ ံသာနမိႆေရာ။
      တဝဟံ ဘေဒၵ ဝေရယ်ာေဟ ၊ ဧဝံ ကာေမာ ဒေဠွာ မမ။
(၁၃) (ခ်စ္ႏွမ) သူရိယဝစၦသာ… တာဝတိ ံသာနတ္တုိ ့၏အရွင္သိၾကားမင္းသည္ ငါ့အားလုိရာဆုကုိေပးခ့ဲလွ်င္ ငါသည္ သင္ႏွမကုိသာ ေတာင္းယူပါအ့ံ။  ငါ၏ခ်စ္ၾကဳိက္ျခင္းသည္ ဤမွ်ေလာက္ခုိင္ျမဲလွ်က္ ရွိပါ၏။

(၁၄) သာလံဝ န စိရံ ဖုလႅံ ၊ ပိတရံ ေတ သုေမဓေသ။
       ဝႏၵမာေနာ နမႆာမိ ၊ ယႆာ ေသတာဒိသီ ပဇာ။
(၁၄) လိမၼာေရးျခားရွိလွေပေသာ ခ်စ္ႏွမ… ဤသုိ ့ေကာင္းျခင္းလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စုံသည့္ သမီးရတနာရွိေသာ ပြင့္သစ္စအင္ၾကင္းပန္းသဖြယ္တင့္တယ္ေသာ သင့္ဘခင္တိမၺရုသကနတ္မင္းၾကီးကုိ ဦးညြတ္ရွိခုိးပါ၏။



၄။

 မူလက်မ္းရင္းျဖစ္တ့ဲ သကၠပဥွသုတၱန္မွာ ပဥၥသီခနတ္သားရ့ဲ သီခ်င္းဂါထာကုိ ၁၄ ပုဒ္မွ်သာျပဆုိထားလုိ ့မဃေဒဝ
လကၤာသစ္က်မ္းမွာဖြဲ ့ဆုိတ့ဲ "ဂါထာဆ့ဲငါး ၊ ျမတ္စြာၾကားေအာင္"….ဆုိတ့ဲစကားဟာ က်မ္းအဆုိနဲ ့ကြဲလြဲေနေၾကာင္း
 အထူးေျပာဖြယ္မလုိပါဘူး။ မန္လည္ဆရာေတာ္ၾကီးၾကည့္ရႈေတာ္မူတ့ဲ သကၠပဥွသုတၱန္မွာ ဂါထာ ၁၅ ပုဒ္ပါခ့ဲသည္
မွန္ေသာ္ ၾကားကာလတခုမွာ ဂါထာ ၁ ပုဒ္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခ့ဲျပီလုိ ့ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ သုိ ့မဟုတ္ ဂါထာ ၁၄ ပုဒ္
အမွန္ရွိေနတာကုိ အေကာက္အယူခၽြတ္ေခ်ာ္ျပီး ပမာဒေလခအေနနဲ ့ ၁၅ ပုဒ္လုိ ့ေရးသားမိတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္
ေကာင္းပါတယ္။ မည္သုိ ့ပင္ျဖစ္ေစ…. ျမန္မာစာေပနဲ ့ပိဋကတ္ပညာရွင္မ်ားအတြက္ စဥ္းစားေတြးေတာဖြယ္
အေၾကာင္းအရာတခုရသြားၾကမယ္ဆုိရင္ စာေရးသူအတြက္ ဒီေဆာင္းပါးကုိေရးရက်ဳိးနပ္တယ္လုိ ့ ယုံၾကည္
ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္….။

အမရဒီပ
ႏုိဝင္ဘာ ၁၊ ၂ဝ၁၂