ကိစၥျပီးတာနဲ ့ေမ့ေပ်ာက္သြားခ့ဲပါတယ္။ ေကာင္းလုိက္တ့ဲဥာဉ္....။
အဲသလုိလူက ဒီလုိ ကဗ်ာၾကီး၊ စာၾကီးကုိ ေလ့လာေတာ့ (အနက္မသန္ အဘိဓာန္) ဆုိတာကုိ လက္ေတြ ့ခံစားရပါေတာ့တယ္။
သုေဒၶၚခမည္း ၊ ေဆြနည္းဗိမၺာ
သည္းခ်ာရာဟု ၊ တစုဝန္းလ်ား
ေျခႊရံမ်ားႏွင့္ ၊ ေပ်ာ္ပါးရိပ္ျမဳံ
သဗၺဘုံသုိ ့၊ ျပည့္စုံခ်မ္းျငိမ္း
မင္းစည္းစိမ္အား ၊ စြန္ ့သြားရက္ရက္...။
(စတုဓမၼသာရကုိးခန္းပ်ဳိ ့၊ အပုိဒ္-၁။)
မင္းႏွင့္ ပုဏၰား ၊ ထုိႏွစ္ပါးကား
သားမရွိၾကီး ၊ လင္မွီးစုံကာ
မိရာ ဘရုိက္ ၊ သိမ္းပုိက္ေမြႏွစ္
ကင္းသည္ျဖစ္၍ ၊ ေနာင္လစ္ေသာခါ
လူ ့ခ်မ္းသာကုိ ၊ တြယ္တာေအာက္ေမ့
တေန ့သ၌ ၊ ႏွစ္ျခဳိက္တူကြ
ရႊင္ေပ်ာ္ပလ်က္ ၊ ေနၾကသေရာ္
ကာမေဘာ္ျဖင့္ ၊ ေမြ ့ေလ်ာ္ရိပ္ျငိမ္
ထုိစည္းစိမ္ကား ၊ ေပ်ာက္တိမ္ရန္ႏွိပ္
ေလးကၽြန္းထိပ္ဝယ္ ၊ ဘုန္းရိပ္လႊမ္းျခဳံ
သဗၺဘုံသုိ ့၊ အပုံအယင္
ျဖစ္လင့္ကစား၊ သားႏွင့္သမီး
မ်ဳ ဳိးမသီးေသာ္ ၊ ခ်ည္းႏွီးပြင့္ဆန္း
ေစ့မ့ဲထြန္းသား ၊ ပန္း၏သဘြယ္....။
(စတုဓမၼသာရကုိးခန္းပ်ဳ ဳိ ့၊ အပုိဒ္-၇။)
"ဘုန္းရိပ္လႊမ္းျခဳံ ၊ သဗၺဘုံသုိ ့" ဆုိတ့ဲစကားအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တာပါ။ ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ မင္းမိဖုရား၊ ပညာရွိပုဏၰား၊ ပုဏၰားကေတာ္တုိ ့မွာ သား၊ သမီးမထြန္းကားပါဘူး။
လုိတရသူေတြဆုိေတာ့ သူရုိ ့ေနရာဟာ (သဗၺဘုံ) ျဖစ္တယ္လုိ ့စာဆုိေတာ္အရွင္မဟာရ႒သာရဆုိလုိက္တယ္လုိ ့ နားလည္ခ့ဲပါတယ္။
မင္း-ပုဏၰားစုံတြဲ ကေလးမထြန္းကားဘူးဆုိတာေတာ့ မွန္တယ္။ သဗၺဘုံ ကုိ နားလည္တာမမွန္မွန္း သိတာက စၾကာဝေတးမင္းကုိ ပါဠိအဘိဓာန္ (သဗၺဘုေမၼာ၊ စကၠဝတၱိ) ပုဒ္ကုိေတြ ့လုိက္မွ။
သဗၺဘုမၼ ကုိ ျမန္မာမႈျပဳေတာ့ သဗၺဘုံ လုိ ့ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ မသိရင္ေတာ့ လူ ့ဘုံ၊ နတ္ဘုံစတာေတြေတာ့သိရ့ဲ။ သဗၺဘုံက ဘာဆုိလုိတာလဲ အေတြးပြားစရာ။
"ေပ်က္တိမ္ရန္ႏွိပ္၊ ေလးကၽြန္းထိပ္ဝယ္၊ ဘုန္းရိပ္လႊမ္းျခဳံ" ဆုိတ့ဲ အဖြဲ ့မွာ စၾကာမင္းဟာ ၄ ကၽြန္းလုံးကုိ အစုိးရတယ္။ သကၠတက်မ္းေတြအလုိ ဥေပါသထဆင္ကုိ သဗၺဘုမၼ လုိ ့ေခၚျပီး ဒီဆင္ဟာ စၾကာဝေတးမင္းတုိ ့နဲ ့သာ ထုိက္တန္တယ္လုိ ့ဆုိပါတယ္။
သဗၺဘုံ ကုိ အဓိပၸါယ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နားမလည္ေတာ့ အခ်ဳိ ့စာျပင္ဆရာေတြက (သိၾကားဘုံသုိ ့) လုိ ့ျပင္လုိက္တတ္တယ္။ မွားပါတယ္။
သဗၺဘုံ ဆုိတာ စၾကာဝေတးမင္းကုိ ဆုိလုိတာသာျဖစ္ပါတယ္။
အမရဒီပ
ေအာက္တုိဘာ ၃၁၊ ၂ဝ၁၄
က်မ္းကုိး။ သမႏ ၱစကၡဳဒီပနီ ၊ ၂၂၅။
