မီဒီယာႏွင့္ ဖင္ကိစၥ

တရံေရာအခါက လ်င္သူစားစတမ္း ကတံုးေပၚ ထိပ္ကြက္သူမ်ား ေနထိုင္သမႈျပဳရာ  ျမန္မာဟူေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတခုရွိ ေလ၏။ ထိုႏိုင္ငံတြင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္လုပ္မႈ၊ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းမႈ၊ မယံုဘူး..မယံုဘူးဟု က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ေျပာဆိုမႈ၊ လမ္းမေပၚတြင္ မူးယစ္လမ္းေလွ်ာက္မႈတို႔ျဖင့္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံထားရသူမ်ားရွိေလ၏။ အတင္း ပလင္းအဖ်င္းမ်ဳိးစံုကို စပ္စုတတ္ၿပီး ၾကားလာေသာ္ အတင္းအဖ်င္းမ်ားကို စာရြက္ေပၚတြင္ ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေ၀ေလ့ရွိၾကေသာ အ ဆင္းဘီးတပ္သူ အတင္းေထာက္မ်ားလည္း ရွိေလ၏။
တေန႔ေသာအခါ ထိုႏိုင္ငံတြင္ ထိပ္ေျပာင္၍ သမၼတျဖစ္လာေသာ ဂီးေဆာင္ေဂ်ာင္း အူးတိန္းရွိန္ဆိုသူသည္ မလိမၼာသျဖင့္ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်ထားေသာ သေကာင့္သားေလးမ်ားကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ အတင္းေထာက္ မ်ားသည္ သူ႔ထက္ငါ အတင္းဦးရေစရန္အလို႔ငွာ ေထာင္ေရွ႕၀သို႔ သြားေရာက္စုေ၀းၾကကုန္၏။ ေထာင္ထဲမွ ခါးပိုက္ႏႈိက္ ဆရာသခင္ႀကီးမ်ားလည္း လြတ္ေျမာက္လာမည္ျဖစ္ရာ ခ်စ္လွစြာေသာ တပည့္ေက်ာ္ခါးပိုက္ႏႈိက္ကေလးမ်ားကလည္း ဆရာသခင္မ်ားကို ျပဳစုရန္အတြက္ ေထာင္၀ရွိ လူအုပ္ႀကီးထဲ၀င္ကာ လက္သြက္ေျခသြက္ အစြမ္းျပ ရန္ပံုေငြစုေဆာင္းၾက ေလကုန္၏။
ေထာင္တြင္းမွ မလိမၼာအခါခါမိုက္သူမ်ား ထြက္လာၾကေသာအခါ ျပင္ပရွိ လူအုပ္ႀကီးႏွင့္ ေရာေထြးရစ္ပတ္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ ေလေတာ့ရာ …
ထိုအခ်ိန္တြင္ ပုရြက္ဆိတ္မည္းမ်ားသဖြယ္ တိုးေ၀ွ႔စုျပဳံေနၾကေသာေနရာ၌ အတင္းေထာက္တဦးျဖစ္သည့္ ခင္ပပ၀တီ လႈိင္သိန္း တေယာက္ တြန္႔ခနဲ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ကနဦးတြင္ ခံစားရေသာ ေ၀ဒနာကို ခင္ပပ၀တီလႈိင္သိန္း ခမ်ာ ႀကိတ္မွိတ္ခံပါေသာ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္သည့္အဆံုး ေနာက္ဖက္သို႔ ခ်ာခနဲလွည့္ၿပီး …
“ဘယ္ေကာင္လဲ.. ဘယ္ေကာင္လဲ…. ငါ့ဖင္ကိုႏႈိက္တာ… ငါ့ဖင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဟာ့သလို ေဟာ့သလို ေနာက္ကေန ႏႈိက္ေနတာ ဘယ္ေကာင္လဲ” ဟူ၍ ေအာ္ဟစ္ေလေတာ့၏။
အနီးအနားရွိ အတင္းေထာက္ေလးမ်ားလည္း အူလည္လည္ျဖင့္ သူ႔ၾကည့္ ကိုယ့္ၾကည့္ ျဖစ္ကုန္ၾကေလသည္။ ၿပီးေသာ္ ကိုယ့္လက္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ၾကေလ၏။ ထို႔ေနာက္ လက္ဖ်ားေလးမ်ားကို နမ္း႐ႈပ္ၾကည့္ၾကေလ၏။ ၿပီးေသာ္ တညီတညာ တည္း ေခါင္းခါျပၾကေလကုန္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္ပပ၀တီလႈိင္သိန္း ေဒါသထြက္ေလသည္။ ဘယ္သူမွန္းလည္းမသိ၊ အေကာင္အထည္မေပၚေသာေၾကာင့္ ႐ွဴး႐ွဴးရဲွရဲွျဖင့္ လွည့္ျပန္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။
အတင္းေထာက္မ်ားက ေခြးႏွစ္ေကာင္ဖင္ပူးတာကိုေတာင္ အလြတ္ေပးသူမ်ားမဟုတ္ေတာ့ ခင္ပပ၀တီလႈိင္သိန္း ေထာင္ ေရွ႕မွာ ဖင္ႏႈိက္ခံရသည့္ကိစၥက မၿပီးျပတ္သြားခဲ့ေပ။ တိုးတိုးတဖံု၊ က်ယ္က်ယ္တမ်ဳိးျဖင့္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ သို႔ပင္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
အတင္းေထာက္ေလာကတြင္မူ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္ေနေလ၏။ အတင္းေထာက္အသစ္မေလးမ်ားက ေထာင္ေရွ႕မွျဖစ္ ရပ္ကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကား႐ံုမွ်ျဖင့္ တြန္႔လိမ္ကုန္ၾကေလသည္။ အတင္းေထာက္ ေယာက်္ားေလးမ်ားကလည္း ခင္ပ ပ၀တီလႈိင္သိန္း အမႈတြင္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုသည္ကို စံုစမ္းၾကေလသည္။ လက္ရဲဇက္ရဲရွိသူမ်ား၊ ရဲစခန္း ေထာက္ခံစာမရသူမ်ား စသျဖင့္ ယခင္ လက္စလက္နရွိဖူးသူမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အတင္းေထာက္ေလာကႀကီးသည္ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ေစာင့္ၾကည့္ၾကရင္းျဖင့္ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အမႈကမေပၚ။ တခ်ဳိ႕တေလကေတာ့ “သတင္းႏႈိက္လို႔မရလို႔ ဖင္ႏႈိက္ခဲ့တာျဖစ္မယ္” ဟူ၍ လည္း ေကာင္း၊ “သတင္းႏႈိက္တာ အရွိန္လြန္ၿပီး ဖင္ပါႏႈိက္မိသြားတာျဖစ္မယ္” ဟု၍လည္းေကာင္း သံုးသပ္ၾကေလသည္။
အတင္းေထာက္ေလာကတြင္ ထိုအမႈကိုစဥ္းစားဆင္ျခင္ရင္း ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားလည္း တပံုတပင္ေပၚထြက္လာေလသည္။
အတင္းေထာက္တစ္ဦးက “ဖင္ႏႈိက္တယ္ဆိုတာ… ဖင္ရွိေနလို႔ပဲ” ဟု စတင္ ေၾကျငာလိုက္ေသာအခါ” မိန္းကေလးမ်ား တြင္ ဖင္မရွိသင့္” ဟူသည့္ မဟာေတြးေခၚခ်က္မ်ား အလွ်ဳိလွ်ဳိေပၚလာျပန္၏။ ဖင္မရွိလွ်င္ ဖင္ေနရာတြင္ ဘာထပ္ထည့္ ၾကမည္နည္းဟူသည့္ တန္ျပန္ေမးခြန္းမ်ား ထြက္လာေသာအခါ တခ်ဳိ႕အတင္းေထာက္ပညာရွိမ်ားက ဖင္ေနရာတြင္ ရင္ သားကို ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္ၾကည့္သင့္ပါသည္ဟု မီးေလာင္ရာေလပင့္ၾကကုန္၏။
မိန္းကေလးမ်ားတြင္ ရင္ေရာ ဖင္ပါမရွိလွ်င္ ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္ တသားတည္းျဖစ္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး မိန္းမသားတို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေလ့ရွိေသာ ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းမည္ဟူသည့္ အဆိုသည္လည္း ေအာင္ျမင္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ရွင္းလင္းၾကကုန္၏။
အတင္းသင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်လွ်က္ရွိေသာ သင္တန္းေက်ာင္းႀကီးမ်ားကလည္း ဖင္စပါယ္ရွယ္လစ္ သင္တန္းမ်ားကိုပါ ထည့္ သြင္းဖြင့္လွစ္ရန္ စဥ္းစားလာၾကေလ၏။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကလည္း ဥပမာ ေမာင္ခိုင္(ဖင္ေဗဒ) စသျဖင့္ ေမာင္ႏိုင္(PHD-Phin) စသျဖင့္  ဖင္ေမဂ်ာျဖင့္ဘြဲ႔ရမ်ား၊ ဖင္ေလာ္ေဆာ္ဖာပညာရွင္မ်ား ေမြးထုတ္သင့္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္တြင္အဆိုျပဳရန္ ဂ်ာနယ္မ်ားမွတဆင့္ ခပ္တည္တည္ တိုက္တြန္းၾကေသာ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားလည္း ဖင္က်ိန္းရေလ၏။
အတင္းေထာက္ မိန္းမသားမ်ားကလည္း အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို အတိအလင္းကန္႔ကြက္ၾကကာ ဖင္ကာကြယ္ေရး ေကာ္မ တီတရပ္ကို စုေ၀းဖြဲ႔စည္း၍ ခံစစ္ျပင္လိုက္ၾကေလ၏။ ထိုအတင္းေထာက္ မိန္းမသားမ်ား ဖင္ကာကြယ္ေရးေကာ္မတီကို အတင္းေထာက္ေလာကအတြင္းရွိ ဖင္ႀကီးသူမ်ားက ဦးေဆာင္ၾကေလ၏။ ဖင္မဟာဗ်ဴဟာမ်ားကို ခ်မွတ္ကုန္ေလ၏ ဖင္ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ကာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဖင္မ်ားေန႔ကို သတ္မွတ္ၾကကုန္ေလ၏။
ဖင္ေရွာင္နည္းသင္တန္းမ်ားကိုလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ပညာရွင္မ်ားဖိတ္ေခၚ၍ ဖြင့္လွစ္လာၾကေလ၏။ ထိုဖင္ေရွာင္နည္း သင္တန္းမ်ားတြင္ “ဖင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္၊ ဖင္မယဥ္သာ” စေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ား၊ အာ႐ံုခံမိတာႏွင့္ ၀ွစ္ခနဲ ေရွာင္တိမ္းနည္း အသြယ္သြယ္မ်ား၊ လက္ညိဳး၏ ဦးတည္ရာေနရာကို ဆတ္ခနဲက်ဳံ႕လိုက္နည္းမ်ား စသည္ျဖင့္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။
“ဖင္ေျပာင္ႀကီး အၿမီးနားက်မွတစ္ေနမယ္” ဟူေသာ စကားပံုတရပ္လည္း ေပၚထြန္းလာေလ၏။ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ လည္း “တင္ျပသည္” ဟူေသာ စကားလံုးအစား “ဖင္ျပသည္” ဟူေသာစကားလံုးကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲလာၾက ေလေတာ့၏။ နည္းပညာကမ္ပနီမ်ားကလည္း မိန္းကေလးမ်ားဖင္မွာ တပ္ဆင္ရန္အလို႔ငွာဆို၍ အသားကပ္ စီစီတီဗီ ကေလးမ်ားကို တီထြင္ျဖန္႔ခ်ိၾကကုန္ေလ၏။
အ၀တ္အစားဒီဇိုင္နာမ်ားကလည္း “ဖင္ေပ်ာက္၀တ္စံု” ဆိုသည္မ်ားကို ေဖာေဖာသီသီတီထြင္ ျဖန္႔ခ်ိလာၾကေလ၏။ အမွန္ တကယ္၀တ္ဆင္ၾကည့္ေသာအခါ ဖင္မေပ်ာက္ဘဲ ဖင္ေကာက္လာသည္ကိုသာ ျမင္ၾကရေလ၏။ “ဖင္ပိန္ရင္ ဆိတ္သား ေရနဲ႔ဖံုး” ဟူသည့္ စကားပံုမ်ားေပၚလာသျဖင့္ ဖင္ပိန္ေသာမိန္းကေလးမ်ား ဖံုးကြယ္ရန္ သူ႔ဘာသာေနေသာ ဆိတ္မ်ားကို အေရခြံဆုတ္ၾကေလ၏။
ထိုသို႔… ထိုသို႔ျဖင့္ …
ေထာင္ဂဏန္းမွ်ေသာ အတင္းေထာက္တို႔သည္ အထက္ပါကဲ့သို႔ ဖင္ကိစၥျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနၾကသည္ကိုၾကည့္ကာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးရွိ လူဦးေရသန္းေျခာက္ဆယ္ခမ်ာ မ႐ိုးမရြျဖင့္ “ဖင္တမမ” ျဖစ္ေနၾကရေလေတာ့သတည္း။        ။
ဥကၠာကိုကို


(အက်ဥ္းက်သူမ်ားအား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးသည့္ေန႔က သတင္းေထာက္တဦးကို မဖြယ္မရာျပဳခံရသည္ဟူသည့္ သတင္းမ်ား အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အဆိုပါသတင္းမွာ မွန္ကန္ျခင္းရွိမရွိကို အတည္မျပဳႏိုင္ပါ။ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္ပါမည္။ သို႔ေသာ္ သတင္းမ်ားကေတာ့ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသေရာ္စာသည္ ရယ္စရာ ေမာစရာအေနျဖင့္သာ ႐ႈျမင္ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါ၍ မည္သူ႔ကိုမွ မရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း သိေစလိုပါသည္။ ဘ ေလာ့ဂါ သတင္းေထာက္တဦးႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚတြင္ စကားေျပာၾကရာမွတဆင့္ ေရႊဉာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ကာ မေနႏိုင္မ ထိုင္ႏိုင္ ကျမင္းေၾကာထ ေရးသားသေရာ္လိုက္ရပါသည္။ လြန္တာရွိ ၀ႏၵာမိပါ အရပ္ကတို႔)
အဘ ဥကၠာကိုကို ေဖ့စ္ဘြခ္မွ ကူးယူတင္ဆက္ပါသည္ …

http://www.naytthit.net/?p=25541 မွ ကူးသည္။