Total Pageviews

Saturday, March 31, 2012

စ ရယ္ ကား ရယ္ေပါင္းေတာ့ စကား

ေလယာဥ္ေတာင္ပံေပၚက တန္ခုိးရွင္

ေတာင္ပုလုေတာရ ကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယသည္ ၁၉၇၈ခုႏွစ္တြင္ သူ၏ပထမအၾကိမ္ တုိင္းတပါး သာသနာျပဳခရီးစဥ္ကုိ စတင္လုိက္၏။
ရက္အတိအက်ကား-- ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ ၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္။
ခရီးစဥ္ဦးတည္ခ်က္ကား-- အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံ။

ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (ေခၚ) စစ္တပ္အစုိးရက ထိန္းခ်ဳပ္ထား ခ့ဲသည္။ တံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သုံးသည္။ အျပင္လူ အတြင္းမဝင္ရ။ အတြင္းကလူ အျပင္မထြက္ရ ဟု တင္းက်ပ္ထားသည္။
အျပင္ထြက္ခ်င္သူမ်ားအား နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးျပီး တုိင္းျပည္မွ အျပီးအပုိင္ထြက္ခြါေစခ့ဲသည္။ တင္းက်ပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းေသာ စစ္အစုိးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေျခအေနေအာက္မွာ ႏုိင္ငံျခားခရီးထြက္ခြင့္၊ သြားလာခြင့္ရျခင္းကား  ရခဲလွေသာ အခြင့္အလမ္းတရပ္ျဖစ္ပါ၏။

 
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယအေမရိကန္သုိ ့ၾကြလာျခင္းေၾကာင့္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ေဝးေနရေသာ
 ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားအတြက္ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ရန္ အင္အားတုိးပြားခ့ဲသည္။ အေမရိကန္လူမ်ဳိးမ်ား
အတြက္လည္း အက်ဳိးမ်ားသင့္သေလာက္မ်ားခ့ဲေပသည္။

တုိင္းတပါးခရီးေဝးမွျပန္ေရာက္လာေသာ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယ၏ ေရျခားေျမျခား
အေတြ ့အၾကံမ်ားကုိ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ခံေနရေသာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား ဗဟုသုတတုိးပြားေရးအလုိ ့ငွါ 
စာေရးတတ္သူ တပည့္ဒကာမ်ားက စာေစာင္၊မဂၢဇင္းမွတဆင့္လည္းေကာင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ေဝ၍လည္းေကာင္း တခမ္းတနားေရးသားထုတ္ေဝခ့ဲၾကေလသည္။  ထုိအေရးအသားမ်ားတြင္ ထူးဆန္းအ့ံၾသဖြယ္ျဖစ္ေသာ  တန္ခုိးျပာဋိဟာျပခန္းမ်ား ပါဝင္လာသည္ကုိ ေတြ ့ရ၏။

ပထမဦးစြာ ဦးတင္ဦးဆုိသူ စာေရးသူတဦး၏ေရးသားခ်က္ကုိ ၾကည့္ပါ---။

" ပထမဆုံးအၾကိမ္ ဆရာေတာ္ဘုရား အေမရိကန္သုိ ့ၾကြစဥ္ စီးလာေသာေလယာဥ္၏ စက္တလုံးခၽြတ္ယြင္း ေၾကာင္း ေလယာဥ္မႈးကေျပာပါသည္။ ေလယာဥ္မႈးက ပ်က္ေသာစက္ေခါင္းဘက္သုိ ့ၾကည့္ရာ အဝတ္အဝါေရာင္ဝတ္ထားေသာသူတဦးက ေလယာဥ္၏အေတာင္ပံေပၚထုိင္ျပီးပ်က္ေသာစက္ကုိ လက္ညႈိးျဖင့္
ထုိးေနသည္ကုိ ျမင္ေတြ ့သျဖင့္ သူ၏လက္ေထာက္ေလယာဥ္မႈးအား "ၾကည့္စမ္း၊ ဟုိမွာလူတေယာက္"ဟု ေျပာလုိက္သည္။
ထုိသူကၾကည့္ရာ "ဘယ္သူမွမျမင္"ဟု ေျပာသျဖင့္ ေလယာဥ္မႈးလည္း မိမိျမင္ေယာင္ျမင္မွားျဖစ္သလားဟု
ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ေနလုိက္ပါသည္။ ဆန္ဖရန္စစၥကုိေလဆိပ္သုိ ့ေခ်ာေမာစြာေလယာဥ္ဆုိက္ေရာက္၍ ဆရာေတာ္ဘုရား
လမ္းေလွ်ာက္လာသည္ကုိ ေလယာဥ္မႈးျမင္ေတြ ့ေသာအခါ အနားရွိသူမ်ားအား မိမိျမင္ခ့ဲေသာ ေလယာဥ္ေတာင္ပံေပၚ၌
ထုိင္ေနသူမွာ ထုိပုဂၢဳိလ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မ်က္မွန္အမည္းတပ္ထားသည္ကုိ မိမိေကာင္းစြာမွတ္မိေၾကာင္း ေျပာပါသည္။"
{ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္၊ ၂ဝဝ၆၊ ဇန္နဝါရီလ}

အထက္ေဖာ္ျပပါ သတင္းမွာ ခ်ဲ ့ကားလုပ္ၾကံထားေသာ "ထုိးဇာတ္"တခုမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ ခုိင္မာေသာ ယုံၾကည္ဖြယ္ရာ သက္ေသအေထာက္အထားဘာတခုမွ် ျပစရာမရွိေသာ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း အေသအခ်ာ
ဆုိႏုိင္ေပသည္။ စာေရးဆရာဦးတင္ဦးသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ျမဳိ ့ၾကီးတခုရွိ ေလဆိပ္တခုမွာျဖစ္ခ့ဲသည္ဟုဆုိေသာ အဆုိပါဇာတ္လမ္းကုိ မည္သူ ့ထံမွ ၾကားသိရသနည္း။

ေလယာဥ္မႈးက အနားရွိသူမ်ားအား ေလယာဥ္ေတာင္ပံေပၚထုိင္ေနသူအေၾကာင္းေျပာျပသည္ဆုိရာမွာ စာေရးဆရာ
ကုိယ္တုိင္ၾကားသိခ့ဲရေလသေလာ---- သုိ ့မဟုတ္ ေလယာဥ္မႈးေျပာစကားကုိ နားေထာင္ျပီးတဆင့္စကားအေနျဖင့္ 
စာေရးဆရာကုိေျပာျပခ့ဲေလသေလာ။ ယင္းသုိ ့ျဖစ္ခ့ဲပါက တဆင့္ေျပာသူ၏အမည္ ကုိသိရန္လုိအပ္ပါ၏။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယႏွင့္ေနာက္ပါသာသနာျပဳအဖြဲ ့ကုိ  ေလဆိပ္မွာ ခရီးဦးၾကဳိျပဳသူ ရွိမည္။ ေလယာဥ္မႈးက သူ၏ကုိယ္ေတြ ့ကုိ ၾကဳိဆုိေရးအဖြဲ ့ဝင္တဦးဦးအား  ေျပာဆုိခ့ဲပါေသာ္ အေမရိကန္ရွိ
 ျမန္မာလူထုၾကားမွာ ေတာမီးပမာပ့်ံႏွံ ့ခ့ဲေပလိမ့္မည္။ ေနာင္လာေနာင္သားမ်ားသိေစရန္ မွတ္တမ္းတင္ၾကေပလိမ့္မည္။ 
ဆရာေတာ္အား အေမရိကန္သုိ ့ၾကြေရာက္ရန္ ဖိတ္မႏ ၱကျပဳခ့ဲသူတုိ ့ကလည္း သူတုိ ့ပင့္ဖိတ္လုိက္ေသာသူ၏ 
စြမ္းရည္အေၾကာင္း "လာျခင္းေကာင္းသူ၏ျဖစ္စဥ္"ကုိ မသိဘဲေနမည္မဟုတ္ပါ။ ေဖာ္ျပပါျဖစ္ရပ္ အကယ္စင္စစ္ အမွန္ျဖစ္ပြားခ့ဲပါက ႏုတ္ဆိတ္ေနမည့္အေနအထားမွာ မရွိႏုိင္ပါ။

သုိ ့ေသာ္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆရာဒကာျဖစ္သူတုိ ့ပင္ မသိခ့ဲေသာ ျဖစ္ရပ္တခုကုိ ျမန္မာျပည္ေန စာေရးဆရာက "ေလယာဥ္မႈးေျပာစကားကုိ သူကုိယ္တုိင္နားေထာင္ခ့ဲရ
သေယာင္ေယာင္" လက္စြမ္းျပေရးသားလုိက္ေသာအခါ လ်ဴိ ့ဝွက္ဆန္းၾကယ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ျဖစ္လာေလသည္။

ယေန ့အခ်ိန္တုိင္ ယင္း"လံၾကဳပ္"ဇာတ္လမ္းကုိ အဟုတ္ထင္ေနသူေတြမ်ားစြာရွိေနေၾကာင္း ေတြ ့ရွိရပါ၏။ ဤမွ် အေထာက္အထားမရွိ၊ သက္ေသျပစရာမရွိသည့္ဇာတ္လမ္းကုိယုံသူကုိ ေတြ ့ရတုိင္း ဇာတ္လမ္းထြင္ခ့ဲသူ၏ စိတ္ကူးကုိ ခ်ီးမြမ္းမိပါ၏။ "စာေရးဆရာစိတ္ကူးယဥ္တာကုိ အဟုတ္ထင္ျပီးယုံရသလားဗ်ာ၊ ေခါင္းေလးးဘာေလးသုံးပါဦး"ဟု ေျပာမိ၏။ အေျပာခံရ၍ စိတ္ဆုိးသြားၾကေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

အျခားျဖစ္ရပ္တခု

အျခားစာေရးသူတဦးျဖစ္သူၾကည္လြင္ကလည္း ေလယာဥ္ေတာင္ပံေပၚထုိင္သည့္ျဖစ္ရပ္ကုိမိတၱဴပြားကာ ျဖစ္စဥ္တခု
ဖန္တီးျပန္သည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္မွာ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယကုိ ေလယာဥ္ဘီးခ်သည့္ေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္ေစျခင္းျဖစ္၏။ ၾကည္လြင္၏မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ကူးယူတင္ျပပါမည္။ 
{အပၸမာဒဓမၼရသမဂၢဇင္း၊ ၂ဝဝ၉၊ ဧျပီလ }

"ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးႏွင့္အဖြဲ ့ဆန္ဖရန္စစၥကုိျမဳိ ့မွ ေလာ့(စ္)အင္ဂ်လီ(စ့္)သုိ ့ေလယာဥ္ျဖင့္ၾကြစဥ္ကလည္း ေလယာဥ္မႈး
သည္ဘီးခ်မရဘဲ အခက္အခဲျဖစ္ေနစဥ္၌ သူ၏မ်က္စိတြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ဖူးျမင္လုိက္သည္ဟု ထင္မိျပီး 
ဘီးခ်၍ရသြားေၾကာင္း ေျပာျပဖူးေလသည္"

မည္သူက မည္သူကုိ ေျပာျပသည္ဟု တိတိက်က် ေျပာမထားသည္ေၾကာင္းသတိျပဳရပါမည္။ မသိလွ်င္ ေလယာဥ္မႈးကုိယ္တုိင္ စာေရးသူၾကည္လြင္ကုိ ေျပာျပလုိက္သလုိလုိ ပုံမွားရုိက္ထားသည္။  တကယ္ေတာ့ 
ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ေရးထားသည္မွအပ တျခား ယုံၾကည္ႏုိင္ဖြယ္ရာ အေထာက္အထားလုံးဝမရွိေခ်--။  

သရဲတေစၦ၊ ဂမၻီရ၊ လ်ဳိ ့ဝွက္ဆန္းၾကယ္ဝတၳဳ၊ ဟာသဝတၳဳ ေတြ စာဖတ္သူၾကဳိက္ေၾကာင္းေတြ ့ရေတာ့ အခ်ဳိ ့စာေရးဆရာေတြ 
ကေလာင္နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ သရဲဝတၳဳလုိင္း၊ ဟာသလုိင္းဝင္ေရးသလုိ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္
အရွင္နႏၵိယသည္ ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္တြဲဖက္ျပီးအမ်ားစိတ္ဝင္စားခံရေၾကာင္းသိေသာစာေရးဆရာက ေလယာဥ္ဘီးခ်
သည့္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ကုိပီပီျပင္ျပင္ေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။စာေရးသူ၏စိတ္ကူးစိတ္သန္းကုိခ်ီးက်ဴးပါသည္။
သုိ ့ေသာ္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မဟုတ္မဟတ္လုပ္ဇာတ္ခင္းျခင္းကား မသင့္ေလ်ာ္လွေခ်--။

ပုဂံမင္းဆက္အႏြယ္ေတာ္တ့ဲ

ျမန္မာျပည္က စာေရးဆရာဦးတင္ဦး ႏွင့္ ၾကည္လြင္တုိ ့ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယအတြက္  
 အေမရိကန္ျပည္ျဖစ္ေလယာဥ္ပ်ံဇာတ္လမ္းေတြ ေပါေပါေလာေလာေရးသားေၾကာင္းေလ့လာမိျပီး ေနာက္
 ျမန္မာစာေရးဆရာ ၂ ဦး ႏွင့္မတူကြဲျပားစြာ အေမရိကန္စာေရးဆရာတုိ ့စိတ္ဝင္စားသည္ကား မ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္ ျဖစ္ဖြယ္ရွိ၏။

အေမရိကန္ျပည္ကေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္တပည့္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္ကတပည့္မ်ားတုိ ့ စုေပါင္းေရးသားၾကေသာ BLOOMING IN THE DESERT အမည္ရွိစာအုပ္ ၁ အုပ္ ဖတ္ဖူး၏။ ယင္းစာအုပ္တြင္ “Though born into the village life,Taungpulu Sayadaw came from royal linage; he is descendant of King Anawratha and King Kya Swa”  ဟု ေတြ ့ရ၏။ ေရးသူမွာ Anne Teich ဆုိသူျဖစ္၏။

"ေတာရြာမွာေမြးေသာ္လည္း ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္သည္ ေတာ္ဝင္မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္မွာဆင္းသက္လာသူျဖစ္၏။ အေနာ္ရထာမင္း၊ က်စြာမင္းတုိ ့၏ အဆက္အႏြယ္ျဖစ္၏" ဟု ဝ့ံဝ့ံစားစားဆုိထား၏။ ဤအဆုိမွန္က ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္၏မ်ဳိးရုိးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ရွားပါးတန္ဘုိးၾကီးေသာ သက္ရွိရတနာမ်ား ျဖစ္ဖြယ္ရွိ၏။ သမုိင္းတန္ဘုိးအရလည္း ၾကီးမားလွ၏။

အေလာင္းမင္းဦးေအာင္ေဇယ်၏ကုန္ေဘာင္မင္းဆက္အႏြယ္ေတာ္မ်ား ယေန ့တုိင္ ရွိဆဲျဖစ္ပါသည္။ဘုရင့္ေနာင္
မင္းၾကီး၏ မ်ဳိးဆက္မ်ားကား အစအနေပ်ာက္ကြယ္ခ့ဲေလျပီ။ ဦးေအာင္ေဇယ်မ်ဳိးဆက္၊ ဘုရင့္ေနာင္မ်ဳိးဆက္တုိ ့
ထက္ေရွးက်ေသာ ပထမျမန္မာႏုိင္ငံ၏မ်ဳိးဆက္အႏြယ္ေတာ္မ်ား ယေန ့တုိင္ရွိသည္ဆုိျခင္းမွာ ရွားရွားပါး
ပါးျဖစ္ရပ္ပါေပတကား---။ အ့ံဖြယ္ျဖစ္ဘိ၏။

ေတာ္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယ၏ ေမြးရပ္ဇာတိေျမသည္ မႏၱေလးတုိင္း၊ ဝမ္းတြင္းျမဳိ ့နယ္၊ တဲစုရြာျဖစ္၏။ တဲစုရြာအမည္တြင္ရျခင္းအေၾကာင္းကုိ ေဒသခံလူၾကီးမ်ားေျပာျပေလ့ရွိသည္မွာ အေနာ္ရထာမင္း ဆင္ျဖဴခ်ည္ကန္ေတာ္ၾကီးဆည္ဖုိ ့ျခင္းလုပ္ငန္းကုိ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေနစဥ္ကာလအတြင္း တေနရာမွာ တဲနန္းေဆာက္လုပ္ေနထုိင္ခ့ဲသည္။ ကန္ေတာ္ၾကီးကိစၥျပီးဆုံးျပီးေနာက္ အေနာ္ရထာမင္း ပုဂံနန္းေတာ္ျပန္သည္။
ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္ က်န္ရစ္ေသာ ဆည္ကန္လုပ္သားမိသားစုမ်ားက အေနာ္ရထာမင္း၏တဲနန္းေတာ္
ေနရာမွာ ရြာတည္ေထာင္ကာ ေနထုိင္ရာမွ ယင္းရြာအမည္ "တဲစု"တြင္သည္ဟူ၏။

အေနာ္ရထာမင္းတဲနန္းစုိက္ခ့ဲရာေျမေနရာမွာ ရြာတည္ေနထုိင္ၾကသူမ်ားမွ ေပါက္ဖြားဆင္းသက္လာရုံမွ်ျဖင့္ "ဘုရင့္အႏြယ္ေတာ္"ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိေရးသားျခင္းမွာ ရယ္ဖြယ္သာျဖစ္၏။ အေနာ္ရထာမင္း၊ က်စြာမင္းတုိ ့
ႏွင့္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယ မည္သုိ ့မည္ပုံေသြးသားေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ပါသနည္း။
စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။

ရဟန္းပုဂၢဳိလ္၊လူပုဂၢဳိလ္တဦးဦးေက်ာ္ၾကားမႈရလာလွ်င္ သူ၏ေနာက္လုိက္တုိ ့က မဆင္မျခင္ေျမွာက္ပင့္ေပးကာ သမုိင္းဝင္ပုဂၢဳိလ္ေက်ာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးစပ္ေပးတတ္ၾကေလသည္။ အရင္ဘဝက မည္သည့္ဘုရင္ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ဘုရင္၏ဆရာေတာ္ျဖစ္ခ့ဲသည္စသည္ျဖင့္ မဟုတ္ကုိ အဟုတ္လုပ္တတ္ၾက၏။ ထုိသေဘာအရ ေတာင္ပုလုေတာ
ရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယ၏ ေနာက္လုိက္တပည့္တုိ ့က အေနာ္ရထာမင္း၊ က်စြာမင္းတုိ ့၏ အရွိန္အဝါ
ကုိ အသုံးခ်လွ်က္ သူတုိ ့ဆရာကုိ အမႊမ္းတင္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမွာ သက္ေသအေထာက္အထား
မရွိျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။
 ( အေထာက္အထားမရွိဘဲ ေျပာဆုိျခင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီး ၂ ဦး ဘုရင္စိတ္ေပါက္၍ ဘုရင္ရူး-ရူးျခင္းႏွင့္ ဘာမ်ားထူးေတာ့မည္နည္း။)

 
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယေလာင္းလ်ာေမာင္ေပၚလာ အသက္ ၁၃ ႏွစ္မွာ သာမေဏျဖစ္သည္ဟု
 ေတာင္ပုလုတပည့္တခ်ဳိ ့ကေရး၏။ တခ်ဳိ ့က အသက္ ၁၄ ႏွစ္မွာ သာမေဏဝတ္သည္ ဆုိျပန္၏။ ရဟန္းျဖစ္ေတာ့ အသက္ ၂ဝ မွာ ရဟန္းျဖစ္သည္ဟု တခ်ဳိ ့က ဆုိ၏။ တခ်ဳိ ့က အသက္ ၂၁ ႏွစ္မွာ ရဟန္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိျပန္၏။ သာမေဏျဖစ္တာ အသက္ ၁၃ လား၊ ၁၄ လားပင္မသိ---။ ရဟန္းျဖစ္တာ အသက္ ၂ဝ မွာလား၊ ၂၁ မွာလား ေသခ်ာမသိသူေတြက ေတာပုလုေတာရ
ကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယသည္ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာထင္ရွားေသာအေနာ္ရထာမင္း၊က်စြာမင္းတုိ ့၏ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္
ျဖစ္ေၾကာင္းသိေနျပန္၏။သိသူတုိ ့၏ သိျမင္ႏွံ ့စပ္မႈကား မၾကဳံစဖူး ထူးဆန္းလြန္းလွပါ၏။

ငါ့ေက်ာင္း ဘုရားေလာင္းမေနရ

အေမရိကန္ျပည္ကေတာင္ပုလုတပည့္ေက်ာ္မ်ား စိတ္ဝင္တစားေရးသားေသာ အျခားအေၾကာင္းတခုမွာ "ေဗာဓိသတၱ ေခၚ ဘုရားေလာင္း"ကိစၥပင္ျဖစ္၏။ BLOOMING IN THE DESERT စာအုပ္တြင္----
“The Late Venerable Mahasi Sayadaw and Taungpulu Sayadaw were both students of Jetavana Mingon Sayadaw.  According to Mahasi Sayadaw, Jetavana Mingon Sayadaw asked one of his students to take up the Bodhisatta path, and that it is Taungpulu Sayadaw who had done so.  In a separate report, one of Taungpulu Sayadaw’s diciples said that the Sayadaw had done pointed out on a map of India the local where he would be reborn in a future time.” ဟု ေတြ ့ရ၏။

"မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္တုိ ့သည္ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္၏ တပည့္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ 
မဟာစည္ဆရာေတာ္ေျပာဆုိသည္မွာ ေဇတဝန္မင္းကြန္းဆရာေတာ္က သူ၏တပည့္ ၂ ပါးအနက္ ၁ ပါးကုိ ဘုရားေလာင္း
လမ္းစဥ္လုိက္ရန္ တုိက္တြန္း၏။ ယင္းတုိက္တြန္းမႈျဖင့္ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္သည္ ဘုရားဆုပန္သူျဖစ္လာသည္။
 ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္တပည့္တဦး၏သီးျခားတင္ျပခ်က္တြင္ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္က ေနာင္တြင္သူျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္
ေဒသကုိ အိႏၵိယေျမပုံေပၚတြင္ေထာက္ျပေၾကာင္း ဆုိ၏။"

Guy Armstrong သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္၊ ဘယ္ရီ ဝိပႆနာဌာန (Insight Meditation Society (IMS)၏ ဆရာတဦးျဖစ္သည္။ သူ၏ The Paramis: A Historical Background စာတမ္းတြင္ “Though a minority, there are many Theravadin practioners in Burma today following the Bodhisatta path.  There are stories in Burma that the meditation master Mingun Sayadaw early in the last century instructed one student, Mahasi Sayadaw, to become an arahant and another student, Taungpulu Sayadaw, to follow the Bodhisatta path. Such stories are exteremely hard to verify. Because monks are forbidden to talk to laypeople about their attainments, they rarely offer details of their practices.”

" လူနည္းစုျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာနည္းအားထုတ္သူမ်ားတြင္ ဘုရားေလာင္း (ဘုရားဆုပန္)
လမ္းစဥ္လုိက္သူေတြ မ်ားစြာရွိ၏။ လြန္ခ့ဲေသာရာစုႏွစ္ဦးက ျမန္မာဝိပႆနာဂုရုျဖစ္သူမင္းကြန္းဆရာေတာ္သည္ 
သူ၏တပည့္တပါးျဖစ္သူ မဟာစည္ဆရာေတာ္ကုိ ရဟႏ ၱာျဖစ္ေအာင္လုပ္ရန္၊ အျခားတပည့္တပါးျဖစ္သူ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ကုိ ဘုရားေလာင္းက်င့္စဥ္လုိက္ရန္ ညြန္ၾကားခ့ဲေလသည္။ ယင္းသုိ ့ေသာျဖစ္ရပ္မ်ဳိးမွာအတည္ျပဳရန္အလြန္ခက္ခဲပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္တရားထူးေပါက္ေျမာက္မႈ၊က်င့္စဥ္
အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားအား လူဝတ္ေၾကာင္မ်ားအား မေျပာဆုိရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ တားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္္၏။"

ဂုိင္း အမ္းစထေရာင္း၏ တင္ျပခ်က္မွာ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ထူးဆန္းေနပါလိမ့္မည္။ သထုံမင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ရဟႏ ၱာႏွင့္ ေဗာဓိသတၱစီမံကိန္းအေၾကာင္းကုိ ျမန္မာျပည္တြင္ ေျပာဆုိသူ အလြန္ ့အလြန္နည္းပါသည္။ မည္သုိ ့ျဖစ္ေစ အမ္းစထေရာင္းလုိ ႏုိင္ငံျခားသားတဦးက သူ၏ေလ့လာသိရွိသမွ်ကုိ တင္ျပလုိက္ေပျပီ။ ဆက္လက္ဆင္ျခင္စူးစမ္းၾကရန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

သထုံ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ ဘုရားေလာင္းအေၾကာင္း ျမန္မာစာေရးဆရာတဦး ေရးသားသည္ကုိ
 ေတြ ့ဖူးပါ၏။ စာေရးဆရာမွာ ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလႈိင္ ျဖစ္၏။ ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ားစာအုပ္တြင္ေဖာ္ျပပါအတုိင္း
တင္ျပထား၏။

"ယခုအခါထင္ရွားေသာ ဆရာေတာ္တပါးသည္ ဆရာေတာ္ထံ၌ သတိပ႒ာန္ကုိနည္းခံက်င့္သုံးရာ "သခၤါရုေပကၡာဉာဏ္"အဆင့္ေရာက္ေနျပီဟု ယူဆရေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္တရားမတက္၍ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္ျပီး စစ္ေဆးရာ အဆုိပါဘုန္းၾကီးက  "တပည့္ေတာ္ဘုရားဆုပန္ထားပါတယ္ဘုရား။ ဒီဘုရားသာသနာမွာ သာဝကဆု မယူလုိပါ"
ဟုေလွ်ာက္ထားသတတ္--။ ထုိမွေနာက္ကာလတြင္
"တုိ ့ေက်ာင္းမွာဘုရားဆုပန္တ့ဲေယာဂီဆုိရင္လက္မခံဘူး"ဟု ႏုတ္မိန္ ့ထားေတာ္မူေသာဟူ၏။
(သုိ ့ရာတြင္ အဆုိပါပုဂၢဳိလ္ၾကီးကား စစ္မွန္ေသာ ဆုၾကီးပန္ျဖစ္ဟန္ရွိေပ၏။)

ဘုရားဆုပန္ (ဆုၾကီးပန္) ဝါဒမွာ အခ်ဳိ ့ေနရာတြင္အလြန္ေခတ္စားလ်က္ရွိရာဆင္ျခင္စဥ္းစားသင့္ေသာ
 ျပႆနာတရပ္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ "ငါ့ေက်ာင္းမွာ ဘုရားေလာင္းမေနရ" ဆုိေသာစကားသည္ အလြန္ရင့္သီးလွသေယာင္ရွိေသာ္လည္း ဆက္၍စဥ္းစားပါေသာ္ အလြန္ေလ်ာ္ေသာ၊ မွန္ေသာ္လည္း အေျပာခက္ေသာ စကားျဖစ္၏။ ဘုရားဆုပန္သည္ဆုိရာ၌ အလြန္သိခက္ နက္ရႈိင္းေသာ အေမႊဓာတ္သေဘာမ်ားလည္း ငုပ္ကြယ္ေနတတ္သည္။ "

ဤအေၾကာင္းကုိဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္က  ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ားစာအုပ္၊ သထုံမင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္
အခန္းတြင္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပထား၏။ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏၵိယသည္ သထုံမင္းကြန္း
ေဇတဝန္ဆရာေတာ္ထံ သတိပ႒ာန္ဝိပႆနာတရားနည္းယူအားထုတ္ခ့ဲဖူး၏။

ဦးေဌးလႈိင္၏ "ယခုအခါ ထင္ရွားေသာဆရာေတာ္တပါး"ဟူသည္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္
နႏၵိယကုိ ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါက ဂုိင္းအမ္းစထေရာင္း၏စကားကုိ စဥ္းစားသင့္၏။

ဦးေဌးလႈိင္၏အဆုိအရ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္အေနျဖင့္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အား
 ဘုရားဆုပန္ (ဘုရားေလာင္းလမ္းစဥ္လုိက္)ရန္ တုိက္တြန္းဖြယ္အေၾကာင္းမရွိေခ်---။ ဂုိင္းအမ္းစထေရာင္း၏ အဆုိမွန္ပါကလည္း ဦးေဌးလႈိင္၏ေရးသားခ်က္မွာ အခ်က္အလက္ခုိင္မာမႈအားနည္းသည္ဟု သုံးသပ္ယူဆပါ၏။

စ----ကား----။ တဦးတေယာက္က ရည္ရြယ္ခ်က္တခုခုျဖင့္ ခ်ဲ ့ကားလုိက္ေသာ ယုတၱိမ့ဲအေၾကာင္းအရာတခုခုကုိ ဆက္ကာဆက္ကာ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ၾကေလေသာအခါ အယုံလြယ္သူ၊ စဥ္းစားရမွာဝန္ေလးသူတုိ ့အ
တြက္ အ့ံၾသခ်ီးမြမ္းမဆုံးေသာ "လံၾကဳတ္"ဇာတ္လမ္းမ်ား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာေလ၏။ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၾကပါေလ။

အမရဒီပ
၃-၃၁-၂ဝ၁၂

Thursday, March 29, 2012

ဒါဖတ္ျပီးမွ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကလုပ္


မ-ဟ-န-အဖြဲ ့၏ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကဂုဏ္အဂၤါအရည္အခ်င္းမ်ား (ရဟန္း၊သီလရွင္၊ လူ)

နယ္လွည့္ဓမၼကထိကပုဂၢဳိလ္သည္
၁။       ဒါနသီလေၾကာင့္နတ္ျပည္၌စည္းစိမ္ခံစားရပုံ၊ ကာမဂုဏ္တုိ ့၏အျပစ္၊ကာမဂုဏ္မွထြက္
          ေျမာက္လုိမႈဟုဆုိအပ္ေသာ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ အစဥ္အတုိင္းေသာ      (အႏုဗုဗၺိကထာ) အစဥ္အတုိင္းျဖစ္ေသာတရားစကားကုိ ေဟာၾကားျခင္း။

၂။       အက်ဳိးအေၾကာင္းဆက္စပ္ျပေသာ (ပရိယာယဒႆာဝီ) တရားစကားကုိေဟာၾကား
          ျခင္း။

၃။       သံသရာဆင္းရဲဒုကၡကုိခံစားေနရေသာ တရားနာပရိသတ္အား သနားျခင္းေၾကာင့္       တရားေဟာၾကားျခင္း။

၄။       ေငြေၾကးလႈဖြယ္ပစၥည္း(အာမိသ)ကုိ မင့ဲကြက္ေသာစိတ္ျဖင့္ တရားေဟာျခင္း။

၅။       မိမိကုိယ္ကုိလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးကုိလည္းေကာင္း မထိပါးမပုတ္ခတ္မူ၍ တရား    ေဟာၾကားျခင္း။

၆။       သဂၤါယနာေျခာက္တန္တင္ ေထရဝါဒပိဋကတ္ေတာ္လာ တရားေတာ္မ်ားကုိသာ ေဟာ
          ၾကားျခင္း။

၇။       ေထရဝါဒပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ဆန္ ့က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးစသည္တုိ ့   ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ေလာကီလူမႈေရးကိစၥမ်ားကုိ ထည့္သြင္းေဟၾကားမႈမျပဳျခင္း။

၈။       အနည္းဆုံးသိကၡာဝါ (၁ဝ) ရွိ၍ ကုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စုံသည့္ သီလဝႏ ၱပုဂၢဳိလ္ျဖစ္
          ျခင္း။

၉။       နယ္လွည့္ဓမၼကထိပုဂၢဳိလ္၏ပညာအရည္အခ်င္းမွာ "သာသနဓဇ ဓမၼာစရိယ၊ သက်သီ
          ဟ ဓမၼာစရိယ၊ ေစတိယဂၤဏ ဓမၼာစရိယ၊ သာသနာ့တကၠသီလ ဓမၼာစရိယ၊ 
သာသနာ့  တကၠသီလ မဟာဓမၼာစရိယ၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသုိလ္ 
          မွ ဘြဲ ့တစ္ခုခု၊ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ဆက္ကပ္ေသာ ဓမၼကထိကဗဟုဇနဟိတဓရဘြဲ ့တခုခု"ရ 
          ရန္လုိအပ္ျခင္း၊ သဂၤါယနာေျခာက္တန္တင္အပ္ေသာ ေထရဝါဒပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ ညီ
          ညြတ္သည့္တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားႏုိင္ေသာပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ျခင္း (ေထရဝါဒပိဋကတ္
          ေတာ္ႏွင့္မညီညြတ္ေသာအခ်က္မ်ားကုိ ေဟာၾကားပါက ေဟာၾကားသူ၏တာဝန္သာ    ျဖစ္သည္။)
-ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာက်မ္းမ်ားကုိ ဆက္စပ္ၾကည့္ရႈႏုိင္မွသာလွ်င္ သဂၤါယနာေျခာက္ တန္ ပိဋကေတာ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ တရားေဟာႏုိင္မည္ျဖစ္၍ အရည္အခ်င္းကုိ (ဓမၼာစရိယတန္း )
 ေအာင္ျဖစ္သင့္သည္ဟု ထည့္သြင္းေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိက့ဲသုိ ့ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာမ်ားကုိ မၾကည့္ရႈႏုိင္သူမ်ားမွာမူ ေထရဝါဒပိဋကေတာ္ႏွင့္မညီညြတ္ ဆန္ ့က်င္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ
 ေဟာၾကားမိပါက တရားနာပရိသတ္မ်ားအျမင္မွား၊အယူမွား ျဖစ္သြားႏုိင္ေသာ ေၾကာင့္ ပရိယတၱိစာေပမကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကုိ တရားေဟာခြင့္ တားျမစ္ပိတ္ပင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္ ။ အထက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္အလက္မွ်ကုိသာ အြန္လုိင္းမွာ ရွာေတြ ့ပါသည္။  ပူးတြဲပါ အျခား ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ မေတြ ့ရေသးပါ။ ေတြ ့ပါက တင္ျပေပးပါမည္။ (အမရဒီပ)

Sunday, March 25, 2012

ရဟန္းသံဃာႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ ၾသ၀ါဒ


ယခုကာလ ရုပ္ပုံ၊ ရုပ္ပြား၊ ရုပ္တု၊ ဆင္းတုမ်ားကုိ ပူေဇာ္သည္ရွိေသာ္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိလည္း ပူေဇာ္ျခင္းကိစၥျပီးစီးသက့ဲသုိ့
ကလ်ာဏပုထုဇန္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းသည္လည္း သက္ေတာ္
ထင္ရွားရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္ျခင္းကိစၥျပီးေတာ့သည္သာဟု မွတ္ယူ
အပ္​​​၏။
        ဥပမာကား------- တစ္ေယာက္ေသာသူမွာ သားသမီးအမ်ားရွိ္၏။ တစ္ဦး
ေသာ သူက ထုိသားသမီးမ်ားကုိ ၾကည္ညုိေသာစိတ္ျဖင့္ ေငြ ၁၀၀၀ စီ ေပး၏
သားသမီးမ်ားကုိ ေငြ ၁၀၀၀ စီေပး မႉသည္ အဖျဖစ္သူကုိလည္း ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း
ကိစၥျပီး ၏။
        ထုိ့အတူ သားသမီးကုိ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းဆဲသည္ရွိေသာ္ အဖကုိလည္း ႏွိပ္စက္
ျခင္းကိစၥ၊ သားသမီးကုိလည္း ႏွိပ္စက္ျခင္းကိစၥျပီးသက့ဲသုိ့ ယခုကာလရွိၾကေသာ သမုတိသံဃာမ်ားကုိ ရႉတ္ခ်ထိပါးသည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကုိလည္း ႏွိပ္စက္
ျခင္းကိစၥ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကုိလည္း ႏွိပ္စက္ျခင္းကိစၥျပီးေတာ့သည္သာတည္း။
သတိၾကီးၾကီးထားၾကေလကုန္-----------။


လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
သာသန၀ိေသာဓနီ။ ပဌမတြဲ။

Friday, March 23, 2012

ဝင့္ထန္းရ့ဲ မဟနအဖြဲ ့ႏွင့္ သာသနာေရးဝန္ၾကီးဌာန ေဆာင္းပါး


ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းေရးအတြက္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ရမယ္႔ မဟန နဲ႔ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန

Details
Published on Tuesday, 20 December 2011 17:24
Written by ၀င္႔ထန္း
Hits: 3893


မၾကာခင္က မႏၱေလး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုးမွာ တရားေဟာခဲ႔တဲ႔ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟ ကို ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဆိုဆံုးမရခက္တဲ႔ ဒုဗၺစပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းတိုက္ကေန ထုတ္ပစ္ဖို႔ အမိန္႔စာထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။
တကယ္ေတာ႔ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ဘဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းမွာ သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ မင္းလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္ေဆာင္တဲ႔ ရာဇဂုရု ဆရာေတာ္ေတြၾကားမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထရွိတဲ႔ ျပႆနာမ်ဳိးပါပဲ။ ေခတ္တိုင္းမွာ သာသာနာျပဳဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ မင္းဆရာေတာ္ေတြၾကား မၾကာမၾကာ ျပႆနာေတြတက္ခဲ႔ရသလို ေနာက္ေနာင္ ထပ္ျဖစ္လာႏိုင္တာမ်ဳိ္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္ဆံုး မင္းဆရာေတာ္ေတြ ဩဇာအာဏာထက္ခဲ႔တဲ႔ သမုိင္းျဖစ္ရပ္အခ်ဳိ႕ကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

မင္းဆရာေတာ္ဆိုတာ ျပ႒ာန္းေသာအရာတည္
ေညာင္ရမ္းသာသနာကိုၾကည့္ရင္ သာလြန္မင္းကိုးကြယ္တဲ႔ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ရဲ႕ တန္ခိုးဩဇာ ႀကီးထြားမွႈကိုု ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္နဲ႔ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္တို႔ဟာ သက္ေတာ္ ၀ါေတာ္တူတဲ႔ က်မ္းတတ္ ဆရာေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ပါး ေတြ႔ဆံုတဲ႔ျမင္ကြင္းဟာ မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။

ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ကို “အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က မင္းကြ်မ္း၀င္ဆရာေတာ္ ရာဇဂုရုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အရွင္ဘုရားက ေရွ႕က ၾကြပါ” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါကို ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ျပန္ေျပာပံုက “ေလာကမွာ ရာဇဂုရုရဟန္းမည္သည္ ျပ႒ာန္းေသာ အရာတည္တယ္၊ အရွင္ဘုရား ရာဇဂုရုကသာ ေရွ႕ကၾကြပါ” လို႔ ေျပာတဲ႔အတြက္ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က ေရွ႕ကၾကြရပါတယ္။ မင္းဆရာေတာ္ဆိုတာ ပညာတူ ၀ါတူရင္ေတာင္ ေရွ႕ကေနရာေပးရတယ္ဆိုတာ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါး ေတြ႔ဆံုမွႈက ေဖာ္ျပေနပါတယ္။

အေလာင္းမင္းတရား အလြဲ
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ သာသနာမွာ အေလာင္းမင္းတရားက “ဤႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနထိုင္သီတင္းသံုးေတာ္ မူၾကကုန္ေသာ ရဟန္း သံဃာတို႔သည္ မိမိခ်ီးေျမွာက္ထားတဲ႔ မင္းဆရာေတာ္၏ အလိုအယူသို႔သာလိုက္ၿပီး က်င္႔ႀကံေနထုိင္ၾကရမည္” ဟု အမိန္႔ျပန္တမ္း အလြဲတစ္ခုထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ဘုရင္႔အမိန္႔ေၾကာင္႔ မင္းဆရာေတာ္ အတုလယသမေထရ္ ဟာ ဩဇာထက္လာၿပီး၊ သူနဲ႔ ဂိုဏ္းမတူ သူ႔အလိုမလိုက္တဲ႔ ေမာင္းေထာင္ရြာက မေထရ္ႀကီးႏွစ္ပါးကို သဲဒဏ္ ေရဒဏ္ေပး ႏွိပ္စက္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

အေလာင္းဘုရားလက္ထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ရွိသမွ် သံဃာေတာ္အားလံုးဟာ မင္းအလိုနဲ႔ မင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ အလိုကို လိုက္ခဲ႔ၾကရၿပီး၊ ဆန္႔က်င္အာခံသူဆိုလို႔ က်မ္းတတ္ ရွင္မုနိႏၵေဃာသ မေထရ္တစ္ပါးသာ ရွိခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီ မေထရ္ကို မင္းဆရာေတာ္ေတြက သုဓမၼာဇရပ္မွာ “သင္႔ဆရာ ဘယ္သူျဖစ္လို႔ ေခါင္းမာေနတာလဲ” ဆိုၿပီး ေခၚယူစစ္ေဆးတဲ႔အခါ၊ ဇရပ္ေပၚရွိ ရုပ္ဆင္းတုေတာ္ကို ထိုးျပၿပီး “ဤသည္ပင္လွ်င္ ငါ႔ဆရာတည္း” ဆုိၿပီး ေျဖပါတယ္။

ေနာက္ သံဃာထုအလယ္မွာ ေဆာင္႔ေၾကာင္ထိုင္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး၊ “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ အသက္ဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ တပည့္ေတာ္ အသက္ကိုသာ စြန္႔ပါမည္၊ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ေတာ္မူအပ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို မစြန္႔ပါ” ဟု ဆင္းတုေတာ္ကို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို မင္းဆရာေတာ္က မေက်နပ္လို႔ အေလာင္းမင္းတရားကို ျပန္ေျပာျပေတာ႔၊ “ဤမေထရ္သည္ မာန ခက္ထန္လွသည္၊ ငါ႔ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းမွာ မေနသင္႔” ဆိုၿပီး တိုင္းတစ္ပါး ႏွင္ထုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ ထပ္မံ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ထားၿပီး ျပန္လာမွ သတ္မယ္ေျပာၿပီး စစ္ခ်ီတက္ရင္း အေလာင္းမင္းတရား နတ္ရြာစံသြားပါတယ္။   

စိတ္ေဖာက္သြားတဲ႔ ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္း
ဘိုးေတာ္မင္းတရားလက္ထက္ အမရပူရေခတ္ သာသနာကိုၾကည့္ရင္  ေမာင္းေထာင္ သာသနာပိုင္နဲ႔ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ေဟာင္း အတုလယသမေထရ္ တို႔ၾကား အယူ၀ါဒျပႆနာတက္ပါတယ္။ ေမာင္းေထာင္ သာသနာပိုင္နဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြက “ဤ အတုလယသပုဂၢိဳလ္သည္ သာသနာေတာ္၏ ရန္ဆူးေျငာင္႔ ျပဳက်င္႔ေနသူျဖစ္သည္” ဆိုၿပီး ေက်ာင္းတုိက္ကေန ေမာင္းထု ႏွင္ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားကလည္း အတုလယသ ရဟန္း (လူအမည္ ဦးပန္းေထြး) ကို ၾကက္ ငွက္ တိရိစာၦန္တို႔ကဲ႔သို အ၀တ္ဗလာမဲ႔ ထားၿပီး ျခင္းၾကားေဆာင္းနဲ႔ ေလွာင္ထားပါတယ္။ စေလာင္းဖံုးနဲ႔ ထမင္းေၾကြး၊ လွံ ဓား ရံၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း စံုေမွ်ာခဲ႔ပါတယ္။ ‘အတုလ သာသာနပိုင္ေဟာင္း ငပန္းေထြး အား ႏွင္ထုတ္ျခင္း’ ဆိုတဲ႔ စာလံုးႀကီးႀကီးေရးၿပီး ေရာက္ေလရာ ၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း ဘိုးေတာ္မင္းတရား ဦး၀ိုင္း စိတ္ေဖာက္ျပန္ခ်ိန္မွာ ေမာင္းေထာင္သာသနာပိုင္ကိုလည္း လူ၀တ္ အတင္းခြ်တ္ခိုင္းလို႔၊ သာသာနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးခမ်ာ ၀ဋ္လည္ၿပီး လူ ‘ဦးျမတ္ေန’ ျဖစ္သြားခဲ႔ရပါတယ္။

သုဓမၼာ တန္ခိုးထြားမွႈ ေရႊက်င္မခံႏိုင္
ရတနာပံု မႏၱေလးေခတ္သာသနာကိုၾကည့္ရင္လည္း ကိေလသာ ၀႗္ျမစ္ကင္းရာ နိဗၺာန္ဆုပန္ၿပီး မိဘုရား ၁၅၀ နီးပါးယူထားတဲ႔ မင္းတုန္းမင္းႀကီးဟာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ၿပီး သာသနာကို ခ်ီးေျမာက္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

မင္းတုန္းလက္ထက္ တန္ခိုးထြားတဲ႔ သုဓမၼာမင္းဆရာေတာ္ေတြက သူတို႔ကို မေလးမခန႔္ျပဳတယ္ဆိုၿပီး ေရစႀကိဳဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶနဲ႔ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရ တို႔ကို ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ ႏွင္ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ သီေပါမင္းလက္ထက္မွာလည္း သုဓမၼာကို ပမာမခန္႔ျပဳတဲ႔ မိုးေကာင္းဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာ ဟာ ေအာက္ၿမိဳ႕ ဟသၤတကို ႏွင္ထုတ္ခံခဲ႔ရပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာသင္တာ မိစာၦအယူ
အဂၤလိပ္ေခတ္မွာေတာ႔ ဘာသႏၱရတိုက္ပြဲတစ္ခု ဘုန္းႀကီးေတြၾကား ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ အာဒိစၥ၀ံသ ျပဳစုတဲ႔ စာသင္သား ရဟန္းသံဃာမ်ား သာသနာျပဳဖို႔ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရး ဆိုတဲ႔ “ဘာသႏၱရ လမ္းညႊန္က်မ္း’ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပႆနာတက္ခဲ႔တာပါ။

အဲဒီေခတ္ ဆရာေတာ္ႀကီးအမ်ားစုက အရွင္ အာဒိစၥ၀ံသရဲ႕ အဆိုျပဳခ်က္ကို မိစာၦအယူဆိုၿပီး ခါးခါးသီးသီး ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ႔ပါတယ္။ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရဟန္းသံဃာ အမ်ားအျပား တကၠသိုလ္ေတြမွာ အဂၤလိပ္စာကို အႀကီးအက်ယ္လိုက္စားေနၾကေပမဲ႔၊ အခုထိ ရွင္အာဒိစၥ၀ံသရဲ႕ ‘ဘာသႏၱရ လမ္းညႊန္က်မ္း’ ကို သာသနာေရး ၀န္ႀကီးဌာနက ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင္႔ ပိတ္ပင္ထားဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္အာဒိစၥ၀ံသအေပၚ အမွားလုပ္ခဲ႔တာကို ၀န္မခံႏိုင္ေသးလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

သာသနာႀကီးပြားဖို႔ မင္းကိုပဲ အမွီျပဳရမလား
အထက္က တင္ျပခဲ႔တာဟာ မင္းဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ရိုးရိုးက်င္႔ႀကံေနထိုင္တဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြထဲက အထင္ကရျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ဥပမာ အခ်ဳိ႕သာျဖစ္ၿပီး၊ ေက်းလက္၊ ေတာရြာ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ အာဏာရွိသူနဲ႔ နီးစပ္တဲ႔ဘုန္းႀကီးနဲ႔ အာဏာနဲ႔မနီးစပ္တဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္ုးေတြၾကား  ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးေသးေသးေတြ ရွိေနခဲ႔၊ ရွိေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေထရ၀ါဒသာသနာရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ သဂၤါယနာ ေျခာက္ႀကိမ္တင္တာကိုၾကည့္ရင္လည္း အဇာတသတ္မွ ဦးႏု အထိ ရဟန္းသံဃာေတြဟာ မင္းေတြကို  အမွီျပဳခဲ႔ရပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အစိုးရ မင္းေတြရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္မွႈခံရတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြက ဘုန္းႀကီးအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာကို ေခါင္းတစ္လံုးပိုၿပီး၊ နိဗၺာန္နဲ႔ ပိုနီးေလဟန္ အထင္ခံရတတ္ပါတယ္။ မင္းေတြနဲ႔ အစိုးရေတြကလည္း သာသနာကိုလည္း ခ်ီးေျမာက္ရင္း၊ လူထုၾကား သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ဘာသာေရးကို တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ အသံုးခ်ခဲ႔တာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီျဖစ္စဥ္ဟာ ယေန႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ သံဃာမဟာနယကအဖြဲ႔ (မဟန) အထိ လက္၀ါးရိုက္ ဆက္လက္ က်င္႔သံုးေနတဲ႔ ပံုစံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း လက္ရွိ သံဃာနာယက ဆရာေတာ္ေတြဟာ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာထုကို ကိုယ္စားျပဳဖို႔ထက္၊ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ကို လိုက္နာအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ အသင္႔ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

မဟနအဖြဲ႔ကို မဆလေခတ္မွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အစိုးရက ဖြဲ႔စည္းခဲ႔သလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရင္ ျမင္သာပါတယ္။ မဟနဟာ ဘယ္သူကို ကိုယ္စားျပဳေပးေနသလဲဆိုတာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အားလံုး ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ခဲ႔ရၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုတစ္ခါ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ကိစၥမွာလည္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ထပ္ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။

မဟနအဖြဲ႔အစည္း ေနာက္ေနာင္ ဆက္ရွိေနသမွ်လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက သံဃာထုအေရးနဲ႔ သာသာနာ႔အေရး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ထက္၊ အစိုးရအက်ဳိးကာကြယ္ဖို႔ပဲ လုပ္သြားဖို႔ရွိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ႔ဆိုတာ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ လက္ေအာက္ခံ ဌာနတစ္ခု ျဖစ္ေနရလို႔ပါပဲ။ လြတ္လပ္တဲ႔ ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္လို႔ပါပဲ။

ဘာသာေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
အခု စာေရးသူ တင္ျပေနတာက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘယ္လို လက္တြဲသြားႏိုင္မလဲဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ေပၚထြန္းဖို႔ ေထရ၀ါဒဘာသာေရးက ဘယ္လို ဆက္လက္ အက်ဳိးျပဳႏိုင္မလဲဆိုတဲ႔ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကို ေဆြးေႏြးၾကည့္ျခင္းမွ် ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လက္တြဲသြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အရင္ဆံုး ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္း နည္းနည္း ျပန္ၾကည့္ဖို႔လိုအပ္ပါမယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားဂုဏ္ျမင္႔သူေတြလို႔ ထင္ပါေစ၊ အခုမွ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ရုန္းကန္ေနရဆဲ ဒီမိုကေရစီကို က်င္႔သံုးဖို႔ စမ္းတ၀ါး၀ါး သြားေနရဆဲဆိုတာ ျငင္းမရတဲ႔ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီမွာ ေလးဘက္တြားအဆင္႔ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ႔ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ျဖတ္သန္းမွႈကို တေစ႔တေစာင္း ေလ႔လာရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို သူတို႔ ဘယ္လို လက္တြဲသြားခဲ႔သလဲဆိုတာ ေလ႔လာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။

လစ္ဘာတီအစ ေက်ာင္းေတာ္က
ယေန႔ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေျပာေနၾကတဲ႔အခါ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ လစ္ဘရယ္ဆိုတဲ႔ တစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ခြင္႔ (လစ္ဘာတီ) နဲ႔ လူအမ်ား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ထားတာကို ေျပာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

လစ္ဘာတီ မရွိရင္ ဒီမိုကေရစီဟာ အာဏာရွင္စနစ္ကိုေတာင္ ဦးတည္ေစပါတယ္။ ဥပမာ၊ ဂ်ာမဏီက ဟစ္တလာနဲ႔ ယူဂိုစလပ္က မီလိုဆဗစ္ တို႔ဟာ လူထုရဲ႕ မဲအျပတ္အသတ္ ေထာက္ခံမွႈနဲ႔ တင္ေျမွာက္ခံခဲ႔ရၿပီး အာဏာရွင္ေတြ ျဖစ္လာသူေတြပါ။

အဲေတာ႔ ဒီမိုကေရစီဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔နဲ႔ လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔အတြက္ လစ္ဘာတီက ထိန္းေၾကာင္းေပးပါတယ္။ အေနာက္မွာ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္ထြန္းမီ လြတ္လပ္မွႈဆိုတဲ႔ လစ္ဘာတီက အရင္စလာပါတယ္။ အဲဒီ အေနာက္ရဲ႕ လစ္ဘာတီကို စတင္ျဖစ္ထြန္းေစရာမွာ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ အခန္းက႑က အေရးပါပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီမွာ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ စည္းျခားမွႈ (Separation of Church and State) က အလြန္ အေရးပါပါတယ္။

ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဘုရင္ေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အားၿပိဳင္ပြဲေတြ ရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဘုရင္ေတြက ဘာသာေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တာထက္ ပုပ္ရဟန္းမင္းေတြက ဘုရင္ေတြကို ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အားၿပိဳင္မွႈေတြကေန အက်ဳိးထြက္တာက လူသားေတြရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မွႈပါပဲ။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက လူထုကို ဖိႏွိပ္ဖို႔လုပ္တဲ႔အခါတိုင္း ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြေတြ အကာကြယ္ေပးပါတယ္။

ဒီျဖစ္ရပ္ကို ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေလးဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းခဲ႔တဲ႔ တတိယလွႈိင္းျဖစ္စဥ္မွာလည္း (၁၉၇၄ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြအထိ) ေတြ႔ရပါတယ္။ ပိုလန္၊ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား စတဲ႔ အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ လာတင္အေမရိက တိုင္းျပည္ေတြကို သြားတဲ႔ ပုပ္ရဟန္းမင္း ဂြ်န္ေပါရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြဟာ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးၿပီး ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရးေတြ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ႔ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၆ ရာစု၊ ၁၇ ရာစုေလာက္က ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဆို အေတြးအေခၚသစ္ရွိသူေတြကို ပိတ္ပင္ ကားစင္တင္ မီးရွႈိ႕ လုပ္ခဲ႔ၾကတာပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ ခရစ္ယာန္ ေက်ာင္းေတာ္ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာကို အၿမဲဆန္႔က်င္႔ေပးထားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဘုရင္ေတြရဲ႕ အာဏာကို ကန္႔သတ္ထားမွႈကေန ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ ေမြးျခင္း ေသျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း လြတ္လပ္စြာ စီးပြားရွာျခင္း စတဲ႔ လူမွႈအကာအကြယ္ေတြ ေပးလာႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္း အခြင္႔အေရးေတြ တိုးတက္လာေစခဲ႔ပါတယ္။

ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ခြဲျခားဖို႔ ဦးဗုဓ္ေျပာ
အခု ေျပာေနတာ ဘယ္ဘာသာက ဘယ္ဘာသာထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ ဘာသာေရး အျငင္းပြားတဲ႔ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာေရးက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဘယ္လို အက်ဳိးျပဳႏိုင္သလဲဆိုတာ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေနာက္ဒီမိုကေရစီရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ခြဲျခားမွႈ (Separation of Church and State) ျဖစ္စဥ္မ်ဳိး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္သင္႔ၿပီဆိုတာ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိ သံဃာမဟာနယကအဖြဲ႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕ ေအာက္ကေန ရုန္းထြက္ၿပီး သီးျခားလြတ္လပ္တဲ႔ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ရပ္တည္သင္႔ပါတယ္။ ဒီလို ခြဲျခားရပ္တည္တာဟာ ရဟန္းသံဃာေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရက အစိုးအာဏာလုပ္ငန္းသတ္သတ္၊ ရဟန္းေတြက ကိုယ္႔ဘာသာေရးလုပ္ငန္း သတ္သတ္ စည္းျခားလိုက္ကိုင္ၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ခြဲထြက္ႏိုင္မွႈကသာ ဗုဒၶသာသနာကို  လြတ္လပ္မွႈ အျပည့္နဲ႔ ပိုမိုတိုးတက္လာေစၿပီး၊ လူထုအတြက္အတြက္လည္း လြတ္လပ္မွႈနဲ႔ အကာအကြယ္ေတြ ပိုမို ေပးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္လည္း အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏို္င္ငံေတာ္ ခြဲျခားမွႈဆန္ဆန္ ေျပာခဲ႔တဲ႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္ ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ ဟာ ပရိယတၱိကိစၥၿပီးေနသူျဖစ္သလို၊ မင္းဧကရာဇ္ကိုေတာင္မွ လံုး၀ ဂရုမစိုက္တဲ႔ ရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊဘိုမင္းက ဩ၀ဒါေပးဖို႔ ေလွ်ာက္တဲ႔အခါ၊ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က "မင္းက မင္းအလုပ္ မင္းလုပ္ရင္ ငါတို႔ ဩ၀ါဒေပးစရာမလို၊ မင္းက မင္းအက်င္႔မက်င္႔ရင္လည္း ဒါဟာ ငါတို႔ ကိစၥမဟုတ္၊ အ၀ီစိ ကိစၥပဲ" ဆိုၿပီး ခပ္မာမာ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စကားက တိုေတာင္းေပမဲ႔၊ သာသနာ႔အလုပ္နဲ႔ မင္းအလုပ္ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္ ခြဲလုပ္ၾကဖို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မဟနအဖြဲ႔
တကယ္ေတာ႔ ရဟန္းသံဃာေတြဟာ အာဏာႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေနသင္႔ပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ႔ သံဃာေတြဟာ ေထာင္ထဲက ကိုယ္ေတာ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္မွာ ဌာနႀကီးတစ္ခုသဖြယ္ ရပ္တည္ေနတဲ႔ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔က ဆရာေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဆရာေတာ္ႀကီးေတြကသာ အဏာႏိုင္ငံေရးနဲ႔ နီးစပ္ၿပီး အစိုးရကို ေက်းဇူးျပဳေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ ဆက္ကပ္ထားတဲ႔ ရွည္လ်ားတဲ႔ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ေတြ၊ ဇိမ္ခံကားသစ္ေတြနဲ႔ ေလေအးေပးစက္ေအာက္မွာေနၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ တပည့္သံဃာေတြကို ေစာင္႔ၾကည့္ဖို႔ အစိုးရအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ လဘ္လာဘေတြေနာက္ ရဟန္းေတြလိုက္တာဟာ ဗုဒၶသာသနာ ျခစားမွႈႀကီး ျဖစ္ေစတာပါပဲ။

အၿပီးတိုင္ဖ်က္ပစ္ရမယ္႔ ဌာနပို
ေနာက္ တစ္ဆက္ထဲ ေျပာလိုတာက သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနဆိုတာ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံတိုင္းမွာ မထားရွိတဲ႔ ဌာနျဖစ္ပါတယ္။ အီရန္နဲ႔ ေဆာ္ဒီတို႔လို ႏို္င္ငံေတြမွာေတာ႔ အစၥလာမ္ဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ျပဌာန္းၿပီး အစိုးရက လူထုကို ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ ထားရွိတဲ႔ ဌာနမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။

သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနကို သာမန္အားျဖင္႔ သာသနာကို ခ်ီးေျမွာက္တဲ႔ အဖြဲ႔လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ျမင္တတ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ဘာသာေရးကို အာဏာနဲ႔ ေရာေထြးေစတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။ မဟန ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို အာဏာနဲ႔ ပတ္သက္ေစၿပီး သာသနာကိုပ်က္စီးေစတဲ႔ ဌာနႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး သာသနာေရးဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ အင္စတီက်ဴးရွင္းပံုစံျဖစ္ေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ အနာဂတ္ ဗုဒၶသာသနာ သန္႔ရွင္းေရးတည္တံ႔ေရးအတြက္ လြတ္လပ္တဲ႔ သံဃာ႔အဖြဲ႔အစည္းပံုစံသစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိဖို႔လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေတာ္ေအာက္ကေန ရုန္းထြက္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ႔ မဟနအဖြဲ႔အသစ္ ေပၚထြန္းဖို႔နဲ႔ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ဖ်က္သီမ္းဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ဒီလုိျဖစ္ဖို႔ကိုလည္း ရဟန္းသံဃာတိုင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းက တာ၀န္တစ္ရပ္အျဖစ္ ၀ို္င္း၀န္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဟာ ပင္ကိုယ္အားျဖင္႔ လြတ္လပ္မွႈအျပည့္ရွိတဲ႔ ဘာသာေရးျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာႏိုင္ငံေရး ကင္းရွင္းတဲ႔ ဘာသာေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ သာ အျပည့္အ၀ လြတ္လပ္မွႈ ရွိလာခဲ႔ရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ယိုယြင္းျခစားေနတဲ႔ စာရိတၱမ႑ိဳင္ ျပည္လည္တည့္မတ္ဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ႔ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီလမ္းကို ကူညီပံ႔ပိုးေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲေနထုိင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀င္႔ထန္း

http://www.maukkha.org/index.php/feature-article/1664-maukkha-monks 
ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္းမွာဖတ္ခ့ဲရတာကုိ ျပန္လည္မွတ္တမ္းျပဳျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ (အမရဒီပ)

 

ဝင့္ထန္းရ့ဲ မုိးျပာေဆာင္းပါး


သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႔က မိုးျပာဆရာေတာ္ကို အႏိုင္က်င္႔ ေထာင္ခ်သလား

Details
Published on Saturday, 03 September 2011 12:39
Written by ၀င္႔ထန္း
Hits: 10023

 ဗုဒၶ၀ါဒသည္ အစဥ္အလာ ထံုးစံအားျဖင္႔ အၾကမ္း ဖက္မွႈကို ဆန္႔က်င္ၿပီး၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာတရား လက္ကိုင္ျပဳကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ ဘာသာတရား ျဖစ္သည္။
ဘာသာမတူသူ၊ အယူ၀ါဒ မတူသူနဲ႔ အျမင္မတူသူမ်ားအေပၚ သည္းခံမွႈ (tolerance) ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ႔ ဘာသာတရား တစ္ခုအျဖစ္လည္း ကမၻာ႔အလယ္မွာ ေက်ာ္ၾကားေနဆဲ ျဖစ္သည္။
အယူအဆ မတူသူမ်ားအေပၚ ဗုဒၶ၀ါဒရဲ႕ ခႏၱီတရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ဘီစီ ၂၆၈ မွာ ေရးထုိးခဲ႔တဲ႔ အိႏၵိယျပည့္ရွင္ အေသာကမင္းရဲ႕ ေက်ာက္စာတိုင္ကလည္း ထပ္မံသက္ေသခံေနသည္။ အေသာကမင္းက သူ႔ေက်ာက္စာတိုင္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားသည္။
"အျခားဘာသာမ်ားအေပၚ ေ၀ဖန္ရွႈတ္ခ်ၿပီး မိမိဘာသာကိုသာ ခ်ီးမြမ္းမေနသင္႔။ မိမိဘာသာ သာသနာကို တိုးတက္ႀကီးပြားေအာင္လုပ္ရင္းပင္၊ အျခားဘာသာ အယူ၀ါဒမ်ားကိုလည္း အားေပးခ်ီးေျမွာက္မွႈ ျပဳၾကရမည္။ ဒီလိုမေဆာင္ရြက္ရင္၊ အျခားဘာသာ အယူ၀ါဒမ်ားအတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ေစသလို၊ မိမိဘာသာကိုလည္း ေျမျမွဳပ္သၿဂိဳၤဟ္ျပီးသား ျဖစ္သြားလိမ္႔မည္...."
အေနာက္တိုင္း အေတြးအေခၚမွာ ျပင္သစ္စာေရးဆရာႀကီး ေဗာလ္တဲယား ရဲ႕ အဆိုအမိန္႔တစ္ခုကလည္း ဘာသာအယူ၀ါဒနဲ႔ အျမင္ အယူအဆ မတူသူတို႔အေပၚ သည္းခံမွႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နာမည္ႀကီးသည္။
"ခင္ဗ်ား ေျပာတဲ႔ဟာကိုေတာ႔ က်ဳပ္သေဘာမတူဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ ခင္ဗ်ား အဲဒါ ေျပာဆိုခြင္႔ ရဖို႔ေတာ႔ က်ဳပ္ အေသခံၿပီး ကာကြယ္ေပးသြားမယ္" ဆိုတဲ႔ စကားျဖစ္သည္။
အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ ေက်ာက္စာတိုင္ေရာ၊ ေဗာလ္တဲယား ရဲ႕ စကားကပါ ႏွစ္ခုစလံုးက လူသားထုအတြက္ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင္႔နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင္႔တို႔ကို အႀကီးအက်ယ္ အားေပးရာ ေရာက္ခဲ႔သည္။
-------------------------
မၾကာခင္က ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာဖုိရမ္ အဖြဲ႔က သူတို႔ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ အျငင္းပြားဖြယ္ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆ တစ္ခုအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားသည္။ အင္ဂ်င္နီယာေတြက ဘာသာေရးကို ေဆြးေႏြးထားတဲ႔အတြက္ ဂလိုဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေခတ္ရဲ႕ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္မ်ား ေပါင္းစည္းထိစပ္မွႈ သက္ေသျပယုဂ္တစ္ခုဟုပင္ ဆုိရမည္။
ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေတြ ေဆြးေႏြးတဲ႔ အေၾကာင္းရာက ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ အယူအဆကို တင္ျပတဲ႔ မိုးျပာဆရာေတာ္ (ေခၚ) ဆရာေတာ္ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဥာဏ အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
ရွင္ဥာဏ က သံဃမဟာနာယအဖြဲ႔ကို ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ အယူမွားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဖယ္ရွားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ႔အခါ၊ သံဃာဂိုဏ္းခြဲဖို႔ ႀကံတယ္ဆိုျပီး၊ သံဃာမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ရွင္ဥာဏ ကို (၃) ႏွစ္ ေထာင္ခ်လိုက္တဲ႔ အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္မွ နာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက တရားႏိုင္ ျပန္ေပးျပီး မွားယြင္းမွႈလို႔ဟု ေျပာဆို၀န္ခဲ႔သည္။
က်မ္းစာအုပ္ တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ ေရးသားသူ ဆရာေတာ္ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဥာဏ ေထာင္ကျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုျပီး ရန္ကုန္တြင္ သီးျခားရပ္တည္ သီတင္းသံုးသည္။ ၀ါနီေရာင္္ သကၤန္း မ၀တ္ဆင္ေစဘဲ၊ သကၤန္းအျပာေရာင္သာ ၀တ္ခြင္႔ျပဳသည္။
အျမင္မၾကည္လင္တဲ႔ သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႔က ရွင္ဥာဏကို စစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး ေထာင္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။ ဆရာေတာ္ ရွင္ဥာဏ မွာ သူ႔အယူအဆအတြက္ အဓမၼ၀ါဒီအျဖစ္ အစြပ္စြဲခံရၿပီး၊ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ေထာင္ထဲမွာပင္ ရွိေနေသးသည္။
ဆရာေတာ္ ရွင္ဥာဏရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ အယူအဆမွာ ျမန္မာေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားၾကားတြင္ ယခုခ်ိန္ထိ ေရပန္းစားမွႈ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သံဃနာယက အဖြဲ႔အတြက္ေတာ႔ ၿပိဳင္ဘက္ အဓမၼအယူအဆအျဖစ္ သေဘာထားကာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားရံုမက၊ မိမိအျမင္ရွႈေထာင္႔တစ္ခု တင္ျပသူကို ေထာင္ခ်ထားသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ အေတြးသစ္အျမင္သစ္ တင္ျပသူကို ႏိုင္ငံတကာ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ေတာ႔ မိစၦာဒိဌိ ဟု မသတ္မွတ္ဘဲ စာတမ္းတစ္ခု(thesis) အျဖစ္ လက္ခံထားၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။
အခုေတာ႔ အျခားဘာသာကြဲမ်ားကိုေတာင္ ရပ္တည္ခြင္႔ ေပးထားတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ၊၊ ဗုဒၶဘာသာကို အျမင္တစ္ခုျဖင္႔ တင္ျပသူကို ေထာင္ခ်ထားသည္မွာ ခႏၱီတရား လက္ကိုင္ထားတဲ႔ ေထရ၀ါဒ သမိုင္းအတြက္ အမည္းစက္ စြန္းထင္းဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။
သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္မ်ားရဲ႕ လုပ္ရပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင္႔ အားနည္းမွႈကို ထင္ဟပ္ေဖာ္လ်က္ ရွိသည္။ သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ႔ဟာ လြတ္လပ္ေသာ ဘာသာေရးအဖြဲ႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အာဏာပိုင္ ယႏၱရားသဖြယ္ အျမင္ကြဲလြဲသူမ်ားအေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ျပဳမူရာ ေရာက္ေနသည္။
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းျဖစ္သူ ဆရာေတာ္ ဦးဇ၀နကေတာ႔၊ ရွင္ဥာဏ ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ အေပၚ အမွားအမွန္ ေ၀ဖန္မွႈမေပးလိုေၾကာင္း၊ အားလံုးလြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးရမည့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ရွင္ဥာဏရဲ႕ အယူအဆကို လက္ခံတာ မခံတာ အပထား၊ သူ႔အယူအဆကို တင္ျပခြင္႔ရဖို႔အတြက္ ေထာင္အႀကိမ္ႀကိမ္က်ခံ ေနရသူမို႔ ေလးစားထုိက္တဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံဃာနာယကအဖြဲ႔အေနနဲ႔ အာဏာရွိသူနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ရွင္ဥာဏကို အႏိုင္က်င္႔ရာေရာက္ေၾကာင္း ဦးဇ၀န ကမိန္႔ၾကားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အျမင္အယူအဆ ေပါင္းစုံ ရွင္သန္ခြင္႔ရွိဖို႔၊ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင္႔ရရွိဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ေရာက္ရွိဖို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ရဲ႕ ရွင္ဥာဏ အေပၚ ျပဳမူပံုမွာ ျမန္မာလူထုရဲ႕ အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္ခြင္႔အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိေစရံုသာမက၊ အနာဂတ္ ေထရ၀ါဒ သာသနာေရး အတြက္ပါ စိုးရိမ္ဖြယ္ ရွိမွႈကို ထင္ဟပ္ျပသေနသည္။

၀င္႔ထန္း

http://www.maukkha.org/index.php/news-menu/local-news-maukkha/1218-2011-09-03-12-45-24 

ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္းမွာဖတ္ခ့ဲဖူးတာကုိ ျပန္လည္ေဝမွ်တာပါ။ (အမရဒီပ)

ေရႊယပ္ေတာင္ကုိင္ကာေဟာခ်င္ေပမယ့္


ဓမၼာစရိယေအာင္မွနယ္လွည့္ဓမၼကထိကလုပ္ခြင့္ျပဳမယ္-သတင္းထြက္လာေတာ့ ၾကားဖူးသိဖူးသေလာက္ဓမၼက
ထိကဆရာေတာ္ေတြကုိ ဓမၼာစရိယေအာင္သလား၊ မေအာင္ဘူးလားေပတံနဲ ့တုိင္းေနမိေတာ့တယ္။
သည္လုိတုိင္းတာမိလုိ ့ ထိခုိက္မႈရွိေလမလား၊အျပစ္မ်ားရွိေနမလားလုိ ့ေတြးမိတယ္။ ဘယ္သူကုိမွ မထိခုိက္ေစ
ခ်င္တာ ဆႏၵအမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓမၼာစရိယေအာင္မွ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကလုပ္ရမယ္--ေဘာင္ကန္ ့
သတ္လုိက္တ့ဲအတြက္ ေရႊပလႅင္တက္ခြင့္မရေတာ့တ့ဲဆရာေတာ္မ်ားထဲမွာ ခင္မင္ေလးစားရတ့ဲ ညီေနာင္ရဟန္း
မ်ားပါေနေတာ့ သူတုိ ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။

ဓမၼာစရိယတန္းမေအာင္ဘဲ ေက်ာ္ၾကားတ့ဲဓမၼကထိကဆရာေတာ္ျဖစ္ေနသူေတြကေတာ့---
"ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ"
"ဒယ္အုိးဆရာေတာ္ ဥဳးသုမဂၤလ"
"ေမတၱာရွင္အရွင္ဇဝန (ေရႊျပည္သာ) "
"တြံေတး အရွင္ဣႏၵက"
"ေျမာက္ဦးဆရာေတာ္ အရွင္ဝါယာမိႏၵ"
"ေအာင္ဆန္းဆရာေတာ္"
"ေရႊညဝါဦးပညာသီဟ"
"ဆူနာမီဦးဥတၱမသာရ"
"သန္  ့-တည္-ပြား ဦးျမင့္လြင္"
"ဒလဦးသန္းေရႊ"
"ဦးကိတၱိသာရ (ေခၚ) ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးေက်ာ္ဟိန္း"
စသည္တုိ ့ျဖစ္ၾကတယ္။ သိသေလာက္ၾကားဖူးသေလာက္ကုိသာ အမည္စာရင္းခ်ၾကည့္တာပါ။ အားလုံး
မဟုတ္ပါဘူး။

တခ်ဳိ ့ေဆာင္းပါးရွင္၊ ေရဒီယုိမွာပင္တုိင္အသံလႊင့္ခြင့္ရသူတုိ ့က သံဃာ့မဟာနာယကရ့ဲ ဓမၼာစရိယနဲ ့ဓမၼကထိက
ေဘာင္ကန္ ့သတ္ခ်က္ဟာ ဒယ္အုိးဆရာေတာ္ကုိ တုိက္ခုိက္တာပဲ၊ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္ကုိ တုိက္ခုိက္တာပဲလုိ ့
ေျပာၾက၊ ေရးၾကတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဆုိခ့ဲျပီး ဆရာေတာ္ ၂ ပါးသာ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ေၾကာင့္ ထိခုိက္နစ္နာရတာ 
မဟုတ္ပါဘူး။  တျခားနစ္နာထိခုိက္ရတ့ဲ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားလည္းရွိေနေသးတယ္ဆုိတာျဖည့္စြက္ေျပာ
ျပခ်င္တယ္။ ဒီဆရာေတာ္ေတြနယ္လွည့္ဓမၼခရီးမထြက္ျဖစ္ရင္ဓမၼပူဇာေငြနဲ ့ရပ္တည္လႈပ္ရွားေနတ့ဲ ပရဟိတ
လုပ္ငန္းေတြလည္း္ ထိခုိက္ယုိယြင္းလာမယ့္အက်ဳိးဆက္ေတြရွိေနပါတယ္။ သည္လုပ္ငန္းေတြ အရွိန္အဟုန္
မပ်က္လည္ပတ္ႏုိင္ေအာင္ နည္းလမ္းရွာၾကံရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္သံဃာ့မဟာနာယကရ့ဲ ဓမၼကထိကေတြအတြက္ ဓမၼာစရိယပညတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဓမၼကထိက
ေလာကမွာအခ်ဳိးအေကြ ့တခုေတာ့ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ဓမၼကထိကခါးဆက္ျပတ္မလား။ ဓမၼာစရိယေအာင္ တရားေဟာဆရာေတြဟာ ဓမၼာစရိယမေအာင္သူတရားေဟာဆရာေတြရ့ဲ အရည္အေသြး၊ လုပ္ရည္ကုိင္ရည္
စံခ်ိန္ကုိ ေက်ာ္ႏုိင္မလား၊ မေက်ာ္ႏုိင္ဘူးလား ဆုိတာကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာပဲေလ--။

အမရဒီပ
၃-၂၃-၂ဝ၁၂



Wednesday, March 21, 2012

အျပာေရာင္ဝတ္ဘုန္းၾကီး၊ ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ ဓမၼကထိက


နိဒါန္း

ဒီေန ့ အင္တာနက္သတင္းမွာ ဘာသာ၊ သာသနာဆုိင္ရာ သတင္း ၂ ပုဒ္ေတြ ့မိတယ္။ တပုဒ္က မုိးျပာဦးဉာဏသတင္း၊ ေနာက္တခုက ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္မွ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကဘဝနဲ ့ အနယ္နယ္မွာ တရားေဟာေျပာခြင့္ရမယ္ဆုိတ့ဲသတင္းေတြပါပဲ--။

အျပာေရာင္ဝတ္စုံနဲ ့ျမန္မာဘုန္းၾကီးတမ်ဳိး

၁၉၈၃ ခုႏွစ္က သာသနာညႈိးႏြမ္းေစမႈနဲ ့ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခံရဖူးသူ ဦးဉာဏဟာ ေထာင္ကလြတ္ေျမာက္တ့ဲအခါ 
ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကုိ စြန္ ့လႊတ္၊ အျပာေရာင္ဝတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာ (ေခၚ )ဝိေသသဗုဒၶဘာသာကုိထူေထာင္ျပီး တပည့္သာဝကမ်ားစြာျခံရံမႈရရွိလာခ်ိန္ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန ့က မႏ ၱေလးတုိင္း၊ ပုသိမ္ၾကီးျမဳိ ့နယ္၊ က်ီကုန္းရြာ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမႈမုိးျပာျခံမွာ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အေျခခံကေန စျပီး ေစာ္ကားပုတ္ခတ္တ့ဲ စာအုပ္စာတမ္း
မ်ားထုတ္ေဝျခင္း၊ ေဟာေျပာျပသျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း၊ အင္တာနက္သုိ ့တင္ျပီး ကမၻာျဖန္ ့ျခင္း စတ့ဲ စတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြ
လုပ္ေဆာင္သီတင္းသုံးေနခုိက္မွာ ဖမ္းဆီးခံရတယ္။ ဘာသာေရးပုဒ္မေတြနဲ ့ တရားစြဲခံရျပီး ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ ၂ဝ ခ်မွတ္ခံထားရတယ္၊ အခု သူဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနားေထာင္မွာ အက်ဥ္းသားအျဖစ္ေရာက္ေနတယ္၊

အာရွလူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က ဦးဉာဏကုိအခုလုိလုပ္တာဟာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္မရွိမႈန့ဲ လြတ္လပ္စြာ အသင္းဖြဲ ့စည္းခြင့္မရွိျဖစ္ေနတယ္လုိ ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိေၾကာင္း သတင္းက ဆုိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကထင္ရွားတ့ဲ ေရွ ့ေနၾကီးတဦးျဖစ္တ့ဲ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ ဦးေအာင္သိန္းကလည္း ဦးဉာဏဟာ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္အဖမ္းရတာ၊ ၂ဝ၁ဝ အဖမ္းခံရတာ အမႈတခုတည္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ အမႈတခုကုိ ၂ ခါအျပစ္ေပးခံတာျဖစ္လုိ ့
 တရားမွ်တမႈမရွိဘူးလုိ ့ ဒီဗြီဘီသတင္းဌာနကုိ ေျပာပါတယ္။

"က်ေနာ္တုိ ့က သူ ့ကုိ ယုံၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားလုိ ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပဲ။ ဗုဒၶဘာသာက သူ ့ဘာသာ
လမ္းခြဲထြက္ျပီးေတာ့ အျပာဝတ္ျပီး ရပ္တည္ေနတ့ဲသေဘာေပါ့။ က်ေနာ္သူ ့အစီအစဥ္ကုိ မေျပာလုိဘူး။ က်ေနာ္ေျပာတာက ဥပေဒဆုိင္ရာကိစၥကုိေျပာတာပါ။ ဥပေဒက ခ်ျပီးသားအမႈကုိ ထပ္ျပီးခ်တယ္ဗ်ာ"

ႏုိင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္အဖြဲ ့အမွတ္ (၁၇/ ၂ဝ၁၁) ရ့ဲ ရွင္းလင္းေျပာဆုိခ်က္အရ ဦးဉာဏဟာ ေထရဝါဒ၊ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ဂုိဏ္းကုိ "ဝိေသသဗုဒၶဘာသာ" နာမည္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ၁၃၄၁ ခုႏွစ္၊ ၁၉၈ဝျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းအသစ္ထူေထာင္ခြင့္ကုိ အစုိးရက တားျမစ္ခ့ဲျပီးျဖစ္တယ္။ ဦးဉာဏက အဲဒီတားျမစ္ခ်က္ကုိ မလုိက္နာဘဲ ပစၥပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာဆုိျပီး ဂုိဏ္းသစ္ ေထာင္တယ္။ အခု ဦးဉာဏက အဲဒီဥပေဒနဲ ့မလြတ္ကင္းတာေၾကာင့္ ေထာင္က်ေနရတယ္။

လြတ္လပ္စြာကုိးကြယ္ခြင့္ဆုိတာနဲ ့ပတ္သက္လုိ ့ သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္အဖြဲ ့ရ့ဲ ျပဆုိခ်က္ကုိ တုိက္ရုိက္ပဲ တင္ျပလုိပါတယ္။ တခုခုလြဲေခ်ာ္သြားရင္ စာဖတ္သူအတြက္ မေကာင္းျဖစ္မွာစုိးရိမ္လုိ ့ပါပဲ။
            "တုိင္းျပည္တျပည္ရ့ဲ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခြင့္ကုိ အတိအလင္း
ေပးထားတာပဲ-ဟု အေၾကာင္းျပကာကြယ္လုိၾကေသး၏။ မွန္ပါ၏။ "မည္သည့္ဘာသာမ်ားကုိ(မဆုိ) လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ခြင့္ရွိသည္"
ဗုဒၶဘာသာ ခရစၥယန္ မြစၥလင္ ဟိႏၵဴဘာသာစသည္ မည္သည့္ဘာသာကုိမဆုိ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ နတ္ကုိးကြယ္ေသာဘာသာစသည္မ်ာမ်ားကုိသာ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆုိလုိသည္။ ကုိးကြယ္မႈကုိ မကန္ ့သတ္၊ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ရန္ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ျပဌာန္းထားသည္မွာ မွန္ပါ၏။

သုိ ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားထဲမွ (မူလရွိျပီးဂုိဏ္းၾကီးကုိးဂုိဏ္းမွတပါး) အျခားေသာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းကြဲမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ ထူေထာင္ခြင့္ရွိသည္၊ ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆုိလုိသည္မဟုတ္ေပ။

အေရးၾကီးသည္မွာ မည္သည့္ဘာသာမွ် မဝင္ဘဲ အလြတ္ေနလုိလွ်င္ ေနႏုိင္သည္။ ေနၾကသည္။ မေနဘဲ ဘာသာတခု ဂုိဏ္းတခုသုိ ့သက္ဝင္ခ့ဲလွ်င္ကား ထုိဘာသာ ထုိဂုိဏ္း၏ ဘာသာေရးစည္း ဂုိဏ္းစည္းကုိမူ ေလးစားလုိက္နာရမည္ျဖစ္ပါ၏။"  (မုိးျပာဝိနိစၦယ၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၂)

ဒီျပဆုိခ်က္အရ မုိးျပာဦးဉာဏဟာဗုဒၶဘာသာထဲမွ ႏုတ္ထြက္ႏုိင္တယ္၊ ျပႆနာမရွိဘူး။ ျပႆနာက ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္
 ေညာင္ပင္ေလးစုိက္တာပါပဲ။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာစာေပေတြကုိ အသုံးျပဳျပီ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ကုိ ဆန္ ့က်င္တာ။ လုိရင္လုိသလုိ အသုံးခ်ျပီး မလုိရင္မလုိသလုိ အပုပ္ခ်တာကုိ ဦးဉာဏလုပ္တာပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာကထြက္တယ္ဆုိျပီး
ဗုဒၶဘာသာနဲ ့ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းေဟာေျပာတာမ်ဳိးလုပ္သင့္ပါရ့ဲနဲ ့မလုပ္ဘဲ မလြတ္မကင္းလုပ္လာတာေၾကာင့္
 အခုျပႆနာေပၚတာပါပဲ။

ဦးဉာဏတေယာက္ ေထာင္ကလြတ္ေျမာက္လာတယ္ပဲထား--။ သူ ့ျပႆနာဟာ "ရုိဟင္ဂ်ာ"ကိစၥလုိ ေျဖရွင္းရခက္လာမယ္။
 ျမန္မာျပည္တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ ရုိဟင္ဂ်ာေတြ သတ္မွတ္ျခင္းမခံရသလုိ ဦးဉာဏရ့ဲ ပစၥပၸန္ ကမၼဝါဒဂုိဏ္းကုိ သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရးအဖြဲ ့အစည္းက တရားဝင္ဂုိဏ္းဂဏတခုအျဖစ္ လက္ခံမယ္မထင္ဘူး။ 

ရုိဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာျပည္ရ့ဲနယ္ေျမတစိတ္တေဒသကုိလႊမ္းမုိးပုိင္ဆုိင္ဖုိ ့ၾကဳိးစားသလုိ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာ
ဆုိတာလည္း ေထရဝါဒ၊မဟာယာနဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအၾကားေနရာတေနရာယူႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစားမွာပါပဲ။
ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတာ တုိင္းရင္းသားတခုအျဖစ္လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာရွိပေစဦး--လူ ့အခြင့္အေရးဆုိတ့ဲ ရႈေထာင့္က ၾကည့္သူရွိသလုိ ဦးဉာဏရ့ဲ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာဆုိတာကုိ လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာထား-- လူ ့အခြင့္အေရး၊ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္၊
 လြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ခြင့္ဆုိတ့ဲ ရႈေထာင့္ကၾကည့္ျပီး ေျပာၾကဆုိၾကဦးမွာမုိ ့ မုိးျပာေရာင္ဝတ္ရုံရွင္ ဦးဉာဏကိစၥဟာ
"ေျပာမဆုံးေပါင္ေတာသုံးေတာင္"ျဖစ္ေနဦးမယ္ဆုိတာ ခန္ ့မွန္းမိပါတယ္။

နယ္လွည့္၊ ကမၻာလွည့္တရားေဟာဆရာမ်ား

ဘာသာ၊ သာသနာ၊ အယူအဆတခုခုကုိ ေဟာေျပာပုိ ့ခ်သူတုိင္း ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ရွိသင့္တာ အထူးေျပာစရာမလုိပါဘူး။ တရားေဟာတယ္ဆုိတာ ပရိသတ္ကုိ စကားေျပာရဲတာ၊ စကားေျပာေကာင္းတာ
ေလာက္နဲ ့ မျပီးပါဘူး။ ဝိနည္း၊ သုတၱန္၊ အဘိ၊မၼာသေဘာတရားေတြကုိ အေျခခံက်က်သင္ယူတတ္ေျမာက္နား
လည္ထားသင့္တယ္။ အရင္ေခတ္ကေတာ့ စာေမးပြဲဦးစားမေပးဘဲ တကယ္သိေအာင္၊ တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ခ့ဲၾကတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္လက္မွတ္ျပစရာမရွိဘဲ က်မ္းျပဳသြားတ့ဲ ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြရ့ဲစာေတြပဲ ၾကည့္ပါ။

အခုေခတ္ကေတာ့ စာေမးပြဲေခတ္ျဖစ္ေနတယ္။ တတ္တာ၊ မတတ္တာမသိဘူး၊ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ ၾကဳိးစားလာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရုိးရုိးသားသားနဲ ့စာေမးပြဲေအာင္သူေတြက စာေမးပြဲလည္းေအာင္္ တကယ္လည္း စာတတ္သူေတြျဖစ္လာတယ္။ ခုိးေျဖ၊ ခုိးကူးသူေတြကေတာ့ စာေမးပြဲကုိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေအာင္ေပမယ့္ အရည္အခ်င္းဆင္းရဲနိမ့္က်သူေတြ ျဖစ္လာတယ္။

"ဂုဏ္ရွိသူကုိမွ လူျမင္တယ္"စကားအရွိသားပဲ--။ ဘြဲ ့ထူးဂုဏ္ထူးေတြဆုိတာ အဲဒါကုိ အထင္ၾကီးသူေတြအတြက္ ဆြဲေဆာင္မႈတမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အမရပူရ၊ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဟာ စာေမးပြဲေတြ မေအာင္လည္း သူ ့အရည္အ
ခ်င္းကုိ သူယုံျပီးသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ရွိမွအလုပ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာျမင္လုိ ့ စာေမးပြဲဆုိင္ရာဂုဏ္ေတြ ရေအာင္ၾကဳိးစားခ့ဲတယ္။

ဒီကေန ့မွာ အခ်ဳိ ့တရားေဟာဆရာေတြ စာေတြနားလည္တယ္၊ စာေမးပြဲဂုဏ္မရွိဘူး။ဂုဏ္မရွိလုိ ့
မတြင္က်ယ္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီဆရာေတြ သံဃမဟာနာယကေျပာသလုိ ဓမၼာစရိယတမ်ဳိးမ်ဳိးေအာင္ဖုိ ့လုိတယ္။ (မေအာင္ရင္ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိယ္ေဟာေပါ့။ နယ္လွည့္ခြင့္ေတာ့မရဘူးေပါ့ေလ။)

ငယ္စဥ္ကတည္းက သာမေဏဝတ္၊ ရဟန္းျပဳခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶစာေပမသင္ဘဲ တုိင္းရင္းေဆးကုနည္းကုိသာ သဲၾကီးမဲၾကီးလုိက္စားခ့ဲတ့ဲဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါး သက္ေတာ္ ၇ဝ ေလာက္မွာ စစ္အစုိးရကပ္တ့ဲ "အဂၢမဟာပ႑ိတ" ဘြဲ ့ရတယ္။ အဲဒီအဂၢမဟာပ႑ိတပုဂၢဳိလ္ၾကီးကလည္း တရားေဟာရင္ "သရဏဂုံသာတည္ရင္ တရားအားမထုတ္ဘဲ မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္တယ္"  
အမွားကုိေဟာေနတာပဲ။ (နယ္လွည့္ဓမၼကထိကမ်ား ဓမၼာစရိယေအာင္ရမယ္သတ္မွတ္တ့ဲ မဟနအဖြဲ ့အေနနဲ ့ တရားအမွားေတြေဟာတ့ဲ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ ဓမၼကထိကဗဟုဇနဟိတစတ့ဲ ဘြဲ ့ရပုဂၢဳိလ္ေတြ
ကုိလည္း ျပန္လည္စစ္ေဆးျခင္း၊ သတိေပးျခင္း၊ ပညာေပးျခင္းစတာေတြကုိ လုပ္သင့္တာေပါ့။)

အခ်ဳိ ့တရားေဟာဆရာေတြ ေလာကီအတန္းေက်ာင္းဆုိင္ရာ ဘီေအ၊ ဘီအက္(စီ) ဘြဲ ့ေတြ ရၾကတယ္။ ဗုဒၶစာေပကုိ ေကာင္းေကာင္းမေလ့လာဘဲ တရားေဟာၾကတယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိေတြရ့ဲ ႏွစ္သက္မႈကုိ မရရွိၾကဘူး။

အေမရိကားမွာ ရူပေဗဒနဲ ့ေဒါက္တာဘြဲ ့ရသူတဦး၊ ဓာတုေဗဒနဲ ့ေဒါက္တာဘြဲ ့ရသူတဦး တုိ ့ကုိ ေတြ ့ဖူးတယ္။
 ႏွစ္ဦးလုံးက ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြခ်ည္းပဲ။ သူတုိ ့က ဗုဒၶဘာသာနဲ ့မဆုိင္တ့ဲ ပညာရပ္ေတြနဲ ့
 ေဒါက္တာဘဲြ ့ရရုံေလာက္နဲ ့ ဗုဒၶဘာသာတရားေတြကုိ နားလည္တယ္လုိ ့ ထင္ေနၾကတယ္။ တဦးကဆုိ
"သမထက်င့္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္"ေျပာေနလုိ ့ ျပင္ေပးတာ-- အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဆုိးသြားတယ္။

 ေလာကီဘြဲ ့ရတရားေဟာရဟန္းေတာ္တပါးဆုိရင္ "ဝင္ေလ-ထြက္ေလမွတ္ခ်က္တုိင္းမွာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ျဖစ္တယ္" ဆုိျပီး နယ္တင္မက ကမၻာပါပတ္ျပီးေဟာေနတာပဲ--။
အဲဒီလုိေလာကီဘြဲ ့ရေတြ ဗုဒၶသာသနာထဲေရာက္လာရင္၊ တရားေဟာဝါသနာလည္းရွိမယ္ဆုိရင္ အတုိင္းအတာ တခုအထိေတာ့ ပရိယတၱိစာေပကုိ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္သင္ရေပလိမ့္မယ္။

လန္ဒန္၊ တိသရဏဝိဟာရေျမာင္းျမဆရာေတာ္ၾကီးၾသဝါဒတခုမွာ "ေလာကေရးလည္းမညံ့ေစနဲ ့။ သာသနာေရးလည္း မခၽြတ္ယြင္းေစနဲ ့" ဆုိတာကုိ မွ်ေဝခ်င္တယ္။ ကမၻာလွည့္၊နယ္လွည့္ၾကမယ္ ့ တရားေဟာဆရာေတြဟာ ေလာကေရးျဖစ္တ့ဲ ဘြဲ ့ဂုဏ္လည္း ပုိင္ဆုိင္ၾကပါေစ။ ျမတ္ဗုဒၶအဆုံးအမအစစ္အမွန္ကုိလည္း မခၽြတ္ယြင္းေအာင္ ေဟာေျပာႏုိင္ၾကပါေစ။

အမရဒီပ
၃-၂၁-၂ဝ၁၂

ရည္ညႊန္း။ 

 http://burmese.dvb.no/archives/22920
 http://burmese.dvb.no/archives/22917

Sunday, March 18, 2012

ဆီမီးလွ်ံ၊ ေရအလ်ဥ္ဥပမာႏွင့္ ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္-၂

ဒုတိယပုိင္း


ဆီမီးလွ်ံႏွင့္ ျမစ္ေရအလ်ဥ္ဥပမာအေၾကာင္း ကုိယ္ေတြ ့အားထုတ္သိျမင္မႈႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္စပ္ဟပ္လ်က္ အေမးအေျဖျပဳေတာ္မူၾကေသာ ေယာဂီဆရာေတာ္ၾကီး၂  ပါးတြင္ အေမးရွင္ ျပည္နိဗၺိႏၵဆရာေတာ္ၾကီး
အေၾကာင္းကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေလ့လာမိသမွ် တင္ျပခ့ဲပါ၏။ အေျဖရွင္ စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္
ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဘဝႏွင့္ အလုပ္လုပ္ပုံအေၾကာင္းကုိလည္း စုေဆာင္းမိသမွ် တင္ျပပါမွ ဆရာေတာ္၏ႏုတ္ေတာ္ထြက္
စကားရပ္သည္ ေလးနက္မႈႏွင့္အတူ ရုပ္လုံးၾကြလ်က္ ပီျပင္ထင္ရွားေပလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ၾကီး (ဘြဲ ့ေတာ္ အရွင္ ဥတၱရ) သည္ မေကြးျမဳိ ့ဇာတိျဖစ္၍ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၂ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ 
ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။ မေကြး၊ ဂုံေတာဆရာေတာ္ထံသာမေဏ ၅ ဝါ၊ ရဟန္း ၅ ဝါ ေပါင္း ၁ဝ ဝါ တိတိ ေနထုိင္ပညာသင္ၾကားခ့ဲသည္။ ယင္းေနာက္ ေအာက္ျမန္မာျပည္အရပ္ေဒသမ်ားျဖစ္သည့္ အိမ္မဲမွာ ၁ ဝါ၊
 ေဒးဒရဲမွာ ၃ ဝါ၊ ကြမ္းျခံကုန္းမွာ ၂ ဝါ စီ ေနထုိင္ခ့ဲသည္။ ထုိ ့ေနာက္ မႏ ၱေလး၊ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ထံေရာက္ရွိျပီး 
၄ ဝါတိတိပညာသင္ၾကားခ့ဲသည္။ ရဟန္းဝါ ၁ဂ ဝါတြင္ စစ္ကုိင္းေတာင္သုိ ့ေတာထြက္ေတာ္မူသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးနယ္လွည့္ပညာရွာခ့ဲသည့္ႏွစ္ေပါင္း (ဝါေပါင္း)မွာ ၁၅ ဝါသာျဖစ္သည္။ ေတာထြက္သည္မွာ 
၁ဂ ဝါျပည့္မွျဖစ္ရာ စာရင္းအရ အျခား ၃ ဝါကုိ မည္သည့္အရပ္ေဒသမွာ ေနထုိင္ေတာ္မူခ့ဲေၾကာင္း 
မွတ္တမ္းမေတြ ့ရပါ။

အရညဝါသီေတာေပ်ာ္ေယာဂီရဟန္းဘဝခံယူျပီး ၁၁ ႏွစ္ၾကာေသာ္ ေက်ာ္ၾကားလာသည္။ ပရိသတ္အဝင္အထြက္
မ်ားလာသည္။  မူလေနရာမွ အေရွ ့ဂႏၶာရုံသုိ ့ေျပာင္းေရႊ ့သီတင္းသုံးသည္။ ထုိေနရာတြင္လည္း ပရိသတ္မ်ား
လာျပန္ရာ မူလေနရာသုိ ့ျပန္ေျပာင္းခ့ဲသည္။ ၁၂၇၂ ခုႏွစ္ဝါကုိ ဝကၤပါေတာင္ မဟာသုခေခ်ာင္၊ လုိဏ္ဂူတြင္းမွာ 
ကပ္ေတာ္မူသည္။

လူေတြ ့မခံဘဲ ၃ ႏွစ္ခန္ ့တပါးတည္းလုိဏ္ဂူတြင္း သီတင္းသုံးကာ အားထုတ္ေတာ္မူသည္။ ဆြမ္းပုိ ့သူရဟန္းငယ္
က အကပ္ခံျပီးေသာဆြမ္းသပိတ္ကုိ လုိဏ္ဂူဝသတ္မွတ္ထားေသာေနရာ၌ခ်ထားျပီး အခ်က္ေပးရသည္။ ဆြမ္းပုိ ့
သူႏွင့္ပင္ အေတြ ့မခံဟု ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ားစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပသည္။

အမရပူရျမဳိ ့၊ ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္၏ေနာက္ဆုံးဥပဇၥ်ယ္ယူတပည့္ျဖစ္
သည္။ ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳဆရာေတာ္က " ဆရာေတာ္ၾကီး၏အေပၚမ်က္ခြံေတာ္မွာ မလႈပ္သလုိထင္ရေအာင္ အျမဲစကၡဳေျႏၵရေတာ္မူသည္။ ျငိမ္သက္တည္ၾကည္ေတာ္မူသည္။ သူ (ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳဆရာေတာ္) ႏွင့္ အျခားဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါးအနားရွိစဥ္စကားေျပာရင္း "ငယ္စဥ္ကေရာဂါမ်ားတ့ဲအတြက္ ခႏၶာဝန္လက္စသိမ္း
ေအာင္လုိ ့ ၾကဳိးစားတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္-----"ဟုဆုိျပီး ေရွ ့မဆက္ေတာ့ဘဲ စကားစရပ္သြားသည္။ "ေအာက္မဂ္
ေအာက္ဖုိလ္ေလာက္ရလုိ ့အားရဟန္မတူ"ဟု ထင္ျမင္စဥ္းစားမိေၾကာင္း တဘဝသံသရာတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထား
ပါ၏။

ဆရာေတာ္သည္ ဗုဒၶါႏုႆတိ (အရဟံ)ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အေျခခံ၍ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဝိပႆနာစြဲျမဲေတာ္မူသည္။ ဆရာေတာ္၏တည္ျငိမ္ေလးနက္ေသာ အမူအရာေတာ္ႏွင့္ ႏုတ္ေတာ္က "ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္"ဟု မိန္ ့ျမြက္ေတာ္
မူသံသည္ ၾကားရသူစိတ္ကုိ အလြန္ဆြဲေဆာင္မႈရွိလွ၏။ (တဘဝသံသရာ)

ဗုဒၶါႏုႆတိ ႏွင့္ ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္မ်ားအေၾကာင္း လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးႏွင့္ စစ္ကုိင္းမဟာဂႏၶာရုံဆရာ
ေတာ္တုိ ့ေဆြးေႏြးခန္းမွာ အ့ံမခန္းရွိလွ၏။ မွတ္တမ္းမ်ားမေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ကာကြယ္ခ့ဲသူသူေတာ္ေကာင္း
မ်ားလည္း ေက်းဇူးတင္ဦးခုိက္မဆုံးျဖစ္မိပါသည္။ သိမ္ေတာင္ဆည္ၾကီးဆရာေတာ္၏ အရိယာဝိဇၨာမဂၢအလင္းျပ က်မ္း၏မွတ္တမ္းကုိ ရဟႏ ၱာႏွင့္ ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ားစာအုပ္တြင္ ထပ္ဆင့္ေဖာ္ျပထားသည္။ ေအာက္တြင္ ရႈပါေလ။

ဂႏၶာရုံ။               ။ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းေပးရာ တပည့့္ေယာဂီမ်ား ၄-၅-၇ ရက္ႏွင့္ ဘုရားနိမိတ္ကုိ ေကာင္းစြာရရွိၾကပါသည္။ ထုိ ့ေနာက္ နာမ္ရုပ္အျဖစ္အပ်က္ကုိ အရႈခုိင္းေသာအခါ
ဝိပႆနာဉာဏ္ ၁ဝ ပါးကုိ ၇-ရက္ ၈ ရက္ ၉ ရက္ ၁ဝ ရက္ျဖင့္ ထင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ေသာ ေယာဂီေတြရွိပါသည္
ဘုရား။ ဝိသုဒၶိမဂ္အလုိက လြန္စြာခက္ခဲေၾကာင္း ျပသည္။ ယခုအားထုတ္ေသာေယာဂီမ်ားမွာလြန္စြာလြယ္ေန
ပါသည္ဘုရား။

လယ္တီ။                        ။ ဆရာေပးေသာ ဗုဒၶါႏုႆတိက ဘယ္လုိေပးသနည္း။

ဂႏၶာရုံ။               ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ေပးသည္မွာ မဟာေဗာဓိပင္ရင္းေရႊပလႅင္ေပၚ၌ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္
ျမတ္ၾကီး မာရ္ ၅ ပါးေအာင္၍ သစၥာ ၄ ပါးထုိးထြင္းသိပုံကုိ မိမိေရွ ့မွာ စမၼခံခင္း၍ ပန္းေရ ဆီမီး ကပ္လႈပူေဇာ္
ေစပါသည္။  နာမ္ရုပ္ ၂ ပါးကုိ ဘုရားရွင္အားအပ္ႏွင္းေစ၍  ၂ ေတာင့္ထြာေလာက္ ရုိေသစြာ ရွိခုိးျပီး "အရဟံ၊ အရဟံ"ဟု ႏွလုံးသြင္းေနရမည္ဟု ခုိင္းပါသည္။ ေယာဂီမ်ားမွာ သက္ေတာ္ထင္ရွား နိမၼိတရုပ္ပြားေတာ္က့ဲသုိ ့ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ၆ သြယ္ႏွင့္တကြ အာရုံနိမိတ္မ်ား ေကာင္းစြာထင္၍ ဖူးေတြ ့ၾကရပါသည္ ဘုရား။

ၾကားျဖတ္စကားဆုိလုိက္ပါရေစ--။  ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ၾကီး၏စကားမ်ားတြင္ ေအာက္ေျခမ်ဥ္းသား (Underline)
 ျပသည္တုိ ့ကုိ သတိျပဳမိေစလုိပါ၏။ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ျပန္လည္မိန္ ့ဆုိခ်က္မ်ားတြင္ အဆုိပါစကားလုံး
မွာ အလြန္အေရးပါသည္ကုိ ေတြ ့ရပါလိမ့္မည္။

လယ္တီ။             ။ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ နိမိတ္မထင္ေကာင္း၊ ပီတိသာျဖစ္ေကာင္းသည္ဟု ဝိသုဒၶိမဂ္
၌လာ ရွိသည္။ ဗုဒၶါႏုႆတိဆုိသည္ကား ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္ကုိ စြဲလမ္းသမႈ အာရုံျပဳ၍ ျဖစ္ေသာ အဖန္တလဲလဲ
ေအာက္ေမ့ျခင္း သတိကုိ ဗုဒၶါႏုႆတိ ေခၚသည္။ ဗုဒၶါႏုႆတိ-ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္သူတုိ ့သည္ ဗုဒၶါႏုႆတိအာရုံကုိသာ ေကာင္းစြာစြဲလမ္းကပ္ျငိေသာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူး
ေတာ္တုိ ့ကုိ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့၍ ပြားမ်ာေသာသူတုိ့အား ထုိအခုိက္ ရာဂစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္
မျဖစ္---။ ဘုရားအာရုံ၌သာ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္၏။ နီဝရဏကင္း၏။ ဘုရားရွင္ဂုဏ္ေက်းဇူးသုိ ့ညႊတ္ေသာ ဝိတက္ဝိစာရ ျဖစ္၏။ ႏွစ္သက္ျခင္း ပီတိျဖစ္၏။ ျငိမ္းေအးျခင္း ပႆဒၶိျဖစ္၏။ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါခ်မ္းသာျခင္းသုခ
ျဖစ္၏။

သုခရွိသူအား ဘုရားဂုဏ္လွ်င္ အာရုံရွိသည္ျဖစ္၍ စိတ္သည္ တည္ၾကည္၏။ ဤသုိ ့အစဥ္အတုိင္း တခုေသာ
ခဏ၌ စ်ာန္အဂၤါတုိ ့သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ ဂုဏ္ေတာ္တုိ ့၏နက္နဲလွေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အထူးထူး
အျပားျပား မ်ားေသာဂုဏ္တုိ ့ကုိ ေအာက္ေမ့ျခင္းျဖင့္ စုတ္စုတ္နစ္နစ္ျဖစ္၍ ေလးျမတ္ယုံၾကည္သည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း အပၸနာသို ့မေရာက္မူ၍ ဥပစာရစ်ာန္မွ်သာျဖစ္ၾက၏။

ထုိဥပစာရစ်ာန္သည္ ဘုရားဂုဏ္ကုိ အဖန္တလဲလဲေအာက္ေမ့သည္၏အစြမ္းအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 
ဗုဒၶါႏုႆတိဟူ၍သာလွ်င္ ဆုိရ၏။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ ပီတိသာျဖစ္ေကင္း၍ နိမိတ္မထင္ေကာင္းသည္မွာထင္ရွားလွေပသည္။ သုိ ့ရာတြင္ ဆရာက ပရိကံလုပ္၍ေပးေသာေၾကာင့္
 ေပးေသာပရိကံႏွင့္ထင္ေသာ နိမိတ္တည့္ေပသည္။ အတုမရွိေသာ အတိဣ႒ာရုံ ဘုရားနိမိတ္ထင္ျခင္းသည္
 ေကာင္းေပသည္။ ရေသာနိမိတ္ကုိ ဖ်က္၍ မပစ္ေကာင္း--။ ဗုဒၶါႏုႆတိလုိ ့ေခၚလွ်င္ စာႏွင့္မညီညြတ္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အဆင္းရွိေသာကသုိဏ္း ၄ ပါးတြင္သြင္း၍  ဗုဒၶကသုိဏ္း လုိ ့ေခၚမွ ရေသာနိမိတ္ႏွင့္ တည့္မည္ (ဟု လယ္တီဆရာေတာ္က အမိန္ ့ရွိေလသည္။)

လက္ေတြ ့အလုပ္ခြင္ဝင္ၾကရာမွာ ၾကဳံေတြ ့ႏုိင္ေသာအခက္အခဲ၊ အခက္အခဲရွိလွ်င္ အမွား၊ အမွန္၊ ဆက္တုိးသင့္၊ မတုိးသင့္ ဆုံးျဖတ္ေပးႏုိင္မႈ၊ အေတြ ့အၾကဳံေဖာ္ျမဴလာအသစ္ေတြ ့ရွိျခင္းတုိ ့ကုိ အထက္ပါျဖစ္ရပ္ကုိ ေစ့ေစ့ေတြး
ေလ ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္ေလျဖစ္သည္။ 

မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္၏ ဆရာမဟာဝိသုဒၶါရာမဆရာေတာ္ၾကီးသည္  ၁၂ဝဝ-ျပည့္ဖြားျဖစ္ရာ ၁၂ဝ၈
ခုႏွစ္ဖြား လယ္တီဆရာေတာ္ထက္ သက္ေတာ္ ၈ ႏွစ္ၾကီးသည္။ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္သည္ ဆိဒၵပိဓာနနီ
က်မ္းတြင္ လယ္တီဆရာေတာ္၏ နိဗၺာနဒီပနီတက်မ္းလုံးကုိ ဌပနာထည့္သြင္းေတာ္မူခ့ဲ၏။ ဤအခ်က္ကုိၾကည့္
လွ်င္ မဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္၏ လယ္တီဆရာေတာ္အေပၚေလးစားမႈအတုိင္းအတာကုိ ခန္ ့မွန္းႏုိင္ေပသည္။
မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္သည္ ဆရာျဖစ္သူမဟာဝိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္ေလးစားေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ကုိ အားကုိးေလးစားေတာ္မူေလသည္။

မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္သည္ "ရဟႏ ၱာမျဖစ္သမွ် ဤဂူမွမထြက္ျပီ"ဟု အဓိ႒ာန္ထက္သန္ျပင္းျပစြာျဖင့္ အားထုတ္ေတာ္မူေလရာ က်န္းမာေရးတေန ့တျခားဆုိးရြားလာ၏။ တပည့္ၾကီးမ်ားက ဂူျပင္ထြက္၍ ေဆးကုသ 
ခံယူေတာ္မူပါရန္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ဆရာေတာ္ကလည္း ျငင္းပယ္ေတာ္မူ၏။ ေနာက္ဆုံး လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလွ်ာက္ထားအကူအညီေတာင္းၾကရာ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တုိင္ ဂူထဲသုိ ့ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာျပီး ဂူျပင္ပတြင္ သီတင္းသုံး၍ ေဆးကုသရန္ ေျပာဆို၏။ "အဓိ႒ာန္ရွိေနလုိ ့ပါ"ဟု ျငင္းျမဲတုိင္း
 ျငင္းေတာ္မူရာ လယ္တီဆရာေတာ္သည္ မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္အေပၚကရုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ
အာဏာကုိ သုံးေတာ္မူခ့ဲေလ၏။ လယ္တီဆရာေတာ္က အတူပါလာေသာ ရဟန္းငယ္မ်ားဖက္သုိ ့လွည့္၍----

"ကဲ--ေမာင္ပဥၺင္းတုိ ့၊ အျပင္ထမ္းထုတ္ၾက၊ အဓိ႒ာန္တာက ဦးဥတၱရ၊ ဂူအျပင္ထုတ္တာက လယ္တီဆရာေတာ္
ပဲ" ဟု မိန္ ့ေတာ္မူကာ ေက်ာင္းသုိ ့ပင့္ေဆာင္ခ့ဲေလ၏။

မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္သည္ ပထမတြင္ ဘုရားဆုပန္ေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ အရိယာျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။

နိဗၺာနမဂၢဒီပနီက်မ္း၊ နိဗၺာနမဂၢေဘဒနီက်မ္း၊ နိဗၺာနဂတေဗာဇၥ်ဂၤဒီပနီက်မ္းတုိ ့ကုိ ျပဳစုစီရင္ေတာ္မူခ့ဲသည္။

ဆရာေတာ္သည္ စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး ေရႊက်င္ဂုိဏ္း၏ အခ်ဳပ္ပဓာနနာယကဆရာေတာ္ျဖစ္သည္။ သက္ေတာ္ ၆၁၊ 
ဝါေတာ္ ၄၂ ဝါအရ ၁၂၈၁ တြင္ မဟာသုခေခ်ာင္၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခ့ဲသည္။ ပ်ံလြန္ေတာ္မူေသာာညက စစ္ကုိင္း
ေတာင္တန္းတေလွ်ာက္ အလင္းေရာင္မ်ားကြန္ ့ျမဴးကူသန္းေနသည္ကုိေတြ ့ျမင္ရေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ၾက၏။
 (တဘဝသံသရာ၊ ရဟႏ ၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား)

လယ္တီဆရာေတာ္က မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္၏ ဝိပႆနာဉာဏ္ ၁ဝ ပါးေပးပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ ယူဆခ်က္ကုိ အလ်ဥ္းသင့္ေသာအခါ ထည့္သြင္းေရးသားပါမည္။ (ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။)

အမရဒီပ
၃-၁၈-၂ဝ၁၂

ျဖည့္စြက္ခ်က္။  နိဗၺာနမဂၢဒီပနီက်မ္း PDF  http://www.kelasa.org/book/12_Nivana_low_resNoS.pdf

Thursday, March 15, 2012

ဆီမီးလွ်ံ၊ ေရအလ်ဥ္ဥပမာ ႏွင့္ ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္


(ပထမပုိင္း)
၁။

"ဤသုိ ့ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ၄ ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ ့ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာရုပ္ကလာပ္အစဥ္သည္ 
ကာမဘုံ၌ ဆီမီးလွ်ံက့ဲသုိ ့လည္းေကာင္း၊ ျမစ္ေရအလ်ဥ္က့ဲသုိ ့လည္းေကာင္း အသက္ရွည္သမွ်ကာလပတ္လုံး 
 မျပတ္မစဲ တဖြဲဖြဲ ျဖစ္၏"

အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္သည္ သျဂၤဳိဟ္က်မ္းေခၚ အမည္ရင္း အဘိဓမၼတၳသဂၤဟအ႒ကထာ၊ ရုပ္ပုိင္းလာ
ေကာက္ႏုတ္ခ်က္စကားျဖစ္၏။ ရုပ္တုိ ့၏ျဖစ္စဥ္ကုိ ဆီမီးလွ်ံ၊ ျမစ္ေရ ဟူေသာ ဥပမာ ၂ ခုျဖင့္ ထင္သာျမင္သာ
ေအာင္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပထားပုံမွာ အလြန္ထိမိ၏။ သဘာဝျဖစ္စဥ္ကုိသဘာဝဥပမာျဖင့္ ျပဆုိထားသည္ဟု နားလည္မိ
၏။

ဥပမာ ၂ ရပ္ကုိ နားလည္လြယ္သည္ဟု အဘိဓမၼတၳသဂၤဟဆုိင္ရာအဖြင့္က်မ္းျပဳ ေရွးဆရာျမတ္အခ်ဳိ ့တုိ ့ယူဆ
ခ့ဲပုံရ၏။  ပါဠိဘာသာေရး ဋီကာေက်ာ္က်မ္း ႏွင့္ ပရမတၳဒီပနီတုိ ့တြင္ ဥပမာအေၾကာင္းတုိ ့ကုိ ရွင္းျပေတာ္မမူခ့ဲပါ
ေခ်။

ျမန္မာဘာသာေရး အရွင္ဇနကာဘိဝံသဆရာေတာ္၏ အေျချပဳသျဂၤဳ ိဟ္ က်မ္းတြင္ အေျခပါဒ ေလ့လာသင္ယူစ
သူတုိ ့ နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းေရးျပေတာ္မူထား၏။
"ဒီပဇာလာဝိယ ။                         ။ မီးစာ ဆီတုိ ့ေၾကာင့္ ေတာက္၍ေနေသာဆီမီးသည္ တခုတည္း
ထင္ရေသာ္လည္း ေရွးေရွးမီးစာအပုိင္းႏွင့္ ဆီတုိ ့ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မီးေတာက္၊ ေနာက္ေနာက္မီးစာ
အပုိင္းႏွင့္ ဆီတုိ ့ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မီးေတာက္တုိ ့သည္ တခုတည္းမဟုတ္၊ေရွးေရွးမီးစာႏွင့္ ဆီတုိ ့
အျမဲကုန္သေလာက္ မီးေတာက္လည္း အျမဲခ်ဳပ္ေပ်ာက္၏။ေနာက္ေနာက္မီးစာႏွင့္ ဆီတုိ ့အတြက္ 
အသစ္အသစ္မီးေတာက္လည္း ေပၚထြက္၏။ ထုိ ့အတူ ရုပ္ခႏၶာလည္း တခုတည္း တခုတည္းထင္ရေစကာမူ
 ေရွးေရွး ကံစိတ္ဥတု အာဟာရတုိ ့ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္အစဥ္သည္ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ေစ့က ခ်ဳပ္ၾကရ၏၊
 ေနာက္ေနာက္ကံစသည္အတြက္ ရုပ္သစ္အစဥ္မ်ား ေပၚထြက္လာျပန္သည္။ "

"နဒီေသာေတာ ဝိယ။      ။ ျမစ္ေရအလ်ဥ္ကုိၾကည့္ရႈရာ၌ တခုတည္းထင္ရေသာ္လည္း ပထမျမင္ရေသာျမစ္ေရ
သည္ ေအာက္သုိ ့စီးေလျပီးေနာက္ ဒုတိယေရာက္လာသက့ဲသုိ ့ ထုိ့အတူ ပထမရုပ္အစဥ္ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္ ဒုတိယစ
ေသာရုပ္အစဥ္သည္ ေပၚေပါက္လာ၏။ဤသုိ ့လွ်င္ ၄ ပါးေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ရေသာ ရုပ္မ်ားသည္ ဆီမီးလွ်ံ ျမစ္ေရအလ်ဥ္တုိ ့က့ဲသုိ ့ အစဥ္မပ်က္ ဆက္ကာဆက္ကာ အသက္ရွည္သမွ်ပ်က္ၾကေလသည္။"

အရွင္ဇနကာဘိဝံသဆရာေတာ္ပင္စီရင္ေရးသားသည့္ သျဂၤဳ ိဟ္ဘာသာဋီကာက်မ္းတြင္ ထပ္ဆင့္ရွင္းျပ
ေတာ္မူျပန္၏။
"မီးစာႏွင့္ဆီအစြမ္းေၾကာင့္ ေတာက္ပေသာ ဆီမီးလံွ်ံသည္ မူလမီးေတာက္မပ်က္ဘဲ တည္ျမဲတည္ေနသက့ဲသုိ ့ ထင္ရေသာ္လည္း ေရွးေရွး မီးစာႏွင့္ ဆီကုန္လွ်င္ ထုိမီးစာ ဆီေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မီးေတာက္လည္း ခ်ဳပ္ေပ်ာက္၍ ေနာက္ေနာက္မီးစာႏွင့္ဆီအတြက္ ေနာက္ေတာက္မီးေတာက္မ်ား ေပၚထြက္သက့ဲသုိ ့လည္းေကာင္း၊
 ျမစ္ကမ္းစ၌ ရပ္လ်က္ ျမစ္ေရကုိ ၾကည့္ရႈေသာအခါ မူလေရသည္ တည္ျမဲတည္ေနသည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း
ေရွးေရွးေရသည္ေအာက္သုိ ့စီးသြား၍ အသစ္အသစ္ေရမ်ား ထပ္မံေရာက္လာသက့ဲသုိ ့လည္းေကာင္း ထုိ ့အတူ ခႏၶာကုိယ္တြင္း၌ ေလးပါးေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ကလာပ္အစဥ္သည္ မပ်က္မစဲ တည္ျမဲတည္ေနသည္ဟု
ထင္ရေသာ္လည္း ေရွးေရွးအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေရွးေရွးရုပ္ကလာပ္တုိ ့ျဖစ္ျပီး၍ ခ်ဳပ္ျပီးသည့္အခါေနာက္ေနာက္
အေၾကာင္းေၾကာင့္  ေနာက္ေနာက္ရုပ္ကလာပ္သစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွည္သမွ် ဆက္ကာ ဆက္ကာျဖစ္ၾကေပသည္။"

ဆီမီးေတာက္အလွ်ံ ႏွင့္ ျမစ္ေရစီးဆင္းအလ်ဥ္အေၾကာင္း စာေတြ ့အျဖစ္ ဆရာျမတ္တုိ ့ထံေတာ္မွ ရွင္းလင္းစြာ
မွတ္သားခ့ဲဖူး၏။ ကုိယ္ေတြ ့အျမင္ပုိင္းႏွင့္ စာေတြ ့ဆက္စပ္မႈအပုိင္းတြင္ကား ရွာေဖြရန္ အၾကံစိတ္ကူးမေပၚမိခ့ဲပါ။
ျပည္နိဗၺိႏၵဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအေၾကာင္းဖတ္မိေသာအခါ ဆီမီးေတာက္ႏွင့္ ျမစ္ေရအလ်ဥ္ဥပမာကုိ လက္ေတြ ့
ႏွင့္ယွဥ္တြဲသိျမင္ရန္ စိတ္အေတြးျဖစ္ေပၚခ့ဲရေၾကာင္း ဝန္ခံပါ၏။

၂။

ျပည္နိဗၺိႏၵဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဟူသည္ သာယာဝတီခရုိင္၊ မုိးညဳိျမဳိ ့နယ္၊ ဧရာဝတီျမစ္အနီးေျမဇာကၽြန္း ေခၚ 
ရြာၾကီး၌ ၁၂၄၈ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁ဝ ရက္၊ ေသာၾကာေန ့နံနက္အခ်ိန္တြင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူခ့ဲ၏။
ခမည္းေတာ္ ဦးၾကာညဳိ၊ မယ္ေတာ္ ေဒၚလုံမ ျဖစ္၏။ ၁၅ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ သာမေဏျဖစ္၏။ ဘြဲ ့ေတာ္ ရွင္သီရိ ျဖစ္၏။ 
ပခုကၠဴ၊ မႏ ၱေလး၊ ျပည္ျမဳိ ့မွာ စာေပသင္ယူခ့ဲ၏။ ၁၂၇၄ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ေတာရဝင္ေတာ္မူ
၏။ ျပည္အင္ၾကင္းေျမာင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထံနည္းခံအားထုတ္ခ့ဲ၏။ ၁၂၇၅ ခုႏွစ္မွစ၍ ေက်ာင္းတုိင္အေစ့ေရး
ထုိးထားေသာ "နိဗၺိႏၵ"ကုိ အစြဲျပဳတြင္ေခၚေသာ နိဗၺိႏၵေတာရမွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူ၏။

အင္ၾကင္းေျမာင္ဆရာေတာ္ၾကီးအပါအဝင္ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၊ သထုံ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ၾကီး၊ စစ္ကုိင္း ေဃာသိတဝန္ဆရာေတာ္ၾကီး၊ စစ္ကုိင္းမဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္ၾကီးတုိ ့ထံေတာ္တြင္ လက္ေတြ ့
ပုိင္းဆုိင္ရာ မရွင္းလင္းသည္မ်ားကုိ စုံစမ္းေလွ်ာက္ထားခ့ဲဖူး၏။ ေသကၡ်ေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီဦးတိေလာကထံသုိ ့
လည္း ေရာက္ခ့ဲဖူး၏။  ဆရာေတာ္ကုိမဖူးေတြ ့ခင္ ဖုိရုံဝင္ျပီးဖုိဆြဲဖုိးထုိးေနသည္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ေနရာ စိတ္ေျပာင္းသြားခ့ဲရ၏။ တရားစကားေျပာဆုိေဆြးေႏြးျခင္းမျပဳခ့ဲေၾကာင္း သိရ၏။

စစ္ကုိင္း မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေတြ ့ေသာအခါ "ရုပ္ကလာပ္အစဥ္သည္ ျမစ္ေရလ်ဥ္၊ မီး
လွ်ံအသြင္က့ဲသုိ ့ဟု စာရွိသျဖင့္ ထုိက့ဲသုိ ့ျမင္လွ်င္ မည္သုိ ့ျဖစ္ပါသလဲဘုရား"ဟု ေမးေလွ်ာက္ခ့ဲ၏။
မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္ၾကီးက "ဤက့ဲသုိ ့ျမင္လွ်င္ ေပါက္တ့ဲပုဂၢဳိလ္ဟု ဆုိရမည္"ဟု အမိန္ ့ရွိသည္ ဆုိ၏။
ဆက္လက္စုံစမ္းေလွ်ာက္ထားလုိေသာ္လည္း မဟာဂႏၶာရုံေခ်ာင္ဆရာေတာ္မွာ စကားမေျပာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ ့တ့ဲေနေသာေၾကာင့္ မိန္ ့ၾကားေတာ္မူသမွ်ကုိသာ နာယူျပီး ျပန္ခ့ဲရ၏။ (ရဟႏ ၱာႏွင့္ ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား)

ဆရာေတာ္ၾကီး ၂ ပါးတုိ ့၏ေမးခြန္းႏွင့္အေျဖကုိ ဖတ္မိျပီးေနာက္ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္ရာတြင္  ကုိယ္ေတြ ့
အားျဖင့္ ရုပ္ကလာပ္ျဖစ္စဥ္အား ဆီမီးလွ်ံ ႏွင့္ျမစ္ေရအလ်ဥ္က့ဲသုိ ့ျမင္ေသာဉာဏ္အျမင္မ်ဳိးသည္မည္သည့္
အေျခအေနမွာ  ျဖစ္ေပၚႏုိင္သနည္းဟု သိလုိေသာဆႏၵျဖစ္ေပၚခ့ဲ၏။ "ဤက့ဲသုိ ့ျမင္လွ်င္ ေပါက္တ့ဲပုဂၢဳိလ္ဟု ဆုိရမည္"ဟုဆုိရာ ဘယ္ေရြ ့ဘယ္မွ်ေပါက္ေရာက္သူနည္းဟု အေတြးျဖစ္ေပၚခ့ဲ၏။ ယင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္
 လက္လွမ္းမီသမွ် ရွာေဖြေလ့လာခ့ဲ၏။  (ဆက္လက္တင္ျပပါမည္)

အမရဒီပ
၃-၁၅-၂ဝ၁၂