တြံေတးတူးေျမာင္း

 တြံေတးတူးေျမာင္း

ေရေၾကာင္းခရီးသယ္ယူပုိ ့ေဆာင္ေရးဆုိင္ရာတူးေျမာင္းမ်ားအနက္ ရန္ကုန္ျမစ္ႏွင့္ ခ်ဳိင္းနားဗာကာျမစ္တုိ ့ကုိ ဆက္သြယ္ထားေသာ အလ်ား ၂၁ မုိင္ရွည္လ်ားသည့္ တြံေတးတူးေျမာင္းသည္ အေရးအၾကီးဆုံးျဖစ္သည္။
ေရွးအခါက ျပည္တြင္းေရေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ရန္ကုန္ျမဳိ ့သုိ ့လာရာ၌ အခ်ိန္ရွည္လ်ား၍ အခ်ိန္ကုန္ေသာ တြံေတးတူးေျမာင္းမွ လာရ၏။ ယခုေသာ္ တြံေတးတူးေျမာင္းကုိ ေဖာက္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ရန္ကုန္ျမဳိ ့သုိ ့ ေလွ
သေဘၤာအသြားအလာလြယ္ကူလ်င္ျမန္လာသည့္အျပင္ အခ်ိန္ကုန္ျခင္းႏွင့္ စရိတ္ကုန္ျခင္းလည္း မ်ားစြာသက္သာခ့ဲေလသည္။ အထက္ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆန္ႏွင့္သစ္တုိ့ကုိလည္း  ဤတူးေျမာင္းမွပင္ လြယ္ကူစြာသယ္ယူ တင္ပုိ ့ႏုိင္ေပသည္။ တြံေတးတူးေျမာင္းကုိ ၁၉၁၆-၁၉၁၇ ခုႏွစ္အတြင္း၌ ဖြင့္လွစ္အသုံးျပဳခ့ဲ၍  ၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ တူးေျမာင္းကုိ ဆည္္ျပီးလွ်င္ ထပ္မံခ့်ဲထြင္ခ့ဲသည္။ တူးေျမာင္းေဖာက္လုပ္ျခင္းအတြက္ စုစုေပါင္းကုန္က်ေငြမွာ ၁၀၃၉၆၀၀၀ က်ပ္ခန့္ျဖစ္သည္။
(ျမန္မာစြယ္စုံက်မ္း- အတြဲ ၁၊ အပုိင္း ၅ (တူ-နိ) မွေကာက္ႏုတ္ခ်က္။)

တရားဘယ္လုိနာမလဲ

 တရားဘယ္လုိနာမလဲ
၁။
ငယ္စဥ္စာသင္သားဘဝက စာဝါနားရက္ဥပုသ္ေန ့တြင္ ကက္ဆက္ေခြငွါးဆုိင္မွ ဦးဇင္းေတြငွါးလာေသာ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္တရားေခြေတြကုိ နာရဖူးသည္။ သပိတ္အုိင္ဆရာေတာ္၏ ဘဝတန္ဘုိးအပါအဝင္
တရားေခြမ်ားကုိကား ဆြမ္းေလာင္းဇရပ္အသံခ်ဲ ့စက္ေတြဖြင့္ပါမ်ားေသာေၾကာင့္ နားရည္ဝခ့ဲသည္။ ျပီးေတာ့
ေက်ာင္းမွာ ဓမၼကထိကခေရဇီဦးဇင္းေတြ အလြတ္က်က္ျပီး တရားေဟာက်င့္တာကုိ နားေထာင္ေပးရ၊ စာအုပ္ၾကည့္ေပးရတာေၾကာင့္လည္း ပါသည္။ သည္တုန္းက ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ဆုိတာလည္း
မ်ားမ်ားမသိခ့ဲပါ။ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္၊ သပိတ္အုိင္ဆရာေတာ္ ၂ ပါးေလာက္ပဲရွိသည္။ ေနာက္ ပဲခူး
စာသင္ထြက္ေတာ့ စစ္ကုိင္းျမစၾကာရာေတာ္ ဦးလကၡဏ၊ ေရႊစက္ေတာ္အရွင္ေတေဇာဘာသ၊ ျဖဴးဆရာ
ေတာ္ အရွင္နရပတိစသည္ၾကားဖူးလာသည္။
မဟာစည္ဆရာေတာ္၏ ေဟာတရားစာအုပ္မ်ား၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္၏ေဟာစဥ္စာအုပ္မ်ားကုိေတာ့
စာခ်ဘုန္းၾကီး၏စာအုပ္စင္မွ ယူဖတ္ၾကည့္ဖူးသည္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္၏ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္စာ
အုပ္ကုိေတာ့ စိတ္ဝင္ဖြယ္ေကာင္းလုိ ့ေကာ နားလည္တာေၾကာင့္ပါ ဖတ္ျဖစ္သည္။  လူဝင္စားအေၾကာင္း
ဝတၳဳတုိေလးေတြပါတာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီးစာအုပ္ကုိေတာ့ သေဘာပါပလား--လုိ ့
ခဏခဏေမးတာကုိသာ မွတ္မိေနခ့ဲသည္။ တရားအႏွစ္သာရကုိ နားမလည္ခ့ဲပါ-------။

၂။
သပိတ္အုိင္ဆရာေတာ္ ေခၚ သီတဂူဆရာေတာ္က သုတၱန္တရာေတာ္ေတြကုိ မူတည္ျပီးေဟာတာေတြကုိ
အေတာ္ႏွစ္သက္ၾကည္ညဳိသည္။ ေနာက္ပုိင္း တရားေဟာဆရာေတာ္မ်ား သုတၱန္တရားေတြကုိ သိပ္မ
ေဟာၾကဘဲ ျမန္မာနာမည္ေပးကာသာေဟာၾကေတာ့သည္။ မူရင္းႏွင့္တုိက္ဆုိင္ျပီး ၾကည္ညဳိခြင့္မရေတာ့။


၃။

အခုရက္ပုိင္းမေတာ့ မူရင္းသုတၱန္ပါဠိေတာ္၊အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြကုိ ဖတ္သည္။ ျပီးေတာ့ဆရာေတာ္
မ်ားေဟာၾကားထားေသာတရားကုိ နာယူသည္။ မူရင္းကုိ အရင္ဖတ္----ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြရွင္းျပ
တာကုိ နာယူ----သည္တရားနာနည္းကုိေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ သေဘာက်ေနသည္။ စာဖတ္သူေတြ
လည္း စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကဖုိ ့ တုိက္တြန္းလုိပါသည္။

အမရဒီပ
ႏုိဝင္ဘာ ၂-၂ဝ၁၁

သူေယာင္ပင္ ႏွင့္ သူေယာင္သီးအေၾကာင္း

သူေယာင္ပင္ ႏွင့္ သူေယာင္သီးအေၾကာင္း
အခုတေလာ သူေယာင္သီးဆုိျပီး ဓာတ္ပုံေတြနဲ ့ You tube မွာ တင္ျပလာတာေတြ ့မိတယ္။ သုိ ့ေပမယ္ ့
ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာနဲ ့ဖန္တီးထားတာသာျဖစ္တယ္၊ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူးလုိ ့သိရတယ္။
သူေယာင္သီးဆုိတာ ထြက္ရပ္ေပါက္ဝိဇၨာေဖာ္ဂ်ီတပႆီေတြ ကာမဂုဏ္ခံစားခ်င္ရင္ ေဆးေတာင္ေဝွးန့ဲ
သူေယာင္သီးကုိ တုိ ့ျပီးအသက္သြင္းတယ္။ အသက္ဝင္လာတ့ဲအခါ ကာမဂုဏ္ခံစားတယ္ေပါ့ေလ---။
အဲဒီသူေယာင္သီးအေၾကာင္းကုိ ေသကၡ်ေတာင္ဆရာေတာ္ေရးသားခ့ဲတ့ဲ ပ႑ိတေဝဒနိယဒီပနီက်မ္းမွာ အနည္းငယ္ေဖာ္ျပထားတာေတြ ့ရတယ္။ ေအာက္မွာရႈပါ------------။

ဟိမဝႏ ၱာေတာင္၌ ဘယ္ရတနာမ်ဳိး၊ ဘယ္ေက်ာက္မ်ဳိးျဖင့္မရွိျပီဟူ၍ မရွိ၊ ဘယ္သစ္ပင္မ်ဳိးျဖင့္မေပါက္မ်ဳိးျဖင့္မရွိ၊ ဘယ္န့ံသာမ်ဳိး ဘယ္ပန္းမ်ဳိးဘယ္သစ္ပင္မ်ဳိးတုိ့ျဖင့္ မရွိျပီဟူ၍ မရွိ၊ အလုံးစုံရွိ၏၊ အလုံးစုံျပည့္စုံ၏။ နတ္သမီးက့ဲသုိ ့လွပတင့္တယ္ေသာ မိန္းမရုပ္သီးေသာ သူေယာင္ပင္သူေယာင္ေတာၾကီးေတာင္ရွိ၏။ ဤသူေယာင္ပင္ေတြကား ဟိမဝႏ ၱာေပၚ ေတာင္ဘက္ေစာင္း တဏွာဝၯနေတာင္၌ ေပါက္ကုန္၏။ ဟိမဝႏ ၱာႏွင့္ေျမာက္က ကၽြန္းဦးသေျပပင္ၾကီး ဤႏွစ္ခုအၾကားမွာလည္း ေပါက္ကုန္၏။ ထုိသူေယာင္သီးတုိ ့သည္ ဆြတ္ျပီးသည္ေနာက္ ေလးငါးလေလာက္ၾကာမွ ပုပ္ရိပ်က္စီးကုန္၏။ ထုိသူေယာင္မဖမ္းစားမိေသာသူတုိ့ ့သည္လည္း ေလးငါးေလာက္ၾကာမွ သတိရႏုိင္ကုန္၏။

ဆရာေတာ္ၾကီးရ့ဲအဆုိအရဆုိရင္ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံတုိ့မွာ သူေယာင္သီး၊ သူေယာင္ပင္ကုိ
ေတြ ့ႏုိင္တယ္လုိ ့ဆုိထားတ့ဲစကားေတြဟာ ယုံၾကည္ဖြယ္မရွိပါေၾကာင္း သိသာတယ္။

အမရဒီပ
ေအာက္တုိဘာ ၂၅-၂ဝ၁၁

ဓမၼဝိနယသည္သာ ျမတ္ဆရာ

ဓမၼဝိနယသည္သာ ျမတ္ဆရာ

၁။

ျမတ္ဗုဒၶက သူ၏အဆုံးအမကုိ "ဓမၼဝိနယ"ဟု အမည္ေပးထား၏။ ဓမၼဝိနယပုဒ္ကုိ တေပါင္းတစုတည္း (Combination) အျဖစ္ယူဆလွ်င္ "သာသနာ" ကုိ ဆုိလုိ၏။ "ဓမၼ"ပုဒ္တခုတည္းျဖစ္ေစ၊"ဝိနယ"ပုဒ္တခုတည္းျဖစ္ေစ

ပိဋက ၃ ပုံကုိ ဆုိလို၏။ ဝါက်အစုံ (ဒြန္)အေနျဖင့္ရွိလွ်င္ "ဓမၼ"ဟူသည္ သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာကုိ ဆုိလို၏။

ေလာကုတၱရာတရား ၉ ပါးကုိလည္း ဆုိလုိ၏။ "ဝိနယ"ဟူသည္ ဝိနည္းပိဋကကုိ ဆုိလုိ၏။

သာသနာေတာ္အတြင္းမွာပင္ ေဆြမ်ဳိးအစဥ္အဆက္ရာထူးအာဏာဆက္ခံေရးလမ္းစဥ္က်င့္သုံးလုိသူ

အရွင္ေဒဝဒတၱက ရဟန္းသံဃာထုတရပ္လုံးကုိ သူပင္ဦးေဆာင္အုပ္ခ်ဳပ္မည္၊ အာဏာေပးပါဟု ေတာင္းဆုိလာ

ေတာ့ ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ဗုဒၶျငင္းဆုိေတာ္မူခ့ဲသည္။ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ရန္အခ်ိန္ပုိင္းအလုိတြင္ "သူမ်က္လုံးမွိတ္သည့္

ေနာက္ပုိင္း ဓမၼႏွင့္ ဝိနယသည္ သင္တုိ့ ဆရာျဖစ္၏"ဟု မိန္ ့ေတာ္မူခ့ဲ၏။ သုိ ့ျဖစ္ေပရာ ေထရဝါဒသာသနာေတာ္

အတြက္ ဓမၼဝိနယသည္ စစ္မွန္ေသာ၊ ေဖာက္ျပန္ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကင္းေသာဆရာျမတ္ျဖစ္ပါ၏။

ျမတ္ဗုဒၶသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က အသက္ကုိလုပ္ၾကံသည့္ျဖစ္ရပ္မ်ားရွိသက့ဲသုိ ့ ဆရာျမတ္ဓမၼဝိနယကုိ

အတြင္းပုိင္းမွျဖစ္ေစ၊ အျပင္ပုိင္းမွျဖစ္ေစ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ၾကဳိးပမ္းမႈမ်ား အစဥ္အျမဲရွိေနခ့ဲ၏။ ရွိဆဲျဖစ္၏။

လုပ္ၾကံသူမ်ားက "ဗုဒၶ၏ဓမၼ"ကုိ အျပတ္ရွင္း၍ "ငါ၏ဓမၼ"ျဖင့္ အစားထုိးလုိၾက၏။ "ဗုဒၶ၏ဝိနယ"ကုိ အျမစ္ႏႈတ္၍

"ငါ၏ဝိနယ"ကုိ အစားထုိးလုိၾက၏။ ထုိအခါ ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးသူ ႏွင့္ ငါ၏ဓမၼဝိနယကုိ လုိက္နာ

က်င့္သုံးသူတုိ ့သည္သေဘာထားမတုိက္ဆုိင္သူတုိ ့ဓမၼတာအတုိင္းတေယာက္တေယာက္ေက်ာခုိင္းခြဲခြါခ့ဲၾက၏။

ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးသူတုိ ့၏ မူဝါဒမွာ "အသစ္ထပ္ထည့္ျခင္း၊ မူလရွိျပီးသားကုိ ျဖဳတ္ပယ္ျခင္းမျပဳ

လုပ္ဘဲ ဓမၼဝိနယအရွိအတုိင္းသာက်င့္သုံးေနထုိင္ေရး"ပင္ ျဖစ္၏။ ယင္းမူေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယမူကုိ လုိက္နာသူ

တုိ့ကုိ "ေထရဝါဒီ"ဟု ေခၚၾက၏။ သူတုိ ့လုိက္နာေသာ ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယကုိလည္း "ေထရဝါဒ"ဟု ေခၚၾက၏။

ေထရဝါဒီတုိ ့သည္ ဆရာျမတ္ဓမၼဝိနယ (သုိ ့မဟုတ္) ေထရဝါဒ တပုိင္းတစစီျပဳိကြဲ၍ ျပဳန္းတီးဆိတ္သုဥ္းေပ်ာက္

ကြယ္မသြားရေလေအာင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေစာင့္ထိန္းကာကြယ္ခ့ဲၾက၏။ အထူးအစီအစဥ္အျဖစ္ အတူစုေပါင္း

ရြတ္ဆုိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ထြက္ေသာ "သံဂါယနာ"ကိစၥကုိ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾက၏။ ေထရဝါဒီတုိ ့၏ သံဂါယနာသည္ ၆ ၾကိမ္ျပဳလုပ္ခ့ဲျပီး ျဖစ္ပါ၏။

သံဂါယနာတင္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမွာ "ဘိကၡဳ"ေခၚ ရဟန္းတုိ ့ေၾကာင့္သာျဖစ္၏ဟူေသာအဆုိစကားမွာ မမွား--။

သုိ ့ေသာ္ မမွန္---။ အေၾကာင္းမွာ စကားမျပည့္စုံေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယကုိ ငါ၏ဓမၼဝိနယျဖင့္အစား

ထုိးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိေသာ ရဟန္းတုိ ့ေၾကာင့္ သံဂါယနာတင္ခ့ဲရသည္ဆုိမွ အဆုိစကားျပည့္စုံသည္ဟု ယူဆ၏။

သံဂါယနာသမုိင္းျဖစ္ရပ္ကုိ ေလ့လာလွ်င္ ပုိနားလည္လာႏုိင္ပါ၏။ ရဟန္းအားလုံးေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အစိတ္အပုိင္း

မွ်ေသာရဟန္းတုိ ့ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလုပ္ေဆာင္ခ့ဲရသည့္ကိစၥအတြက္ အားလုံးကုိသိမ္းက်ဴံးေျပာဆုိပါက ဓမၼဝိနယ

ကုိကာကြယ္ခ့ဲၾကသည့္ ေရွးရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးတရားကုိ မသိရာေရာက္ေန၏။

ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ဓမၼဝိနယ ေခၚ သံဂါယနာ ၆ တန္တင္ထားျပီးေသာ ပိဋက ၃ သြယ္၊ နိကာယ္ ၅ ရပ္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ အျခံအရံဖြင့္ဆုိရွင္းလင္းခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ အ႒ကထာ၊ ဋီကာက်မ္းမ်ားသည္ မွတ္ေက်ာက္ျဖစ္၏။ အကာအကြယ္ျပဳရာတံတုိင္းျဖစ္၏။ ခံတပ္ျဖစ္၏။ ဓမၼဝိနယမွတပါးေသာအရာမ်ားသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာအတြက္ ေတာင္ၾကီးလည္းမဟုတ္သလုိ

ေက်ာက္ဖ်ာေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးလည္း လုံးဝမဟုတ္ပါေခ်---။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္သုိ ့ဝင္ေရာက္လာၾကေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊သမီးမ်ား

သည္ ဓမၼဝိနယကုိေလ့လာသင္ယူက်င့္ၾကံၾကျပီးေနာက္ အျခားသူမ်ားကုိလည္း ေဟာေျပာပုိ ့ခ်ၾက၏။ ထုိ ေဟာေျပာပုိ ့ခ်မႈသည္ ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီညြတ္မွသာလွ်င္ သာသနာေတာ္အတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားႏုိင္၏။ ဓမၼဝိနယႏွင့္မညီညြတ္ေသာ ေဟာေျပာပုိ့ခ်မႈသည္ကား သာသနာေတာ္အတြက္ ဆုိးက်ဳိးသာျဖစ္ေစႏုိင္၏။

"ၾကည္ညဳိရာျမတ္၊ ခ်စ္ရာတတ္"ဟူေသာ ေလာကေျပာထုံးအတုိင္း အသိပညာအားနည္းသူတုိ ့သည္ ဓမၼဝိနယဥပေဒေတာ္ေအာက္မေနလုိသူတုိ ့အေပၚ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိရာမွ "ပုဂၢဳိလ္ထူးပုဂၢဳိလ္ျမတ္"အျဖစ္ယူဆလာ

ၾက၏။ သူတု ိ့ခ်စ္ခင္သူကုိပင္ "အေတာ္စာတတ္သူၾကီး"ဟု မွတ္ထင္ၾက၏။ အက်ဳိးဆက္ကား ဓမၼဝိနယကုိ အမွား

ဟုျမင္ျပီး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးရေသာပုဂၢဳိလ္ၾကီး၏စကားကုိ အမွန္ဟု ျမင္လာျခင္းပင္ျဖစ္၏။ အမွားကုိ အမွန္ျမင္၊ အမွန္ကုိအမွားျမင္ေအာင္မ်က္လွည့္ျပတတ္ေသာ အဝိဇၨာ၏လွည့္ကြက္အတြင္း ခ်ည္ေႏွာင္ခံရျခင္းပါတည္း။

၂။

ဦးညြန္ ့ေမာင္ (ဓမၼာစရိယ၊ ဘီေအ၊ အာရ္အယ္လ္) သာသနာေရးဦးစီးဌာနညႊန္ၾကားေရးမႈး (ျငိမ္း) ျပဳစုထုတ္ေဝ

ေသာ "ႏုိင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္အဖြဲ ့မ်ား (၁-၁၆)၏ အဓမၼဝါဒဝိနိစ ၦယက်မ္း (အက်ဥ္းခ်ဳပ္) "ဟူေသာ စာမ်က္ႏွာ ၈ဝ ေက်ာ္ပါစာအုပ္ငယ္ကုိဖတ္ရႈေလ့လာခ့ဲရ၏။ ယင္းစာအုပ္အဆုိအရ (၁) ေက်ာက္သေဘာၤဝါဒ (၂) လူေသလူျဖစ္ဝါဒ (၃) ေၾကာင္ပန္းေတာရဝါဒ (၄) ေက်ာက္ပုံေတာရဝါဒ (၅) ဦးမာလာဝရ (ေရတာရွည္)ဝါဒ (၆) ဓမၼနီတိဝါဒ (၇) မုိးညဳိ(ေျမာက္ဥကၠလာပ)ဝါဒ  (၈) ထြန္တုံးလက္က်န္ဦးထင္ဝါဒ (၉) သိမ္သမုတ္ျခင္းဆုိင္ရာဝါ

ဒ (၁ဝ) နယ္သိမ္းသိမ္သမုတ္မႈဆုိင္ရာဝါဒ (၁၁) စမ္းကေလးဝါဒ (၁၂) မုိးကုတ္ဝိနိစ ၦယ  (၁၃) ဘိကၡဳနီဘာဝဝါဒ (၁၄) ေအာင္ဆန္းေတာရဝါဒ (၁၅) မုိးညွင္းျမဳိ ့အေရွ ့ရိပ္သာေခမိႏၵဝါဒ (၁၆) ျမစ္ၾကီးနားဝိစိတၱသာရဝါဒ တုိ ့ကုိ သီးျခားဝိနိစ ၦယခုံရုံးဖြဲ ့၍ ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီ၊ မညီ စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ခ့ဲေၾကာင္း ေတြ ့ရ၏။ (၁၇)ဆူးေလဦးျမင့္သိန္းဝါဒ

(၁၈) ဦးျမတ္သိန္းထြန္းဝါဒ (၁၉) ဉာဏစာဂီဝါဒ တုိ ့ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ ့က တုိက္ရုိက္ကုိင္

တြယ္၍လည္းေကာင္း၊ ျမဳိ ့နယ္အဆင့္၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ အတည္ျပဳျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီမညီ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲေၾကာင္းလည္း ေတြ ့ရ၏။ ဓမၼဝိနယႏွင့္ဆန္ ့က်င္ေသာက်င့္စဥ္မ်ား၊ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ၊ အေတြးအ

ေခၚမ်ား ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေပၚေပါက္ခ့ဲ၍ သီးျခားဝိနိစၦယျဖင့္ ဓမၼ-အဓမၼစိစစ္ဆုံးျဖတ္ခ့ဲရျခင္းကပင္ က်င့္စဥ္တုိင္း၊

ေဟာေျပာခ်က္တုိင္း၊ အေတြးအေခၚတုိင္း မွန္ကန္မႈမရွိေၾကာင္း သက္ေသျပေန၏။

သီးျခားဝိနိစ ၦယခုံးရုံးအထိ ရုံးတင္စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ခံရေသာ အယူဝါဒဆုိင္ရာက်င့္စဥ္၊ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္

မ်ားသည္ ေက်ာက္ဖ်ာလည္းမဟုတ္၊ ျမင့္မုိရ္လည္းမဟုတ္ၾကပါေခ်--။ "ကုိယ္ထင္ကုတင္ေရႊနန္း"မွ်သာ ျဖစ္၏။

အမွန္တကယ္ မတုန္မလႈပ္ႏုိင္ေသာ ေက်ာက္ဖ်ာ၊ ျမင့္မုိရ္အစစ္ျဖစ္ပါက ယင္းဝါဒမ်ားဆုိင္ရာ "ဝိနိစ ၦယစာအုပ္ထူ

ထူၾကီးမ်ား" အဆက္မျပတ္မေပၚထြက္လာေပရာ----။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဓမၼ-အဓမၼဆုိင္ရာဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားေပၚထြက္လာရျခင္းသည္ ရဟန္းအားလုံးေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ဓမၼဝိနယႏွင့္အညီက်င့္ၾကံ၊ ေဟာေျပာ၊ေရးသား၊ ေတြးေခၚမႈမျပဳလုိသူရဟန္းတုိ ့ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွား

ေနပါ၏။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီစကားႏွင့္ေျပာလွ်င္ "မင္းသိ၊ ငါသိ၊ အားလုံးသိ"ပင္ျဖစ္ပါ၏။

သံဂါယနာ ၆ တန္တင္ခဲ့ရသည္၊ ရဟန္းအားလုံးေၾကာင့္မဟုတ္---။ ဝိနိစ ၦယခုံရုံးဖြဲ ့စစ္ေဆးခ့ဲရသည္၊ ရဟန္းအားလုံးေၾကာင့္မဟုတ္---။ မည္သူ ့ေၾကာင့္နည္း။ ဗုဒၶ၏ဓမၼဝိနယကုိ ငါ၏ဓမၼဝိနယျဖင့္ ေျပာင္းလဲအစား

ထုိးလုိသူ ရဟန္းတုိ ့ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဤအခ်က္ကုိ အျမင္ရွင္းသင့္၏။ေထရဝါဒအဆုံးအမေဒသနာေတာ္

အရ ဓမၼဝိနယႏွင့္မညီ မေနထုိင္သူ၊မေျပာဆုိသူ၊ မေရးသားသူသည္ "ပါပဘိကၡဳ" ေခၚ "ရဟန္းဆုိး"ပင္ျဖစ္၏။ ပုဂၢလဓိ႒ာန္အားျဖင့္မေျပာ၊ ဓမၼဓိ႒ာန္အားျဖင့္သာ ဤစကားကုိ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္၏။

၃။

ဆရာစြဲသန္၍ ပရိယတၱိအားနည္းသူတခ်ဳိ ့၏ "မည္သည့္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ေဟာစဥ္တရားေတာ္မ်ားကုိသာ မူေသနည္းလမ္းအျဖစ္မွတ္ယူေၾကာင္း"ေျပာဆုိသံမ်ား ယခုတေလာ ၾကားေနရ၏။ "မည္သည့္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ တရားကုိသာ နာယူျပီး အျခားဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏တရားကုိမနာယူ"ဟုလည္း သူတုိ ့က ေျပာလုိက္ေသး၏။

ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္ မည္မွ်ေလာက္ေလးစားျခင္းခံရေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးပင္ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶ၏ ဓမၼဝိနယ

ေဘာင္စည္းကမ္းအတြင္းမွာသာ ေဟာေျပာေရးသားပုိ ့ခ်ပုိင္ခြင္ ့ရွိသည္။ ဓမၼဝိနယေဘာင္ကုိစည္းေက်ာ္ျပီး ေဟာ

ေျပာမႈကုိ့ကား အဓမၼအဝိနယအျဖစ္ဟုသာ သတ္မွတ္ရေပလိမ့္မည္။  ထုိ ့ေၾကာင့္ တရားကုိ အစြဲအလမ္းထားျပီး "ဒီဆရာေတာ္ၾကီးတရားကသာအမွန္သစၥာတရား၊ အျခားဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏တရားမွာ အမွန္သစၥာမပါဝင္"ဟု

ယူဆျပီး မိမိစြဲလန္းေသာ တရားကုိသာ နာယူျခင္းကုိ အမွားဟုတိတိပပမဆုိလုိေသာ္လည္း အမွန္ဟုကား

မသတ္မွတ္လုိပါ။ ထုိ ့ေၾကာင္ ့ တရားနာယူသူ၊ တရားစာေပလုိက္စားသူတုိ ့အေနျဖင့္ မိမိတုိ ့နာယူေသာ တရား၊ ဖတ္မွတ္ေလ့လာေသာစာေပတုိ ့မွာ ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီညြတ္ေသာ တရား၊စာေပျဖစ္သလား၊ မျဖစ္သလားဆုိသည္

ကုိ အဂတိကင္းစြာ မွတ္ေက်ာက္တင္သင့္ပါ၏။

ထပ္ဆင့္ရွင္းလင္းရလွ်င္ ဥပမာ--- လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ပါဠိဘာသာ၊ ျမန္မာဘာသာတုိ့ ျဖင့္ ေရးသားေတာ္

မူခ့ဲေသာ ဒီပနီက်မ္းမ်ားဆုိၾကပါစုိ ့------။ ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီညြတ္လွ်င္ မွန္သည္ဟု သတ္မွတ္ပါ၏။ ဓမၼဝိနယႏွင့္မ

ညီညြတ္လွ်င္ကား အမွားဟု သတ္မွတ္ပါသည္။ အျခားအျခားေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ေဟာေျပာခ်က္၊ စာေပ

မ်ားကုိလည္း အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းအတုိင္းပင္ တုိင္းတာသတ္မွတ္လုိပါ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဓမၼဝိနယ

သည္ သာသနာေတာ္အတြက္ အမွားအမွန္ကုိ ကြဲကြဲျပားျပားပုိင္းျခားသတ္မွတ္ႏုိင္ေသာ အႏႈိင္းမ့ဲဆရာျမတ္ပင္

ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပါတည္း-----------။

ေလာကတြင္ "တရားဥပေဒအထက္တြင္မည္သူမွမရွိ"ဆုိထုံးျပဳၾကသက့ဲသုိ ့ ဓမၼဝိနယအထက္တြင္လည္း

မည္သူတဦးမွ်ရွိမေနေပ--။ တခ်ုဳိ ့က ဓမၼဝိနယကုိ စာအျဖစ္မွ်သာ သေဘာထားျပီး "စာဆုိတာမွတ္တမ္း၊

စာမွန္၊ မမွန္ ခႏၶာနဲ ့တုိက္ၾကည့္ရတယ္"ဆုိကာ ကုိယ့္စိတ္ႏွင့္ သေဘာမေတြ ့သည့္အခ်က္အလက္ကုိ စိတ္တုိင္းက် ျပင္ဆင္ေဟာေျပာေရးသားတတ္ၾက၏။ ဓမၼဝိနယဟူသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ကုိယ္ေတြ ့

သိျမင္တရားမ်ားျဖစ္ေလရာ ယင္းတုိ ့၏အျပဳအမူသည္ "ဘုရား၏ကုိယ္ေတြ ့ကငါ၏ကုိယ္ေတြ ့ေလာက္

မမွန္"ဟု ဆုိလုိရာေရာက္ေနေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ရာ၏။

အမရဒီပ

ေအာက္တုိဘာ ၂၁၊ ၂ဝ၁၁

ခက္ခဲနက္နဲတ့ဲ ကထိန္၊ သိမ္

ခက္ခဲနက္နဲတ့ဲ ကထိန္၊ သိမ္

ဆုိရုိးစကားဆုိတာ တုိတုိနဲ ့လုိရင္းကုိေျပာျပႏုိင္တ့ဲ စကားျဖစ္တယ္။ လူမ်ဳိးတုိင္းမွာ မွတ္သားဖြယ္ဆုိရုိးစကားေတြ ရွိတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရ့ဲယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္မွာလည္း  ဆုိရုိးစကားဆုိတာရွိေပသေပါ့။ ျမန္မာဆုိရုိးေတြထဲက ရာသီေပၚစကားတခုအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ရာသီဆုိတာ ကထိန္ရာသီျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ရာသီအခ်ိန္

ဆုိတာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန ့ကေန တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့အထိျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ရာသီ ေရာက္ပလားဆုိရင္ " သကၤန္းမွာ ကထိန္၊ ေက်ာင္းမွာသိမ္၊ သဒၵါမွာလိင္ (လိန္--လုိ ့လည္း စာလုံးေပါင္းတယ္) "

စကားကုိ တပုိင္းတစျဖစ္ျဖစ္၊ အျပည့္အစုံျဖစ္ျဖစ္ ၾကားရေတာ့ပါပဲ။ စကားအျပည့္အစုံဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာ

ေပါ့။ ေျပာသူကနားလည္မႈလြဲမွားျပီးေျပာမိသည္ပဲထား၊ နားေထာင္သူက ေရွ့ေနာက္ဆင္ျခင္ျပီ ဟုတ္သည္၊ မဟုတ္သည္ကုိ စဥ္းစားႏုိင္ခြင့္ရွိေသးတယ္။ ေျပာသူက နားလည္မႈလြဲျပီး တပုိင္းတစေျပာမိရင္ေတာ့ နားေထာင္

သူအဖုိ ့ေရွ ့ေနာက္အဆက္အစပ္မိေအာင္ အခ်ိန္ယူျပီး ရွာေဖြရတယ္၊ စစ္ေဆးစုံစမ္းရတ့ဲအလုပ္ေတြကုိ ပုိလုပ္ရ

ေတာ့တာပဲေလ။

အမွန္ေတာ့ ေဖာ္ျပပါစကားပုံဆုိလုိခ်က္က သိမ္ေမြ ့နက္နဲတ့ဲအရာေတြကုိ ေဖာ္ျပထားတာေတြျဖစ္တယ္။ "က်မ္းၾကီးပ႒ာန္း၊ က်မ္းငယ္ဆန္း၊ က်မ္းလတ္ဓာတုကထာ" လုိ ့အခက္ဆုံးက်မ္းစာေတြကုိ ဆုိရုိးစကားျပဳၾကတယ္။ 

က်မ္းၾကီးေတြထဲမွာ ပ႒ာန္းက်မ္းက ခက္တယ္။ က်မ္းအလတ္စားေတြထဲမွာ ဓာတုကထာက်မ္းက ခ်က္တယ္။ က်မ္းအငယ္စားေတြမွာ ဆန္းက်မ္း (ဝုေတၱာဒယ)က ခက္တယ္ လုိ ့ဆုိခ့ဲၾကသလုိ " သကၤန္းမွာ

 ကထိန္၊ ေက်ာင္းမွာသိမ္၊ သဒၵါမွာလိင္" လုိ ့လည္း ခက္ခဲနက္နဲတာေတြကုိ ဆုိရုိးျပဳထားၾကျပန္တယ္။ ဒါကုိ တခ်ဳိ့က နားလည္မႈလြဲျပီး သကၤန္းအလွဴေတြမွာ ကထိန္သကၤန္းကျမတ္တယ္၊ ေက်ာင္းအလွဴမွာ သိမ္လွဴရင္ ျမတ္တယ္။ တျခားသကၤန္း၊ေက်ာင္းအလွဴေတြထက္ သာလြန္ျပီး ကုသုိလ္ပုိရတယ္ ေျပာလာၾကတယ္။ အလြဲနားလည္တာပါလုိ့့ေျပာခ်င္တယ္။

ဆုိလုိရင္းအမွန္က သကၤန္းနဲ ့ပတ္သက္ရင္ ကထိန္သကၤန္းကိစၥဟာ ဝိနည္းေတာ္စည္းကမ္း၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ

ဟာ အေတာ္ေလးက်ယ္ျပန္ ့သိမ္ေမြ ့ပါတယ္။ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ၊ ကထိန္အဆုံးအျဖတ္က်မ္းဆုိတာ ေတြကုိ တခုတ္တရေတြ ့ရတယ္။ ဝါဒကြဲ၊ အယူအဆမတူတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သကၤန္းမွာ ကထိန္လုိ ့ ဆုိရုိးျပဳတာပါပဲ။ ဒီသေဘာကုိ မစစ္ေၾကာဘဲ သကၤန္းအလွဴဆုိရင္ ကထိန္အလွဴက ျမတ္တယ္လုပ္ထည့္လုိက္တာေတာ့ 

မသင့္ေတာ္ဘူးလုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။

သိမ္ဆုိရင္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ က်မ္းစာပါ သိမ္အေၾကာင္းေတြကုိ နားလည္ဖုိ ့ခက္ခဲတယ္။ လက္ေတြ ့သိမ္သမုတ္

တတ္ဖုိ ့ခက္ခဲတယ္။ ရဟန္းေတာ္တုိင္း သိမ္အေၾကာင္း စာေတြ ့၊လက္ေတြ ့ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ကၽြမ္းက်င္ဖုိ ့ခက္တယ္။

သိမ္ပါရဂူဆရာေတာ္ၾကီးေတြဆုိရင္လည္း တပါးနဲ ့တပါး အယူအဆ၊ လုပ္ထုံးနည္းစနစ္တူဖုိ ့ အေတာ္ညွိႏႈိင္းယူရ

တယ္။ သိမ္နဲ ့ပတ္သက္တ့ဲ အဆုံးအျဖတ္က်မ္းေတြ ေပါမ်ားတာကုိ ၾကည့္ရင္ သိမ္ဆုိတာ ခက္ခဲမွန္း သိသာ

တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာ သိမ္လုိ ့ဆုိရုိးျပဳၾကတာပါ။ နားလည္မႈလြဲေခ်ာ္တ့ဲအခါ သိမ္လွဴရင္ ျမတ္တယ္။

ေက်ာင္းအလွဴေတြမွာ သိမ္အလွဴဟာျမတ္တယ္ျဖစ္ၾကေလေရာ--။

ဒီလုိေျပာလုိ ့ကထိန္၊သိမ္အလွဴေတြကုိ ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္တယ္လုိ ့မေျပာေစခ်င္ပါဘူး။ သူေတာ္ေကာင္းတုိ ့

အလွဴ (သပၸဳရိသဒါန) ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရင္ ဘာအလွဴျဖစ္ျဖစ္ ျမင့္ျမတ္တာပါပဲ။ ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခား မျဖစ္ေစခ်င္လုိ ့ေျပာမိတာပါပဲ။

အမရဒီပ

၁ဝ-၂၄-၂ဝ၁၁

တက္ဘုန္းၾကီး ႏွင့္ အနာဂတ္သာသနာ

တက္ဘုန္းၾကီး ႏွင့္ အနာဂတ္သာသနာ

၁။

သိန္းေဖ (ေနာင္ သိန္းေဖျမင့္) သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ၁ဝ ႏွစ္အလုိ ၁၉၃၇-ခုႏွစ္က

"တက္ဘုန္းၾကီး " ဝတၳဳကုိ ေရးသားထုတ္ေဝလုိက္သည္။ သူ ့ဝတၳဳတြင္ ဘုန္းၾကီးမ်ား အက်င့္သီလ

ေဖာက္ျပားပုံကုိ ေရးသားသရုပ္ေဖာ္ထားသည့္အတြက္ တႏုိင္ငံလုံး "ဂယက္ထ"သြားသည္။ 

ရဟန္းပ်ဳိ ့အခ်ဳိ ့က ကန္ ့ကြက္ၾကသည္။ ဘုန္းၾကီးမ်ား ဆတ္ဆတ္ထိ နာၾကသည္။ 

ထုိဝတၳဳ၏အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ သူ တုိ ့ဗမာအစည္းအရုံးမွႏုတ္ထြက္ရသည္။

ေနာင္တြင္  "တက္ဘုန္းၾကီးသိန္းေဖ "အျဖစ္ လူသိမ်ား၏။ဒဂုန္တာရာက 

"အမွန္အားျဖင့္ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳမွာ ဘုန္းၾကီးမ်ားက မခံရပ္ႏုိင္၍ ကန္ ့ကြက္ခ့ဲသျဖင့္ နာမည္ၾကီးလာေသာ္လည္း

ဝတၳဳအေနျဖင္ ့ အေတာ္ေကာင္းသည္ဟု ထင္သည္။ ဘုန္းၾကီးေတြကုိ ေဆာ္လုိက္မဟ့ဲ ဟူေသာသေဘာမ်ဳိးမဟုတ္၊ သဒၶါလြန္ေသာသေဌးမအပ်ဳိၾကီးႏွင့္ ရာဂေတာက္စားေသာ ဓမၼကထိကတဦး၏ အခ်စ္ဇာတ္ကြက္ကုိ  လွပစြာသရုပ္ေဖာ္ထားေသာ သရုပ္ေဖာ္ဝတၳဳတပုဒ္အေနျဖင့္ အႏုပညာေျမာက္ေနသည္ "ဟု ေဝဖန္ေရးရႈေထာင့္မွ သုံးသပ္ထားေလသည္။ ဤကား ဝတၳဳေရးသူ၊ ဝတၳဳဖတ္သူတုိ ့အေပၚ ဝတၳဳ၏ တုံ ့ျပန္မႈႏွင့္ ေဝဖန္ေရးဆရာ၏သေဘာထားအျမင္ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃ဝ၉ ခု (ခရစ္ ၁၉၄၄-၄၅) တြင္ အမရပူရ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ "အနာဂတ္သာသနာေရး"စာအုပ္ထြက္ေပၚလာသည္။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ၂ ႏွစ္အလုိ---။ အနာဂတ္သာသနာ

ေရးက်မ္းျဖစ္ေပၚလာပုံကုိ သခင္ထိန္ဝင္းက သူ၏မွတ္တမ္း (ဗုဒၶ=ေလာကသားတု ိ့၏အႏႈိင္းမ့ဲေက်းဇူးရွင္ကုိယ္

က်င့္ဗုဒၶဝင္ေနာက္ဆက္တြဲမွာၾကည့္ပါ)တြင္ ဤသုိ ့မွတ္တမ္းတင္၏။

"ဂ်ပန္မ်ားဆုတ္ခြာသြား၍ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္္တြင္းသုိ ့ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါဂ်ပန္စစ္တပ္မ်ားရွိ

ေနစဥ္ကစ၍ ယေန ့လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ၾကဳိးပမ္းေနၾကေသာ ႏုိင္ငံအတြက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည့္  ႏုိင္ငံေရး

သမားအမည္ခံသူမ်ားႏွင့္ ထုိသူမ်ား၏ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္စီးေနပုံ၊ သာသနာေတာ္တြင္ ရဟန္းေရာလူပါ ကုိယ္

က်င့္တရားမ်ားဆုတ္ယုတ္မႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ပ်က္စီးေတာ့မည္ကုိ မိမိဉာဏ္မီသမွ် ၾကဳိတင္သိရွိရသျဖင့္ စိတ္မ

တင္မက် မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနခ့ဲပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး (ေရႊက်င္သာ

သနာပုိင္) ႏွင့္ ကၽြန္းကုန္းဆရာေတာ္တုိ့၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈျဖင့္ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန ့တြင္ အမရပူရ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသထံေတာ္သုိ ့ေရာက္ရွိ၍ ေဆြးေႏြးေလွ်ာက္ထားခြင့္ရရွိသျဖင့္

အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းစာတေစာင္ျဖစ္ေပၚလာျပီး----------"။

ကုိယ္တုိင္ေရး တဘဝသံသရာစာအုပ္တြင္ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္း"ဂယက္"အေၾကာင္းအရွင္ဇနကာဘိဝံသ

ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္မွတ္တမ္းျပဳထားေသး၏။

"တပည့္ေတာ္ရ့ဲေရးလက္စက်မ္းစာျပီးတ့ဲအခါ အနာဂတ္သာသနာအတြက္ "အနာဂတ္သာသနာေရး"က်မ္းစာ ေရးရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ရ့ဲစာအုပ္ထဲမွာ ဘာသာေရးျပဳျပင္ခ်က္ေတြကု္ိၾကည့္ျပီး တပည့္ေတာ္ကုိ "ကြန္ျမဴနစ္"

လုိ ့ ကင္ပြန္းတပ္ၾကပါသတ့ဲ။ စဥ္းစားဉာဏ္ရွိျပီး အမ်ဳိး ဘာသာ  သာသနာကုိ ျမွင့္တင္လုိေသာ ႏုိင္ငံေရးလူၾကီး

လူေကာင္းမ်ားက အလြန္ေက်နပ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ ့သံဃာေတာ္မ်ားကလဲ အမ်ားနဲ ့မဆန္ ့က်င္ဝ့ံလုိ ့သာပါ၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သေဘာက်ၾကပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဘာသာေရးလုိက္စားတ့ဲ ေနာက္လူငယ္မ်ားအတြက္

ေတာ့ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။"

၂။

တက္ဘုန္းၾကီးကုိ ေရးစဥ္က ၁၉၁၄-ခုႏွစ္ဖြား ေမာင္သိန္းေဖသည္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ရွိျပီ။ ၁၃၁၆-ခုႏွစ္ ဝါဆုိလ ရက္စြဲျဖင့္ ရန္ကုန္ျမဳိ ့၊အရွင္အာဒိစၥဝံသေက်ာင္းတုိက္၊ အရွင္ပညာေဇာတအမွာစာေဖာ္ျပပါရွိသည့္ စစ္ျပီးေခတ္ ဒုတိယအၾကိမ္၊ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ၊ေအာင္သူရိယစာေပထုတ္ မူတြင္ စာေရးသူ၏  သုံးသပ္ခ်က္ကုိ ေတြ ့ရျပန္

သည္။ အရွင္ပညာေဇာတက "တက္ဘုန္းၾကီး"ဝတၳဳထပ္မထုတ္ေတာ့ဘူးလား ေမးခြန္းထုတ္ရာ သိန္းေဖ(ျမင့္) က "သူ စိတဝင္စားမႈမရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ သူသည္ ႏုိင္ငံေရး၊ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စာေပေရးကိစၥေတြမွာသာ စူးစုိက္လုပ္

ပါေတာ့ေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးကိစၥမွာ ဝင္မပါခ်င္ေတာ့ေၾကာင္း" ျပန္လည္ေျဖၾကားသည္။ အရွင္ပညာေဇာတက "တက္ဘုန္းၾကီး"ထုတ္စခါစတုန္းကလုိ ဘာသာ၊သာသနာကုိစင္ၾကယ္ေစခ်င္သည့္ေစတနာေလ်ာ့ကုန္ျပီလား"ဟု ေမးျပန္သည္။ "သူသည္ ေနရာတကာမွာ စင္ၾကယ္ေရးကုိ အလုိရွိပါသည္၊ သုိ ့ေသာ္ သာသနာစင္ၾကယ္ေရးကုိ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဆုိတာလုိ အရွင္ဘုရားတုိ့က့ဲသုိ သံဃာေတာ္ေတြကသာ အရင္းခံထားျပီး ေဆာင္ရြက္ၾကလိမ့္

မည္ဟု ယူဆေၾကာင္း" ေျဖၾကားခ့ဲသည္။ တဆက္တည္းပင္"သူ (သိန္းေဖျမင့္)သည္ တက္ဘုန္းၾကီးကုိ ေရးစဥ္က အသက္ငယ္ေသးသည့္အတြက္ စိတ္သန္ရာကုိ တဘက္သတ္လုပ္တတ္ေၾကာင္း၊ သာသနာကုိ ျပဳျပင္ခ်င္တ့ဲစိတ္

ကမ်ားေနျပီး မေတာ္မတ့ဲ သီလေၾကာင္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ရႈတ္ခ်ရာမွာသာ အားသန္ျပီး တဖက္တြင္ သန့္ရွင္းတ့ဲ ဘုန္းၾကီးမ်ား၊ တကယ္ၾကည္ညဳိစရာေကာင္းေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားရွိေသးတာကုိ မေဖာ္ျပမိခ့ဲေၾကာင္း၊    

 ဤအခ်က္သည္ သူ၏ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း"ဝန္ခံေျပာဆုိခ့ဲေလသည္။

သိန္းေဖျမင့္သည္ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳ၏နိဒါန္းကုိ မိဘမ်ားထံသားေမာင္ သိန္းေဖ၏ေပးစာအျဖစ္ ေဖာ္ျပ၏။

ေမာင္သိန္းေဖက ေက်ာင္းပိတ္အားလပ္ရက္မွာ ရဟန္းဝတ္ခ်င္၏။ မိဘမ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းသည္။ ခြင့္မရ။ အေၾကာင္းျပမွာ သားရဟန္းတက္ရင္ လူမ်ားေတြ က့ဲရ့ဲလိမ့္မည္ ၊ သူမ်ားတံေတြးခြက္ထဲ ပက္လက္ေမ်ာလိမ့္မည္ဟူ၏။

ေမာင္သိန္းေဖ ေတြးမိပါ၏။ ရဟန္းဝတ္ျခင္းအတြက္ က့ဲရ့ဲခံရေသာအျပဳအမူျဖစ္ျခင္းသည္(၁) ဗုဒၶဘာသာ

ျမန္မာေတြက သာသနာကုိ ယုံၾကည္လုိက္နာေလးစားမႈ က်ဆင္းလာျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္။ (၂)  သာသနာ

ဝန္ထမ္းရဟန္းမ်ား အက်င့္ပ်က္ေသာေၾကာင့္ လူတုိ ့မလုိလားေတာ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္။  မည္သည့္

အေၾကာင္းပင္ျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶသာသနာကြယ္ေပ်ာက္ေၾကာင္းမ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ဇာတ္၊ အျငိမ့္လုိ ေပ်ာ္ရႊင္ပြဲမ်ားတြင္ သကၤန္းေရာင္ဝါထိန္ေနတာမ်ဳိး၊ ပြဲခင္းတြင္းတုိးေဝွ ့၊အပ်ဳိကေလးေတြကုိ ကာလသားေတြ လက္သရမ္းသလုိ ျပဳမူၾကပုံမ်ဳိး၊ ေလာင္းကစားဝုိင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတာမ်ဳိးကအစ ေပါင္ဒါလိမ္းတ့ဲဘုန္းၾကီးအလယ္ မိန္းမေတြႏွင့္အေပ်ာ္က်ဴးေနေသာဘုန္းၾကီးအဆုံး ေမာင္သိန္းေဖေရးျပခ်င္လာ၏။ သာသနာေတာ္ဝန္ထမ္း ရဟန္းေလာကကုိ ျပဳျပင္ခ်င္လာ၏။ ဤသည္ကား တက္ဘုန္းၾကီးေရးရျခင္း အေၾကာင္းျပတရပ္ျဖစ္၏။

သာသနာေတာ္ညႈိးႏြမ္းဆုတ္ယုတ္လာျခင္းသည္ သာသနာျပဳမင္းမရွိေသာေၾကာင့္ (တနည္း) ဗမာအမ်ဳိးသားတုိ ့ ကၽြန္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သာသနာေတာ္ စင္ၾကယ္သန္ ့ရွင္းစည္ပင္တုိးတက္လာေအာင္ ဗမာဗုဒၶဘာသာ

တုိ ့လက္ထဲ တုိင္းျပည္အာဏာ (သုိ ့မဟုတ္) တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖုိ ့လုိသည္။ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး (ဝါ) သာသနာေတာ္စည္ပင္မႈ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကုိ လူငယ္တခ်ဳိ ့ေဆာင္ရြက္ေနၾကျပီ၊ မိဘတုိ ့ခြင့္ျပဳၾကပါ-ဟု ပန္ၾကား၏။ ဤသည္လည္း တက္ဘုန္းၾကီးေရးရျခင္း အေၾကာင္းျပတရပ္ျဖစ္၏။

ဤရည္ရြယ္ခ်က္ ၂ ရပ္ျဖင့္ သိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္)သည္ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳကုိ ေရးသားေလေတာ့၏။

ေလာကလူတုိ ့ ေျပာဆုိၾက၏။ ယေန ့ေခတ္ကား တက္ေခတ္ျဖစ္၏။  ေခတ္လူငယ္တုိ ့ကုိ တက္လူ-ဟု ေခၚ၏။ ေခတ္ေပၚဘုန္းၾကီးတုိ ့ကုိလည္း တက္ဘုန္းၾကီး ဟု ေခၚေလသည္။ တက္ဘုန္းၾကီးကား ဘုရားလက္ထက္က ၆ ပါးအုပ္စု (ဆဗၺဂၢီ)ဝင္ရဟန္းဆုိးမ်ားက့ဲသုိ ့ ေခတ္သစ္ရဟန္းဆုိးတခ်ဳိ ့ကုိ ကုိယ္စားျပဳေလသည္။ (သာသနာေတာ္

ဝန္ထမ္းရဟန္းအားလုံးကုိ ကုိယ္စားမျပဳပါ။) ေခတ္တုိင္းမွာ ရဟန္းဆုိး၊ ရဟန္းေကာင္းဆုိတာ အေသအခ်ာရွိစျမဲ---။ ဗုဒၶသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ကသာ ရဟန္းေကာင္းမ်ားရွိခ့ဲသည္ဆုိအ့ံ၊ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ပညတ္ခ်က္ေတြ ေပၚလာစ

ရာအေၾကာင္းမရွိေခ်--။

၃။

၁၉ဝဝ ျပည့္ဖြား အမရပူရ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းကုိ ထုတ္တာ၁၉၄၄-၄၅ ဆုိေတာ့ သက္ေတာ္ ၄၅ ႏွစ္ရွိေပျပီ။ ဉာဏ္မီးေတာက္၍ အေတြ ့အၾကဳံ၊ အေတြးအၾကံအားေကာင္းသည့္အရြယ္--။ သိန္းေဖျမင့္ တက္ဘုန္းၾကီးေရးသည့္အရြယ္ႏွင့္ ကြာလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း----။  ဆရာေတာ္သည္ တက္ဘုန္းၾကီး

ဝတၳဳဂယက္ထသည္ကုိ ရည္ရြယ္သည္ဟု ယူေသာ္ရေကာင္းေသာ စကားတရပ္ကုိ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္း

နိဒါန္းတြင္ ေရးသားေတာ္မူေလသည္။

            "အခ်ဳိ ့စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ သတင္းစာဆရာမ်ားလည္း ယခုလက္ရွိသာသနာေရးႏွင့္စပ္ေသာ

            အေၾကာင္းအရာကုိ ဉာဏ္မီသမွ် ျပဳျပင္ၾက၏။ သုိ ့ေသာ္ သာသနာ့ဝန္ေဆာင္မဟုတ္ၾကေသာ ထုိလူ

            ဝတ္ေၾကာင္မ်ား၏ ေရးသားမႈကုိ တုိင္းျပည္က ေလးေလးနက္နက္မစဥ္းစားၾကသျဖင့္ တခ်ဳိ ့အေရးအ

            သားအတြက္ ျပဳျပင္ရာမေရာက္ဘဲ ဆြေပးသက့ဲသုိ ့ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သာသနာ့အေရးအရာႏွင့္စပ္

            လာလွ်င္ မိမိတုိ ့စိတ္ရွိသလုိ မေရးဝ့ံၾကေတာ့ဘဲ တုိင္းျပည္သေဘာက်သာ ေရးၾကရေတာ့၏။

            ထုိ ့ေၾကာင့္ လက္ရွ္ိသာသနာေရးကုိ သာသနာဝန္ေဆာင္မ်ားကုိယ္တုိင္ စိစစ္ထုိက္ရကား ယခုအခါဝယ္

            ဤက်မ္းစာမ်ဳိးရွိသင့္ျပီဟု ထင္ျမင္လာေပသည္။"

တခ်ဳိ ့က ရဟန္းသာမေဏမ်ားမ်ားျမင္မွ သာသနာထြန္းကားစည္ပင္သည္ဟု ထင္သည္။ ဆရာေတာ္၏သေဘာ

မွာ မ်ားရုံသာမ်ားေနျခင္းကား ခရီးမေရာက္--။ သင္ၾကားေရး (ပရိယတၱိ) က်င့္ၾကံေရး (ပဋိပတၱိ)တာဝန္မ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္သူမ်ားစြာရွိမွသာ သာသနာစည္ပင္သည္။

ဗုဒၶသာသနာသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် အိမ္အုိပမာျဖစ္လာသည္။ ျမတ္ဗုဒၶညႊန္ျပခ့ဲေသာ ဓမၼဝိနယအေပၚ နားလည္ႏုိင္ေသာစြမ္းရည္၊ လုိက္နာက်င့္ၾကံႏုိင္ေသာစြမ္းရည္မ်ား ရဟန္းေကာ လူပါ က်ဆင္း

ေနသည္။ ဤအေရးကုိ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးျပီးစ--လြတ္လပ္ေရးရစအခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံသစ္ထူေထာင္သည္ႏွင့္အတူ ႏုိင္ငံ၏သာသနာကုိပါ ျပဳျပင္ဖုိ ့ရန္ စိတ္အားထက္

သန္ခ့ဲၾကသည္။  ျမန္မာႏုိင္ငံ သာသနာေတာ္အေရးႏွင့္စပ္၍ ျပဳျပင္သင့္ ျဖည့္စြက္သင့္ ႏုတ္ပယ္သင့္ေသာအခ်က္

မ်ားကုိ ယခင္ကတည္းက ေဖာ္ထုတ္ေရးသားလုိစိတ္ျဖစ္ခ့ဲေသာ္လည္း အက်ဳိးေက်းဇူးထက္အျပစ္မ်ားမည္ကုိသာ

ျမင္ေသာေၾကာင့္က်မ္းစာအျဖစ္မေရးသားခ့ဲဟု သိရ၏။ သုိ့ေသာ္ သာသနာျပဳျပင္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းရွာသူ၊ အဘိယာစကျပဳသူမ်ားရွိလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္သည္ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းကုိ ေရးသား

ထုတ္ေဝေလေတာ့၏။

အနာဂတ္သာသနာကုိ ျမွင့္တင္လုိလွ်င္ ပစၥဳပၸန္သာသနာအေရးကုိ ေလ့လာသုံးသပ္ရမည္။ပစၥဳပၸန္သာသနာအေျခ

အေန၏အတက္အက်ကုိ အကဲျဖတ္ဖုိ ့ အတိတ္သာသနာ့သမုိင္း (သာသနာဝင္)ကုိ သိရေပမည္။ ဗုဒၶအေၾကာင္း၊ ဗုဒၶ၏ညႊန္ျပခ်က္ႏွင့္ ေရွးက်ေသာအရိယာသံဃာေတာ္မ်ား၏ အေနအထုိင္၊ အလုပ္အကိုင္ကုိလည္း သိရေပမည္။ ဤအစီအစဥ္အရ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းတြင္ (၁) ဗုဒၶရတနာ (၂) ဓမၼရတနာ (၃) သံဃရတနာ (၄) ျမန္မာျပည္သာသနာ (အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္) ကႆပဘုရားသာသနာေနာက္ပုိင္း (၅) အနာဂတ္သာသနာ-ဟု အခန္း ၅ ခန္းစီစဥ္ေရးသားထားသည္။

ဆရာေတာ္က အနာဂတ္တြင္ စာသင္တုိက္၊တရားတုိက္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသာရွိသင့္သည္။ ေက်ာင္းထုိင္

ဘုန္းၾကီးအရည္အခ်င္းရွိေရး၊ ေက်ာင္းေဂါပကအဖြဲ ့၏အရည္အခ်င္း၊ အလႈပစၥည္းထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ေက်ာင္းတုိက္

အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ေရး၊ အတန္းႏွင့္ျပ႒ာန္းစာကိစၥစသည္မွသည္ ရဟန္းခံရွင္ျပဳကိစၥအထိ ျပဳျပင့္သင့္သည္မ်ား

ကုိ ညႊန္ျပထားေလသည္။ ဆရာေတာ္က ျပဳျပင္ဖုိ ့ၾသဝါဒေပးေသာ္လည္း ယခုတုိင္ဒုံရင္းအတုိင္းမူမေျပာင္းဘဲ

ရွိေသးေသာ ရဟန္းခံ၊ ကထိန္ခင္း၊ ရွင္ျပဳ၊ ဘုန္းၾကီးပ်ံ၊ လူအသုဘ၊ ဘုရားတည္၊ သီတင္းကၽြတ္တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲ၊ ဥပုသ္ေစာင့္၊ဆြမ္းေတာ္ၾကီးတင္၊ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းပြဲ၊ ဘုရားပြဲ၊ မဂၤလာေဆာင္အေၾကာင္းတုိ ့ကုိလည္း ေရးျပ

ထား၏။

အိမ္ေရွ ့ကေနာင္မင္းသားႏွင့္ စစ္ဖက္ဆုိင္ရာအရာရွိမ်ားက ေအာင္ပင္လယ္တြင္ ေရျမွပ္ဗုံးေဖာက္ခြဲစမ္းသပ္လုိက္

စဥ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆက္ကပ္ေသာဆြမ္းကုိ နန္းေတာ္မွာ ၾကြေရာက္ဘုန္းေပးေနေသာ ဆရာေတာ္မ်ားက မ်က္ႏွာ

မေကာင္းျဖစ္ကာ ဆြမ္းဘုန္းေပးသည္ကုိ ရပ္တန္ ့လုိက္ၾကသည္။ ထုိျဖစ္ရပ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ဘုရင္မင္းျမတ္က ညီေတာ္အိမ္ေရွ ့မင္းသားကုိ လက္နက္စမ္းသပ္မႈကုိ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ရန္ အမိန္ ့ေပးေၾကာင္း ၾကားဖူး၏။  ထုိအေၾကာင္းကုိ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းနိဒါန္းတြင္ ဤသုိ ့ျငင္းပယ္ထား၏။

            "သာသနာဝင္အရွင္မ်ားသည္ ေလာကီေရးရာ၌ ဤမွ်အထိဝင္စြက္ဖုိ ့ တာဝန္မရွိပါ။ ဝင္စြက္ခ့ဲမည္လည္း

            မဟုတ္ပါ။ သာသနာဝင္ႏွင္ ့ရာဇဝင္ေရွ ့ပုိင္းကုိ ၾကည့္လွ်င္ စစ္မႈေရးရာ၌ပင္ အျပစ္ကင္းေသာကိစၥ၌ ပါ

            ဝင္ရြက္ေဆာင္ခ့ဲၾကပါေသးသည္။ ထုိစစ္ျဖစ္စအခ်ိန္က လက္နက္မစုခ့ဲၾကျခင္းမွာ ထုိေခတ္လူတုိ ့

            ေဒသႏ ၱရဗဟုသုတမရွိၾကေသးဘဲ ကံဆုိးမုိးေမွာင္ဆုိသလုိေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။"

၄။

သိန္းေဖျမင့္သည္ သာသနာအတြင္းေနထုိင္ျပီး မဖြယ္မရာျပဳက်င့္ေနသူတုိ ့၏ အမူအရာကုိ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳ

ေရးကာ ေဖာ္ထုတ္ခ့ဲ၏။ သာသနာကုိေစာ္ကားသည္ဟု အထင္မွားခံရ၏။ စင္စစ္ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳသည္ 

ဝိနည္းပိဋကက်မ္းမ်ားႏွင့္ ဇာတ္ေတာ္ ၅၅ဝ  (ဥပမာ- မဟာကဏွဇာတ္) လာ ရဟန္းဆုိး အေၾကာင္းမ်ားကုိ ေခတ္ေပၚဝတၳဳေရးနည္းအတတ္ပညာျဖင့္ ေျပာင္းလဲတင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္သည္ကုိ ေတြ ့ရ၏။

(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ "သူ ့မယား" သည္ အ႒ကနိပါတ္၊ ဣျႏၵိယဇာတ္ေတာ္အေျခခံေခတ္သစ္ဝတၳဳတုိျဖစ္၏။ ဤကား

စကားခ်ပ္။) ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္တုိ့သည္ မေတာ္မတ့ဲအမွားမ်ားက်ဴးလြန္သူရဟန္းတုိ့ကုိ အေျခခံကာ ခ်မွတ္ခ့ဲေသာ

စည္ကမ္းခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ တက္ဘုန္းၾကီးဝတၳဳပါ ဘုန္းၾကီးဇာတ္ေဆာင္မ်ား (ဦးသုဓဇ၊ မဇၥၽိမနႏၵဝန္

ေက်ာင္းဆရာေတာ္၊ ဓညဝတီ ဦးေဇာတိက) တုိ ့၏ အျပဳအမူမ်ားသည္ ဘုရားဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ညီညြတ္မႈရွိသည္

ကုိ မေတြ ့ရေခ်--။  ဘုရား၏ ဓမၼဝိနယႏွင့္မညီညြတ္က ရဟန္းပင္ျဖစ္ေစ၊ သာသနာကုိ ကုိယ္စားမျပဳေခ်-----။

ဘုရားအက်င့္၊ ဘုရားမူကုိ ကုိယ္စားမျပဳသူတုိ ့၏ အက်င့္စရုိက္ကုိ သရုပ္ေဖာ္ျခင္းအတြက္ ဓမၼဝိနယႏွင့္ညီညြတ္

ေရးကုိ ဦးတည္သူအေပါင္းတုိ ့က ကန္ ့ကြက္ေျပာဆုိစရာအေၾကာင္းရွိသည္ဟု မယူဆပါ။ ရွင္ေဒဝဒတ္အျပဳအမူ

သည္ သာသနာကုိ ကုိယ္စားမျပဳပါ။ ဓမၼဝိနယႏွင့္လည္းမညီပါ။  စာေရးဆရာက အရွင္ေဒဝဒတ္အေၾကာင္း

ေရးသားလုိ ့ ကန္ ့ကြက္လွ်င္ ကန့္ကြက္သူသည္ ေဒဝဒတ္ဘက္ေတာ္သားလား၊ ဘုရားဘက္ေတာ္သားလား စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္၏။

အမရပူရ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္သည္ အနာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းကုိ ေရးသားခ့ဲ၏။ ကြန္ျမဴနစ္ဟု အေျပာခံရ

၏။ ဆရာေတာ္၏က်မ္းစာအုပ္မ်ားကုိ သပိတ္ေမွာက္မည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္ခံရ၏။ အနာဂတ္သာသနာေရးျပဳျပင္ေရး

စီမံကိန္းသည္ တႏုိင္ငံလုံးအေနျဖင့္ မေအာင္ျမင္ခ့ဲပါ။ ဆရာေတာ္တပုိင္တႏုိင္အုပ္ခ်ဳပ္သည္ ့ေနရာေလာက္သာ ဆရာေတာ္၏မူအတုိင္းျဖစ္လာသည္။ ဆရာေတာ္တင္ျပခ့ဲသမွ်သာသနာျပဳျပင္ေရးနည္းလမ္းမ်ားသည္ ေကာင္းပါ

၏။ သုိ ့ေသာ္ ေကာင္းတုိင္းလည္း လူတုိင္းမၾကဳိက္--။ လူတုိင္းမၾကဳိက္သည့္အတြက္ တႏုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာ

ျဖင့္ သာသနာျပဳျပင္ေရးသည္ စာအုပ္ဘဝမွ်သာ ေရာက္ခ့ဲသည္။ လက္ေတြ ့ ျဖစ္မလာခ့ဲေခ်--။ သုိ ့ေသာ္

တက္ဘုန္းၾကီးကုိ ဖတ္ျပီး အနာဂတ္သာသနာေရးအတြက္ ရင္ေမာေနရုံႏွင့္မျပီး၊ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကုိကား အ

နာဂတ္သာသနာေရးက်မ္းတြင္ အတိအက်ညႊန္ျပႏုိင္ခ့ဲ၏။

အမရဒီပ

ၾသဂုတ္လ ၁၇၊ ၂ဝ၁၁

ဗုဒၶဘာသာ

တည္ေထာင္သူ-               သိဒၶတၳေဂါတမဗုဒၶ

ေမြးဖြားသည့္ႏွစ္-              ခရစ္မေပၚမီ ၆၂၄

တည္ေထာင္ေသာႏွစ္-        ခရစ္မေပၚမီ ၅၈၉

ပရိနိဗၺာန္စံသည့္ႏွစ္-          ခရစ္မေပၚမီ ၅၄၄

ေပၚေပါက္ရာဌာန-             အိႏၵိယႏုိင္ငံ

က်မ္းစာ-                                    ပိဋက ၃ ပုံ

အေျခခံ                          ကမၻာေလာကကုိျဖစ္ေစ၊ သတၱ၀ါကုိျဖစ္ေစ ဖန္ဆင္းသူ တန္ခုိးရွင္မရွိ။ ကမၻာေလာက

ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား              ေရာ၊ သတၱ၀ါမ်ားပါ သက္ဆုိင္ရာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပၚလာၾကသည္။ သက္မ့ဲ

                                    ေလာက၊ သက္ရွိေလာက ႏွစ္ခုလုံး အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ရုပ္အစဥ္၊ နာမ္အစဥ္ မွ်သာ ျဖစ္သည္။ တည္ျမဲေသာ ပုဂၢဳိလ္ သတၱ၀ါမရွိ၊ အတၱမရွိ။  ရုပ္နာမ္မွန္သမွ် ျဖစ္ျပီးလွ်င္ တစကၠန္ ့

ေတာင္မွ တည္တ့ံမေနဘဲ ခ်က္ခ်င္းပ်က္စီးသြားၾက၍ မျမဲေသာသေဘာ၊ မေကာင္းေသာသေဘာ၊ အခုိင္အမာ အႏွစ္အသားမဟုတ္ေသာ သေဘာခ်ည္း ျဖစ္ၾကသည္။

                                    သတၱ၀ါတုိင္း မိမိအလုပ္အားေလ်ာ္စြာ အက်ဳိးရၾကသည္။ ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရသည္။ ဆုိးတာလုပ္လွ်င္ ဆုိးက်ဳိးခံစားရသည္။

                                    သတၱ၀ါသည္ တဘ၀တည္းမဟုတ္၊ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္သည္။

                                    ဆင္းရဲ၊ ဆင္းရဲ၏အေၾကာင္း၊ ဆင္းရဲျငိမ္းျခင္း၊ ဆင္းရဲျငိမ္းေၾကာင္း အက်င့္လမ္းဟု အမွန္တရား ေလးပါးရွိသည္။

ရတနာျမတ္ သုံးပါး

            ေလာက၌ ေရႊ၊ ေငြ၊ စိန္ေက်ာက္စေသာ လူတုိ ့၏အဖုိးတန္အသုံးအေဆာင္တုိ့ကုိ လူတုိ့၏စိတ္ႏွလုံးကုိ ရႊင္ျပဳးံေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာ ဟု ေခၚၾက၏။

            ထုိ ့အတူပင္ ဗုဒၶ= ျမတ္စြာဘုရား၊ ဓမၼ=တရားေတာ္၊ သံဃ=သံဃာေတာ္တုိ့ကုိလည္း သတၱ၀ါတုိ့၏ စိတ္ကုိ ႏွစ္သက္ေမြ ့ေလ်ာ္ရြင္ေပ်ာ္ၾကည္ႏူးေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာ ဟူေသာ အမည္ထူးျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္

ၾကရ၏။

            ထုိ့ေၾကာင့္ ေလာက၌ ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ၊ သံဃာရတနာဟု ရတနာေတာ္ျမတ္ သုံးပါးကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ယုံၾကည္ေလးျမတ္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ၾကရ၏။

ဗုဒၶရတနာ=ဘုရားျမတ္ရတနာ

        ဗုဒၶ ဆုိသည္မွာ တရားအလုံးစုံကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ ထုိးထြင္း၍ သိျမင္ေသာ အျမတ္

ဆုံးပုဂၢဳိလ္ကုိ ေခၚသည္။ ျမန္မာလုိ ျမတ္စြာဘုရား ဟု ေခၚေ၀ၚသိမွတ္ၾကသည္။ ဘုရားျမတ္ရတနာ ဟု အထြတ္

အျမတ္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ၾကသည္။

ပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာပုံ          ေယရႈခရစ္မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀ ခန္ ့က ယခုအိႏၵိယျပည္ႏွင့္ နီေပါျပည္နယ္စပ္တြင္

                                    ကပၸိလ၀တ္ျပည္ ရွိသည္။     အုပ္ခ်ဳပ္သူမွာ သာကီမ်ဳိးဘုရင္ သုေဒၶါဒန၊ မိဖုယားမွာ မဟာမာယာေဒ၀ီ ျဖစ္သည္။   သူတုိ့သားမွာ သိဒၶတၳ ျဖစ္သည္။    သိဒၶတၳ ၁၆ ႏွစ္သား အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ

ယေသာဓရာမင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ ယေသာဓရာမွာ သာကီမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေသာ သုပၸဗုဒၶဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ျဖစ္သည္။

            သိဒၶတၳမင္းသား အသက္ ၂၉ ႏွစ္ ရွိေသာအခါ ၾကင္ရာေတာ္ ယေသာဓရာမွ သားေတာ္ရာဟုလာကုိ ဖြားျမင္သည္။ အုိသူ၊ နာသူ၊ ေသသူေတြကုိ သိဒၶတၳ ျမင္ေတြ့ရျပီး အုိနာေသေရး ဆင္းရဲေဘးကုိ ေၾကာက္ရြံ့ထိတ္

လန္ ့လာ၏။ ထုိ ့ေနာက္ ရဟန္းေတာ္တပါးကုိ ျမင္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္လုိ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္လာ၏။

            ထုိ ့ေၾကာင့္ ေတာထြက္၍ ဆင္းရဲျငိမ္းရန္ အမွန္တရားကုိ ရွာသည္။ ဥရုေ၀လေတာတြင္ အက်င့္မွား ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကုိ  ၆ ႏွစ္ပတ္လုံးက်င့္ျပီးမွ မွားမွန္းသိ၍ စြန္ ့လႊတ္လုိက္သည္။ ဂယာသီသသုိ့ ေရႊ့ေျပာင္း

ေနထုိင္၍ အလယ္အလတ္အက်င့္မွန္ကုိက်င့္မွပင္ အမွန္တရားေလးပါးကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္ျပီး ဘုရားအျဖစ္သုိ့ ေရာက္ေတာ္မူသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဗုဒၶ အျဖစ္ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ေတာ္မူလာသည္။ 

            ဗုဒၶ=ျမတ္စြာဘုရား ထုိးထြင္းသိေသာ အမွန္တရား ေလးပါးမွာ---

၁။ ဆင္းရဲအမွန္တရား (ဒုကၡသစၥာ)

၂။ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္တရား (သမုဒယစၥာ)

၃။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းအမွန္တရား (နိေရာဓသစၥာ)

၄။  ဆင္းရဲခ်ဳပ္ေၾကာင္း အက်င့္လမ္း အမွန္တရား (မဂၢသစၥာ) တုိ့ ျဖစ္ၾကသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးႏွင့္ျပည့္စုံသည္။

----------------------------------------------------------------

ဓမၼရတနာ= တရားျမတ္ရတနာ

            ယုံၾကည္၍ လုိက္နာသူ၊ လက္ေတြ့က်င့္ၾကံအားထုတ္သူတုိ့ကုိ ဆင္းရဲမွလြတ္ေအာင္ ေဆာင္တတ္ေသာ

(၁) ဆုံးမၾသ၀ါဒမ်ား၊ (၂) က်င့္စဥ္မ်ား၊ (၃) က်င့္၍ ရျပီးေသာ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္၊ နိဗၺာန္တုိ့ကုိ ဓမၼ=တရား ဟု ေခၚသည္။ တရားျမတ္ရတနာ ဟု အထြတ္အျမတ္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ၾကသည္။

ဆုံးမၾသ၀ါဒမ်ား                မေကာင္းတာ အျပစ္မကင္းတာကုိ မလုပ္ႏွင့္၊ ေကာင္းတာ အျပစ္ကင္းတာကုိသာ

                                    လုပ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ထား။

က်င့္စဥ္မ်ား                     သတိပ႒ာန္ေလးပါး၊ မဂၢင္ ရွစ္ပါး။

က်င့္၍ရရွိေသာတရားမ်ား    မဂ္ဉာဏ္ေလးပါး၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ေလးပါး၊ နိဗၺာန္။

တရားေတာ္သည္ ဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံသည္။

-------------------------------------------------------

သံဃရတနာ= သံဃာေတာ္ျမတ္ရတနာ

            ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာေၾကားေတာ္မူခ့ဲသည့္အတုိင္း လက္ေတြ့က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကသျဖင့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္

ဉာဏ္ကုိ ရျပီးေသာ အရိယာသံဃာေတာ္အေပါင္းႏွင့္ ထုိအရိယာသံဃာေတာ္တုိ့အႏြယ္၀င္ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းေတာ္

မ်ားကုိ သံဃ=သံဃာေတာ္ျမတ္ရတနာ ဟု ေခၚသည္။

အရိယာသံဃာေတာ္သည္ ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံသည္။

---------------------------------------------------------------

ဗုဒၶဘာသာ= ဗုဒၶသာသနာ

            ျမတ္စြာဗုဒၶေဟာၾကားညႊန္ျပဆုံးမထားေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ= ဗုဒၶသာသနာ ဟု ေခၚသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား=ဗုဒၶသာသနာ၀င္မ်ား

ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကုိ ယုံၾကည္၍ လုိက္နာက်င့္သုံးသူကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၊ ဗုဒၶသာသနာ၀င္မ်ားဟု ေခၚ

သည္။

ဗုဒၶအေၾကာင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္

            ျမတ္စြာဘုရားဖြားျမင္ေတာ္မူေသာေန့မွာ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန့ ျဖစ္၏။ ဖြားျမင္

ေတာ္မူေသာေနရာမွာ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟေနျပည္ေတာ္တုိ့၏အၾကား လုမၺိနီအင္ၾကင္းေတာ ျဖစ္၏။  လုမၺိနီအင္ၾကင္းေတာ၌ဖြားျမင္ရျခင္းမွာ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒ၀ီသည္ မိမိ၏ဇာတိ ေဒ၀ဒဟျပည္

သုိ့သြားေရာက္ရာတြင္ လုမၺိနီအင္ၾကင္းေတာကုိ ျဖတ္သန္းသြားရသျဖင့္ အင္ၾကင္းေတာသုိ့ အေရာက္တြင္ ဖြားျမင္

ေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

            သိဒၶတၳမင္းသားဖြားျမင္ေတာ္မူသည္မွ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန့တြင္ မယ္ေတာ္မဟာမာယာေဒ၀ီနတ္ရြာစံ၏။

ညီမေတာ္ မဟာပဇာပတိေဂါတမီက မင္းသားကုိ ဆက္လက္ေစာင့္ေရွာက္သည္။ နန္းေတာ္တြင္းမွာပင္ ပညာရပ္

မ်ားစြာတုိ့ကုိ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခ့ဲသည္။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္တြင္ ယေသာဓရာႏွင့္ လက္ထပ္ခ့ဲသည္။ အသက္ ၂၉ ႏွစ္တြင္ ရာဟုလအမည္ရွိ သားတဦးထြန္းကားခ့ဲသည္။    သားေတာ္ေမြးဖြားသည့္ညမွာပင္ သစၥာတရားရွာေဖြရန္

ေတာထြက္ခ့ဲသည္။ အခ်ိန္ကား---မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေန ့၊ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေတာတြင္း၌ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္အပါအ၀င္ အက်င့္မ်ားစြာတုိ့ကုိ အားထုတ္က်င့္ၾကံခ့ဲသည္။ မဇၥ်ိမပဋိပဒါအက်င့္

ကုိ က်င့္သုံးျပီး မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္၊ကဆုန္လျပည့္ေန့တြင္သစၥာေလးပါးကုိ သိကာသက္ေတာ္၃၅ ႏွစ္တြင္

ဘုရားအျဖစ္သုိ့ေရာက္ေတာ္မူသည္။ ဘုရားျဖစ္ျပီးေနာက္ ၄၅ ႏွစ္ၾကာ တရားဓမၼတုိ့ကုိ ေဟာၾကားျဖန့္ျဖဴးခ့ဲသည္။

သက္ေတာ္  ၈၀ အထိ သတၱ၀ါတုိ့၏ ဆင္းရဲျငိမ္းေအး ခ်မ္းသာေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူျပီး ကုသိနာရုံျပည္၊ မလႅာမင္းတုိ့၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္အတြင္း သက္ေတာ္ ၈၀ ျပည့္ေသာႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ညတြင္ ရုပ္နာမ္ခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ျငိမ္း၍ သံသရာဇာတ္သိမ္းကာ ပရိနိဗၺာန္၀င္စံေတာ္မူခ့ဲပါသည္။

            ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ပရိနိဗၺာန္၀င္စံေတာ္မူသည္မွာ ယခုျမန္မာႏွစ္ ၁၃၇၃ ခုႏွစ္အထိဆုိလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၅၅ ႏွစ္ ရွိသြားေပျပီ။

(ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္၏ အေျခပ်ဳိးဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ႏွင့္၊ ဦးေရႊေအာင္၏ ဗုဒၶ=ေလာကသားတုိ့၏ အႏႈိင္းမ့ဲေက်းဇူး

ရွင္ ကုိယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္စာအုပ္တုိ့ပါ ေရးသားခ်က္တုိ့ကုိ ေပါင္းစပ္ထားပါသည္။)

ဗုဒၶေန ့အခမ္းအနားဖြင့္ ဘုရားရွိခုိးပါဠိ+ျမန္မာ

(က)      ဗုဒၶံ   ပူေဇမိ= ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏ဘုရား။

(ခ)        ဓမၼံ   ပူေဇမိ= ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ၊ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏ဘုရား။

(ဂ)        သံဃံ ပူေဇမိ= သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္ကုိ၊ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏ဘုရား။

၁။       ဗုေဒၶါ  ေသာ ဘဂ၀ါ ေဗာဓာယ ဓမၼံ  ေဒေသတိ။

          ေသာ ဘဂ၀ါ၊ကၽြႏ္ုပ္တုိ့အမ်ား၏ အားထားကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရား

သည္။ ဗုေဒၶါ၊ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခားထင္ထင္ သိျမင္ေတာ္မူျပီးသည္ျဖစ္၍။ ေဗာဓာယ၊ သတၱ၀ါအမ်ား ကၽြႏု္ပ္တုိ့အားလည္း အလားတူပင္ သိျမင္ၾကပါေစျခင္းအက်ဳိးငွါ။  ဓမၼံ၊ သစၥာေလးတန္ တရားမွန္ကုိ။ ေဒေသတိ၊  ကရုဏာေရွ့သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲပါေပ၏။  တံ ဗုဒၶံ၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ။ အဟံ၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။ သဗၺဒါ၊ ေန့ေရာ ညပါ

အခါခပ္သိမ္း။ ၀ႏၵာမိ၊ ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

၂။       ဒေႏ ၱာ  ေသာ  ဘဂ၀ါ ဒမထာယ  ဓမၼံ  ေဒေသတိ။

          ေသာ ဘဂ၀ါ၊ကၽြႏ္ုပ္တုိ့အမ်ား၏ အားထားကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရား

သည္။ ဒေႏ ၱာ၊ ျမင္,ၾကား,ေတြ ့ရာ,ၾကံသိရာမွ ကိေလသာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေ၀းလ်က္ ယဥ္ေက်း

ေတာ္မူျပီးသည္ျဖစ္၍။ ဒမထာယ၊ သတၱ၀ါအမ်ား အကၽြႏု္ပ္တုိ ့အားလည္း အလားတူစြာ ကိေလသာအ

ညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေ၀းလ်က္ ယဥ္ေက်းၾကပါေစျခင္းအက်ဳိးငွါ။ ဓမၼံ ၊ ယဥ္ေက်းေစရန္ တရားမွန္ုကုိ။

ေဒေသတိ၊  ကရုဏာေရွ့သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲပါေပ၏။  တံ ဗုဒၶံ၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ။ အဟံ၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။ သဗၺဒါ၊ ေန့ေရာ ညပါ အခါခပ္သိမ္း။ ၀ႏၵာမိ၊

ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

၃။       သေႏ ၱာ  ေသာ ဘဂ၀ါ  သမထာယ  ဓမၼံ ေဒေသတိ။

          ေသာ ဘဂ၀ါ၊ကၽြႏ္ုပ္တုိ့အမ်ား၏ အားထားကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရား

သည္။ သေႏ ၱာ၊ ရာဂစသား အလႈပ္အရွားကင္းလ်က္ ျငိမ္သက္ျငိမ္းေအးေတာ္မူျပီးသည္ျဖစ္၍။ သမထာယ၊   သတၱ၀ါအမ်ား အကၽြႏု္ပ္တုိ ့အားလည္း အလားတူစြာ ျငိမ္သက္ျငိမ္းေအးၾကပါေစျခင္းအ

က်ဳိးငွါ။  ဓမၼံ၊ ျငိမ္းေအးေစရန္ တရားမွန္ကုိ။     ေဒေသတိ၊  ကရုဏာေရွ့သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကား

ေတာ္မူခ့ဲပါေပ၏။ တံ ဗုဒၶံ၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ။အဟံ၊ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။

 သဗၺဒါ၊ ေန့ေရာ ညပါ အခါခပ္သိမ္း။ ၀ႏၵာမိ၊ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

၄။       တိေဏၰာ  ေသာ  ဘဂ၀ါ  တရဏာယ  ဓမၼံ  ေဒေသတိ။

          ေသာ ဘဂ၀ါ၊ကၽြႏ္ုပ္တုိ့အမ်ား၏ အားထားကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရား

သည္။ တိေဏၰာ၊ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာ၏ ဟုိမွာကမ္းေရာက္ နိဗၺာန္ေပါက္ေအာင္ ကူးေျမာက္ေတာ္မူ

ျပီးသည္ျဖစ္၍။ တရဏာယ၊ သတၱ၀ါအမ်ား ကၽြႏု္ပ္တုိ့အားလည္း အလားတူစြာ ကူးေျမာက္ၾကပါေစျခင္း

အက်ဳိးငွါ။ ဓမၼံ၊ ကူးေျမာက္ေစရန္ တရားမွန္ကုိ။ေဒေသတိ၊   ကရုဏာေရွ့သြားပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကား

ေတာ္မူခ့ဲပါေပ၏။တံဗုဒၶံ၊ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ။ အဟံ၊ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။

သဗၺဒါ၊ေန့ေရာညပါအခါခပ္သိမ္း။၀ႏၵာမိ၊ရုိေသျမတ္ႏုိးလက္စုံမုိး၍ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

၅။       ပရိနိဗၺဳေတာ  ေသာ ဘဂ၀ါ  ပရိနိဗၺာနာယ  ဓမၼံ  ေဒေသတိ။

          ေသာ ဘဂ၀ါ၊ကၽြႏ္ုပ္တုိ့အမ်ား၏ အားထားကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရား

သည္။ ပရိနိဗၺဳေတာ ၊ ကိေလသာခပ္သိမ္း အလုံးစုံျငိမ္းျပီးသည္ျဖစ္၍။    ပရိနိဗၺာနာယ၊ သတၱ၀ါအမ်ား အကၽြႏု္ပ္တုိ့အားလည္း အလားတူစြာ ကိေလသာခပ္သိမ္း ျငိမ္းၾကပါေစျခင္းအက်ဳိးငွါ။  ဓမၼံ၊ ကိေလသာ

ျငိမ္းရန္ တရားမွန္ကုိ။  ေဒေသတိ၊  ကရုဏာေရွ့သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲပါေပ၏။  တံ ဗုဒၶံ၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ။ အဟံ၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။   သဗၺဒါ၊ ေန့ေရာ ညပါ အခါခပ္သိမ္း။ ၀ႏၵာမိ၊ ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

ဆုေတာင္းအမွ်ေ၀အက်ဥ္း

                                      ဤသုိ ့ျပဳရ ၊ ျမတ္ပုညေၾကာင့္

                                      ခ်မ္းျမေအးၾကည္ ၊ ေဘးမ့ဲမည္သည္

                                      ေရႊျပည္ထုတ္ေခ်ာက္ ၊ လမ္းမေကာက္ဘဲ

                                      ေရာက္ရပါလုိ ၊ ထုိထုိဘ၀

                                      က်င္လည္ရလည္း၊ ဒုကၡေဘးဒဏ္

                                      ရန္မာန္အေပါင္း၊ မေကာင္းဟူသမွ်

                                      မေတြ ့ရဘဲ၊ သဗၺကၠုစ ၦာ

                                      မဂၤလာကုိ၊ ရြယ္ကာ တ-တုိင္း ရေစေသာ္ -------။

                                      ယေန ့ယခု၊ ျပဳျပဳသမွ်

                                      ျမတ္ဘာဂကုိ၊ မိဘဆရာ

                                      မ်ဳိးသဟာႏွင့္၊ ကုိယ္မွာေစာင့္ၾကပ္

                                      ကုိယ္ေစာင့္နတ္က၊ အရင္းစ၍

                                      ရွိသမွ်လုံးစုံ၊ ဘုံသုံးဆယ့္တစ္

                                      ျဖစ္ျဖစ္သမွ်၊ ေ၀ေနယ်တုိ ့

                                      ရၾကပါေစ၊ ေပးငွေ၀သည္

                                      မ်ားေထြသာဓု ေခၚေစေသာ္---------။

အမွ်----အမွ်----အမွ်---ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့-----။

                                      သာဓု--သာဓု-----သာဓု-------။