ဆြာမိ ႏွင့္ ေျမြေဟာက္

ဘရင္ဒါဝန္သုိ ့ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းေနသည့္ ရထားေပၚမွာ ဆြာမိတဦးသည္ လူတေယာက္အနီးထုိင္ကာ လုိက္ပါလာ၏။ ထုိလူက ဆြာမိကုိ ေမးသည္။
"ဆြာမိခင္ဗ်ား.....၊ ဆြာမိဟာ သူေတာ္စင္တဦးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ဆြာမိဟာ ေဒါသကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ႏုိင္ျပီလား၊ သိပါရေစ"

"မွန္ပါတယ္၊ ေဒါသကုိ က်ဳပ္ခ်ဳိးႏွိမ္္ႏုိင္ပါျပီ"
"အဲဒီလုိဆုိရင္ ဆြာမိဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘူးလုိ ့ဆုိလိုတာေပါ့ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘူး"
"အဲသလုိဆုိရင္ ဆြာမိဟာ ေဒါသကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ျပီလုိ ့ဆုိလိုတာလား"
"မွန္္တယ္၊ ေဒါသကုိ က်ဳပ္ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ပါျပီ"
"ဒါျဖင့္ရင္ ဆြာမိ စိတ္မတုိေတာ့ဘူးေပါ့"
"ဟင့္အင္း၊ က်ဳပ္စိတ္မတုိေတာ့ပါဘူး"
"ဆြာမိ...စိတ္မတုိ ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲလားဗ်"
"အမွန္ပါပဲ"

ေနာက္တမိနစ္အၾကာတြင္ ထုိလူက ျပန္ေမးျပန္သည္။
"ဆြာမိဟာ ေဒါသကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ျပီဆုိတာ တကယ္ပဲ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္ေျပာျပီးသားပဲဟာ"
"အဲသလုိေျပာခ့ဲတာေတြ ဆုိလုိတာက ဆြာမိမွာ ေဒါသဆုိတာ လုံးဝမရွိေတာ့ဘူး၊ဘယ္လုိပဲျဖစ္.."

ဆြာမိက ထုိလူကုိ ေအာ္လုိက္၏။
"ခင္ဗ်ားဟာက ထပ္တလဲလဲနဲ ့၊ ခင္ဗ်ား လာရစ္ေနတာလား၊ ခင္ဗ်ား ရူးေနလား၊ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကုိ ေျပာ
ေနတုိင္း....."

"အုိ...ဆြာမိ..၊ ဒါ ခင္ဗ်ား ေဒါသထြက္တာပဲေလ၊ ခင္ဗ်ား ေဒါသကုိ မထိန္း..."

ဆြာမိက ထုိလူ၏စကားကုိ ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္သည္။
"အာ...ဒီလူ၊ က်ဳပ္ ေဒါသကုိ ထိန္းႏုိင္၊ ခ်ဳပ္ႏုိင္ပါျပီ၊
ေျမြေဟာက္ပုံျပင္ကုိ ခင္ဗ်ား မၾကားဖူးဘူးထင္တယ္၊ မၾကားဖူးရင္ က်ဳပ္ေျပာျပမယ္"

"ဘန္ေဂါျပည္နယ္က ရြာတရြာအနီး လမ္းမေပၚမွာ ေျမြေဟာက္တေကာင္ ရွိတယ္။ အဲသည္ေျမြက
ဘုရားေက်ာင္းဆီသြားတ့ဲ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကုိ ကုိက္တယ္။ ရြာသူရြာသားေတြ ေၾကာက္ၾက
လြန္းလုိ ့ ဘုရားေက်ာင္းဆီ မသြားရဲၾကဘူး။

ဘုရားေက်ာင္းမွာေနတာက ဆြာမိရာမလ ေပါ့။ သူဟာ အစြမ္းထက္တ့ဲ ဆြာမိတပါးေပါ့။
သူရ့ဲတန္ခုိးကုိ သုံးျပီး ဒီျပႆနာကုိ ေအးသြားေအာင္လုပ္ဖုိ ့သူဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ ဒါနဲ ့ဆြာမိ
ဟာ ေတာထဲဝင္၊ ေျမြေဟာက္ကုိ သူ ့ဆီ ဆင့္ေခၚလုိက္တယ္။

ေျမြေရာက္လာေတာ့ ဆြာမိရာမလက ေျမြက လူေတြကုိ ကုိက္ခဲေနတာဟာ မွားယြင္းေၾကာင္း ေျပာတယ္။
ေနာက္ထက္ ကုိက္တာခဲတာမ်ဳိးမလုပ္ေအာင္ ေျမြဆီက ကတိေတာင္းတယ္။ ေျမြကလည္း မကုိက္ေတာ့
ဘူးလုိ ့ကတိျပဳလုိက္တယ္။

ေျမြဟာ အႏ ၱရာယ္မရွိေတာ့တ့ဲ အေကာင္မွန္း လူေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိလာၾကတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။
ရြာထဲကကေလးေတြဟာ သနားစရာေျမြကုိ ဒရြတ္တုိက္ဆြဲေျပးျပီး ကစားစရာ လုပ္လာၾကတယ္။

ဆြာမိရာမလ ေျမြရွိတ့ဲလမ္းဖက္ ခရီးၾကဳံလုိ ့ျဖတ္သြားတ့ဲအခါ ေျမြကုိ ေတြ ့တယ္။
ေျမြက ဆြာမိဆီကုိ တေရြ ့ေရြ ့တြားျပီး ေရာက္လာတယ္။ ဆြာမိၾကီး ႏုတ္က လႊတ္ကနဲ ထြက္သြား
တာက------
"အလုိ.. အသင့္မွာလဲ ေသြးသံရဲရဲနဲ ့ပါလား၊ ဘာျဖစ္တာလဲ ေျပာပါဦး" --တ့ဲ။

"ဆြာမိၾကီးခင္ဗ်ား၊ အခုဆုိရင္ ဘယ္သူမွ ကၽြႏု္ပ္ကုိ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး၊
ကေလးေတြကလည္း ကၽြႏု္ပ္ကုိ မေလးမခန္ ့ဆက္ဆံလာၾကတယ္" လုိ ့ေျမြက ေျပာျပတယ္။

ဆြာမိၾကီးကလည္း ေျမြကုိ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
"က်ဳပ္က လူေတြကုိ မင္းမကုိက္နဲ ့လုိ ့ေျပာလုိက္တာေလ။
တရႈးရႈးနဲ ့ႏွာမႈတ္သံမျပဳရဘူးလုိ ့မွ မေျပာခ့ဲတာပဲဟာကုိ".....တ့ဲ။

အမရဒီပ
မတ္လ ၂၊ ၂ဝ၁၄

Hot Topics 2 by Cheryl Pavlik  မွာပါတ့ဲ the swami and the snake ကုိ ဘာသာျပန္ပါတယ္။