၁။ သည္းညဥ္းခံ
၂။ သည္းခံ -----လုိ ့ ေဝါဟာရႏွစ္ခုကုိ တည္ပုဒ္ျပဳတာေတြ ့ရပါတယ္။
ဒီ ေဝါဟာရေတြအတြက္ ေရွးကဗ်ာၾကီးမွာပါတာေတြကုိ သတိျပဳမိျပီးေတာ့ ဆင္ျခင္မိတာေတြကုိ
ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေျပာျပထားပါတယ္။
ဆရာေတာ္အရွင္အဂၢသမာဓိရ့ဲ ေနမိဘုံခန္းပ်ဳိ ့၊အပုိဒ္ ၁၄၁ ကုိ ဖတ္မိပါတယ္။
-နိဗၺာန္အျမစ္ ၊ သစ္တပင္ၾကီး
သစ္ရြက္ထီးက ၊ ရွာမွီးမပန္း
ေက်ာင္းတခန္းဟု ၊ ေထြဆန္းမၾကံ
စိတ္ကိုႏြံလ်က္ ၊ သည္းညံခႏီ ၱ
ပါရမီျမတ္ထြတ္၊ ေဗာဓိသတ္ျမတ္
က်င့္ဝတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ၊ သေနာင့္သနား။
ျပီးေတာ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ရ့ဲ မဟာသုတကာရီမဃေဒဝလကၤာသစ္၊ အပုိဒ္ ၄ဝ၇ ကုိ
လည္း ဖတ္မိပါေသးတယ္။
-ကၽြန္မမသိ ၊ မုိက္မွားဘိ၍
တင္မိက်ဴးလြန္ ၊ ဤျပစ္ဝန္ကုိ
ဘုန္းမြန္သည္းညံ ၊ ခံေတာ္မူပါ။
ဒီစာေတြကုိ ဖတ္မိျပီးေနာက္ ခႏီၱ=သည္းညံခံတယ္လုိ ့ ေရွးကသုံးစြဲပုံရပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ
ေတာ့ "သည္းညဥ္းခံ" လုိ ့ေျပာင္းလဲလာပုံေပၚပါတယ္။
မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ အပုိဒ္ ၄ဝ၉ မွာလည္း အသုံးတမ်ဳိးေတြ ့ပါတယ္။
- နန္းၾကီးသခင္ ၊ ကၽြန္ ့ထိပ္တင္သည္
ဘြင္ေတာ္မေခ်ာ ၊ သေဘာေတာ္ညဳိ
လုိေတာ္မေတြ ့၊ မခ်မ္းေျမ့က
ဘုန္းေဟ့ျမတ္စြာ ၊ ဆင္ျခင္ကာလွ်င္
မဟာသုဒႆန ၊ စၾကာသနင္း
အေလာင္းမင္းသုိ ့၊ ဝမ္းတြင္းသိမ္ ေမြ ့
သာခ်မ္းေျမ့လ်က္၊ မ်က္ေငြ ့မလွ်ံ
သည္းေတာ္ခံပ။
အဘိဓာန္တည္ပုဒ္ျဖစ္တ့ဲ "သည္းခံ" ကုိ ဒီကဗ်ာမွာ ေတြ ့တာပါပဲ။
ဒီကဗ်ာေတြအရ -----
၁။ သည္းညံခံ-- ကေန --သည္းညဥ္းခံ လုိ ့ျဖစ္လာတယ္။
ညံ ကုိျဖစ္ေစ၊ ညဥ္း ကုိျဖစ္ေစ ေဖ်ာက္ (ေခ်) လုိက္ရင္
၂။ သည္းခံ ျဖစ္လာတယ္။
ေျပာျပီးသမွ်ေတြဟာ အမွန္ေတြခ်ည္းျဖစ္တယ္လုိ ့ အာမမခံႏုိင္ပါ။ မွားတာလည္းရွိ၊ မွန္တာလည္း
ရွိႏုိင္တယ္။
အမရဒီပ
ဇန္နဝါရီ ၂၃၊ ၂ဝ၁၄
No comments:
Post a Comment