ေတာင္ပုလု၏သရဏဂုံအမွား-၅

၁။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏ ေထရုပၸတၱိတြင္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္

သည္ ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ မႏ ၱေလးနည္း၊ ပခုကၠဴနည္းစုံလင္စြာျဖင့္ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခ့ဲေၾကာင္း တခမ္းတနား ေဖာ္ျပၾကေလ၏။

ေနာက္ေတာ္ပါတဦး၏ ေလလုံးမွာ "ေတာ္ေတာ္ထြား"၏။ သူ၏"ေရႊဖရုံသီးေစးေၾကာင္း"ပုံျပင္မွာ ေဖာ္ျပပါအတုိင္း
ျဖစ္၏။ (သတိ- ေထရုပၸတၱိလာ ပုံျပင္မဟုတ္ဘဲ စကားစပ္မိတုိင္းေျပာေသာအေၾကာင္းအရာမွ်သာ---။)

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ တခုတည္းေသာ သံဃာ့အဖြဲ ့အစည္းၾကီးျဖစ္သည့္ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃာ့မဟာနာယက

အဖြဲ ့စတင္ဖြဲ ့စည္းျပီးခါစေလာက္က ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယသည္ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃ

မဟာနာယကအဖြဲ ့တည္ရာဌာနခ်ဳပ္၊ ကမၻာေအးကုန္းေျမ၊ ဇမၺဴဒီပေက်ာင္းေဆာင္သုိ ့ၾကြေရာက္၍

 ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ ့ဝင္ဆရာေတာ္မ်ားအား ကထိန္အေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာၾကားခ့ဲရသည္ဟူ၏။ အေၾကာင္းမွာ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကဆရာေတာ္မ်ားသည္ ကထိန္အေၾကာင္း က်က်နနမယူဆတတ္

ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟူ၏။ ဟုတ္သည္၊ မဟုတ္သည္ကုိ စာေရးသူအတိအက်မသိပါ။ သုိ ့ေသာ္ ဆုိလုိရင္းကား

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယသည္"စာတတ္ေပတတ္တပါးျဖစ္သည္"ဟူေသာအခ်က္ပင္

ျဖစ္၏။

"သရဏဂုံအက်ဳိးတရား"ေဟာေျပာခ်က္ကုိ ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္

 စာတတ္၊ မတတ္ကိစၥကုိ မေျပာလုိေသာ္လည္း သူ ့အယူအဆႏွင့္ညီညြတ္ေအာင္ပါဠိေတာ္မ်ားကုိလုိသလုိအသုံး

ျပဳရာတြင္ (ဝါ) အနက္အဓိပၸါယ္မသက္ဆုိင္သည္ကုိ သက္ဆုိင္သည္ထင္ေအာင္ အသုံးျပဳရာတြင္ "ပါးနပ္မႈ"

ရွိေၾကာင္း ေတြ ့ရပါ၏။

 

၂။

"ေယေကစိ ဘိကၡေဝ မယိ အေဝစၥပသႏၷာ၊ သေဗၺ ေတ ေသာတာပႏၷာ။ (အဂုၤတၱဳိရ္၊ ၃၊ ႏွာ-၃၅၁) လုိ ့လဲ ေဒသနာေတာ္မွာ လာပါတယ္။ အၾကင္သူတုိ ့သည္ ငါဘုရား၌ မတုန္မလႈပ္သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကကုန္၏၊ထုိသူအားလုံးတုိ ့သည္

 ေသာတာပန္တုိ ့သာတည္း လုိ ့အဓိပၸါယ္ရတယ္ "

ဤကား ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏ "သရဏဂုံတည္ျခင္းအက်ဳိး"လာ ေဟာေျပာခ်က္  ျဖစ္ပါ၏။ ကုိးကားေသာပါဠိႏွင့္ ျမန္မာျပန္တုိ ့သည္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယေရွးမွာ ေျပာဆုိခ့ဲသည့္ "တရားအားမထုတ္ဘဲ သရဏဂုံတည္ရုံမွ်ျဖင့္ မဂ္ကုိ ရေစႏုိင္သည္"ဟူေသာစကားႏွင့္ ဆက္စပ္ယူဆျခင္း

မျပဳပါက အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ အပုိအလုိမရွိျပည့္စုံပါ၏။ သုိ ့ေသာ္ အဂုၤတၱဳိရ္ ၃၊ ၃၅၁ လာ ဗုဒၶစကားေတာ္

ကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းမွာ သူ၏အယူအဆျဖစ္သည့္ "သရဏဂုံတည္ရင္ တရားအားထုတ္စရာမလုိဘဲ မဂ္ရ၏"ဟူ

ေသာစကား ခုိင္မာမွန္ကန္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ႏွင့္ညီညြတ္ေၾကာင္းျပသလာသည့္အတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ လုိအပ္ပါ၏။

စကား ၂ ရပ္ကုိ ေရွးေနာက္ စဥ္ၾကည့္ပါ။

(က) တရားအားမထုတ္ဘဲ သရဏဂုံတည္ရုံမွ်ျဖင့္ မဂ္ကုိ ရႏုိင္သည္။ (ေတာင္ပုလု၏ကုိယ္ပုိင္အယူ)

(ခ) ဘုရားကုိ မတုန္မလႈပ္ယုံၾကည္သူတုိ ့သည္ ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္တုိ ့ျဖစ္၏။ (ေတာင္ပုလုအကုိးျပ ဗုဒၶစကား)

ယင္းစကား ၂ ရပ္ကုိအႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ပါက"သရဏဂုံတည္လွ်င္ တရားအားထုတ္စရာမလုိဘဲ ေသာတာပန္ျဖစ္

သည္"ဟူေသာ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏ ဆုိလုိခ်က္ကုိ ထင္ရွားစြာ ေတြ ့ျမင္

ရေလေတာ့၏။

၃။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယကုိးကားေသာ အဂုၤတၱဳိရ္ ၃၊ႏွာ- ၃၅၁ ဟူသည္ အဂုၤတၱရနိ

ကာယ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ ယမကဝဂ္လာ အေဝစၥပသႏၷသုတၱန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ ့ရ၏။  အေဝစၥပသႏၷသုတၱန္မွာ စာအေနအထားတုိက်ဥ္းသည့္အတြက္ အဂုၤတၱဳိရ္ျမန္မာျပန္၊ ၃၊ ၃၄၉ လာ အတုိင္း တုိက္ရုိက္ကူးယူးတင္ျပပါမည္။

"ရဟန္းတုိ ့ --ငါဘုရားအေပၚ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကသူဟူသမွ်အားလုံးတုိ ့သည္ အရိယာမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့ေရာက္

ၾကသူတုိ ့တည္း။ ထုိအရိယမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့ေရာက္ၾကသူတုိ ့တြင္ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံ၌ 

ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္၏၊။ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံကုိစြန္ ့၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္၏။

အဘယ္ငါးေယာက္တုိ ့အား ဤကာမဘုံ၌ ပရိနိဗၨာန္ျပဳကုန္သနည္း-----။

သတၱကၡတၱဳပရမေသာတာပန္၊ ေကာလံေကာလေသာတာပန္၊ ဧကဗီဇိ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊

 မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ရဟႏၱာျဖစ္ေသာပုဂၢဳိလ္တုိ ့ပင္တည္း---။

ဤပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံ၌ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္၏။

အဘယ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံကုိစြန္ ့၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္သနည္း။

အႏ ၱရာပရိနိဗၺာယီအနာဂါမ္၊ ဥပဟစၥပရိနိဗၺာယီအနာဂါမ္၊ အသခၤါရပရိနိဗၺာယီအနာဂါမ္၊ သသခၤါရပရိနိဗၺာယီ

အနာဂါမ္၊ဥဒၶံေသာတအကနိ႒ဂါမီအနာဂါမ္တုိ ့တည္း။ ဤငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံကုိစြန္ ့၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ ကုန္၏။

ရဟန္းတုိ ့ --ငါဘုရားအေပၚ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကသူဟူသမွ်အားလုံးတုိ ့သည္ အရိယာမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့ေရာက္

ၾကသူတုိ ့တည္း။ ထုိအရိယမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့ေရာက္ၾကသူတုိ ့တြင္ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံ၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္၏၊။ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ ့သည္ ဤကာမဘုံကုိစြန္ ့၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳကုန္၏။"

ဤသုတၱန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွးဦးမဆြေျပာလုိသည္မွာ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏ ဘာသာျပန္ႏွင့္ ဆ႒သံဂါယနာမူအဂုၤတၱဳိရ္ျမန္မာျပန္၏ဘာသာျပန္ကြဲျပားပုံျဖစ္၏။

အေဝစၥပသႏၷသုတၱန္လာ "ေသာတာပႏၷ"ပါဠိကုိ ယင္းသုတၱန္အဖြင့္အ႒ကထာတြင္ "ေသာတာပႏၷာ တိ အရိယမဂၢေသာတံ အာပႏၷာ"ဟု အတိအက်အဓိပၸါယ္ဖြင့္၏။ "ေသာတာပႏၷာ-ဟူသည္ အရိယာမဂ္ေရစီးေၾကာင္းအလ်ဥ္သုိ ့ေရာက္ျပီးသူတုိ ့တည္း

(ဟုဆုိလုိ၏) "ဟု ျမန္မာျပန္ကုိသိေလ--။ ဤအေဝစၥပသႏၷသုတၱန္အ႒ကထာအာေဘာ္အတုိင္း ဆ႒သံဂါယနာမူ၊ အဂုၤတၱဳိရ္ အေဝစၥပသႏၷသုတၱန္ျမန္မာျပန္တြင္လည္း "အရိယာမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့ ေရာက္ၾကသူတုိ ့တည္း"ဟု ဘာသာျပန္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။ အရိယာပုဂၢဳိလ္ ၄ မ်ဳိးလုံးအေၾကာင္းေဟာေသာ သုတၱန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေသာတာပႏၷာ-ဟူသည္အရိယမဂ္အလ်ဥ္သုိ ့

ေရာက္သူတုိ ့တည္းဟူေသာ အ႒ကထာ အဖြင့္မွာ အလြန္ျပည့္စုံေၾကာင္း ေလ့လာေတြ ့ရွိရ၏။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယကား သူကုိးကားေသာသုတၱန္ပါဠိ၏ ဆုိလုိခ်က္၊ အ႒ကထာအဖြင့္တုိ ့ကုိ ၾကည့္ရႈသတိျပဳမိဟန္မေပၚ၊ "ေသာတာပႏၷာ-ပါဠိကုိေတြ ့ရင္ ေသာတာပန္အရိယာကုိ ဆုိလုိတာပဲ"ဟု အေတြးေပါက္ကာ "ေယေကစိ ဘိကၡေဝ မယိ အေဝစၥပသႏၷာ၊ သေဗၺ ေတ ေသာတာပႏၷာ။ (အဂုၤတၱဳိရ္၊ ၃၊ ႏွာ-၃၅၁) လုိ ့လဲ ေဒသနာေတာ္မွာ လာပါတယ္။ အၾကင္သူတုိ ့သည္ ငါဘုရား၌ မတုန္မလႈပ္သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကကုန္၏၊ထုိသူအားလုံးတုိ ့သည္

ေသာတာပန္တုိ ့သာတည္း လုိ ့အဓိပၸါယ္ရတယ္ "---ဟုေရွ ့ေနာက္မဆင္ျခင္ဘဲ " အရမ္းဘာသာျပန္"သည္ကုိ ေတြ ့ရ၏။

(အင္း--မႏၱေလးစာသင္နည္း၊ ပခုကၠစာသင္နည္းေတြ စုံလင္ေအာင္သင္ယူခ့ဲေပလုိ ့သာကုိး၊ မစုံခ့ဲရင္ မေတြးဝ့ံ

ေတာ့ဘူး--။ "ငါဘုရား၌မတုန္မလႈပ္သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကသူအားလုံးသည္ စစ္ကုိင္းျမဳိ ့၊ ေသာတာပန္အရပ္သား

တုိ ့ ျဖစ္ၾက၏"ဟု ဘာသာျပန္ေလမလား မေျပာတတ္ေခ်ျပီ။)

၄။

အဂုၤတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ ယမကဝဂ္၊ အေဝစၥပသႏၷသုတ္လာ "ေသာတာပႏၷ"ပုဒ္မွာ ေသာတာပန္အရိ

ယာတမ်ဳိးတည္းကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သရဏဂုံတည္လွ်င္ တရားအားထုတ္စရာမလုိဘဲ ေသာတာပန္

ျဖစ္သည္ဟုလည္းမဆုိေၾကာင္း၊ အရိယာပုဂၢဳိလ္အစားစားကုိ ကာမဘုံမွာ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္မည့္သူ၊ ကာမဘုံကုိ

စြန္ ့၍ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္မည့္သူ ဟုခြဲျခားေဟာျပေတာ္ခ့ဲေၾကာင္းကုိသာ  ေတြ ့ခ့ဲရေပျပီ။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယသည္ သူ၏ကုိယ္ပုိင္အယူအဆျဖစ္သည့္ "တရားအားမထုတ္ဘဲ 

သရဏဂုံတည္ရုံမွ်ျဖင့္ မဂ္ကုိ ရေစႏုိင္တယ္"စကားအတြက္ အေဝစၥပသႏၷသုတ္ပါဠိေတာ္စကားကုိ ကုိးကားေသာ္လည္း ထုိပါဠိေတာ္က သူ၏အယူအဆအတြက္အေထာက္အကူမျဖစ္၊ သူကုိယ္တုိင္ပင္ သူကုိးကားေသာ ပါဠိ၏ဆုိလုိခ်က္ကုိ နားလည္ခ့ဲဟန္မတူေၾကာင္း ေတြ ့ရွိရပါသည္။

ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယသည္ ပါဠိေတာ္ ေခၚ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏စကားေတာ္ကုိ သက္ေသသာဓက

အျဖစ္ ကုိးကားျပေသာ္လည္း ဗုဒၶေဒသနာအစစ္အမွန္အားထုတ္ေဖာ္ျပသသိေစေရးကုိ ပဓာနမထား၊ ေတာင္ပုလုအေတြး၊

 ေတာင္ပုလုအယူမွန္ေၾကာင္းျပသေရးအတြက္ ပါဠိေတာ္ကုိသူ၏အသုံးခ်ခံပစၥည္းသက္သက္အျဖစ္သာ ယူငင္သုံးစြဲ

ခ့ဲသည္ကုိ ေတြ ့ရ၏။

၅။

 ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယမေထရ္၏"သရဏဂုံတည္ရုံမွ်ျဖင့္တရားအားထုတ္စရာ

မလုိဘဲ မဂ္ကုိရေစႏုိင္သည္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ႏုိင္သည္"ဟူေသာအဆုိမွာ ဗုဒၶစာေပ၏အဆုိမဟုတ္၊ ယင္းအဆုိ

ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပါဠိေတာ္မ်ားကုိ အနက္အဓိပၸါယ္အေကာက္တမ်ဳိးျဖင့္ လုိရာဆြဲကာ အလြဲသုံးစားျပဳေဟာေျပာ

ေနျခင္းသာျဖစ္၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အဆုံးအမအစစ္အမွန္ကုိ ျဖန္ ့ျဖဴးေဟာျပသည္ဟုလည္း မဆုိႏုိင္ပါေခ်--။

အမရဒီပ

၄-၂ဝ-၂ဝ၁၂