၁။
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယက
သူ၏ "သရဏဂုံအက်ဳိးတရား"
ေဟာေျပာခ်က္တြင္
ေအာက္ပါအတုိင္း ဆက္လက္ေဟာေျပာထားျပန္ေသး၏။
"လာဘ္ကုိစြန္
့ျပီးေတာ့ ရတနာသုံးပါးကုိ ယုံၾကည္ျခင္းငွါစြမ္းႏုိင္လုိ ့ရွိရင္လဲပဲ တရားကုိ
အားမထုတ္ပဲနဲ ့ပဲ ရႏုိင္တယ္။
ပုံစံျပရရင္ သူဆင္းရဲတေယာက္ဟာ အင္မတန္မွ
ဆင္းရဲလွတ့ဲအတြက္ လွည့္လည္ျပီး ေတာင္းစားေနရတယ္။
အဲဒီေလာက္ ဆင္းရဲေနတ့ဲအထဲမွာပင္ ႏူနာေရာဂါက စြဲကပ္ေနရွာေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ တဖက္သားက
သူ
့ကုိ " အင္မတန္ဆင္းရဲတ့ဲအတြက္
သင့္မွာ ေတာင္းစားေနရတယ္၊ အဲဒီအေပၚမွာ ႏူနာေရာဂါကလည္း စြဲကပ္ေနေသးတယ္၊ တသက္လုံးစားမကုန္ေအာင္
ေရႊေငြရတနာေတြ သင့္ကုိ ေပးမယ္၊ သင့္အနာေရာဂါလဲ ေပ်ာက္ကင္းေစမယ္။ ဘုရားကုိ
ဘုရားမဟုတ္ဘူး၊ တရားကုိ တရားမဟုတ္ဘူး၊ သံဃာကုိ သံဃာမဟုတ္ဘူး လုိ ့ေျပာ"
။
အဲဒီလုိ ေျပာတ့ဲအခါမွာ ထုိသူက "သင္ေပးတ့ဲေရႊေငြဥစၥာကုိလဲ ငါအလုိမရွိဘူး၊
ငါ့အနာေရာဂါလဲ ေပ်ာက္လုိကေပ်ာက္၊
မေပ်ာက္လုိက ေနပါေစ၊ ငါ ဘုရားကုိ ဘုရားမဟုတ္ဘူး၊ တရားကုိ တရားမဟုတ္ဘူး၊ သံဃာကုိ
သံဃာမဟုတ္ဘူး လုိ ့မေျပာဝ့ံဘူး" လုိ ့ျပန္ေျပာႏုိင္စြမ္းတယ္။ အဲဒီလုိ
လာဘ္ကုိစြန္ ့ျပီးေတာ့ ယုံၾကည္ျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္လုိ ့ရွိရင္လဲပဲ တရားကုိ
အားမထုတ္ပဲ ရႏုိင္တယ္။"
(ဓမၼပဒ႒ကထာ၊ ႏွာ-၃ဝ၂)
၂။
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏
သရဏဂုံအက်ဳိးတရားေဟာေျပာခ်က္တြင္ ဓမၼပ႒ကထာ၊
ႏွာ-၃ဝ၂ ဟု က်မ္းညႊန္းထား၏။ ဓမၼပဒ႒ကထာသည္ ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပုံႏွိပ္မူအားျဖင့္ ၂
အုပ္ရွိ၏။
ေဟာေျပာသူ
ကုိးကားေျပာဆုိေသာ ဇာတ္လမ္းကုိ ဆ႒မူ၊ ဓမၼပဒ႒ကထာ၊ ပထမအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၃ဝ၂ မွာ ေတြ ့
ရသည့္အအတြက္
(ဓမၼပဒ႒ကထာ၊၁၊ ၃ဝ၂။) ဟု ျဖည့္စြက္မွ ျပည့္စုံေပမည္။
၃။
ဆ႒မူ၊
ဓမၼပဒ႒ကထာ၊ ၁၊ ဗာလဝဂ္၊ သုပၸဗုဒၶကု႒ိဝတၳဳလာ ဇာတ္လမ္းမွာ ဤသုိ ့ျဖစ္ပါ၏။
သုပၸဗုဒၶအမည္ရွိကုိယ္ေရျပားေရာဂါသည္တေယာက္သည္တရားနာပရိသတ္အစြန္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန၍ ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကုိ
နာယူခြင့္ ရျပီး ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္ေလ၏။ မိမိတရားထူးတရားျမတ္ရေၾကာင္း ဝမ္းသာအားရ
ေလွ်ာက္ထားလုိလွေသာ္လည္း
လူရာသြင္းခံရသူမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ စကားေျပာဆုိခြင့္မရခ့ဲေခ်--။
ထုိ
့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ ေက်ာင္းေတာ္သုိ ့သြား၍ ေလွ်ာက္ထားမည္ဟု
ၾကံစည္ကာ
ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ ့သြားေလ၏။
လမ္းခရီးတြင္ သိၾကားမင္းက ကုိယ္ထင္ျပျပီး ဘုရား၊
တရား၊ သံဃာကုိ ဘုရားမဟုတ္၊တရားမဟုတ္၊ သံဃာမဟုတ္
ဟု ေျပာဆုိပါက သုံးစြဲမကုန္ေသာ
ပစၥည္းဥစၥာကုိ ေပးပါမည္ဟု ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ေလ၏။
(ဤသည္မွာလည္း သိၾကားမင္းက
သုပၸဗုဒၶ၏ေသာတာပန္ဂုဏ္ရည္ကုိ ထင္ရွားေစလုိ၍ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္သည္။)
သုပၸဗုဒၶကသိၾကားမင္း၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိလက္မခံ၊ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ ့အေရာက္သြားကာ
ေသာတာပတၱိမဂ္
တရားထူးရရွိပုံကုိ ျမတ္စြာဘုရာအား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွအျပန္ လမ္းခရီးတြင္
ႏြားမအေဝွ ့ခံရေသာေၾကာင့္
သုပၸဗုဒၶေသာတာပန္ ေသဆုံးေလ၏။
၄။
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏ေဟာေျပာခ်က္ႏွင့္
ဓမၼပဒ႒ကထာလာ သုပၸဗုဒၶဝတၳဳ၏ ဆုိလုိရင္းမွာ ဆန္ ့က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ ့ရ၏။
(က)
လာဘ္ကုိစြန္ ့လႊတ္ျပီး ယုံၾကည္သူဟာ တရားအားမထုတ္ဘဲ တရားထူးရႏုိင္တယ္
(ေတာင္ပုလုအဆုိ)
(ခ)
တရားထူးရျပီးသူဟာ လာဘ္ကုိသာ စြန္ ့လႊတ္မယ္၊ ယုံၾကည္မႈကုိ မစြန္ ့လႊတ္ဘူး
(ဓမၼပဒ႒ကထာအဆုိ)
သုိ
့ေသာ္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယက "လာဘ္ကုိ စြန္ ့ျပီးေတာ့
ယုံၾကည္ျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္လုိ ့ရွိရင္လဲပဲ တရားကုိ အားမထုတ္ပဲနဲ ့ ရႏုိင္တယ္"ဟု
ဓမၼပဒ႒ကထာလာ အေၾကာင္းအရာကို ကုိးကားျပီး ေတာင္ပုလုမူ၊ေတာင္ပုလုဟန္ သရဏဂုံအဆုိအမိန္
့တရပ္ကုိ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ၾကီး မိန္ ့ဆုိထားေလ၏။ ရဲတင္းလြန္းေပစြ---။
၅။
ဓမၼပဒ႒ကထာ
(ဥဒါန္းပါဠိေတာ္၊ ၁၃၄၊ ယင္းျမန္မာျပန္၊ ၁၂၁၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္၊ သကၠသံယုတ္၊
ဒလိဒၵသုတ္) ၏ဆုိလုိရင္းမွာ အရိယာ (အနိမ့္ဆုံး ေသာတာပန္) ျဖစ္ျပီးပါက ဥစၥာဓန၊
အသက္စည္းစိမ္၊ ရာထူးအာဏာစေသာ ဆြဲေဆာင္စည္းရုံးမႈ၊ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားႏွင့္ ေတြ
့ၾကဳံရေသာ္လည္း စစ္မွန္ေသာ ဘုရား၊တရား၊သံဃာကုိ ဘုရားအစစ္မဟုတ္ဘူး၊
တရားအစစ္မဟုတ္ဘူး၊ သံဃာအစစ္မဟုတ္ဘူးဟု မေျပာေတာ့ျပီ--။ ဘာသာေရး
ႏွင့္ပတ္သက္၍
စိတ္လုိတမ်ဳိး၊ မလုိတမ်ဳိးမျဖစ္ေတာ့ျပီ။ "မုန္ ့ေပးတ့ဲဘုန္းၾကီး စာပုိတတ္တယ္"
မေျပာေတာ့ျပီ ဟု ျဖစ္၏။
ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယေျပာေသာ
"လာဘ္ကုိစြန္ ့ျပီးေတာ့ယုံၾကည္ျခင္းငွါစြမ္းႏုိင္
လုိ
့ရွိရင္လဲပဲ တရားကုိ အားမထုတ္ပဲနဲ ့ရႏုိင္တယ္"ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မ်ဳိး သက္ဆုိင္ရာ
ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ဋီကာ
တုိ
့မွာ လုံးဝမပါရွိေပ---။
ထုိ
့ေၾကာင့္ ေတာင္ပုလုေတာရကမၻာေအးဆရာေတာ္အရွင္နႏိၵယ၏သုပၸဗုဒၶဇာတ္လမ္းကုိသက္ေသျပဳေသာကုိးကားေျပာ
ေဟာခ်က္မွာသက္ဆုိင္ရာပိဋကတ္စာေပမ်ားႏွင့္မညီညြတ္ေသာအလြဲအမွားေဟာေျပာခ်က္ျဖစ္သည္ကုိ
ေလ့လာေတြ ့ရွိရ၏။
အမရဒီပ
၄-၁၉-၂ဝ၁၂
No comments:
Post a Comment