"ေကာင္မ" ေနာက္က "ေလး" ထည့္စြက္ျပီး "ေကာင္မေလး"လုိ ့ေခၚရင္၊ သုံးစြဲရင္ စကားယဥ္ေပါ့။ "ေကာင္မ" လုိ ့ေျပာေတာ့ မရုိင္းရင္ေတာင္ နည္းနည္းၾကမ္းတယ္လုိ ့ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ရင္းႏွီးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြသာ သုံးၾကတာကုိး။
မိန္းကေလးက မိန္းကေလးကုိ "မိန္းမ" လုိ ့ ေခၚရင္ လိင္တူအခ်င္းခ်င္းေခၚလုိ ့ျပႆနာမရွိ။ ေယာက်္ားတ
ေယာက္က မိန္းကေလးတေယာက္ ၊ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကုိ "မိန္းမ" လုိ ့ေခၚရင္ အၾကီးအက်ယ္ျပႆ
နာၾကီးတက္ပါေတာ့တယ္။ ေယာက်္ားတေယာက္က မိန္းမတေယာက္ကုိ "မိန္းမ" လုိ ့ေခၚရင္ လက္ထပ္ယူ
ထားတ့ဲ သူ ့ဇနီးကုိ ေခၚတ့ဲ သေဘာအဓိပၸါယ္သက္ေရာက္သြားတာကုိး။ (ခပ္ရြတ္ရြတ္လူေနာက္ေတြဆုိရင္
သူ ့ကုိ မိန္္းမလုိ ့ေခၚလုိက္လုိ ့စိတ္ဆုိးေနတ့ဲ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မိန္းမေခၚလုိ ့စိတ္ဆုိးတယ္
ဆုိေတာ့ နင္က ေယာက်္ားလား လုိ ့ထပ္ဆင့္စေနာက္လုိက္ေသးတယ္။)
ျမန္မာ-အဂၤလိပ္အဘိဓာန္မွာ "ညည္း= ရြယ္တူ၊ ငယ္သူ မိန္းကေလးကုိ ေခၚတ့ဲစကား။ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး
အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသမႈအေနျဖင့္ သုံးစြဲေသာစကားလုံးေဝါဟာရ" လုိ ့ေျပာပါတယ္။
"ညဲ= လုံမပ်ဳိ၊ အမ်ဳိးသမီး" လုိ ့ ျမန္္မာ-အဂၤလိပ္အဘိဓာန္မွာ ျပပါတယ္။
ေရွးကဗ်ာလကၤာေတြမွာ ညည္း ကုိ သိပ္မေတြ ့ရေပမယ့္ ညဲ ကုိေတာ့ အေတြ ့ရမ်ားပါတယ္။
အရွင္အဂၢသမာဓိရ့ဲ ေနမိဘုံခန္းမွာ.....
-တိမ္ျဖဴမုိးယံ ၊ တန္ခုိးပ်ံလ်က္
ေခ်ငံအ့ံအဲ ၊ သံဝွန္္သဲမွ်
မိညဲစံတုန္း ၊ တျဖဳန္းျဖဳန္းသည္...... ။ (အပုိဒ္- ၁ဝ)
ဗီရဏီဘုံခန္းထဲက နတ္သမီးအဖြဲ ့အႏြဲ ့တခုေပေပါ့။ "ညဲ" ေတာင္မဟုတ္၊ "မိညဲ" တ့ဲ။ လွပလုိက္တ့ဲ ေရွးအသုံး။
နယ္ႏွင္ဒဏ္ခတ္ခံရျပီး ေတာထဲမွာ ရေသ့ဝတ္နဲ ့ေနရင္း နဂါးမနဲ ့ဖူးစာဆုံလုိ ့သား ၁ ဦး၊ သမီး ၁ ဦးရျပီးကာမွ တုိင္းျပည္ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရေတာ့မယ့္ ၾကင္ယာေတာ္အိမ္ေရွ ့မင္းသားကုိ နဂါးမ
က လူ ့ပတ္ဝန္းက်င္နဲ ့ နဂါးဘဝမသင့္ေတာ္လုိ ့ ေမာင္သြားရာမယ္မပါႏုိင္၊မလုိက္လုိေၾကာင္းျငင္းပယ္
တ့ဲအခန္းမွာ အရွင္မဟာရ႒သာရက အခုလုိ မိညဲကုိ သုံးျပျပန္တယ္။
-မိညဲရွင္ဘြား ၊ ငရဲလားမူ
ေျမာက္သားရွင္ပင္၊ သက္ျပတ္ၾကင္သည္
ခ်စ္ရွင္တားေပလွာအ့ံေလာ။ (ဘူရိဒတ္လကၤာၾကီး၊ အပုိဒ္- ၆၃)
အေခ်ာအလွေတြ ့ရင္ ေတာ္ေကာက္ဖုိ ့လက္မေႏွးတ့ဲမင္းသားတပါးလုိ စကားလုံးအလွအပေတြ ့ရင္
ေတာ္ေကာက္ျပီး သူ ့ရ့ဲ မဟာသုတကာရီမဃေဒဝလကၤာသစ္စံအိမ္မွာ ထာဝစဥ္ခုိနားေစတ့ဲ မန္လည္ဆရာေတာ္ကလည္း မိညဲကုိ လွလွပပ အလွဆင္ျပန္ပါတယ္။
-မညစ္မေၾကး ၊ ထုံဆီေမႊးႏွင့္
တင္ေက်းတြန္ ့တြန္ ့၊ ကြန္ ့ရရြန္ ့ျဖင့္
ေရႊညြန္ ့ေဝျဖာ ၊ ပေဒသာတြင္
လုိရာဆြတ္ေခၽြ ၊ ဝင္းဝင္းေရႊသား
ေဘာ္ေျခြေပါယယ္၊ ေရႊဘုံလယ္၌
နတ္မယ္မိညဲ ၊ မ်ားျဖင္ျပဲလည္း
ရဲရဲေရာင္ရႈး ၊ မုိးၾကယ္ျမဴးသုိ ့
နဖူးပါးျပင္ ၊ ေမးတခြင္ႏွင့္
လည္ရင္ကြက္လပ္ ၊ ထုိထုိရပ္တုိ ့
ျမင္အပ္သမွ် ၊ ျမင္မဝေအာင္.....။ (အပုိဒ္ ၄၇၃)
-ျမဳိးျမဳိးျမျမ ၊ ႏႈတ္ဟခြန္းလွယ္
သံငယ္ငယ္ႏွင့္ ၊ မထည္မေထာင့္
မေအာင့္မအီး၊ မညည္းမညဴ
လြန္ၾကည္ျဖဴလ်က္ ၊ မျငဴမစူ
ေဒါသမူျဖင့္ ၊ မဆူမမႈန္
မသုန္မယစ္၊ သည္းအူနစ္မွ်
ခ်စ္ခ်စ္ၾကင္ၾကင္၊ တဝမ္းဝင္သုိ ့
ကၽြမ္းက်င္စုံမက္ ၊ ႏွစ္သက္စဘြယ္
ညဲမိမယ္ဟု ၊ ျပဳံးရယ္ရႊင္ေပ်ာ
ဆုိၾကေျပာ........။ (အပုိဒ္ ၄၇၄)
"နတ္မယ္မိညဲ၌ မိညဲ-ဟူသည္ ေပါရာဏ၊ မိန္းကေလးဟူလုိ"
မဃေဒဝလကၤာသစ္နဲ ့တြဲဖက္ပါ လီနတၳဒီပနီလာ ရွင္းျပခ်က္တခုပါ။
ေနမိဘုံခန္း၊ အပုိဒ္ ၂၂ မွာေတာ့ တူစုံေမာင္မယ္တုိ ့ ေနစာလႈံၾကပုံကုိဖြဲ ့ျပေလရ့ဲ။
-ခ်မ္းေျမ့လြန္၍ ၊ ေရကန္တန္ဆာ
စုံအဂၤါျဖင့္ ၊ ပ်ံဝဲလည္ရွက္
ၾကင္ေဘာ္ဘက္ႏွင့္ ၊ ေျခလက္ေညာင္းဆန္ ့
ေရႊေတာင္ျဖန္ ့လ်က္ ၊ ျမဴးကြန္ ့စလွာ
ေရႊၾကဳိးၾကာလည္း ၊ မကြာတူေန
ေဘာ္ႏွစ္ေဆြျဖင့္ ၊ သံေျခရင့္တြန္
ခ်စ္စဟန္ကုိ ၊ ကဲလြန္ဆင့္ပုိ
မ်က္ပြင့္ဆုိလ်က္ ၊ မယ္ညဳိေသာင္တင္း
ေရႊပိန္ညွင္းလည္း ၊ ေဘာ္ခ်င္းငယ္ဘက္
ရည္းၾကလ်က္တည့္၊ ငွက္၏ဘာသာ
ျခင္းရာေဘာ္(ေဖာ္)လုိ ၊ ဝမ္းကြဲဆုိ၍
ဖရုိဖရဲ ၊ ႏႈတ္ထြက္ၾကဲလ်က္
ေဆြညဲေမာင္ႏွံ ၊ ေနေရာင္ခံ၏။
အရင္ပုံစံေတြလုိ တြဲစပ္ပုဒ္ေတြျဖစ္တ့ဲ မိနဲ ့မယ္တုိ ့ကုိ မထည့္ေတာ့ဘဲ ညဲ-ကုိ သုံးျပပါတယ္။
အဲသည္လုိ ကဗ်ာလကၤာေတြမွာပါတ့ဲ ညဲ-ဟာ အေျပာနယ္ပယ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ညည္း-ျဖစ္လာတယ္
ေပါ့။
အမရဒီပ
ဇန္နဝါရီ ၂၆၊ ၂ဝ၁၄
No comments:
Post a Comment