အျပာေရာင္ဝတ္ဘုန္းၾကီး၊ ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ ဓမၼကထိက

နိဒါန္း

ဒီေန ့ အင္တာနက္သတင္းမွာ ဘာသာ၊ သာသနာဆုိင္ရာ သတင္း ၂ ပုဒ္ေတြ ့မိတယ္။ တပုဒ္က မုိးျပာဦးဉာဏသတင္း၊ ေနာက္တခုက ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္မွ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကဘဝနဲ ့ အနယ္နယ္မွာ တရားေဟာေျပာခြင့္ရမယ္ဆုိတ့ဲသတင္းေတြပါပဲ--။

အျပာေရာင္ဝတ္စုံနဲ ့ျမန္မာဘုန္းၾကီးတမ်ဳိး

၁၉၈၃ ခုႏွစ္က သာသနာညႈိးႏြမ္းေစမႈနဲ ့ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခံရဖူးသူ ဦးဉာဏဟာ ေထာင္ကလြတ္ေျမာက္တ့ဲအခါ 

ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကုိ စြန္ ့လႊတ္၊ အျပာေရာင္ဝတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာ (ေခၚ )ဝိေသသဗုဒၶဘာသာကုိထူေထာင္ျပီး တပည့္သာဝကမ်ားစြာျခံရံမႈရရွိလာခ်ိန္ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန ့က မႏ ၱေလးတုိင္း၊ ပုသိမ္ၾကီးျမဳိ ့နယ္၊ က်ီကုန္းရြာ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမႈမုိးျပာျခံမွာ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အေျခခံကေန စျပီး ေစာ္ကားပုတ္ခတ္တ့ဲ စာအုပ္စာတမ္း
မ်ားထုတ္ေဝျခင္း၊ ေဟာေျပာျပသျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း၊ အင္တာနက္သုိ ့တင္ျပီး ကမၻာျဖန္ ့ျခင္း စတ့ဲ စတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြ

လုပ္ေဆာင္သီတင္းသုံးေနခုိက္မွာ ဖမ္းဆီးခံရတယ္။ ဘာသာေရးပုဒ္မေတြနဲ ့ တရားစြဲခံရျပီး ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ ၂ဝ ခ်မွတ္ခံထားရတယ္၊ အခု သူဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနားေထာင္မွာ အက်ဥ္းသားအျဖစ္ေရာက္ေနတယ္၊

အာရွလူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က ဦးဉာဏကုိအခုလုိလုပ္တာဟာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္မရွိမႈန့ဲ လြတ္လပ္စြာ အသင္းဖြဲ ့စည္းခြင့္မရွိျဖစ္ေနတယ္လုိ ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိေၾကာင္း သတင္းက ဆုိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကထင္ရွားတ့ဲ ေရွ ့ေနၾကီးတဦးျဖစ္တ့ဲ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ ဦးေအာင္သိန္းကလည္း ဦးဉာဏဟာ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္အဖမ္းရတာ၊ ၂ဝ၁ဝ အဖမ္းခံရတာ အမႈတခုတည္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ အမႈတခုကုိ ၂ ခါအျပစ္ေပးခံတာျဖစ္လုိ ့

 တရားမွ်တမႈမရွိဘူးလုိ ့ ဒီဗြီဘီသတင္းဌာနကုိ ေျပာပါတယ္။

"က်ေနာ္တုိ ့က သူ ့ကုိ ယုံၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားလုိ ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပဲ။ ဗုဒၶဘာသာက သူ ့ဘာသာ

လမ္းခြဲထြက္ျပီးေတာ့ အျပာဝတ္ျပီး ရပ္တည္ေနတ့ဲသေဘာေပါ့။ က်ေနာ္သူ ့အစီအစဥ္ကုိ မေျပာလုိဘူး။ က်ေနာ္ေျပာတာက ဥပေဒဆုိင္ရာကိစၥကုိေျပာတာပါ။ ဥပေဒက ခ်ျပီးသားအမႈကုိ ထပ္ျပီးခ်တယ္ဗ်ာ"

ႏုိင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္အဖြဲ ့အမွတ္ (၁၇/ ၂ဝ၁၁) ရ့ဲ ရွင္းလင္းေျပာဆုိခ်က္အရ ဦးဉာဏဟာ ေထရဝါဒ၊ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ဂုိဏ္းကုိ "ဝိေသသဗုဒၶဘာသာ" နာမည္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ၁၃၄၁ ခုႏွစ္၊ ၁၉၈ဝျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းအသစ္ထူေထာင္ခြင့္ကုိ အစုိးရက တားျမစ္ခ့ဲျပီးျဖစ္တယ္။ ဦးဉာဏက အဲဒီတားျမစ္ခ်က္ကုိ မလုိက္နာဘဲ ပစၥပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာဆုိျပီး ဂုိဏ္းသစ္ ေထာင္တယ္။ အခု ဦးဉာဏက အဲဒီဥပေဒနဲ ့မလြတ္ကင္းတာေၾကာင့္ ေထာင္က်ေနရတယ္။

လြတ္လပ္စြာကုိးကြယ္ခြင့္ဆုိတာနဲ ့ပတ္သက္လုိ ့ သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္အဖြဲ ့ရ့ဲ ျပဆုိခ်က္ကုိ တုိက္ရုိက္ပဲ တင္ျပလုိပါတယ္။ တခုခုလြဲေခ်ာ္သြားရင္ စာဖတ္သူအတြက္ မေကာင္းျဖစ္မွာစုိးရိမ္လုိ ့ပါပဲ။

            "တုိင္းျပည္တျပည္ရ့ဲ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခြင့္ကုိ အတိအလင္း

ေပးထားတာပဲ-ဟု အေၾကာင္းျပကာကြယ္လုိၾကေသး၏။ မွန္ပါ၏။ "မည္သည့္ဘာသာမ်ားကုိ(မဆုိ) လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ခြင့္ရွိသည္"

ဗုဒၶဘာသာ ခရစၥယန္ မြစၥလင္ ဟိႏၵဴဘာသာစသည္ မည္သည့္ဘာသာကုိမဆုိ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ နတ္ကုိးကြယ္ေသာဘာသာစသည္မ်ာမ်ားကုိသာ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆုိလုိသည္။ ကုိးကြယ္မႈကုိ မကန္ ့သတ္၊ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ရန္ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ျပဌာန္းထားသည္မွာ မွန္ပါ၏။

သုိ ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားထဲမွ (မူလရွိျပီးဂုိဏ္းၾကီးကုိးဂုိဏ္းမွတပါး) အျခားေသာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းကြဲမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ ထူေထာင္ခြင့္ရွိသည္၊ ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆုိလုိသည္မဟုတ္ေပ။

အေရးၾကီးသည္မွာ မည္သည့္ဘာသာမွ် မဝင္ဘဲ အလြတ္ေနလုိလွ်င္ ေနႏုိင္သည္။ ေနၾကသည္။ မေနဘဲ ဘာသာတခု ဂုိဏ္းတခုသုိ ့သက္ဝင္ခ့ဲလွ်င္ကား ထုိဘာသာ ထုိဂုိဏ္း၏ ဘာသာေရးစည္း ဂုိဏ္းစည္းကုိမူ ေလးစားလုိက္နာရမည္ျဖစ္ပါ၏။"  (မုိးျပာဝိနိစၦယ၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၂)

ဒီျပဆုိခ်က္အရ မုိးျပာဦးဉာဏဟာဗုဒၶဘာသာထဲမွ ႏုတ္ထြက္ႏုိင္တယ္၊ ျပႆနာမရွိဘူး။ ျပႆနာက ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္
 ေညာင္ပင္ေလးစုိက္တာပါပဲ။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာစာေပေတြကုိ အသုံးျပဳျပီ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ကုိ ဆန္ ့က်င္တာ။ လုိရင္လုိသလုိ အသုံးခ်ျပီး မလုိရင္မလုိသလုိ အပုပ္ခ်တာကုိ ဦးဉာဏလုပ္တာပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာကထြက္တယ္ဆုိျပီး
ဗုဒၶဘာသာနဲ ့ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းေဟာေျပာတာမ်ဳိးလုပ္သင့္ပါရ့ဲနဲ ့မလုပ္ဘဲ မလြတ္မကင္းလုပ္လာတာေၾကာင့္

 အခုျပႆနာေပၚတာပါပဲ။

ဦးဉာဏတေယာက္ ေထာင္ကလြတ္ေျမာက္လာတယ္ပဲထား--။ သူ ့ျပႆနာဟာ "ရုိဟင္ဂ်ာ"ကိစၥလုိ ေျဖရွင္းရခက္လာမယ္။

 ျမန္မာျပည္တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ ရုိဟင္ဂ်ာေတြ သတ္မွတ္ျခင္းမခံရသလုိ ဦးဉာဏရ့ဲ ပစၥပၸန္ ကမၼဝါဒဂုိဏ္းကုိ သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရးအဖြဲ ့အစည္းက တရားဝင္ဂုိဏ္းဂဏတခုအျဖစ္ လက္ခံမယ္မထင္ဘူး။ 

ရုိဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာျပည္ရ့ဲနယ္ေျမတစိတ္တေဒသကုိလႊမ္းမုိးပုိင္ဆုိင္ဖုိ ့ၾကဳိးစားသလုိ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာ

ဆုိတာလည္း ေထရဝါဒ၊မဟာယာနဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအၾကားေနရာတေနရာယူႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစားမွာပါပဲ။

ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတာ တုိင္းရင္းသားတခုအျဖစ္လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာရွိပေစဦး--လူ ့အခြင့္အေရးဆုိတ့ဲ ရႈေထာင့္က ၾကည့္သူရွိသလုိ ဦးဉာဏရ့ဲ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒဗုဒၶဘာသာဆုိတာကုိ လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာထား-- လူ ့အခြင့္အေရး၊ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္၊

 လြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ခြင့္ဆုိတ့ဲ ရႈေထာင့္ကၾကည့္ျပီး ေျပာၾကဆုိၾကဦးမွာမုိ ့ မုိးျပာေရာင္ဝတ္ရုံရွင္ ဦးဉာဏကိစၥဟာ

"ေျပာမဆုံးေပါင္ေတာသုံးေတာင္"ျဖစ္ေနဦးမယ္ဆုိတာ ခန္ ့မွန္းမိပါတယ္။

နယ္လွည့္၊ ကမၻာလွည့္တရားေဟာဆရာမ်ား

ဘာသာ၊ သာသနာ၊ အယူအဆတခုခုကုိ ေဟာေျပာပုိ ့ခ်သူတုိင္း ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ရွိသင့္တာ အထူးေျပာစရာမလုိပါဘူး။ တရားေဟာတယ္ဆုိတာ ပရိသတ္ကုိ စကားေျပာရဲတာ၊ စကားေျပာေကာင္းတာ

ေလာက္နဲ ့ မျပီးပါဘူး။ ဝိနည္း၊ သုတၱန္၊ အဘိ၊မၼာသေဘာတရားေတြကုိ အေျခခံက်က်သင္ယူတတ္ေျမာက္နား

လည္ထားသင့္တယ္။ အရင္ေခတ္ကေတာ့ စာေမးပြဲဦးစားမေပးဘဲ တကယ္သိေအာင္၊ တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ခ့ဲၾကတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္လက္မွတ္ျပစရာမရွိဘဲ က်မ္းျပဳသြားတ့ဲ ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြရ့ဲစာေတြပဲ ၾကည့္ပါ။

အခုေခတ္ကေတာ့ စာေမးပြဲေခတ္ျဖစ္ေနတယ္။ တတ္တာ၊ မတတ္တာမသိဘူး၊ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ ၾကဳိးစားလာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရုိးရုိးသားသားနဲ ့စာေမးပြဲေအာင္သူေတြက စာေမးပြဲလည္းေအာင္္ တကယ္လည္း စာတတ္သူေတြျဖစ္လာတယ္။ ခုိးေျဖ၊ ခုိးကူးသူေတြကေတာ့ စာေမးပြဲကုိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေအာင္ေပမယ့္ အရည္အခ်င္းဆင္းရဲနိမ့္က်သူေတြ ျဖစ္လာတယ္။

"ဂုဏ္ရွိသူကုိမွ လူျမင္တယ္"စကားအရွိသားပဲ--။ ဘြဲ ့ထူးဂုဏ္ထူးေတြဆုိတာ အဲဒါကုိ အထင္ၾကီးသူေတြအတြက္ ဆြဲေဆာင္မႈတမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အမရပူရ၊ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဟာ စာေမးပြဲေတြ မေအာင္လည္း သူ ့အရည္အ

ခ်င္းကုိ သူယုံျပီးသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ရွိမွအလုပ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာျမင္လုိ ့ စာေမးပြဲဆုိင္ရာဂုဏ္ေတြ ရေအာင္ၾကဳိးစားခ့ဲတယ္။

ဒီကေန ့မွာ အခ်ဳိ ့တရားေဟာဆရာေတြ စာေတြနားလည္တယ္၊ စာေမးပြဲဂုဏ္မရွိဘူး။ဂုဏ္မရွိလုိ ့

မတြင္က်ယ္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီဆရာေတြ သံဃမဟာနာယကေျပာသလုိ ဓမၼာစရိယတမ်ဳိးမ်ဳိးေအာင္ဖုိ ့လုိတယ္။ (မေအာင္ရင္ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိယ္ေဟာေပါ့။ နယ္လွည့္ခြင့္ေတာ့မရဘူးေပါ့ေလ။)

ငယ္စဥ္ကတည္းက သာမေဏဝတ္၊ ရဟန္းျပဳခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶစာေပမသင္ဘဲ တုိင္းရင္းေဆးကုနည္းကုိသာ သဲၾကီးမဲၾကီးလုိက္စားခ့ဲတ့ဲဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါး သက္ေတာ္ ၇ဝ ေလာက္မွာ စစ္အစုိးရကပ္တ့ဲ "အဂၢမဟာပ႑ိတ" ဘြဲ ့ရတယ္။ အဲဒီအဂၢမဟာပ႑ိတပုဂၢဳိလ္ၾကီးကလည္း တရားေဟာရင္ "သရဏဂုံသာတည္ရင္ တရားအားမထုတ္ဘဲ မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္တယ္"  

အမွားကုိေဟာေနတာပဲ။ (နယ္လွည့္ဓမၼကထိကမ်ား ဓမၼာစရိယေအာင္ရမယ္သတ္မွတ္တ့ဲ မဟနအဖြဲ ့အေနနဲ ့ တရားအမွားေတြေဟာတ့ဲ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ ဓမၼကထိကဗဟုဇနဟိတစတ့ဲ ဘြဲ ့ရပုဂၢဳိလ္ေတြ

ကုိလည္း ျပန္လည္စစ္ေဆးျခင္း၊ သတိေပးျခင္း၊ ပညာေပးျခင္းစတာေတြကုိ လုပ္သင့္တာေပါ့။)

အခ်ဳိ ့တရားေဟာဆရာေတြ ေလာကီအတန္းေက်ာင္းဆုိင္ရာ ဘီေအ၊ ဘီအက္(စီ) ဘြဲ ့ေတြ ရၾကတယ္။ ဗုဒၶစာေပကုိ ေကာင္းေကာင္းမေလ့လာဘဲ တရားေဟာၾကတယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိေတြရ့ဲ ႏွစ္သက္မႈကုိ မရရွိၾကဘူး။

အေမရိကားမွာ ရူပေဗဒနဲ ့ေဒါက္တာဘြဲ ့ရသူတဦး၊ ဓာတုေဗဒနဲ ့ေဒါက္တာဘြဲ ့ရသူတဦး တုိ ့ကုိ ေတြ ့ဖူးတယ္။

 ႏွစ္ဦးလုံးက ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြခ်ည္းပဲ။ သူတုိ ့က ဗုဒၶဘာသာနဲ ့မဆုိင္တ့ဲ ပညာရပ္ေတြနဲ ့

 ေဒါက္တာဘဲြ ့ရရုံေလာက္နဲ ့ ဗုဒၶဘာသာတရားေတြကုိ နားလည္တယ္လုိ ့ ထင္ေနၾကတယ္။ တဦးကဆုိ

"သမထက်င့္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္"ေျပာေနလုိ ့ ျပင္ေပးတာ-- အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဆုိးသြားတယ္။

 ေလာကီဘြဲ ့ရတရားေဟာရဟန္းေတာ္တပါးဆုိရင္ "ဝင္ေလ-ထြက္ေလမွတ္ခ်က္တုိင္းမွာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ျဖစ္တယ္" ဆုိျပီး နယ္တင္မက ကမၻာပါပတ္ျပီးေဟာေနတာပဲ--။

အဲဒီလုိေလာကီဘြဲ ့ရေတြ ဗုဒၶသာသနာထဲေရာက္လာရင္၊ တရားေဟာဝါသနာလည္းရွိမယ္ဆုိရင္ အတုိင္းအတာ တခုအထိေတာ့ ပရိယတၱိစာေပကုိ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္သင္ရေပလိမ့္မယ္။

လန္ဒန္၊ တိသရဏဝိဟာရေျမာင္းျမဆရာေတာ္ၾကီးၾသဝါဒတခုမွာ "ေလာကေရးလည္းမညံ့ေစနဲ ့။ သာသနာေရးလည္း မခၽြတ္ယြင္းေစနဲ ့" ဆုိတာကုိ မွ်ေဝခ်င္တယ္။ ကမၻာလွည့္၊နယ္လွည့္ၾကမယ္ ့ တရားေဟာဆရာေတြဟာ ေလာကေရးျဖစ္တ့ဲ ဘြဲ ့ဂုဏ္လည္း ပုိင္ဆုိင္ၾကပါေစ။ ျမတ္ဗုဒၶအဆုံးအမအစစ္အမွန္ကုိလည္း မခၽြတ္ယြင္းေအာင္ ေဟာေျပာႏုိင္ၾကပါေစ။

အမရဒီပ

၃-၂၁-၂ဝ၁၂

ရည္ညႊန္း။ 

 http://burmese.dvb.no/archives/22920

 http://burmese.dvb.no/archives/22917