အနယ္ထုိင္ခ်ိန္ ျမင္မိတ့ဲ ကုိယ့္အရိပ္ - ၃၉

                                  အခန္း ၁၃၊ ေဗာဓိပင္မဟာ၏ ရိပ္ဆာယာေအာက္ဝယ္

၁၉၅၆ ခုႏွစ္၊ ေႏြရာသီတြင္ ဆန္ခ်ီမွ လြတ္ေျမာက္ေရးနည္းလမ္းစီမံကိန္းကုိ ဘုန္းၾကီး တစို္က္မတ္မတ္ အကြက္ခ်

 ေနခ့ဲ၏။ ဆန္ခ်ီေက်ာင္းေတာ္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ၏။ ဆန္ခ်ီမွာရွိသည့္ အလုပ္ကုိလည္း ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ၏။ သုိ ့ေသာ္

 ဆရာေတာ္အရွင္ပညာတိႆ၏ ဆက္ဆံေရးအခ်ဳိးမေျပခ်က္ကုိလည္း စိတ္ကုန္လွေခ်ျပီ။ မဟာေဗာဓိအသင္း

ၾကီး၏  မူလတာဝန္မွာ   ၅ ႏွစ္သက္တမ္းျဖစ္ေလရာ ေနာက္ထပ္ ၃ ႏွစ္က်န္ေနေသး၏။

                                                      (ဆရာေတာ္အရွင္နာရဒ)

တေန ့တြင္ ဆရာေတာ္အရွင္နာရဒမဟာေထရ္ ႏွင့္ ဆရာေတာ္အရွင္ေက ၊ သီရိဓမၼာနႏၵေထရ္တုိ ့ပါဝင္ေသာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဧည့္သည္ေတာ္ခရီးသည္အဖြဲ ့ ေရာက္လာၾက၏။ ထုိအခ်ိန္က ဆရာေတာ္အရွင္နာရဒသည္ ဆင္ဟာလီဘာသာ ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ တရားေဟာေျပာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ နာမည္အၾကီးဆုံး

ဓမၼကထိကျဖစ္ေနပါ၏။ အရွင္ဓမၼာနႏၵသည္လည္း မေလးရွားႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာသံဃာမ်ား၏ နာယက ျဖစ္၏။ 

                                             (ဆရာေတာ္အရွင္ေက၊သီရိဓမၼာနႏၵ)

ဆရာေတာ္အရွင္ဓမၼာနႏၵမွာ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ ့တြင္ ေက်ာင္းၾကီးကန္ၾကီးရွိသူမွန္းလည္း ဘုန္းၾကီးသိထား၏။ 

ဘုန္းၾကီးသည္ သြယ္ကာဝိုက္ကာလုပ္မေနေတာ့ဘဲ အရွင္ဓမၼာနႏၵကုိ ခ်ဥ္းကပ္ကာ သူ၏မေလးရွားႏုိင္ငံေက်ာင္း

တြင္ ရဟန္းငယ္တပါးတေလ လုိ-မလုိကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားပါ၏။ ဆရာေတာ္က မိန္ ့၏။

“ေကာင္းျပီေလ၊ အရွင္ဘုရား မေလးရွားကုိ လာခ်င္ရင္ တပည့္ေတာ္ ကူညီပါ့မယ္၊

 ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ၾကြႏုိင္မလဲ ေျပာပါဦး”

မိနစ္ပုိင္းေလာက္ ၾကာျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္အရွင္နာရဒကလည္း ဘုန္းၾကီးကုိ ေကာက္ကာငင္ကာ အမိန္ ့ရွိျပန္၏။

“ဂုဏရတန….၊ မင္းရဲ့ ဆန္ခ်ီ ဗဟုသုတရယ္၊ မုခ္ဦးဂိတ္ဝအေၾကာင္းရွင္းျပခ်က္ရယ္ဟာ အလြန္ေကာင္းတယ္၊ မင္းက အဂၤလိပ္လုိလည္း ေျပာႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ မင္းမေလးရွားလာဖုိ ့ငါ စီစဥ္ေပးႏုိင္ပါတယ္၊ မင္းဆႏၵရွိမယ္ ဆုိရင္ေပါ့ေလ”

၅ မိနစ္အတြင္း စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ဖိတ္ၾကားခ်က္ ၂ ခု…..။ ေရႊပုံၾကီးကုိ ဘုန္းၾကီးဝင္တုိက္မိေခ်ျပီေကာ။

မဟာေဗာဓိအသင္းၾကီးႏွင့္ ၅ ႏွစ္သက္တမ္းအလုပ္စာခ်ဳပ္သေဘာတူညီခ်က္ရွိေၾကာင္း၊ သုိ ့ေသာ္ တနည္းနည္း

ျဖင့္ အဆင္ေျပေအာင္လႈပ္ရွားႏုိင္မည့္အေျခအေနကုိ ဘုန္းၾကီးရွာႏုိင္မည္ဟု ထင္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ၾကီး ၂ ပါး

ကုိ ဘုန္းၾကီးေလွ်ာက္ထားပါသည္။

ဆရာေတာ္ၾကီး ၂ ပါးကုိ ဘုန္းၾကီးထုတ္မေျပာသည့္အခ်က္တခုလည္း ရွိပါ၏။ မဟာေဗာဓိအသင္းၾကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ေဒဝပရိယ ဆန္ခ်ီသုိ ့ေရာက္ရွိခ့ဲသည့္ ခပ္ေစာေစာလမ်ားအတြင္းက အျခားဖိတ္ေခၚ

ခ်က္တခုကုိ ဘုန္းၾကီး ရရွိထားျပီးျဖစ္၏။

ေက်ာင္းထမင္းခ်က္အားလိမ္ညာသည့္ကိစၥအတြက္ ဘုန္းၾကီးႏွင့္ ဆရာေတာ္အရွင္ပညာတိႆတုိ ့ ထိပ္တုိက္ရင္

ဆုိင္မႈျဖစ္ျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္က ဂုဏရတနလုိ ရဟန္းမ်ဳိးကုိ သူ ့ေက်ာင္း၊ သူ ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဆက္လက္ထား

ရွိဖုိ ့ကုိ သူမလုိလားေတာ့ေၾကာင္း ေဒဝပရိယကုိ အေရးဆုိခ့ဲေလ၏။

ေဒဝပရိယက ခပ္မဆိတ္ပင္ေနသည္။ သုိ ့ေသာ္ ေနာက္တေန ့နံနက္တြင္ ဘုိပုိင္း(လ္)သုိ ့လုိက္ခ့ဲရန္ သူ ဘုန္းၾကီးကုိ ဖိတ္ေခၚ၏။ သူက ဘုန္းၾကီးႏွင့္ သီးသန္ ့စကားေျပာခ်င္၏။ ရထားေပၚတြင္ ဆရာေတာ္အရွင္ပညာ တိႆသည္ လူညာျဖစ္သည္ကုိ သူသိထားေၾကာင္း ဘြင္းဘြင္းပင္ သူေျပာသည္။

“တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားကုိ ကာလကတၱားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဂယာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားေစခ်င္တယ္၊   ေနာက္ထပ္ခန္ ့စာ

အသစ္ တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားဆီ ပုိ ့ေပးလုိက္မယ္”

သူက ေျပာခ့ဲသည္။

အတြင္းေရးမႈးေဒဝပရိယထံမွ ခန္ ့စာကုိ ေစာင့္ဆုိင္းေနခုိက္ နယူးေဒလီရွိ သီဟုိဠ္သံအမတ္ၾကီးထံ ဘုန္းၾကီး၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာစာတေစာင္ ေရးျဖစ္သည္။ သီဟုိဠ္မွ အိႏိၵယသုိ ့ထြက္ခြါစဥ္က ထုတ္ယူခ့ဲေသာ အေရးေပၚ

 ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္သည္ သက္တမ္းကုန္ဖုိ ့လပုိင္းသာ လုိေတာ့သည္။ သက္တမ္းထပ္တုိးရန္ လုိအပ္လာ၏။

၁၉၅၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာအထိ သီဟုိဠ္သံအမတ္ထံမွ ဘာသံမွ ျပန္ၾကားသံမၾကားရသျဖင့္ ဘုန္းၾကီးစိတ္ပူလာ၏။ လာမည့္ ဇန္နဝါရီလမွာ ဘုန္းၾကီး၏ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္သက္တမ္း ကုန္ဆုံးေတာ့မည္။ သုိ ့ျဖစ္ရာ ေရးၾကီးသုတ္ျပာ ေလသံပါသည့္ စာတေစာင္ ဘုန္းၾကီးထပ္ေရးရျပန္သည္။

ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္သက္တမ္း ရက္သတၱ ၃ ပတ္ပင္မက်န္ေတာ့သည့္ ဇန္နဝါရီ ၅ ရက္မွာ သီဟုိဠ္သံအမတ္၏

 ျပန္စာကုိ ဘုန္းၾကီး ရသည္။ ဘုန္းၾကီး၏ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာပုိ ့ေပးျပီး ေလွ်ာက္လႊာ

ျပန္ပုိ ့သည္အခါ သီဟုိိဠ္ကၽြန္းရွိ လူသိမ်ားထင္ရွားသည့္ ဆရာဝန္ သုိ ့မဟုတ္ ေရွ ့ေနတဦးဦး၏ ေထာက္ခံစာပါ

ပူးတြဲေပးပုိ ့ႏုိင္လွ်င္ ဘုန္းၾကီး၏ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိ အတည္ျပဳပါမည္ဟု ဆုိထား၏။  လာျပန္ျပီ။ ဘုန္းၾကီးမွာ ဝင္ေငြမရွိေသာေၾကာင့္ ေထာက္ပ့ံကူညီသူ (စပြန္ဆာ) တဦး လုိအပ္လာျပန္၏။

ထုိစာရျပီးေနာက္ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ သီဟုိဠ္သား ဆရာဝန္တေယာက္ ဆန္ခ်ီသုိ ့ကံေကာင္းေထာက္မစြာ

 ေရာက္လာ၏။ သူ ့အား ဘုန္းၾကီး၏ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္လႊာမွာ လက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ ့ အကူအညီေတာင္း

ၾကည့္သည္။ ဘုန္းၾကီးကုိ သူ ့အေနျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းမသိကၽြမ္းေသာေၾကာင့္ လက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ ့ သူျငင္းဆုိပါ

သည္။

မၾကာမီရက္ပုိင္းအတြင္း ေရွ ့ေနတေယာက္ ဆန္ခ်ီသုိ ့ေရာက္လာေပ၏။ ဘုန္းၾကီးအေနျဖင့္ အိႏိၵယရွိ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ သံေဝဇနိယ ၄ ဌာနဘုရားဖူးခရီးစဥ္မွာ သူႏွင့္အတူ လုိက္ပါေစလုိေၾကာင္း ေရွ ့ေနက ေျပာ၏။

ဘုန္းၾကီး သူႏွင့္အတူ လုိက္ပါလွ်င္ သူ ဘုန္္းၾကီးကုိ ကူညီလိမ့္မည္ဟု တြက္ဆထားလုိက္၏။  သံေဝဇနိယ ၄ ဌာနသုိ ့သြားေရာက္ဖူးေျမွာ္ရန္ ဘုန္းၾကီးကုိယ္တုိင္လည္း အျမဲေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲပါသည္။

ေနာက္တေန ့တြင္ ဘုန္းၾကီးတုိ ့ နယူးေဒလီသုိ ့ ခရီးထြက္ခ့ဲၾက၏။ ခရီးစထြက္သည့္ နံနက္တြင္ အဂၢရာရွိ

ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ တပ္(ခ်္)မဟာသုိ ့သြားေရာက္ၾကသည္။ ထုိေနာက္ နယူးေဒလီ ေရာက္သည္။ အေရးေပၚ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္လႊာတြင္ လက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ ့မိတ္ေဆြေရွ ့ေနကုိ ဘုန္းၾကီး 

အကူအညီေတာင္းၾကည့္ရာ သူလုပ္ေပးမည္ဟု လုိလုိလားလားပင္ ေျပာသည္။

ဘုန္းၾကီး၏စာကုိ ခုနစ္လမကၾကာျမင့္ေအာင္ ေပယ်ာလကန္ျပဳထားခ့ဲသည့္ သီဟုိဠ္သံအမတ္ရုံးသုိ ့ မ်က္ႏွာခ်င္း

ဆုိင္ေတြ ့ရေအာင္ သြားခ့ဲ၏။  ဘုန္းၾကီးက ေျပာသည္။

“သံအမတ္ၾကီး…၊ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ခုနစ္လကတည္းက သံအမတ္ၾကီးဆီ ေလွ်ာက္လႊာပုိ ့ေပးခ့ဲပါတယ္။

 အဲသည္ ေလွ်ာက္လႊာေတြ သံအမတ္ၾကီး လက္ခံရရွိပါသလား”

သံအမတ္ၾကီးက စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ေငါက္သည္။

“အဲဒါေတြ လာေမးမေနနဲ ့”

ဘုန္းၾကီးကလည္း ျပန္ေမးသည္။

“ဘာေၾကာင့္ မေမးရမွာလဲ”

“အဲဒီလုိ ေမးခြန္းမ်ဳိး တခုမွျပန္ေျဖမွာမဟုတ္ဘူး”

ဘုန္းၾကီးေဒါသထြက္လာသည္။ ငယ္မူငယ္ေသြးမာန္ေတြကလည္း ေခါင္းေထာင္ထလာ၏။ ရဟန္းတပါးျဖစ္ေန

ေပျငား ေဒါသထြက္လာေသာအခါ ရဟန္းဆုိတ့ဲအသိ အလြယ္တကူေပ်ာက္သြားသည္။ ဘုန္းၾကီးအတြက္ အာမခံေပးမည့္သူတေယာက္ႏွင့္အတူ လာရမည္ဆုိေသာအခ်က္ကလည္း ဘုန္းၾကီးကုိ ေဒါသထြက္ေစျပန္သည္။

“သံအမတ္ၾကီး….၊ က်ဳပ္က က်ဳပ္ရ့ဲႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္ျပန္ရဖုိ ့အတြက္ မုိင္ ၄၅ဝ ခရီးကေန လာရတာပါ။ 

သံအမတ္ၾကီး အိႏိၵယမွာေနတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္တုိ ့ႏုိင္ငံကုိ ကုိယ္စားျပဳေနတာျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ေမးခြန္းေတြ

 ေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္မွာ ခင္ဗ်ားကုိ ေမးပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။”

ေရွ ့ေနက ရုတ္တရက္ စကားဝင္ေျပာသည္။

“ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘုန္းၾကီးေလးကုိ ကူညီခ်င္လုိ ့လုိက္လာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ ့ကုိ အတုိက္အခံလုပ္ျပီး စကားေျပာရပါေတာ့မယ္။ ဒီဘုန္းၾကီးေလးက သူဟာ အရာရာကုိ သိနားလည္သူလုိ ့ထင္ေနပုံေပါက္တယ္”

ဘုန္းၾကီးကလည္း ေရွ ့ေနေျပာသည္ကုိ ကာကြယ္လုိက္သည္။

“က်ဳပ္က ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိနားလည္သူလုိ ့မထင္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီသံအမတ္ကုိ ေမးသင့္ေမးထုိက္တာကုိ ေမးရမွန္းေတာ့ သိပါတယ္။”

ေရွ ့ေနက သူ ့ကုိယ့္ကုိ ဘုန္းၾကီးဖက္ကုိင္းကာ ဘုန္းၾကီးနားကုိ တုိးတုိးကပ္ေျပာသည္။

“အရွင္ဘုရား…၊ ဘာမွမစုိးရိမ္နဲ ့၊ အရွင္ဘုရားေျပာတာကုိ တပည့္ေတာ္ သေဘာတူပါတယ္၊ ဒီသံအမတ္က ဘဝင္ျမင့္ေနတာ၊ သုိ ့ေသာ္ သူ ့မွာ အရွင္ဘုရားရ့ဲ အေရးေပၚႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိ ျငင္းပုိင္ခြင့္အာဏာရွိေနတယ္၊

ဒီေတာ့ သူ ့အေပၚ သည္းခံစိတ္ရွည္တာ အေကာင္းဆုံးပါ အရွင္ဘုရား”

ဟုတ္ေလစြ။ ေရွ ့ေနေျပာတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အာဏာယစ္မူးေနေသာ ဗ်ဴရုိကရက္မ်ားႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ် အျငင္းအခုံမလုပ္ျခင္းသည္ စိတ္ကူးေကာင္းတခုျဖစ္သည္။ ဘုန္းၾကီးေနာက္ထပ္ စကားတခြန္းမွ် ထပ္မဟပါေလ

ေတာ့ျပီ။

ေအာက္သုိးသုိးအျပဳံးႏွင့္ သံအမတ္ၾကီးသည္ ဘုန္းၾကီးအတြက္ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိ သုံးရက္အတြင္း ဆန္ခ်ီသုိ ့

ပုိ ့လုိက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ ဘုန္းၾကီးတုိ ့သည္လည္း သံအမတ္ကုိ ပုံေအာေက်းဇူးတင္၊ အေလးျပဳ

ကာ ျပန္လည္ထြက္ခြါခ့ဲၾကေလသည္။

အမရဒီပ

မတ္လ ၆၊ ၂ဝ၁၄